ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [SF]FSuper junion[Yaio]

    ลำดับตอนที่ #2 : [SF]ฝันกลายเป็นจริง[sihan]

    • อัปเดตล่าสุด 16 มี.ค. 51


    “อ๊ะ....อย่า.ฮะ..ฮัน”เสียงปฏิเสธเชิงมีความสุข

    “ชีวอนวันนี้ฉันขอลุกมั่งนะแม้พักนี้แกเล่นสวยซะแม้แต่คังอินมันหวั่นไหวเลย”ฮันพูดและไม่รอช้าเอา

    เนื้อแข็งไส่เข้าไปทางช่องแคบของซีวอน


    “อ๊ะ..อือ เอาอกไปนะโว๊ย”ซีวอนบอกเริ่มที่จะขัดขืนแต่ก็ไม่สามารถสู้ร่างข้างบนได้


    “อือ....วอนเวลานายโดนจะน่ารักอย่างนี้จะสวยได้ขนาดนี้รู้งี้ฉันกดนายนานแล้ว”ฮันพูดและเริ่มขยับ

    เข้าออกเปนจังหวะ


    “อ๊ะ..จะ..เจ็บโว๊ย”ซีวอนเริ่มขัดขืน...........


    กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

    “เฮ้ยยยฝันไรวะเนี้ย”เสียงซีวอนสบถกับตัวเอง


    “ซีวอนเป็นไร”เสียงคิบอมวิ่งเข้ามาดูซีวอน


    “เฮ้ยคิบอมฉันฝันว่าฮันกดฉันว่ะ”ซีวอนบอกบอกเสียงตื่นกลัว


    “ฮะ55พี่ฮันเนี้ยนะพักนี้เคะแตกจะตาย”คิบอมพูดเฉิงปลอบใจพร้อมกับตบบ่าเพื่อนและเดินออกๆไปหารู้

    ไม่มีคนได้ยินนั้นคือบุคคลที่3ที่พวกเค้าพูดถงอยู่เมื่อตะกี้

    +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++



    ผมฮันคยองคับผมได้ยินเจ้าซีวอนมันคุยก่าคิบอมให้ตายเถอะมันจะดูถูกผมเกินไปและนะก็ทุกทีผมจะ

    โดนซีวอนมันกดก็จริงแต่ผมไม่ได้เต็มใจหรอกเพราะวอนมันชอบใช้กำลังแต่คราวนี้มันจะดูถูกกันเกินไป

    และดีอย่างนี้ผมต้องเอาคืนแต่ไอ้การลุกมันทำไงอ่ะคับว่าแต่ช่างเถอะๆๆๆผมไปจัดการแผนของผมก่อน

    อย่างนี้ต้องพึ่งยาปลุก

    ผมเริ่มลงมือทำข้าวผัดปักกิ่งให้ซีวอนกินแต่ไม่ลืมที่จะไส่ยาก๊ากกกกกกกกกเห็นมันอยากกินอยู่ผมทำ

    เสร็จก็เดินเอาไปหั้ยวอนกินห้อง


    “เอาไปฉันเห็นนายอยากกิน”ผมบอกพร้อมส่งยิ้มให้ชีวอนรับไว้แล้วพร้อมกินมันทันที


    “งั้นฉันไปก่อนนะ”ผมบอกปัดและเดินออกมาไว้รอ15นาทีเข้าไปดผลงาน

    15 นาทีผ่านไป


    ผมเปิดประตูเข้าไปในห้องของชีวอนดูท่ายาจะออกฤทธิ์และ


    “อ๊ะ ...ร้อน...ช่วยผมที”ชีวอนเริ่มปลดเสื้อผ้าของตัวเองออก


    “ชีวอนนายเป็นไรทำไมนายเป็นแบบนี้”ผมเริ่มถามและห้ามไม่ให้ชีวอนถอดเสื้อ


    “พี่ฮันผมอยาก......ช่วยผมที”ชีวอนบอกเสียงกระเส่า


    “ได้นายขอร้องเองนะว่าแต่ลุกมันทำไงล่ะ”ผมถามชีวอนกลับ


    “.........”มันเงียบคับงั้นทำอย่างกับมันอย่างที่มันทำกับผมและกัน

    ผมจูบและเริ่มเอาลิ้นเข้าไปในโพรงอุ่นของวอนทำมันหวานอย่างนี้นะลิ้นของผม2คนหยอกล้อกัน

    อากาศใกล้จะหมด ผมเริ่มซอกไซ้คอของซีวอนและเล่นกับยอดอกสีชมพู


    “อือ...อ๊ะ.....”ผมลากลิ้นจากยอดอกชองชีวอนมายันท้องน้อยชีวอนมันเคลิ้มคับอย่างนี้ต้องแกล้ง


    “ชีวอนพี่ลืมไปพี่มีอดรายการตอนนี้พี่ไปก่อนนะ”ผมบอกชีวอนและหยุดทำและหันจะออกนอกห้อง


    ชีวอสะดุ้งกับคำพูดของผม


    “ไม่นะกลับมาทำต่อเลย”วอนบอกเชิงสั่ง


    “พี่ล้อเล่นน่ะ”ผมบอกและเริ่มจัดการกับกางเกงของชีวอนและเริ่มเอาเนื้อแข็งของชีวอนเข้าไปในปาก

    และขยับขึ้นลงเป็นจังหวะ


    “อ๊ะ....อือ..พี่ฮันไม่ไหว...”วอนเริ่มถึงขีดสุดและปล่อยน้ำขุ่นขาวออกในปากของผมหั้ยตายสิทำมัน

    มันรุ้สึกดีของคนที่เรารักเนี้ยผมไม่ได้รุ้สึกรังเกียจเลย


    ผมเริ่มเอาของเล่นไส่เข้าไปทางช่องแคบของชีวอนและให้มันสั่นคาอยู่อย่างนั้นและปล่อยให้ชีวอนขยับ

    เอง


    “อ๊ะ...อือพี่ฮัน......ทำให้หน่อย”มันเริ่มอ้อนอีกและผมล่ะหมั้นไส้อย่างนี้ต้อง..... ผมเริ่มขยับเร็วๆ

    และแรงจนชีวอน


    “อือ..อ๊ะ....เจ็บ....เอาออก”ผมเอาออกและเอาของผมเข้าแทนทำไมช่องแคบของวอนถึงกระชับแบบ

    นี้ผมเริ่มขยับจากช้าและเร็วขึ้นเรื่อยจนผมเริ่มเหนื่อย ต้องให้ซีวอนมาทำให้ผมหายเหนื่อยยผมจับตัวชี

    วอนให้มานั่งอยู่บนตัวผมและให้ชีวอนเริ่มขยับบนตัวจากช้าและเริ่มเร็วและแรงขึ้นให้ตานสิทำไมมัน

    สุขอย่างนี้

    “อ๊ะ..อีกสิชีวอน” ผมเริ่มของมั่งแต่ชีวอนเหนื่อยเลยไม่ขยับต่อตอนนี้ผมค้างแล้วผมจัดการให้วอนมา

    อยู่ข้างล่างและเริ่มขยับต่อเพราะอาร์มตอนนี้จะถึงขีดสุดแล้วผมเอาออกและเอาไปปล่อยน้ำรักบนตัวชี

    วอน ผมก็ไปหาผ้ามาเช็ดให้ชีวอนแต่ตอนนั้นมันนอนหลับอย่างสบายมันแต่กดต่ออีกรอบแต่ผมขอ

    นอนก็นะหมดแรง



    เช้าอีกวัน

    “เฮ้ย......”เสียงของชีวอนตะโกนหลั่นบ้าน

    “เป็นอะไรไปหาตะโกนซะ”ผมถามขนาดที่ตาปรือ


    “ไม่จริงใช่ไหมเมื่อคืน”ชีวอนถามผมทั้งที่หน้าตกใจ


    “จริงและฉันชักมีอาร์มและสิ”ผมบอกและเริ่ม...


    “ไม่นะ”ชีวอนบอกและเริ่มวิ่งนี้ เฮ้ออผมขอจบไว้แค่นี้คับผมจะกดวอนได้อีกหรือไม่คิคิคไม่บอกไปและ
    คับ


    ~END~
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×