ตอนที่ 1 : [ S F ] T W I N S [ 13.04.12 HBD SEHUN ] [ 1 ]
[SF] TWINS
มันเป็นวันเกิดของผมและเซฮุน
ไม่ใช่สิ
ต้องบอกว่าเป็นวันเกิดของเซฮุนคนเดียว
ปาร์ตี้จบลง สายรุ้งและลูกโป่งหลากสีสันยังคงประดับประดาอยู่เต็มบ้าน บนพื้นเต็มไปด้วยกล่องของขวัญและเศษกระดาษที่ถูกฉีกเป็นชิ้นๆ ด้วยความสนุกของเด็กชายทั้งสองที่แข่งกันเปิดของขวัญ
และแน่นอน สิ่งที่พวกเขาทั้งคู่ได้ มักจะเป็นของคู่กัน เท่ากัน เหมือนๆกัน
เพราะว่าพวกเขาเป็นฝาแฝดกัน
“เซฮุน นายว่าพรุ่งนี้เรามาใส่เสื้อที่น้าอึนจีให้พวกเรากันดีมั้ย”
“อื้อ แล้วแต่พี่สิ”
“ของนายสีฟ้า ของเราสีแดง ”
เด็กน้อยวัยสิบขวบนอนคุยกันอยู่บนเตียงหลังจบงานวันเกิดของทั้งสอง คนพี่นอนตะแคงเข้าหาคนน้องแล้วใช้มือน้อยเอื้อมไปแตะหน้าผากอีกคน
“หายปวดหัวแล้วหรอ”
“อื้อ หายแล้วล่ะ”
ลู่หานห่วงและหวงน้องชายตนเองยิ่งกว่าอะไรบนโลกนี้ เซฮุนน่ะทั้งอ่อนแอและขี้โรคแถมไม่สู้ใครอีกต่างหาก ส่วนลู่หาน วิ่งตากฝนทั้งวันยังไม่เป็นแม้แต่หวัด เวลามีเรื่องอะไร ลู่หานจะคอยเป็นคนปกป้องเซฮุนเสมอ ในเมื่อเซฮุนอ่อนแอ ลู่หานนี่แหละยิ่งต้องเข้มแข็ง
เป็นพี่ ก็ต้องดูแลน้อง
“เสี่ยวลู่ เราหิวน้ำจังเลย”
“ได้สิ เราลงไปเป็นเพื่อน”
การเดินลงบันไดตอนดึกๆมืดๆไม่ได้ทำให้ลู่หานกลัวสักนิด คนพี่จูงมือน้องชายออกจากห้องเพื่อลงไปดื่มน้ำที่ห้องครัวข้างล่าง แต่พอออกมาก็ต้องสงสัยที่เวลาเช่นนี้แล้ว ห้องครัวยังเปิดไฟสว่างอยู่
“ป๊ากะม๊ายังไม่นอนหรอ”
เด็กน้อยพึมพำ แล้วจูงมือกันก้าวลงบันไดอย่างระมัดระวังพร้อมกัน
===
“คุณก็เอาแต่พูดแบบนี้”
“แล้วจะให้ผมทำยังไง”
เสียงคนพูดคุยกันแว่วมาจากในห้องครัวที่เปิดไฟอยู่ ดูเหมือนผู้ใหญ่ทั้งสองของบ้านกำลังมีปากเสียงกัน เด็กน้อยจึงหยุดยืนอยู่บนขั้นบันไดไปไม่กล้าเดินลงไปชั้นล่าง และเพราะเป็นเวลาดึกสงัดจึงได้ยินเสียงที่ดังออกมาอย่างชัดเจน
“แล้วลูกล่ะ”
“ลูกต้องไม่มาเกี่ยวกะเรื่องนี้ พอเราแยกกันไป เขาคงเจ็บปวดที่รู้ความจริง”
“ฉันจะบอกพวกเค้า เมื่อพวกเค้าโตกว่านี้”
“ป๊าม๊าทะเลาะกันหรอ”
“ชู่ว เซฮุน เรากำลังฟัง”
ลู่หานเอามือปิดปากน้อง ทั้งสองเงียบเพื่อฟังสิ่งที่พ่อกับแม่กำลังพูดกันอยู่ เค้าไม่ชอบเลยเพราะเสียงบิดาก็ดูหนักใจและเสียงมารดาก็สั่นเหมือนคนร้องไห้
“ได้ สักวันฉันจะเป็นคนบอกพวกเค้าเอง ……
เรื่องที่เค้าไม่ได้เป็นฝาแฝดแท้ๆ
ลู่หานและเซฮุน ไม่ใช่พี่น้องกัน”
===
“ลู่หาน”
“อือ”
“ลู่หาน ตื่นได้แล้ว สายแล้วนะ”
“งืออ ขออีก 5 นาทีนะ”
ร่างสูงที่แต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว ยืนเท้าเอวมองพี่ชายอย่างเหนื่อยใจ เฮ้อ ลู่หานนะลู่หาน โตป่านนี้แล้ว จะเข้ามหาลัยอยู่แล้ว ยังตื่นยากตามเคย เมื่อคืนก็ดูบอลซะดึกดื่น แล้วพอเช้าก็มาลำบากเซฮุนคนนี้น่ะ
“ข้าวเช้าอยู่บนโต๊ะนะ เราไปเรียนก่อนล่ะ ” กำลังจะเดินออกจากห้องแต่โดนดึงชายกางเกงไว้ซะก่อน
“เดี๋ยวสิ รู้แล้วหน่าๆ”
ลู่หานทำหน้ามุ่ย แล้วค่อยๆแซะตัวเองออกจากเตียงรีบวิ่งไปเข้าห้องน้ำจัดการแต่งตัว เซฮุนยิ้มปนขำพี่ชายตัวเอง เพราะมุขไปเรียนไม่รอนี่ใช้ได้เสมอกับลู่หาน พี่ชายคนนี้ไม่ยอมให้เค้าไปคนเดียวเด็ดขาด
“เซฮุนนะเซฮุน ขอนอนอีกนิดก็ไม่ได้ ไอเด็กเรียนดีเด่นเอ๊ย”
แปรงฟันเสร็จก็บ่นพึมพำแล้วกวักน้ำในอ่างขึ้นมาล้างหน้าตัวเองให้สดชื่น หยิบชุดนักเรียนคนละสีคนละแบบกับเซฮุนมาใส่แล้วเช็คความเรียบร้อยหน้ากระจก
“จะว่าไป ฝันถึงเรื่องคืนนั้นอีกแล้ว…..”
หลังจากนั้นไม่นาน ป๊าก็หย่ากับม๊าและย้ายออกไปจากบ้านหลังนี้ ม๊าไม่ยอมบอกสาเหตุที่หย่ากัน บอกแค่ว่าเป็นเรื่องของผู้ใหญ่
ส่วนเรื่องที่ผมกับเซฮุนแอบได้รู้ได้เห็นในคืนนั้น เราทั้งคู่ทำเป็นลืมมัน ทำเป็นไม่ได้เคยได้ยิน ทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นอะไรทั้งนั้น ใช้ชีวิตกันปกติ ทำตัวเป็นฝาแฝดกันปกติ พี่ชายลู่หานและน้องชายเซฮุน
ทำเหมือนเรื่องนั้นมันไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน
“กำลังเหม่ออะไรน่ะ”
“อ๊ะ…”
ร่างเล็กสะดุ้งเมื่อรู้สึกถึงไอร้อนแตะที่แก้ม
“คริสเองหรอ” เบะปากนิดนึงก่อนจะรับกระป๋องชาอุ่นๆมาไว้ในมือ
“ กูกำลังคิดหนักว่าเดือนหน้าจะให้อะไรวันเกิดน้องน่ะ นี่ถ้าไม่ใช่มึง กูต่อยปากคนที่แกล้งแบบนี้ไปแล้วนะ”
คริสนั่งลงที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามของโต๊ะเรียน นี่เป็นเวลาพักเที่ยงแล้วจึงไม่มีสิ่งมีชีวิตใดๆนอกจากเขาทั้งสองอยู่ในห้อง
“คร้าบๆ เก่งจังเลย น้องเสี่ยวลู่”
“หย๋า! ห้ามเรียกแบบนี้นะ! ” ลู่หานถึงกะแหวเสียงใส่คนตัวโตกว่า “ชื่อนี้กูให้เซฮุนเรียกได้คนเดียวว้อย!!”
ไอ้ยักษ์นี่กล้ามาเรียกฉันว่าเสี่ยวลู่ได้ไง อ๋อ คิดว่าตัวใหญ่กว่ารึไงวะ เออ กูก็แค่เกิดมาตัวเล็กเท่านั้นแหละโว้ย-*-
“น้องชายฝาแฝดมึงที่อยู่โรงเรียนอีกฝั่งน่ะหรอ”
“ใช่แล้ว..” ร่างเล็กกำลังยกชาขึ้นดื่มแต่ก็เกือบสำลักพรวดออกมา
“น่ารักป้ะวะ กูจีบนะ..”
“ไอ้เงิง!! ห้ามมายุ่งกะน้องชายกูนะเว้ย”
“อ๋อ ลืมไป ฝาแฝดนี่นา งั้นก็หน้าเหมือนมึงล่ะสิ หว่าย ไม่เอาล่ะ”
“ทำไม กูทำไม”
“ดุอย่างกับหมา”
“ฮึ่ย เซฮุนน่ะ หน้าไม่เหมือนกูหรอก เราน่ะ ต่างกันคนละขั้ว เหมือนฟ้ากับเหว”
“งั้นมึงคงเป็นเหว โอ๊ย..”
หนึ่งหมัดสำหรับเพื่อนรัก
“ไม่เห็นแปลกเลยน่า เยอะแยะไปแฝดคนละใบ” คริสลูบแก้มตัวเองตรงที่โดนมือเล็กสวนมาเมื่อกี้เบาๆ ไม่เข้าใจกับความหวงน้องของเพื่อนว่ามันจะเยอะไปไหน
ลู่หานยิ้มฝืดๆ แล้วเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่างห้องเรียนเหมือนเดิม ความฝันเมื่อคืนแล่นเข้ามาเหมือนภาพที่ฉายซ้ำๆ
“อืม แฝดคนละใบ”
“พูดให้ถูกก็คนละพ่อแม่เลยล่ะมั้ง”
Talk :
Happy Birth Day นะ เซฮุนนา~~
ขอให้มีความสุขมากๆ อ่อ ลืมไป มีความสุขตัลหลอดเวลาอยู่กะลู่ฮยอง #ผิด #แต่อยากชง <3
พาร์ทสองจะมาไวตามจำนวนเม้นนะคะ ขอบคุณค่า
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
แล้วแบบตอนนี้จะไม่สนใจก็ไม่เป็นไรหรอก ก็รักกันแบบพี่น้องไปก่อน
แต่พอความสัมพันธ์เปลี่ยนเมื่อไหร่ก็อีกเรื่องนึง
บางทีโชคชะตาอาจจะกำหนดให้คู่กันไง แบบเนื้อคู่จะหน้าเหมือนกันไรงี้ ฮ่าๆๆๆ
แต่เราว่าเด็กสองคนนี้เก่งนะ อายุเท่านั้นเลือกที่จะลืม
เพราะรักกันมันรึเปล่า อยากอยู่ด้วยกันต่อไป
แล้วคือนี่อยู่กับแม่ทั้งคู่เลยหรอ ??
ชอบพี่ลู่ปกป้องน้องจัง
แรกๆมี่รู้จักแทบแยกไม่ออก เนื้อคู่มากอ่ะ แต่แบบ ดูง่ายนิดนึง เพราะฮุนมันสูงกว่าเสี่ยวลู่ 55555555555
แล้วยิ่งเฮียคริสเล่นด้วย แอร้ยยยยยย อยากอ่านๆ ชอบแบบดราม่านิดๆ พี่ลู่ไม่เคะไป ใช่อ่ะ ใช่เลยยยยย >/////<
น่ารักอ่ะ ตอนแรกนึกว่าจะเป็นแฝดกันจริงๆ 555
เอิ่ม..ถ้าพี่ลู่จะแมนขนาดเน้ !!
พี่ลู่แมนจังเลยยยย ><
55555 ติ๋มอ่อนแอขนาดนั้นเลย
พี่ลู่อย่าเซดไปเลยนะ
จะมีดราม่ามั้ยเนี่ย
ชอบมาก ภาษาดีจังเลยค่ะ ^^
มีคนบอกว่าคนเป็นเนื้อคู่กันหน้ามักจะคล้ายๆกัน
555555555