คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ ๕
ตอนที่ ๕
KEY's Talk
วันเลือกตั้ง
"เอ้า ทุกคนเข้าแถวเรียงหนึ่ง 5 แถวนะครับ รับใบลงคะแนนแล้วเข้าคูหาเลยยย ทางนี้ ทางนี้"
บรรยากาศการเลือกตั้งผู้ว่าราชการจังหวังโฮดงเป็นไปอย่างคึกคัก ชาวบ้านมารอกันตั้งแต่ตีห้าครึ่ง เหมือนกับจะมารอดูคอนเสิร์ตชายนี่ มากันตั้งแต่ไก่โห่ มาทำอะไรกันตั้งแต่เช้าเนี่ย !
"คีย์ ลูกแม่มาช่วยแม่หาเสียงตรงนี้หน่อยลูก !! " แม่ตะโกนอยู่ตรงประตูซุ้มรับบัตร ทำเลเยี่ยมทีเดียวแม่ผม ผมเดินไปหาแม่อย่างช้าๆ อึดอาดด เพราะ ตอนนี้ผมง่วงนอนอย่างแรง สภาพของผมตอนนี้คือ เส้นผมที่ชี้โด่ชี้เด่ ไม่ได้หวีเลยตั้งแต่ช้า เสื้อยืดสีขาวสกรีน ว่า "love me .. vote my mum" กางเกงบ๊อกเซอร์ขาสั้นลายสปอนช์บ๊อบ และสุดท้าย รองเท้าแตะสีชมพูแปร๋น
"โอ้มายก๊อดดด ! ทำไมลูกแม่ดูซกมกเยี่ยงนี้ หลังจากแม่ปลุกลูกยังไม่ได้อาบน้ำเลยเหรอ !!"
"ก็มันง่วงอ่าาา ถ้าอาบน้ำ ความง่วงของผมมันจะหายไป จากนั้นผมจะกลับไปนอนไม่ได้อะแม่"
"เห้อออ ลูกคนนี้ สิ่งเดียวที่แม่รับได้ก็คือ เสื้อ นั่นแหละลูก ลูกรักของแม่ มาหอมทีซิ"
ผมเดินเข้าไปหาแม่แบบมึนๆ แม่จุ๊ฟที่แก้มผมทีนึง หลังจากนั้น ...
"อุแหวะ ขนาดหน้าก็ยังไม่ได้ล้างหรอลูก!!!! "
"(- -)(_ _)(- -)(_ _)"
"................. คิมคีย์บอม !!! กลับบ้านไปล้างหน้าเดี๋ยวนี้ !!!!!! "
"แม่อ่าาาาาาา ผมง่วง ! - -* "
"ไปเดี๋ยวนี้ !!!!!!!!!! " TT^TT ฮือออ ป๋มกลัวแล้ววววว สุดท้ายก็เดินหน้าจ๋อยกลับบ้าน ที่สำคัญต้องเดินอีกต่างหาก แม่นะแม่ เมื่อคืนแม่ไม่รู้หรอก ว่าลูกตัวเองเกือบต้องเสียเวอร์จิ้น เพราะไอ้การเดินกลับบ้าน TT^TT เอ้อ ว่าแต่เดือนมหาลัยคนนั้นเป็นไงบ้างน้า เห้อ ช่างเถอะ ...
ระหว่างทางเดินกลับบ้าน พวกสาวๆน่ารักๆ พอเห็นผมต่างก็กริ๊ดดๆกร๊าดๆ กันใหญ่ หึๆ ขนาดผมหล่อแบบไม่เต็มสตรีม สาวยังกริ๊ดขนาดนี้เลย แม่นะแม่ ที่ให้ผมมาก็เพื่อ ผมโหวตจากสาวๆไม่ใช่หรอไงเล่าา !
"เอี๊ยดดดดดด !!!! " โอ้โห ถ้าเสียงเบรกรถจะดังขนาดนี้ -*- คนยิ่งหงุดหงิด เดี๋ยวก็วีนแตกหรอก
"น้องงง !!" น้อง น้องไหนวะ เฮอะ ไม่ได้เรียกเราหรอก
"น้องงงงงงงง !" น้องไหนว้าาาา ใครชื่อน้องก็ตอบไปเซ่
"น้อง หน้าสวยยย!!! " น้องหน้าสวย คนอะไรชื่อย้าวยาว ช่างเถอะ จะถึงบ้านและ แต่ก็ดันมีมือนิรนามมาจับไหล่ผม นั่นแน่ ไอ้พวกเมื่อคืนแน่เลย ฮี่ๆๆ เสร็จแน่ 1 2 ซั่ม
...............
............... ผัวะๆ เปรี้ยงๆ อึ๊สๆๆ เอ๋งๆ
.........
.....
"หึๆ ไอ้เลวเอ๊ย บังอาจมากที่มาแตะต้องตัวคิมคีย์บอม" แบบนี้ต้องหันกลับไปดูผลงาน
"เฮ้ยยยยยย ! เดือนมหาลัยย !!!!"
ให้ตายเหอะ คนที่ผมคิดว่าเป็นคนร้ายที่แท้เป็นคุณพี่เดือนมหาลัยที่ช่วยผมไว้เมื่อคืน ตายๆ บาปหนักแน่เรา ทำร้ายผู้มีพระคุณ แล้วตอนนี้จะเอาไงดีเนี่ยยยย .................... ลากไปที่สวนชิงช้าก่อนละกัน
"พี่ อย่าตายนะ แข๊งใจไว้" ผมยกตัวพี่เค้าแต่ก็ยกไม่ไหวเลยแฮะ ทำไมตัวหนักจัง เอาไงดีคิมคีย์บอม หาเรื่องใส่ตัวแท้ๆ อืมๆๆๆ กระเทยถึก !!!
...............
......
..
"สวัสดีค่ะ บ้านคุณคิมซูจินค่ะ" โอ้โห เสียงหวานมาเลย
"ฮัลโหล ฮันนี่ ผมเอง "
"ผมไหนคะ เควิน เรน หรือว่า เซเว่นคะที่รัก" โอ้โห เหล่ากิ๊กทั้งหลายของฮันนี่ เรนเชียวนะ
"ผมคีย์"
"อุ๊ยต๊ายยตาย! เอ้ย ไม่ใช่ ..... คุณคีย์หรอครับ มีอะไรหรอครับ" น่าน เสียงแมนมาเชียว
"พี่ มาช่วยผมหน่อยสิ ตอนนี้ผมอยู่ใกล้ๆกับสวนชิงช้า มีผู้ชายหล่อขั้นเทพสลบอยู่กับผม แต่ผมลากเค้าไปไหนไม่ได้เลย พี่ช่วย ..... ตึ๊ดๆๆ " อ้าว ทำไมฮันนี่ตัดสายทิ้งวะ ???
"ไหนครับ เห้อ ๆ คุณคีย์ หาา ผู้ชายหล่อๆ อยู่ไหน ?? เห้อๆ ฮันนี่จะเป็นลม" ฮันนี่วิ่งมาที่นี่ในเวลาไม่กี่วิ มาที่นี่ สุดยอดดดดดด
"อยู่นี่ๆ มาช่วยกันยกเค้าหน่อย" เดือนมหาลัยป่านนี้ยังไม่ตื่นอีกหรอเนี่ย
"ได้เลย พี่อยากจะบอกว่า ผู้ชายคนนี้หล่อมากก ค่ะ ถูกใจมาก เอ้ยยย ได้เลยเดี๋ยวพี่ช่วยเอง"
"ตกลง พี่ฮันนี่จะเคะหรือจะเมะ เนี่ย ! "
"พี่ได้หมดจ๊ะน้องคีย์ เอ้ยยยยยย พี่เป็นผู้ชาย !! แล้วจะให้ผมยกเค้าคนนี้ไปไว้ที่ไหนครับคุณชาย"
"ตรงโน้นเลยพี่ ตรงสไลเดอร์อะ"
"ได้เลยๆ เดี๋ยวผมยกให้"
ด้วยพละกำลังอันน้อยนิด ฮันนี่ยกเดือนมหาลัยไปที่สไลเดอร์ภายใน 5 วินาที ผมรีบเดินตามไปที่สไลเดอร์ เดือนมหาลัยยังคงหลับอยู่เช่นเดิม คนอะไรหล่อไม่เกรงใจใครเลย เฮืออกก ใจเต้น ... เป็นอะไรเนี่ย โรคหัวใจหรอ ?? ไม่นะ เป็นอะไรกันเนี่ยเรา ผมเอามือกุมที่หน้าอกข้างซ้ายไว้ อาการแบบนี้ ไม่ได้ ! ต้องรีบป้องกัน ผมค่อยๆ เดินไปนั่งที่ชิงช้า วันนี้ลมเย็นดีจังเล้ย ^^ ว่าแต่ที่นี่ เป็นที่ๆผมมาวิ่งเล่นตั้งแต่เด็ก คิดถึงชะมัด ไม่ได้มาตั้งนาน แล้วภาพเหตุการณ์บางอย่างก็วนกลับเข้ามาในสมอง
10 ปีที่แล้ว
.
.
.
" ฮืออออออ ๆ อย่าเอาอมยิ้มชั้นไป ฮืออออ " เสียงร้องไห้ของเด็กผู้ชายที่หน้าตาเหมือนเด็กผู้หญิง กำลังร้องขออมยิ้มของเขาคืน
" เป็นผู้ชายไม่ใช่หรอ แล้วร้องไห้ทำไมเล่า ! 5555555 เนอะพวกเรา" เสียงของเด็กผู้ชายตัวใหญ่ ๆ ประมาณ 4 - 5 คน กำลังหัวเราะเยาะ เด็กผู้ชายตัวเล็ก
" ฮืออออ ขออมยิ้มคืนเถอะนะ ฮืออๆ ฮึกๆ วันนี้แม่เพิ่งจะซื้อให้ ฮึก ขอร้องหละ ฮืออออ"
" ก็บอกว่าไม่ไง! พวกเรา เอาไปกินกันเถอะ 555555" เด็กผู้ชายหัวโจกพูดพร้อมกับหัวเราะกับเพื่อนๆ ซึ่งคนหนึ่งในนั้นก็ผลักคนตัวเล็ก ล้มไปนอนกับพื้นดิน เด็กผู้ชายตัวเล็กร้องไห้อย่างหนัก ทำได้เพียงมองอมยิ้มแสนรักของตนจากไปต่อหน้าต่อตา
"คืนให้เค้าซะ !!!!"
เด็กผู้ชายตัวเล็กอีกคนก็ปรากฏตัวขึ้น แววตาที่แข๊งกร้าวแลดูน่ากลัว
"แกเป็นใครห๊าาา ! กล้ามาสั่งพวกเราได้ไง รู้รึเปล่าว่าเราลูกใคร ??"
"พวกแกจะเป็นลูกใคร ชั้นไม่สนโว้ยยย ! คืนอมยิ้มให้เด็กผู้หญิงเดี๋ยวนี้ !!!"
" 555555 แกตาบอดหรอ มีเด็กผู้หญิงที่ไหนกัน นี่มันเด็กผู้ชายต่างหาก"
แววตาของเด็กผู้ชายผู้มาใหม่ มองมาที่เด็กผู้ชายตัวเล็ก อย่างงงๆ ว่าทำไมผู้ชายคนหนึ่งจะหน้าตาเหมือนผู้หญิงได้ยังไง จากนั้นก็หันกลับมาที่ไอ้หัวโจกด้วยแววตาแข๊งกร้าวอีกครั้ง
"จะผู้หญิงหรือผู้ชาย ชั้นก็ไม่สนโว้ยย เอาไปคืนเดี๋ยวนี้!!!"
"โห ตัวกะเปี๊ยกแค่นี้จะทำอะไรพวกเราได้วะ พวกเรามีกันตั้ง 5 คน ไม่ต้องไปกลัว รุมมัน!"
.............
....... อ้ากกก ๆๆๆ
....
"หึๆ ไม่ได้เรื่องเลยหนิหว่า 555555" สุดท้ายผู้แพ้ก็คือ เด็กผู้ชายมาใหม่นั่นเอง
"เอื๊อก เอา .. อม ยิ้ม .. คืนไปซะ !!" สภาพตอนนี้ของเด็กผู้โชคร้ายดูไม่ได้ มุมปากมีเลือดออก ตามตัวมีรอยฟกช้ำ ผมยุ่งเหยิงไปหมด
"ไม่ได้เจียมเนื้อเจียมตัวเลย ไอ้บ้านี่ ไปเหอะ พวกเราอย่ามัวเสียเวลา" เด็กอันธพาลเดินออกไปจาก สวนชิงช้า เหลือไว้แค่เพียงเด็กผู้ชายตัวเล็กๆสองคน เด็กผู้ชายหน้าสวย หยุดร้องไห้แล้วคลานมาหาอีกคน ที่นอนหมดสภาพ
"ฮึกๆ ขอโทษนะ ฮือออ "
"หึก ไม่ .. เป็นไร ผมเป็นคนพลเมือง .. ดี" เด็กผู้ชายหน้าสวยหยิบปลาสเตอร์ลายเป็ดสีเหลืองออกมา แล้วแปะไปที่มุมปากของเด็กอีกคน
" 555 ลาย .. เป็ดหรอ"
"อื้ม น่ารักปะ ? ^^"
"ชอบเป็ดหรอ นายหนะ ??"
"อื้ม รักเป็ดเลยหละ"
"55555 มันหมายความว่า นายรักชั้นหรือเปล่า" เด็กหน้าสวยหน้าแดงแปร๊ด
"ปละ เปล่าซักหน่อย ! เป็ดกับนายเกี่ยวกันตรงไหน"
"ก็พ่อชั้นหนะ ชอบเรียกชั้นว่า ไอ้เป็ด ถ้านายรักเป็ด ก็หมายความว่านายรักชั้นไง ^^"
"จะบ้าหรอ ผู้ชายจะรักผู้ชายได้ไงเล่า ? (- * -) "
"อ้าว งั้นหรอ ว่าแต่นายมาช่วยพยุงชั้นหน่อยสิ ลุกไม่ขึ้นอ่าา "
เด็กหน้าสวย รีบวิ่งเข้าไปพยุงให้ไอ้เป็ดลุก (ก็มันบอกว่า พ่อเรียก ไอ้เป็ด) ทั้งสองพากันไปนั่งที่ชิงช้า ผลัดกันไกวให้กัน
"ว่าแต่นายชื่ออะไรหรอ ?" เด็กผู้ชายถามคนหน้าสวยที่กำลังนั่งชิงช้าโดยมีตนเองไกวให้อยู่
" คิมคีย์บอม ชั้นชื่อคิมคีย์บอม จะเรียก คีย์ ก็ไม่ว่ากัน ฮิ้วววว สนุกจังเลย"
"คีย์ ที่แปลว่า กุญแจหนะหรอ งั้นชั้นจะเรียกนายว่า key of my heart ได้ปะ?"
"หืม มันแปลว่าอะไรหรอ ไอ้คีย์ยอฟ ฮาทๆ นั่นหนะ?"
" 555555 อย่ารู้เลย"
"อะไรว้าาา ไม่แฟร์เลย ว่าแต่นายชื่ออะไรหรอไอ้เป็ด"
ไอ้เป็ดหยุดไกลชิงช้า ทำให้คีย์แปลกใจนิดหน่อยว่าหยุดทำไม กำลังสนุก ไอ้เป็ดจับไหล่คีย์แล้วกระซิบข้างหูว่า
"จำเอาไว้ให้ดี ชั้นชื่อ คิมจงฮยอน และเป็นสามีในอนาคตของนาย ^///^ "
เด็กน้อยคิมคีย์บอมตัวแข๊งทื่อ ขนลุกซู่ไปทั้งตัว หน้าแดงแจ๋ยิ่งกว่าน้ำเฮลบลูบอยกลิ่นสละ ทำเอาคิมจงฮยอนน้อยกลั้นหัวเราะไว้ไม่อยู่
" (O ////// O) "
" 555555555555 นายนี่ตลกชะมัด "
"น้องหน้าสวย !!!"
"ห๊าาา!!!" เสียงตะโกนจากหนุ่มสุดหล่อทำให้คีย์สะดุ้งจากความทรงจำ
"น้องหน้าสวย เป็นอะไรรึเปล่า พี่เรียกตั้งหลายรอบ ไม่ได้ยินหรอ"
"อ่าาา พี่เดือนมหาลัยเป็นไงบ้างครับ" ผมรีบลุกจากชิงช้าแล้วเดินไปที่สไลเดอร์ ว่าแต่ฮันนี่ไปไหนเนี่ยยย ?????
"พี่ไม่เป็นไรแล้วหละ ว่าแต่ หมัดน้องนี่หนักชะมัด เห็นตัวเล็กๆบอบบางขนาดนี้ไม่น่าเชื่อ"
"555555 พอดี ตอนเด็กๆผมโดนแกล้งบ่อย ก็เลยต้องหัดไว้ครับ ^^ ขอโทษด้วยนะครับ"
คีย์โค้งให้เดือนมหาลัย 90 องศา ทำเอา เดือนมหาลัยตกใจไปเลยทีเดียว
"ว่าแต่ เมื่อคืนเป็นไงบ้าง ปลอดภัยดีใช่มั้ย"
"อ๋ออ ก็เจ็บปากนิดหน่อย แต่ก็ไม่ได้เป็นอะไรมาก ต้องขอบคุณพี่มากจริงๆ"
"ห้าๆๆ อืม ไม่เป็นไร ว่าแต่น้องหน้าสวยชื่ออะไรหรอคับ พี่ก็ลืมถามเมื่อวาน"
"อย่าเรียกน้องหน้าสวยได้เปล่าง่า (^ //// ^) ผมชื่อคิมคีย์บอม จะเรียกคีย์ก็ได้"
"อ๋อออ น้องนี่เองหรอ หนุ่มหน้าสวยแห่งออนโช งามสมคำร่ำลือจริงๆ 5555 "
คีย์ยิ่งเขินหนัก เข้าไปใหญ่ ว่าแต่เดือนมหาลัยเค้าชื่ออะไรน้าา
"แล้วพี่ชื่ออะไรหรอครับ พี่เดือนมหาลัย "
"พี่ชื่อ เชวมินโฮครับ" เชวมินโฮงั้นหรอ เอ๊ะ เชวมินโฮ น้องชายสารวัตรเชวซีวอน!!
"พี่ เป็นน้องชายสารวัตรเชวซีวอนรึเปล่าครับ ??"
"อื้ม ใช่ รู้ได้ไงเนี่ย "
"ก็ผมกับสารวัตรหนะ สนิทกันจะตาย"
"จริงหรอเนี่ย โลกนี้ช่างกลมจริงๆ"
"อื้มครับ"
"ว่าแต่เสื้อน้อง สวยดีนะ love me ... vote my mum เจ๋งดีนี่ ว่าแต่แม่น้องคีย์ใครหรอครับ"
"แม่ผม คิมซูจินไงครับ ที่วันนี้ลงสมัคร ... เอ้ออออ แม่ !!!" ตายแล้ว ลืมไปช่วยแม่หาเสียง
"หืมมม ที่ลงสมัคร ผู้ว่าหนะหรอ"
"พี่ครับ ไว้คุยกันวันหลังน้าาาาา " ผมรีบใส่เกียร์หมากลับบ้านทันที
"อ้าว เดี๋ยวสิ (O O)"
ตาย ๆ ทำไงดี ผมรีบอาบน้ำ ล้างหน้า แปรงฟัน ด้วยเวลา 5 นาที ชุดไหนดีว้า ผมเลือกเอาเสื้อกล้ามสีขาว สกรีนเช่นเดียวกัน (love me .. vote my mum) กางเกงเดปสีแดง และแจ๊กเก็ตหนังสีดำ รองเท้าสีขาว โอเค พร้อมแล้ว
"ฮันนี่ !!!!!!!!!!!!"
"อ้าว คุณคีย์ กลับมาแล้วหรอ ผมว่าจะเอาข้าวกล่องไปให้หนุ่มสุดหล่ออยู่พอดี"
"พาผมไปส่ง ซุ้มเลือกตั้งก่อนด่วนนน "
"อ้าวววว "
"เดี๋ยวนี้ !!"
"ก็ได้คร้าบบบ "
รถสปอร์ตสีแดง พุ่งออกจากบ้านตระกูลคิม ขณะเดียวกัน รถสปอร์ตสีดำก็พุ่งออกจากบ้านตระกูลคิมอีกหลังหนึ่ง
.................................. เอี๊ยดดดดดดด !!
"อะไรกันวะเนี่ยยยยย คนยิ่งรีบๆอยู่ ฮันนี่ บึ่งไปเลย !"
"ครับ ๆ ว่าแต่นั่นรถคุณคิมจงฮยอน นี่นา"
"ไปเถอะ ! ผมรีบบบบ " ผมเห็นคิมจงฮยอนลงมาจากรถด้วยท่าทาง งง ๆ 5555 ตลกชะมัด แต่ตอนนี้เราควรจะเครียดนี่นา โอเค เข้าสู่โหมดเครียด
1 นาทีต่อมา
"เอ้า ถึงแล้วคร้าบบ คุณคีย์ที่น่ารักของผม"
"เออ ขอบใจพี่ ! "
ผมวิ่งลงจากรถแล้วไปหาแม่ที่แสดงสีหน้าเครียดอย่างเห็นได้ชัด บรื๊ออ น่ากลัวมาก
จบไปอีกตอน คอมเม้นทุกคอมเม้น
writer จะนำไปปรับปรุง การแต่งนะคะ ^^
แทงคิ้วแรงๆ กับคอมเม้นนะคะ
ยังไงก็ตาม รัก ผู้อ่าน ค่ะ
WRITER B )
ความคิดเห็น