คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่ ๘
ตอนที่ ๘
JONGHYUN's Talk หลังจากเดินไปส่งคิมคีย์หน้าบ้าน โบกมือลา ผมก็มานอนแอ้งแม้งบนโซฟาในห้องนอน วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ผ่านไป แล้วผมก็ดันทำอะไรโง่ๆลงไปอีก แต่ที่แปลกคือ ผมไม่รู้สึกว่า จะโมโหอย่างที่เคยเป็น ไอ้เรื่องโง่ๆที่ว่าหนะ ก็คือผมดันกาเบอร์2 ให้แม่คีย์ตอนเลือกตั้งหนะสิ ไม่นึกเลยว่า คะแนนเสียงของผมจะทำให้ผู้เป็นพ่อของผมเองแพ้การเลือกตั้ง 55555 ตอนนี้พ่อคงหนวดกระตุกๆแน่เลย แต่ว่าเป็นเพราะตอนนั้นผมเบลอรึเปล่าน้า ถึงได้คิดจะกาให้แม่ของคีย์ หรือว่าตอนนั้นผมจะตาลายมองเบอร์ 2 เป็นเบอร์ 1 ....... ก็ไม่น่าจะใช่ เพราะผมก็ยังรู้ตัวว่ากาเบอร์ 2 ไป หรือจะเป็นเพราะ เสื้อของคีย์ ...... อืมมมม เฮ้ยยยยย ไม่ใช่ๆแล้วหละ จะยังไงก็ช่าง!! อยากนอนโว้ยยยย แต่ต้องอาบน้ำ ฮือออ นอนเลยได้ไหมอ่าาา
ก๊อกๆๆ คุณชายครับ
"เข้ามาได้" แล้วพ่อบ้านลีก็เดินเข้ามา พร้อมกับชุดทักซิโด้สีดำเงาวับ ของดีออน สุดหรู
"คุณชายครับ พรุ่งนี้จะมีงานเลี้ยงที่โรงแรมฮาฮา ทักซิโด้ตัวนี้นายใหญ่เป็นคนบอกให้ผมเอาขึ้นมาให้ครับ"
"วางไว้ตรงนั้นแหละพ่อบ้านลี แล้วพ่อกลับมาแล้วหรอ"
"ครับ ท่านอยู่ในห้องทำงาน ท่าทางจะหงุดหงิดน่าดู"
"งั้นหรออ ขอบคุณมาก"
"ครับ งั้นผมขอตัว"
พรุ่งนี้มีงานเลี้ยงงั้นหรอ โอยยย ไม่อยากไป ! เหนื่อยหงะ อยากนอนๆ ผมรีบวิ่งเข้าไปเอาตัวผ่านน้ำแล้วออกมา สวมชุดนอน แล้วกระโดดอย่างพริ้วไปบนเตียงยักษ์นุ่มนิ่ม ขณะที่ตาผมกำลังจะหลับ ก็มีสิ่งยั่วยุทำให้ตาผมเบิกโพลงขึ้นทันที หน้าต่างของบ้านอีกหลังนึง เผยให้เห็น หนุ่มร่างบางกำลังถอดเสื้อออก เผยให้เห็นผิวเนียนใส หุ่นดีชะมัดยาด ว่าแต่ทำไมคิมคีย์ถึงผิวดีขนาดนั้นนนน ! ผมแกล้งทำเป็นหลับ แล้วหันหน้าไปทางหน้าต่าง ลืมตาขึ้นเล็กน้อย ก็เห็นร่างน้อยนั้นวุ่นอยู่กับการถอด เถอะ เถอะ ถอด ... ..... ถุงเท้า -*- ผมเริ่มมือไม้สั่น เมื่อเห็นคิมคีย์เริ่มปลดเข็มขัดออก จากนั้นก็เริ่มเดินมาทางหน้าต่าง หรือ หระ หรือว่า คีย์จะรู้ว่าผมแอบมองเค้าเปลื้องผ้า เค้าเดินมาเรื่อยๆ จากนั้นก็ .. ปิดม่าน -*- โถ่เว้ยยยย !!!!!!!!!!!! ของดีไม่ได้มีให้เห็นทุกวันนะเฟ้ย พระเจ้าไม่เห็นใจผมเลย ตอนนี้อารมณ์กำลังพลุ่งพล่าน แล้วผมจะทำยังไง๊ หลับสิๆๆ โอ๊ยย หลับไม่ลง ภาพที่คีย์กำลังถอดเสื้อ ยังวนเวียนในหัวผม ทำเอาผมสติแตกกระเจิง ต้องลุกขึ้นมาเปิดไฟ แล้วออกกำลังกาย เอ้า 1 2 3 4 ซิทอัพ ๆ วิ่งๆ กระโดดตบ เอ้าๆๆ วิดพื้น 1 2 3
พรีบ
คนบ้านนู้นเปิดม่านออก ใส่เสื้อยืดสีเทากับกางเกงลายมิกกี้เมาส์ขาสั้น แล้วมองผมตาค้าง ก็ควรจะค้างอยู่อะนะ ที่อยู่ดีๆ คนข้างบ้านที่ปิดไฟนอนไปแล้ว พอมาเห็นอีกทีดันลุกขึ้นมาวิดพื้น เพื่ออะไร ผมยิ้มเจื่อนๆไปให้ คิมคีย์ทำปากพูด ประมาณว่า ไอ-บ้า แหนะมาหาว่าเราบ้า ผมก็เลยทำปากกลับไปบ้างว่า บ้า-รัก-เธอ .......... โอ้วโนว พูดมาได้ไม่อายปากตัวเองเล้ย แต่เหมือนฝั่งนู้นจะไม่รู้ว่าผมพูดอะไร ผมเลยเดินไปหยิบปากกากับสมุดมา เขียนว่า "ไอ้หื่น" คราวนี้คิมคีย์ก็ปริ๊ดสิครับ วิ่งไปหยิบปากกาลายสปอนช์บ็อบกับกระดาษมาเขียนยุกยิกๆ แล้วแปะกระจกไว้ว่า "ไอ้บ้า ไอ้หื่นกาม ไอ้ปลากระเบน ไอ้เป็ดไม่มีหูรูด ไอ้หนอนไส้ติ่งอักเสบ .. " มาเป็นชุด = = อย่างนี้ควรจะตอบกลับไปดีมั้ยเนี่ย ขี้เกียจอ่านอะ ผมเลยจบด้วยคำว่า "ผีอยู่ข้างหลัง!" พร้อมกับทำหน้าตกใจสุดขีด เท่านั้นแหละ เสียงกริ๊ดดังกระหึ่มมาถึงบ้านผมเลยทีเดียว 555555 คีย์วิ่งเข้าไปมุดใต้ผ้าห่มคลุมโปงตัวเองอยู่อย่างนั้น เห้อ คนอะไร้กลัวผีได้ขนาดนี้
Key's Talk ตอนนี้ผมกำลังวางแผนจัดการผีอยู่ครับ ผู้อ่าน มันอยู่ในห้องผม มันต้องน่ากลัวมากแน่ๆ ถ้าถามว่ารู้ได้ไง ก็เพราะไอ้เป็ดมันบอกว่ามีผีอยู่ข้างหลังหนะสิครับ ตอนนี้อาวุธที่มีอยู่ข้างตัวก็มีเพียงหมอนกับหมอนข้าง ณ วินาทีนี้ มีอะไรก็ต้องใช้หมดแหละ ผีมันจะกลัวหมอนมั้ยอะ T^T แง่ ทำไงดี ผมตั้งสติตัวเอง มันเป็นผีๆๆ ฮือออ มันเป็นผีนั่นแหละ น่ากลัวอ่า โอเคๆ แผนมาและ ผมจะนับ 1 2 3 แล้วจะออกจากที่กำบังหละนะ หนึ่ง ..... สอง ..... สาม ! ผมโยนหมอนใส่มัน โยนหมอนข้างตาม แล้วท่อง "นะโมตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมา สัมพุทธทัสสะ นะโมตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมา สัม .. " ผมค่อยๆลืมตาขึ้น อ้าว .. ไม่เห็นมีอะไรเลย ความคิดแรกที่ผุดขึ้นมา ไอ้คิมเป็ดจงฮย๊อนนน ! ผมหันไปทางหน้าต่าง ก็พบว่า ฝั่งนู้นรูดม่านเรียบร้อย แต่ก็ยังมีกระดาษแผ่นหนึ่งติดไว้ มีข้อความว่า ...."ฝันดีนะ" =///= ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร ความโกรธของผมถึงได้หายไปหมดเหลือไว้เพียงรอยยิ้มบนริมฝีปากเท่านั้น ไอ้คิมเป็ดบ้า ^ //// ^
รุ่งเช้า ผมลงมาอบขนมปังกิน เมื่อคืนนี้นอนดึกไปหน่อยมัวแต่วางแผนไล่ผีเป็นชั่วโมงกว่าจะได้นอนก็ ตี1 นี่ถ้าฮันนี่ไม่ไปปลุก เที่ยงก็ยังไม่ตื่นหรอก ... ฮืออ ตอนนี้สภาพต้องดูไม่ได้แน่เลย ขอบตาคงดำ หน้าเหี่ยว แน่ๆ แต่จะให้โปะครีมอะไรตอนนี้ก็ไม่ทันแล้วหละ ผมยัดขนมปังเข้าปาก ตามด้วยนม และน้ำส้ม แล้วตามด้วยเมนทอสเข้าไป จากนั้นก็บึ่งไปโรงเรียนทันที เพื่อที่จะได้ไป ... ลอกการบ้าน และแล้วสวรรค์ก็ส่งเทวดาตัวน้อยมาให้คิมคีย์ผู้แสนดี เทวดาคนนั้นก็คือ "อนยู" เขาผู้นี้เรียกได้ว่าเพอร์เฟค สมบูรณ์แบบ ตั้งแต่หล่อ น่ารักสุดๆ รวยล้นฟ้า ใช้โทรศัพท์เครื่องละแสน นิสัยดีที่สุด และอีกข้อหนึ่งที่ผมไม่มี ก็คือ เรียนเก่งโคดดดดด ไม่รู้ให้อาหารสมองตัวเองยังไง มองยังไง๊ ยังไงก็ไม่มีทางโสด เพราะฉะนั้นสาวๆทั้งหลาย พวกเธออดกินซะแล้ว วะฮ่าฮ่าา หลังจากบรรยายสรรพคุณอนยูเสร็จแล้ว ผมก็รีบบึ่งไปหาอนยูทันที แต่ แต่ แต่ ไม่ทันแล้วววว ไอ้คิมเป็ดก็บึ่งมาหาอนยูเช่นกัน หนอยแหนะ ลาภลอยอยู่ตรงหน้า จะให้คนอื่นคว้าไปได้ยังง๊ายย ผมเพิ่มสปีดตัวเองเป็นเกียร์เบอร์ 6 55555 แล้วในที่สุดดด สมุดของอนยู๊ ก็เป็นของ .. ไอ้เป็ด ตึง ตึง ตึงง ! ฮือออออ ผมวิ่งแพ้มันอ่าาาา มันขี้โกงอะ มันเป็นนักกีฬาบาสแล้วมาแข่งวิ่งกับผม ก็ไม่แฟร์ใช่มั้ยอะครับ TT^TT (ได้ข่าวว่ามันไม่ใช่การแข่งหนิลูก คิมคีย์) คิมจงฮยอนเดินเข้ามาหาผม แล้วระเบิดเสียงหัวเราะ ,, เออ หัวเราะไปเล้ยย ให้มันได้อย่างนี้เซ่ ! -*-
"หวายยย หมีแพนด้ามาโรงเรียนได้ด้วยหรอ 55555"
"หุบปากไปเลย คิมจงฮยอน -*-"
"โห ล้อเล่นแค่นี้ทำเป็นงอน เมื่อคืนใครหว่า วิ่งหนีไปคลุมโปงเป็นชั่วโมงๆ"
"ไอ้คิมเป็ด ! " ผมพยายามเงื้อมมือไปตีมันแต่มันก็รวบมือผมไว้ ผมเลยหยุดแล้วทำได้เพียงทำหน้าถมึงทึงใส่มัน แล้วจู่ๆมันก็หยิบสมุดอนยูขึ้นมาไว้ในมือผม 0 0
"นาย .. ให้ชั้น ?"
"เปล่า , ให้หมีแพนด้า 5555 "
"อยากตายเรอะ = = "
"โหยย ล้อเล่น ชั้นทำของชั้นเสร็จแล้วหละ ยกให้นายละกัน" จงฮยอนพูดพร้อมกับทำท่าเหมือนตัวเองเป็นวีรบุรุษ ถ้าเป็นสาวๆ คงกริ๊ดกันสลบ แต่บังเอิญว่าข้าคือ คิม-คีย์- บอม
"เอิ่ม ไม่ต้องทำท่าเหมือนตัวเองช่วยโลกมาอย่างนั้นได้มะ ได้ข่าวว่า สมุดนี่ก็เป็นของอนยู ไม่ใช่ของนาย 55555 อนยูขอบคุณมากนะที่ให้ยืมลอก ! " ผมพูดแล้วเดินกลับโต๊ะไปทันที อะไรจะสนุกไปกว่าการหักหน้าคิมจงฮยอน ^^ ป่านนี้คงทำหน้าเอ๋อรับประทานไปเรียบร้อย งั้นตอนนี้ผมขอปั่นงานเจ๊หนวดก่อนละกัน
ความคิดเห็น