ตอนที่ ๖
MINHO 's Talk
อ้า ในที่สุด ผมก็ได้เจอท่านผู้อ่านบ้างนะครับเนี่ย ว่าแต่ เมื่อคืนนี้เป็นคืนที่พิเศษสุดๆเลย เพราะท่าทางผมจะได้เจอกับเนื้อคู่ของผมแล้วหละสิ ฮิๆ ใช่แล้ว เค้าก็คือ หนุ่มหน้าสวยแห่งออนโช คิมคีย์บอมนั่นเอง ผมได้ยินกิตติศัพท์ความงามยิ่งกว่าผู้หญิง มาจากไอ้พวกเพื่อนๆของผมเองหละ พอได้เจอกับตาตัวเองเมื่อวาน ก็รู้เลยว่า คนนี้แหละ ช่ายยยย เลยย หลังจากผมพาเค้าไปส่งที่บ้านแล้ว ผมก็จดที่อยู่เอาไว้ แล้ววันต่อมา ก็รีบออกจากบ้าน ไปวนๆแถวนั้น หวังว่าจะได้เจอคิมคีย์ อีกครั้งหนึ่ง ผมมารอเป็นชั่วโมงๆ ก็ยังไม่ออกมา ท่าทางวันนี้ผมคงจะกินแห้ว ผมเลยขับรถออกมาจากตรงนั้น ในที่สุด พระเจ้าก็เป็นใจให้กับผม คีย์เดินมานั่นแล้ว ท่าทางจะง่วงสุดขีด สภาพเหมือนคนเพิ่งตื่น ไปนอนที่ไหนมาเนี่ยยย ผมชักจะเป็นห่วง ผมเหยียบเบรกดัง เอี๊ยดดดดดด ทำเอาคนสวยสะดุ้ง แล้วหันมามองแบบโกรธๆ 555555 ดูน่ารักชะมัด
"น้องงง !!" ผมตะโกนเรียก แต่ท่าทางคีย์จะยังไม่รู้ตัวซักเท่าไหร่ ยังคงทำหน้า งงๆ ต่อไป
"น้องงงงงง!!" ผมตะโกนเรียกอีกครั้ง เหมือนตอนนี้คนสวยเริ่มจะหงุดหงิดซะแล้ว ผมเดินตามคิมคีย์ไป
"น้องหน้าสวยยย !!" น่าน ยังไม่หันมาอีก ผมตามคีย์ทัน แล้วจับบ่าคีย์ไว้เพื่อให้หยุดเดิน แต่คีย์ก็ยังไม่หันมา เอ๊ะ ท่าทางจะไม่ดีซะแล้ว
......
......... ผัวะ ๆๆ
ภาพสุดท้ายที่ผมเห็นก็คือ กำปั้นขาวเนียนพุ่งมาทางผม รวมถึงขาเรียวขาวที่กระทืบบนตัวผม จากนั้นผมก็ไม่รู้สึกตัวอีกเลย
"โอ๊ะ โอ๊ย" ผมลืมตาที่หนักอึ้งขึ้นมา ตอนนี้ผมอยู่บนสวรรค์งั้นหรอ งั้นคนตรงหน้าผมก็คงจะเป็นนางฟ้าสินะ ผิวกายสีน้ำนมดูเย้ายวนชวนกอด แววตาเหม่อลอยมองไปบนฟ้า ทำให้นึกถึงนางในเทพนิยาย จมูกโด่งได้รูป รวมถึงริมฝีปากสีชมพู ยิ่งขับให้ผิวหน้าดูสว่างสดใส นี่แหละ นางฟ้าของผม คีย์คงยังไม่รู้ว่าผมตื่น ท่าทางเหม่อลอยของคีย์ทำให้ผมแอบเคลิ้ม ^ ^
"น้องหน้าสวย !!!!"
"ห๊าาา !!" ผมตะโกนไปทำเอาคีย์สะดุ้ง 5555 ขวัญอ่อนชะมัดเลย
หลังจากนั้น ผมก็ถามชื่อเสียงเรียงนาม โดยผมต้องเล่นละคร ทำเป็นไม่รู้ชื่อของคีย์ แต่ที่คีย์เรียกผมว่า เดือนมหาลัย ก็ดูน่ารักดีนะเนี่ย 555555 ไม่น่าเชื่อจริงๆ ว่าคีย์จะสนิทกับพี่ชายผม สักพักพอผมพูดเรื่องแม่ของคีย์ คีย์ก็ทำหน้าตกใจแบบสุดขีด แล้ววิ่งจู๊ดด ออกไปเลย เป็นอะไรไปน้า ว่าแต่คิมซูจินงั้นหรอ .... งั้นแม่ของคีย์ก็คือ ผู้สมัครผู้ว่าเมืองโฮดงหนะสิ ว้าววว !! อย่างนี้ต้องไปตีสนิทอนาคตแม่ยายซะแล้วว 5555555
JONGHYUN's Talk
โอ้ว ให้ตายเถอะ วันนี้มันวันสำคัญแต่ผมดันตื่นสายซะนี่ มันน่าตีตัวเองมั้ยเนี่ยยย ไอ้คิมเป็ดเอ้ยยยย ! ผมรีบแต่งตัว แอบไปดูรถบ้านหลังนู้น ..... อ้าว คีย์ก็ยังไม่ไปงั้นหรอ เอ๊ะ แต่ปกติ ทุกครั้งที่มีการเลือกตั้ง สองแม่ลูกจะออกไปแต่เช้านี่นา หรือว่าเรื่องเมื่อวานน !! คีย์บาดเจ็บหรือเปล่า ไม่สบายหรือเปล่าน้า เอ แล้วเราจะไปเป็นห่วงทำไมว้าาา !!! อ๋อ สงสัยเราคงเป็นคนดีขึ้นแน่ๆ เลย เริ่มรู้จักสงสารเพื่อนมนุษย์ คิมจงฮยอนเอ๋ย นายนี่เจ๋งจริงๆ เล้ยยย
"พ่อบ้านลี !!"
"ครับ คุณชาย" ชายแก่อายุมากเข้าขั้น 70 ปี ในชุดพ่อบ้าน เดินมาหาผม คนๆนี้ก็คือปู่ของแทมินนั่นเอง ทำให้ผมกับแทมินเล่นด้วยกันมาตั้งแต่เด็ก และผมยังนับถือพ่อบ้านลีเหมือนปู่แท้ๆของผม
"พ่อออกไปนานยัง?? "
"ครับ คุณผู้ชายออกไปตั้งแต่ฟ้ายังไม่สางเลยครับ"
"งั้นหรอ ขอบคุณมาก"
ท่าทางผมต้องรีบไปช่วยพ่อหาเสียง เพราะถ้ามีผม สาวๆในเมืองนี้อาจจะเทโหวตให้พ่อเกือบทั้งเมืองแน่ๆ 555555 คนมันหล่อทำอะไรก็ดูดี มีสาวกริ๊ดนี่นา วะฮ่าาาฮ่าาา
ผมรีบสตาร์ทรถสปอร์ตสีดำคู่ใจของผม แต่หลังจากผมออกจากรั้วบ้านไปได้ไม่นาน ผมก็เห็นรถคีย์พุ่งออกมาจากบ้านทำเอาเบรกแทบไม่ทัน คนสวยจะรีบไปไหนของเค้านะ ผมลงจากรถมาด้วยสายตางงๆ กะว่าจะมาด่าซักหน่อยแต่ไอ้คู่กรณีมันก็แล่นฉลิวไปซะนู่นนน แล้ว ไรว้าาา คำขอโทษซักคำก็ไม่มีนะ คิมคีย์บอม สงสัยต้องจับตัวมาสอนมารยาทซะแล้ว หึๆ ผมรีบขับตามรถสปอร์ตสีแดงของคีย์ไป โดยรักษาระยะห่างเอาไว้ แต่คีย์ขับเร็วโคตรๆ ชีใจร้อนนักหรอไง เมื่อถึงที่หมาย คีย์ก็รีบวิ่งลงจากรถไปที่ซุ้มเลือกตั้งทันที สงสัยคงตื่นสายเหมือนผมหละสิท่า 5555555555 ผมรีบจอดรถแล้ววิ่งตามคีย์ แต่ก็ถูกคนๆนึงกระชากคอเสื้อมา คนๆนั้นคือออ พ่อผมเอง
"ไอ้จง ทำไมแกเพิ่งมาโผล่หัวเอาตอนนี้ห๊าาา ! "
"โถ่ พ่อ เอาน่าๆ อย่าถือสาผมเลยนะ ผมยังเด็ก :)" ผมพูดแล้วทำหน้าแอ๊บแบ๊ว
"แกจะบ้าหรอ! โตเป็นกระบือขนาดนี้ แล้วยังทำตัวเป็นเด็กอีก มาช่วยพ่อเลย มา !"
พ่อไม่ฟังผมพูดแล้วฉุดกระชากลากถูผมไปอีกฝั่งหนึ่ง ซึ่งทำเลเหมาะแกการหาเสียงมากก มันคือบริเวณทางเข้าของซุ้ม พอสาวๆเห็นผม ก็กริ๊ดๆๆ ผมนี่เสน่ห์แรงจริงๆ
"หึๆ แกไม่ต้องมาทำหน้าอย่างงั้นเลย ไอ้เป็ด สาวๆเค้ากริ๊ดพ่อต่างหาก วะฮ่าาฮ่าา"
"กริ๊ดดดด พี่จงฮยอน"
"จงฮยอนโอปป้า ขา หนูกาเบอร์ 1 แน่นอนค่าาา"
"กริ๊ด โอปป้าหล่อจัง พระเจ้าชั้นจะเป็นลม"
พ่อผมหน้าซีดไปนิดนึงแล้วก็กลับมาเก็กเช่นเดิม
"ฮะแฮ่ม ๆ ไอ้เป็ด เอิ่ม เดี๋ยวนี้สาวๆเค้าไม่ชอบผู้ชายไว้หนวดกันแล้วหรอ ??"
"55555 ถ้าเป็นหน้าตาขั้นเทพแบบผมถึงไว้หนวด สาวก็กริ๊ด แต่ถ้าเป็นพ่อ ... "
"อะไร ! ถ้าเป็นพ่อแล้วทำไม ห๊า !" ท่าทางพ่อจะหงุดหงิด น่ากลัวจังแฮะ
"เอ่ออ .... เปล่าหนิฮะ ผมแค่จะบอกว่า ลูกหล่อยังไง พ่อก็หล่อยังงั้นยังไงหละคร้าบบ แหะๆ ที่สำนวนไทยเค้าบอกว่า ลูกมะนาวตกไม่ไกลต้นใช่ปะคร้าบ" ผมนี่เก่งแฮะ
"(-*-)" พ่อทำหน้าเอือมใส่ผม
"จะบอกว่าผมเก่งใช่มั้ยล่าาา ผมรู้นะ ไม่ต้องเขินหรอกครับพ่อ ^^"
"แกหมายถึง ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้นใช่ปะ??"
"......................." เออ หวะ ลูกไม้ ไม่ใช่ลูกมะนาว
" - * - ลูกชั้น"
"โถ่พ่อ มันก็เหมือนๆกันนั่นแหละน่าาาา "
"จ่งจ๊งของเจส ขาาาาาา ฮัลโหลเบบี้" น่าน ตัวอันตรายมาแล้ว
"อ้าว ว่ายังไงหนูเจส คุณพ่อเปนไงบ้างลูก" คุณพ่อของผมกับพ่อของเจสสิก้าเป็นเพื่อนสนิทกัน แต่เจสสิก้าไปเรียนอเมริกา ผมเลยเพิ่งเจอเมื่อปีที่แล้ว แถมพ่อเจสสิก้า ยังมีแผนจะให้ผมกับเจสแต่งงานกันอีก โอ้วมายก๊อด ! ถึงเธอจะสวย แต่ไม่ใช่สเป๊กผมแฮะ
"สวัสดีค่ะ คุณพ่อ ตอนนี้พ่อเจสสบายดีค่ะ จงฮยอนโอปป้า คิดถึงจังเลยอ่าา" เจสวิ่งเข้ามาหาผมแล้วหอมแก้มหนึ่งฟอด สองฟอด สามฟอด และสี่ฟอด
"เอ่อ สวัสดีเจส พี่ว่าเจสไปลงคะแนนเสียงก่อนไป แล้วค่อยคุยกัน นะๆ" เผื่อว่าผมจะได้หาทางหนีด้วยไง วะฮ่าฮ่า
"แต่ว่าเจสอายุยังไม่ 18 เลยนะคะ เบบี๋" อ้าว กำ ลืมไป TT^TT
"แหะๆ แต่พี่ 18 แล้ว งั้นพี่ไปลงคะแนนเสียงก่อนนะ พ่อคับ เดี๋ยวผมมา เจสปล่อยพี่!" ผมสลัดตัวออกมาจากเจสจอมเกาะหนึบ แล้วรีบวิ่งไปที่ซุ้มลงคะแนนทันที
ผมเดินมาต่อแถวยาวเหยียด ของคนนับพันที่จะมาลงคะแนนเสียง โอ้ย! แดดก็ร้อน ทำอะไรก็ลำบาก แต่ก็ยังดีกว่าอยู่กับเจสสิก้าแล้วกันวะ มีคนมาต่อหลังผมอีกคนนึง พอผมหันไป โอ้วว สูงจัง (O^O) อยากได้แบบนี้บ้างหงะ .... แต่ ไอ้นี่มัน คนที่ช่วยคีย์เมื่อวานนี่หว่า โอ้โห ยิ่งมองใกล้ๆยิ่งหล่อเว้ยเฮ้ย
"เอ่อ มีอะไรติดหน้าผมรึเปล่าคับ" โอ้ว ลืมตัว ผมคงจะจ้องเค้านานเกินไป
"อ๋อ เปล่าคับ ๆ เห็นหน้าคุณใส๊ใส ใช้ครีมอะไรหรอคับ"
"อืม ของโนเกียอะคับ แต่หน้าคุณก็ใสอยู่แล้วคงไม่ต้องใช้หรอกมั้งคับ"
"อ่อ ครับๆ แล้วคุณชื่ออะไรหรอคับ" เริ่มเก็บข้อมูลดีกว่าเรา
"เชวมินโฮครับ แล้วคุณ .... "
"ผมคิมจงฮยอนครับ"
"อ๋อ ที่อยู่โรงเรียนออนโชเปล่าครับ"
"แหม ผมดังขนาดนั้นเลยหรอครับเนี่ย"
"แหะๆ จริงๆแล้วผมเห็นเข็มกลัดออนโชตรงเสื้อคุณหนะครับ" อ๊าววว ตายลืมเอาเข็มกลัดออก
"อ๋อ หรอครับ ฮี่ๆๆ"
"ว่าแต่ คุณรู้จักคิมคีย์บอมรึเปล่าครับ" เจ้านี่มันถามถึงคีย์ทำไมวะ
"ใช่ครับ ผมอยู่ห้องเดียวกัน"
" ครับ"
"เป็นเพื่อนสนิทกันด้วยนะครับ"
"จริงหรอครับ"
"เป็นยิ่งกว่าเพื่อนด้วยนะครับ"
"ห๊า คุณเป็นแฟนคิมคีย์บอมหรอครับ" อ๊าววว ปากหนอปาก โม้จนได้เรื่องแล้วจะแก้ตัวยังไง
"แหะๆ ก็ ... ยิ่งกว่าเพื่อน ก็คือผมเป็น เป็น เป็นเพื่อนบ้านเค้าครับ ^^"
"อ๋อ เพื่อนบ้านนี่เอง ว่าแต่คิมคีย์เป็นคนยังไงหรอครับ"
"ก็เถื่อนๆ บ้าพลัง สายตาดุดัน ชอบพูดจาทะลุทะลวง แถมยังมือหนักอีกด้วยนะครับ"
"........"
"แต่จริงๆแล้ว ภายนอกอาจจะดูเถื่อน แต่ข้างในเป็นคนอ่อนไหวง่าย เจ้าน้ำตาด้วยนะครับ ดูน่าปกป้อง และเป็นคนมีหัวคิด มีน้ำใจ ว่าแต่ คุณถามทำไมเนี่ยยย" ให้ตายเถอะ ผมรู้สึกร้อน0///0
"แหะๆ ไม่มีอะไรหรอกครับ ก็ผมแค่อยากรู้จัก เห็นเค้าน่ารักดี"
"น่ารักหรอ น่ารักตรงไหน โรคจิตจะตายไป ชิส์!"
"แล้วคุณคิมจงฮยอนคิดว่า คีย์เค้าชอบคนแบบไหนหรอ" เฮ้ย คำถามแบบนี้ ไอ้นี่มัน ...
"ผมถามตรงๆนะ คุณชอบคีย์หรอ ??"
" ...................... (^////^)" น่านนนน อาการแบบนี้ มันชอบคีย์นี่หว่า
"เหอะๆ ท่าทางสายตาคุณจะไม่ดีเท่าไหร่นะเนี่ย"
"ผมว่าเค้าน่ารักดีออกนะ ^^ ว่าแต่ ตกลงเค้าชอบคนแบบไหนหรอ"
"คนแบบผมไงหละ !! เอ้ยย ... ผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับ คุณคงต้องไปถามเจ้าตัวดีกว่า"
"คีย์ ...............นางฟ้า" โอ้โห ท่าทางหมอนี่จะเพ้อหนัก
"กริ๊ดดดดดดๆๆๆ คีย์โอปป้า ขา ทางนี้ๆ"
"ขอถ่ายรูปด้วยได้มั้ยคะ พี่คีย์ หล่อจัง กริ๊ดด ๆๆๆๆ" อ๋อ ที่แท้ มันเห็นคีย์นี่เอง ชิส์ ! นางฟ้างั้นหรอ ยมบาลหละสิไม่ว่า มันน่ารักหรือมันหล่อตรงไหนเนี่ยย ทำไมสาวกริ๊ดดดมัน
"กริ๊ดดด ทุกคนนั่นเชวมินโฮ กับคิมจงฮยอนนี่นา หล่อจังเลย"
"ไหน !! พระเจ้า วันนี้สามเทพบุตรปรากฎกายต่อหน้าชั้นแล้ว"
"โอปป้า !!!!!!!!!"
แล้วผู้หญิงทุกคนก็มารุมผม คิมคีย์บอม และเชวมินโฮ โอยยยย ช่วยผมด้วย คิมคีย์ หันมามองผมด้วยสายตาขำๆ
"ขำอะไร ไม่เคยเห็นคนหล่อโดนกริ๊ดหรอ ??"
"เปล๊านี่ ใครว่าชั้นขำเล่า ว่าแต่พี่มินโฮมาได้ไงเนี่ยย ?" คิมคีย์หันมาตอบผมแล้วก็ทักทายมินโฮ ไปสนิทกันตั้งแต่เมื่อไหร่ ห๊าาา! ทำไมไม่เห็นบอกผม
"ก็มาโหวตให้แม่น้องคีย์ไงครับ ก็เห็นที่เสื้อน้องคีย์ .... " เสื้อไรวะ ผมหันไปดูที่เสื้อคีย์ โห ไอเดียเจ๋งหวะ love me .... vote my mum ชิส์ แล้วไงวะ ทั้งสองมองกันด้วยสายตาหวานซึ้ง โอ้ย รำคาญโว้ยยย ผมแหวกฝูงชนออกมารับบัตร แล้วเข้าซุ้มทันที
หมายเลข 1 คิมแตกู กับหมายเลข คิมซูจิน งั้นหรอ ผมควรจะกาหมายเลข 1 สินะ ผมรีบๆกาแล้วออกจากซุ้มทันที ชิส์ หาสงหาเสียงไม่หาแล่ว หงุดหงิดโว้ยยย ผมรีบขึ้นรถ สตาร์ท แล้วบึ่งกลับบ้านทันที กลับมาถึงก็กระทืบโซฟา 1 ที ทำเอาพ่อบ้านลีกับแทมินที่มาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ งงเป็นไก่ตาแตก
"พี่จงฮยอน กลับมาแล้วหรอฮะ"
"อื้ม พี่หงุดหงิดอ่าาา"
"งั้นไปเดินเล่นกันมั้ยครับ" เป็นความคิดที่ดีแฮะ
"อื้ม พ่อบ้านลี ถ้าพ่อกลับมาบอกว่า ผมไม่อยู่นะฮะ ไปกันเถอะแทมิน"
เดี๋ยวศุกร์นี้ ถึงวันจันทร์ WRITER จะไม่อยู่นะคะ
แต่เดี๋ยวกลับมาแต่งต่อแน่นอน
ส่วนอนยู ต้องรอก่อนนะคะ เดี๋ยวเฮียก็จะออกโรงค่ะ
สำหรับทูมิน ก็คงต้องรอพรหมลิขิตเช่นกัน 55555
WRITER B)
ความคิดเห็น