ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [SF] ตัวประกอบ, [HanxWonXChin]
08 สิงหา วันครบรอบที่ผมคบกับชีวอน2ปี
“ชีวอนวันนี้อะไร”
“จำไม่ได้”ชีวอนพูดและเดินออกไปโดยไม่สนคนที่ทนฟังจะรู้สึกอย่างไร
'เขาคงงานยุ่ง'
ร่างบางได้แต่คึดปลอบใจตัวเอง น้ำตาก็ยังคงไหลอยู่ดี
“พี่ฮันร้องไห้ทำไม”ดงแฮถามทั้งที่เพิ่งเดินเข้ามา
“อ่อเปล่าไม่มีอะไรหนอกแค่คอนเเทคมันเลื่อนน่ะ”
ฮันบอกแล้วเดินเข้าห้อง
“ชีวอนนยังรักพี่อยู่ใช่ไหม”ฮีชอลเดินเข้ามากอดชีวอนจากด้านหลัง
“........................”ชีวอนยังนิ่งเงียบ จิตใต้สำนึกเขาก็ยังลืมฮีชอลไม่ได้แต่ตอนนี้เขามีฮันอยู่
“ว่าไงนายยังไม่ลืมพี่ใช่ไหม”ฮีชอลจูงมือชีวอนลากเข้าห้องไป
“พี่จะทำอะไรน่ะ”ชีวอนตกใจกับการกระทำของร่างสวย
“ก็จะรื้อฟื้นความสัมพันธ์ไง”ฮีชอลผลักชีวอนลงบนเตียงและเริ่มบรรเลงเพลงรักกัน
ฮันที่ร้องไห้จนเหนื่อยเลยเดินออกมาหาน้ำกิน ร่างบางในยินเสียงอะไรเสียดสีกันดังออกมาจากห้อง
ฮีชอลร่างบางเลยเดินไปที่หน้าประตูห้องแต่......
“อือ.......นายยังรักฉันอยู่ใช่ไหมชีวอน”
“อ๊ะ..ครับพี่ไม่รู้หรอว่าที่ผม...คะ..คบกับฮันก็ฆ่าเวลาเท่านั้น”
“อ๊ะ .. ไม่ไหวแล้ว”
บทสนทนาระหว่าง2คนนั้นหารู้ไม่ว่ามีคนที่เพิ่งเอ่ยถึงไปได้ยินประโยคสนทนานั้น
'เจ็บมาก'
'ฉันไม่ดีตรงไหนหรอ'??
ฮันได้แต่ตั้งคำถามในใจคนที่เขารักมากที่สุดทำกันได้ลงคอ ฮันเดินน้ำตาไหลอาบแก้มเข้าห้องไป
เรื่องในวันนี้ระหว่างนาย2คนฉันจะทำเป็นไม่รู้เรื่องจนกว่าพวกนายจะเอ่ยปากออกมาหรือจนกว่า.......
โต๊ะอาหารมื้อเช้าวันที่9สิงหา
“อ่ะแฮ่มวันนี้งานมิตติ้งตอน4โมงนะ”เสียงลีดเดอร์คนสวยบอกคิวงานของอย่างเคยทุกวัน
“ลงมือกินได้แล้ว”เมื่อลีดเดอร์คนสวยให้สัญญาเหล่าลิงลงมือกินแต่ฮันกับนั่งเขี่ยเข้าอย่างเม
อลอย
“ผมขอตัวก่อนนะครับ”ฮันพูดขึ้นและลุกเดินออกไปโดยไม่ฟังคำทักท้วงของหัวหน้าวง
“อ้าวทำไมฮันมันไม่กินข้าววะ”ลีดเดอร์คนสวยงงเป็นไก่ตาแตกฮันไม่เคยเป็นแบบนี้เว้นแต่ว่า........
เวลางานมิตติ้ง
“วันนี้เหล่าซูปเปอร์จูเนียมางานเราอยากจะให้เล่นเกมส์กับเราเล็กน้อย”เสียงของพิธีกร
“งั้นเชิญซุปเปอร์จูเนียจับคู่เลย”
เหล่าลิงวุ่นอยู่กับการจับคู่แต่ชีวอนกำลังสับสนว่าเขาจะเลือกใครดี
'ฮัน'
'ซิน'
และคำตอบก็โพล่งขึ้นในใจของเขา ชีวอนเดินไปเลือก............. ฮีชอล
'ชีวอนนี่ใช่ใหมคือคำตอบ'
“งั้นเชิญสตาฟเอาหนังพิมพบให้เล็กที่สุดแล้วเอาไว้ประจำที่ด้วยค่ะ”
ร่างบางที่ยืนไม่มีคู่เดินลงเวทีไปโดยที่ไม่มีใครสนใจฮันเลยแม้แต่น้อย ฮันไปยืนมองดูเกมระหว่างซีวอน
และฮีชอลที่อุ้มกันและยิ้มอย่างมีความสุข
'ถ้านี่เป็นความต้องการของพวกฉันจะเดินออกไปเอง'
ฉันคงเป็นแค่'ตัวประกอบ'ของหนังที่พวกนายแสดงขึ้นมาให้ฉันแสดง
ที่คอนโดเอสเจ
“พี่อีทึกพุ่งนี้ผมกลับจีนนะฮะแม่โทรมาตามแล้ว”ฮันบอกพยามปั้นน่ายิ้มอย่างมีความสุขและเดินเข้าไป
เก็บกระเป๋าโดยมีชีวอนเดินตามเข้ามา
“พี่ฮันจะกลับจีนหลอ”
“อืม”
“ให้ผมไปด้วยไหม”ชีวอนถามอย่างเป็นมารยาทตามประสาคนรัก
“ไม่ต้องหรอก”ฮันยิ้มให้อย่างเคยพยามไม่ให้น้ำตาใหลลงมา
“รอฟังข่าวดีและกัน”ฮันพูดพร้อมกับปิดกระเป๋าเดินทางลง
“ผมคงไปส่งพี่ไม่ได้นะ”
“ไม่เป็นไรพี่ไปเองได้น่ะ”
“นายคงไปอัดLLกับฮีชอลล่ะซิ”
'ขอให้นายมีความสุขนะ'
และถึงวันที่ผมเดินทางกลับบ้านมีดงแฮกับคิบอมไปส่งผมที่สนามบินแต่คนที่ผมรักเขาไม่มาเลย
“ลาก่อนนะดงแฮคิบอม”
“จะลาทำไมเด๋วพี่ก็กลับมาอีก”ดงแฮแล้วเดินไปกอดฮัน
“อ่อ....อืม”
“พี่ไปล่ะ”
ฮันผมและเดินเกทไป
หลังการอัดรายการLL
“พี่เสร็จไปกินข้าวกัน”ชีวอนเกาะแขนลากชีวอนไป
“ไม่ไปนายไปใกลๆเลยฉันจะไปข้าวกับเจนานทีจะเจอกัน”ฮีชอลบอกและพยามแกะมีปลาหมึกออก
“งั้นผมไปด้วย”
“ไม่ต้องเลยไปห่างฉันเลยแล้วนายอย่ามายุ่งกับฉันอีกนายมันก็เป็นได้แค่ของเล่นที่ฉันแย่งมาเท่านั้น
แหละ”ฮีชอลเดินออกไปโดยทิ้งให้ชีวอนตัวชา แต่ชีวอนก็ไม่ได้รุ้สึกอะไรมากเพราะหัวใจของเขามีฮัน
อยู่แล้ว เขารุ้สึกผิดกับการกระทำกับฮันแต่เขาคึดว่าฮันคงไม่รู้เลย
~โรกุโรกุโกมาเลยมา~
“อีทึกหรอลูก”
“อ่อ...ฮะ....แม่ฮัน”
“ฮันเค้าเสียแล้วนะฮือ...”
“แม่อย่ามาล้อเล่นนะฮะ”น้ำตาของลีดเดอร์คนสวยไหลรินลงมา
“แล้วเค้าตายยังไงฮะแม่”
“เค้ากรีดข้อมืออีทึกพอจะรู้ไหมว่าเรื่องอะไร”
“อ่อผมไม่รู้ครัยครับขอบคุณมากนะครับพุ่งเน้ผมจะรีบไปด่วนเลย”
“มีอะไรหลอพี่อีทึกร้องซะตกใจเชียว”ซองมินวิ่งเข้ามาหาอีทึก
“ฮันเค้าเสียและนะ”ประโยคที่อีทึกพูดออกไปทำให้บรรยากาศในห้องเงียบลง
“กลับมาแล้วฮะ”เสียงชีวอนตะโกนลั่นบ้าน
“อ้าวเป็นไรเงียบกันทำไม”
“ชีวอนแกทำอะไรฮันหรือป่าว”อีทึกถามพยามคุมน้ำเสียงไม่ให้สั่นที่สุด
“อ่อ..อืม.ทำไมถามอย่างงั้นล่ะครับ”ชีวอนยังคงยิ้ม
“ก็บอกมาสิ”อีทึกตะคอกและกระชากคอเสื้อของชีวอน
“เอาไม่น่าพี่อีทึก”ซองมินเดินมาห้าม
“ก็ผม....กลับไปคืนดีกับพี่ฮีชอลน่ะแต่พี่ฮันไม่รู้นะ”ชีวอนบอกทั้งทีเหมือนตัวเองไม่ได้ทำผิดอะไร
“นายมันเลวมาก”อีทึกตบชีวอนไปฉาดนึงหน้าชีวอนหันไปตามแรงตบ
“พี่ตบผมทำไม”
“นายรุ้ไหมฮันตายแล้วเขาเสียใจมากจากการกระทำของนาย”คำพูดอีทึกไม่ได้สะทกสะเทือนชีวอนเลย
เพราะชีวอนยังคึดว่าอีทึกล้อเล่น
“พี่อย่ามาล้อเล่นนะ”ชีวอนยังยิ้มอยู่
“ถ้านายคึดว่าฉันล้อเล่นก็โทรไปหาแม่ฮันเองและกัน”อีทึกสุดทนไม่ไหวเดินเข้าห้องไป
ชีวอนกดโทรศัพท์ไปถึงแม่ฮัน
/ฮัลโหล/
/แม่หรือป่าวฮะ/
/ชีวอนมีไรหรอลูก/น้ำเสียงกำลังสั่นๆๆ
/พี่ฮันอยู่ไหมฮะ/
/อ้าวอีทึกเขาไม่ได้บอกหรอ/
/บอกไรฮะ/
/ฮันเค้าเสียแล้ว/
ชีวอนถึงกับตัวชาโทรศัพท์หล่นลงพื้นชีวอนรีบเดินเช้าห้องฮันไปเจอจดไม้วางอยุ่บนหัวเตียง
~ ชีวอนขอบคุณนะตลอด2ปีที่ผ่านมานายเป็นผู้กำกับที่ดีมาที่เอาฉันมาเป็น'ตัวประกอบ'ระหว่างนาย
กับฮีชอลขอให้นาย2คนมีความสุขแต่ฉันรักนายมากเกินกว่าที่นายขะเห็นนายมีคนอื่นแต่ฉันก็นึกถึง
ความสุขของนาย
นายเคยรักฮีชอลและนายยังคงลืมเขาไม่ได้ขอบคุณนะลาก่อน~
จดหมายที่อ่านไปทำให้จิตใจสำนักของชีวอนรุ้สึกผิดและเสียใจคนที่ตนรักจากไป เค้าได้แต่โทดตัวเองว่า
'เลว'
.
THE END
“ชีวอนวันนี้อะไร”
“จำไม่ได้”ชีวอนพูดและเดินออกไปโดยไม่สนคนที่ทนฟังจะรู้สึกอย่างไร
'เขาคงงานยุ่ง'
ร่างบางได้แต่คึดปลอบใจตัวเอง น้ำตาก็ยังคงไหลอยู่ดี
“พี่ฮันร้องไห้ทำไม”ดงแฮถามทั้งที่เพิ่งเดินเข้ามา
“อ่อเปล่าไม่มีอะไรหนอกแค่คอนเเทคมันเลื่อนน่ะ”
ฮันบอกแล้วเดินเข้าห้อง
“ชีวอนนยังรักพี่อยู่ใช่ไหม”ฮีชอลเดินเข้ามากอดชีวอนจากด้านหลัง
“........................”ชีวอนยังนิ่งเงียบ จิตใต้สำนึกเขาก็ยังลืมฮีชอลไม่ได้แต่ตอนนี้เขามีฮันอยู่
“ว่าไงนายยังไม่ลืมพี่ใช่ไหม”ฮีชอลจูงมือชีวอนลากเข้าห้องไป
“พี่จะทำอะไรน่ะ”ชีวอนตกใจกับการกระทำของร่างสวย
“ก็จะรื้อฟื้นความสัมพันธ์ไง”ฮีชอลผลักชีวอนลงบนเตียงและเริ่มบรรเลงเพลงรักกัน
ฮันที่ร้องไห้จนเหนื่อยเลยเดินออกมาหาน้ำกิน ร่างบางในยินเสียงอะไรเสียดสีกันดังออกมาจากห้อง
ฮีชอลร่างบางเลยเดินไปที่หน้าประตูห้องแต่......
“อือ.......นายยังรักฉันอยู่ใช่ไหมชีวอน”
“อ๊ะ..ครับพี่ไม่รู้หรอว่าที่ผม...คะ..คบกับฮันก็ฆ่าเวลาเท่านั้น”
“อ๊ะ .. ไม่ไหวแล้ว”
บทสนทนาระหว่าง2คนนั้นหารู้ไม่ว่ามีคนที่เพิ่งเอ่ยถึงไปได้ยินประโยคสนทนานั้น
'เจ็บมาก'
'ฉันไม่ดีตรงไหนหรอ'??
ฮันได้แต่ตั้งคำถามในใจคนที่เขารักมากที่สุดทำกันได้ลงคอ ฮันเดินน้ำตาไหลอาบแก้มเข้าห้องไป
เรื่องในวันนี้ระหว่างนาย2คนฉันจะทำเป็นไม่รู้เรื่องจนกว่าพวกนายจะเอ่ยปากออกมาหรือจนกว่า.......
โต๊ะอาหารมื้อเช้าวันที่9สิงหา
“อ่ะแฮ่มวันนี้งานมิตติ้งตอน4โมงนะ”เสียงลีดเดอร์คนสวยบอกคิวงานของอย่างเคยทุกวัน
“ลงมือกินได้แล้ว”เมื่อลีดเดอร์คนสวยให้สัญญาเหล่าลิงลงมือกินแต่ฮันกับนั่งเขี่ยเข้าอย่างเม
อลอย
“ผมขอตัวก่อนนะครับ”ฮันพูดขึ้นและลุกเดินออกไปโดยไม่ฟังคำทักท้วงของหัวหน้าวง
“อ้าวทำไมฮันมันไม่กินข้าววะ”ลีดเดอร์คนสวยงงเป็นไก่ตาแตกฮันไม่เคยเป็นแบบนี้เว้นแต่ว่า........
เวลางานมิตติ้ง
“วันนี้เหล่าซูปเปอร์จูเนียมางานเราอยากจะให้เล่นเกมส์กับเราเล็กน้อย”เสียงของพิธีกร
“งั้นเชิญซุปเปอร์จูเนียจับคู่เลย”
เหล่าลิงวุ่นอยู่กับการจับคู่แต่ชีวอนกำลังสับสนว่าเขาจะเลือกใครดี
'ฮัน'
'ซิน'
และคำตอบก็โพล่งขึ้นในใจของเขา ชีวอนเดินไปเลือก............. ฮีชอล
'ชีวอนนี่ใช่ใหมคือคำตอบ'
“งั้นเชิญสตาฟเอาหนังพิมพบให้เล็กที่สุดแล้วเอาไว้ประจำที่ด้วยค่ะ”
ร่างบางที่ยืนไม่มีคู่เดินลงเวทีไปโดยที่ไม่มีใครสนใจฮันเลยแม้แต่น้อย ฮันไปยืนมองดูเกมระหว่างซีวอน
และฮีชอลที่อุ้มกันและยิ้มอย่างมีความสุข
'ถ้านี่เป็นความต้องการของพวกฉันจะเดินออกไปเอง'
ฉันคงเป็นแค่'ตัวประกอบ'ของหนังที่พวกนายแสดงขึ้นมาให้ฉันแสดง
ที่คอนโดเอสเจ
“พี่อีทึกพุ่งนี้ผมกลับจีนนะฮะแม่โทรมาตามแล้ว”ฮันบอกพยามปั้นน่ายิ้มอย่างมีความสุขและเดินเข้าไป
เก็บกระเป๋าโดยมีชีวอนเดินตามเข้ามา
“พี่ฮันจะกลับจีนหลอ”
“อืม”
“ให้ผมไปด้วยไหม”ชีวอนถามอย่างเป็นมารยาทตามประสาคนรัก
“ไม่ต้องหรอก”ฮันยิ้มให้อย่างเคยพยามไม่ให้น้ำตาใหลลงมา
“รอฟังข่าวดีและกัน”ฮันพูดพร้อมกับปิดกระเป๋าเดินทางลง
“ผมคงไปส่งพี่ไม่ได้นะ”
“ไม่เป็นไรพี่ไปเองได้น่ะ”
“นายคงไปอัดLLกับฮีชอลล่ะซิ”
'ขอให้นายมีความสุขนะ'
และถึงวันที่ผมเดินทางกลับบ้านมีดงแฮกับคิบอมไปส่งผมที่สนามบินแต่คนที่ผมรักเขาไม่มาเลย
“ลาก่อนนะดงแฮคิบอม”
“จะลาทำไมเด๋วพี่ก็กลับมาอีก”ดงแฮแล้วเดินไปกอดฮัน
“อ่อ....อืม”
“พี่ไปล่ะ”
ฮันผมและเดินเกทไป
หลังการอัดรายการLL
“พี่เสร็จไปกินข้าวกัน”ชีวอนเกาะแขนลากชีวอนไป
“ไม่ไปนายไปใกลๆเลยฉันจะไปข้าวกับเจนานทีจะเจอกัน”ฮีชอลบอกและพยามแกะมีปลาหมึกออก
“งั้นผมไปด้วย”
“ไม่ต้องเลยไปห่างฉันเลยแล้วนายอย่ามายุ่งกับฉันอีกนายมันก็เป็นได้แค่ของเล่นที่ฉันแย่งมาเท่านั้น
แหละ”ฮีชอลเดินออกไปโดยทิ้งให้ชีวอนตัวชา แต่ชีวอนก็ไม่ได้รุ้สึกอะไรมากเพราะหัวใจของเขามีฮัน
อยู่แล้ว เขารุ้สึกผิดกับการกระทำกับฮันแต่เขาคึดว่าฮันคงไม่รู้เลย
~โรกุโรกุโกมาเลยมา~
“อีทึกหรอลูก”
“อ่อ...ฮะ....แม่ฮัน”
“ฮันเค้าเสียแล้วนะฮือ...”
“แม่อย่ามาล้อเล่นนะฮะ”น้ำตาของลีดเดอร์คนสวยไหลรินลงมา
“แล้วเค้าตายยังไงฮะแม่”
“เค้ากรีดข้อมืออีทึกพอจะรู้ไหมว่าเรื่องอะไร”
“อ่อผมไม่รู้ครัยครับขอบคุณมากนะครับพุ่งเน้ผมจะรีบไปด่วนเลย”
“มีอะไรหลอพี่อีทึกร้องซะตกใจเชียว”ซองมินวิ่งเข้ามาหาอีทึก
“ฮันเค้าเสียและนะ”ประโยคที่อีทึกพูดออกไปทำให้บรรยากาศในห้องเงียบลง
“กลับมาแล้วฮะ”เสียงชีวอนตะโกนลั่นบ้าน
“อ้าวเป็นไรเงียบกันทำไม”
“ชีวอนแกทำอะไรฮันหรือป่าว”อีทึกถามพยามคุมน้ำเสียงไม่ให้สั่นที่สุด
“อ่อ..อืม.ทำไมถามอย่างงั้นล่ะครับ”ชีวอนยังคงยิ้ม
“ก็บอกมาสิ”อีทึกตะคอกและกระชากคอเสื้อของชีวอน
“เอาไม่น่าพี่อีทึก”ซองมินเดินมาห้าม
“ก็ผม....กลับไปคืนดีกับพี่ฮีชอลน่ะแต่พี่ฮันไม่รู้นะ”ชีวอนบอกทั้งทีเหมือนตัวเองไม่ได้ทำผิดอะไร
“นายมันเลวมาก”อีทึกตบชีวอนไปฉาดนึงหน้าชีวอนหันไปตามแรงตบ
“พี่ตบผมทำไม”
“นายรุ้ไหมฮันตายแล้วเขาเสียใจมากจากการกระทำของนาย”คำพูดอีทึกไม่ได้สะทกสะเทือนชีวอนเลย
เพราะชีวอนยังคึดว่าอีทึกล้อเล่น
“พี่อย่ามาล้อเล่นนะ”ชีวอนยังยิ้มอยู่
“ถ้านายคึดว่าฉันล้อเล่นก็โทรไปหาแม่ฮันเองและกัน”อีทึกสุดทนไม่ไหวเดินเข้าห้องไป
ชีวอนกดโทรศัพท์ไปถึงแม่ฮัน
/ฮัลโหล/
/แม่หรือป่าวฮะ/
/ชีวอนมีไรหรอลูก/น้ำเสียงกำลังสั่นๆๆ
/พี่ฮันอยู่ไหมฮะ/
/อ้าวอีทึกเขาไม่ได้บอกหรอ/
/บอกไรฮะ/
/ฮันเค้าเสียแล้ว/
ชีวอนถึงกับตัวชาโทรศัพท์หล่นลงพื้นชีวอนรีบเดินเช้าห้องฮันไปเจอจดไม้วางอยุ่บนหัวเตียง
~ ชีวอนขอบคุณนะตลอด2ปีที่ผ่านมานายเป็นผู้กำกับที่ดีมาที่เอาฉันมาเป็น'ตัวประกอบ'ระหว่างนาย
กับฮีชอลขอให้นาย2คนมีความสุขแต่ฉันรักนายมากเกินกว่าที่นายขะเห็นนายมีคนอื่นแต่ฉันก็นึกถึง
ความสุขของนาย
นายเคยรักฮีชอลและนายยังคงลืมเขาไม่ได้ขอบคุณนะลาก่อน~
จดหมายที่อ่านไปทำให้จิตใจสำนักของชีวอนรุ้สึกผิดและเสียใจคนที่ตนรักจากไป เค้าได้แต่โทดตัวเองว่า
'เลว'
.
THE END
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น