คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ ๓
ตอนที่ ๓
.
.
.
ณ โรงเรียนออนโช
JONGHYUN
ในที่สุด ในที่สุด เห้อ = = ผมก็มาถึงโรงเรียนจนได้ แต่ทำยังไงดีหละ ประตูโรงเรียนปิด ถ้าเข้าไปเคาะคงต้องโดนเข้าห้องฝ่ายปกครองแหงๆ แต่ถ้าไม่เข้าเรียน โอยหนักกว่า ผมควรทำยังไงดี TT^TT ..... ปีนกำแพงดีมั้ย เมื่อคิดได้ ผมก็รีบวิ่งไปที่กำแพงของโรงเรียน ตรงนี้มีกระถางต้นไม้ แต่กำแพงก็ค่อนข้างสูงเพราะคงกลัวว่า เด็กโข่งแบบผมจะหนีเรียน แต่แทนที่ผมจะหนีเรียน ตอนนี้ผมต้องรีบหนีเข้าเรียนอย่างด่วน ใกล้วิชาเจ๊หนวดแล้วด้วย ผมค่อยๆปีนขึ้นไป โดยก้าวแรกเหยียบที่กระถาง ก้าวที่สองเหยียบร่องกำแพง ก้าวที่สาม เหยียบต้นไม้เต็มๆเลยครับ ขอโทษด้วยนะเจ้าต้นไม้ เดี๋ยวพี่จะหาน้ำมารดทดแทนนะจ๊ะ ผมค่อยๆสปริงตัวขึ้นมาจับยอดของกำแพง แต่ตัวผมห้อยต่องแต่ง โอ๊ย! ทำไงดีวะเนี่ย
หมับ
มีมือนิรนามจับผมเอาไว้ มือใครวะ ผมค่อยๆมองขึ้นไป เห็นใบหน้าหวานกำลังส่งรอยยิ้มมาให้ผม แววตาสดใสกลมโต ดูน่ารัก แก้มชมพูๆน่าหยิกชะมัด
"ผมเคยบอกพี่แล้วไม่ใช่หรอ ว่ายังไงผมก็รู้ใจพี่"
"แทมิน" คนที่มาช่วยผมเอาไว้ก็คือ แทมิน นั่นเอง แทมินเป็นรุ่นน้องผมปีนึง รู้จักกันมาสามปีแล้ว ผมคิดว่าเค้าเป็นน้องชายที่น่ารักมากๆเลยหละ
"พี่ ขึ้นมาเร็วสิจะไม่ไหวแล้วน้า"
"อะไรกัน พี่ไม่ได้หนักขนาดนั้นนะเว้ยย"
ผมเอาขาเกี่ยวกับยอดกำแพงแล้วดันตัวเองขึ้นมานั่ง โหยย แทมินมันมีบันไดนี่หว่า แล้วก็ไม่บอกปล่อยให้ผมต้องปีนขึ้นมาเอง วันนี้มันวันซวยอะไรของผมเนี่ยยยยย !
"แล้วรู้ได้ไงว่าพี่กำลังจะหนีเข้าเรียน"
"แหม ก็ผมไปหาพี่ที่ห้องแต่พี่ก็ไม่อยู่ พอเห็นพี่คีย์เข้ามาผมก็เลยถามเค้าว่าพี่อยู่ไหน พี่คีย์เค้าบอกว่า อยู่นอกโลก ผมก็งงว่าพี่มีแผนจะไปเที่ยวดวงจันทร์ตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่พอถามพี่คีย์อีกทีเค้าบอกว่าพี่อยู่นอกโรงเรียนกำลังเดินมาโดยมีหมาไล่งับตูดอยู่ ผมก็เลยออกมาดู ก็ได้ยินเสียงพี่นั่นแหละ กำลังปีนขึ้นมา ผมก็รู้ทันทีว่าเป็นพี่เลยรีบวิ่งไปเอาบันได้มาเนี่ยแหละ"
"หนอย ไอ้คีย์ ชิส์" ผมแค้นมันจริงๆ มันเป็นมารผจญของผม
"ทำไมพี่กับพี่คีย์ไม่ถูกกันหละครับ ทั้งๆที่ฮอตด้วยกันทั้งคู่" มันเนี่ยนะฮอต ผอมแห้งซะขนาดนั้น ผมต่างหากที่เรียกว่าฮอต ใช่มั้ยคร้าบบผู้อ่าน ชอบกล้ามโตๆของผมกันมั้ยย
"เหอะ มันเนี่ยนะฮอต พี่ต่างหากที่ฮอตที่สุดใช่มั้ยแทมิน?" ผมส่งสายตาหวานไปให้แทมินกะว่าจะแกล้งซักหน่อย แต่แทมินหลบตาผม เอ๊ะเป็นอะไรหว่า
"สำหรับผมพี่ฮอตและสำคัญที่สุดแล้ว" แทมินพูดขึ้นมาเบาๆ
"อะไรนะแทมิน พูดใหม่ดิ๊ พี่ไม่ได้ยิน" เมื่อกี๊แทมินพูดอะไรหว่า พึมพัมๆ
"เปล่าคร้าบ ผมบอกว่า พี่หนะไม่เห็นจะฮอตตรงไหนหัวก็สีทองๆน้ำตาลๆน่ากลัวจะตาย^^"
"ว่าไงน้าาาาา มานี่เดี๋ยวนี้เลย" ผมพยายามจะลงจากขอบกำแพง แต่แทมินกระโดดลงจากบันไดหนีไปซะแล้ว ผมก็วิ่งตามสิครับ หนอยแน่มาบอกว่าผมสีทองของผมน่ากลัว อะไรกันออกจะหล่อ เริศ สะแมนแตนขนาดนี้ แต่ผมลืมอะไรไปรึเปล่าน้าาา
WRITER : คาบเจ๊หนวดไง = =
.............................................................................
KEY
เจ๊หนวดเปิดประตูเข้ามาในห้องพร้อมที่จะสอนวิชาคณิตแล้ว แต่ทำไมไอ้เป็ดจงฮยอนยังไม่มาอีกนะ?ไปไหนวะ เดี๋ยวก็โดนเจ๊หนวดซัดหรอก เมื่อกี๊แทมินเข้ามาถามเราว่า ไอ้เป็ดอยู่ไหน โถ่เอ๊ย จะห่วงใยอะไรกันไปถึงไหน ไอ้เป็ดก็โง่ซะเหลือเกินไม่รู้หรือไงว่าแทมินแอบชอบอยู่ คนอื่นเค้ารู้กันทั้งโรงเรียนแล่ว แต่ก็แหงหละหัวสมองเป็ดคงมีเท่าขี้นก ดูไม่ออกหรอกว่าใครคิดยังไง 5555 555
"เลขที่ 1 ... 2 ....3....4...5.....6....7....8 คิมคีย์บอม"
"มาครับ" ผมตอบไป ไอ้เป็ดมันเลขที่ 12 ซวยแล้วไง .... แต่ก็เรื่องของมันสิสนใจทำไมว้า -*-
"เลขที่ 11 ... เลขที่ 12..... คิมจงฮยอน"
"................" เจ๊หนวดชะโงกหน้าออกมาจากกระดาษเช็คชื่อ
"เลขที่ 12 คิมจงฮยอน"
"งั้นผ่าน"
"เลขที่ 13 ..... 14"
แล้วจู่ๆประตูก็ถูกเปิดแล้วอย่างที่คาดไว้ คิมจงฮยอนนั่นเอง ท่าทางเหงื่อโชกอย่างแรง ผมตึ้บมันแรงขนาดนั้นเลยหรอ ก็ไม่น่าใช่ ท่าทางจะวิ่งมาสิท่า 555555555
"คิมจงฮยอน เลขที่ 12 มาแล้วครับ เห้อ เห้อ"
"งั้นหรอ เธอคิดว่าชั้นเป็นใครกันห๊าาาา !" ว้าว เจ๊หนวดยั๊วะจริงๆด้วย ไอ้เป็ดเจองานหนักแน่ๆ (^_________________^)
"เธอ ออกไปยืนคาบไม้บันทัดข้างนอก ซ๊าาา!"
"ม่ายยยยย น้าา เจ๊หนวด เอ้ย ... อาจารย์บิวตี้ฟูลคร้าบ (ชื่อจริง) สงสารผมเถอะน้า" เห็นหน้าจงแล้วมันน่าขำหวะ ไม่ได้ๆ เก็บไว้ก่อน (^^)
"หึๆ หรือว่าเธออ ... อยากจะไปขัดส้วมหละ ชั้นสงเคราะห์ให้เธอได้นะ"
"ไม่เอาก็ได้คร้าบบ กลัวแล้วครับ เจ๊หนวด เอ้ย อาจารย์ แหะๆ TT^TT"
"ฮ่าาาา ฮ่าาฮ่าาาาา ฮ่าาาา วะฮ่าฮ่าาา ฮ่าฮ่าา" ผมทนไม่ไหวแล้ว ขำชะมัด 555555 5555 ฮืออ ๆ น้ำตาเล็ดแล้ว 555
"คิม คีย์บอม !!!!!!!!!!" เจ๊หนวดตะโกนขึ้นมาเสียงดัง ซวยแล้วตรู .... ผมยืนขึ้นทั้งๆ ที่หน้ายังอมยิ้ม
"ครับ!"
"เธอกล้าขำใช่มั้ย ?? ดี ..... ไปยืนเป็นเพื่อนคิมจงฮยอนซะ !"
ห๊าาาาาาา อะไรกันวะเนี่ย ให้ผมไปยืนหนะ ชอบอยู่แล้ว เพราะผมก็ไม่ต้องมานั่งฟังจารย์บ่น แต่ที่มันเลวร้ายที่สุด คือ ผมต้องไปยืนกับไอ้คิมเป็ด เนี่ยน้าา ขอตายซะดีกว่า (- -***)
"แต่ อาจารย์ !" ผมกับคิมเป็ดพูดขึ้นมาพร้อมกัน มันทำหน้าประมาณว่า 'ชั้นขยะแขยงแก' โอ้ยยยย ทำอย่างกับผมอยากจะยืนข้างมันงั้นแหละ แค่หน้า ผมยังไม่อยากจะมอง ไอ้เป็ดโง่เอ้ยยย
"เธอสองคนกล้าขึ้นเสียงกับชั้นงั้นหรอออ ... เพิ่มเวลาเป็น 3ชั่วโมง นั่นหมายความว่า ข้าวเที่ยงพวกเธอก็ไม่ต้องกิน ! เดี๋ยวชั้นจะไปขออาจารย์ที่ปรึกษาพวกเธอให้"
เจ๊หนวดพูดแล้วก็กระตุกหนวด ที่ดกกว่าผู้หญิงทั่วๆไป ผมจะไม่ได้กินมื้อเที่ยงงั้นหรอ โอ้วมายก๊อด !
"ไปได้แล้ว !"
"คร้าบบบ TT^TT" ผมกับคิมเป็ดพูดพร้อมกันแล้วหยิบไม้บันทัดของตัวเองออกไปยืนคาบหน้าห้อง
JONGHYUN 's Talk
"เพราะนายคนเดียวเลย ไอ้คีย์ ทำให้ชั้นต้องมายืนข้างนาย ขนลุกชะมัด = ="
ผมเริ่มเปิดฉากพูดทั้งๆที่ยังมีไม้บันทัดคาบอยู่ในปาก
"นี่ ไอ้เป็ด นายคิดว่าชั้นพิศวาสนายมากหรอไงวะ -*-"
"ใครจะไปรู้ บางทีนายอาจจะแกล้งหัวเราะ เพื่อที่นายจะได้มาอยู่ใกล้ๆชั้นก็ด้าย?นายนี่มันแผนสูงมากเลยนะคิมคีย์บอม ถ้านายมาบอกชั้นดีๆ ชั้นก็ยอมน้า ไม่เห็นต้องทำแบบนี้ เลย 55555"
"นาย ....... อยากตายหรอ" คีย์พูดพร้อมกับส่งสายตาอำมหิตมาให้ผม โอ้ว หน้าตาสวยๆ ตอนนี้น่ากลัวชะมัด เอ๊ะ ไปชมมันสวยทำไมเล่า
"555555 นายจะทำอะไรชั้นได้ เจ๊หนวดก็ยังอยู่ในห้อง"
"หึๆ นายคิดไม่ถึงหรอก บางทีชั้นอาจจะมีมีดอยู่ในกระเป๋าก็ด้ายยย ใครจะไปรู้เนอะ คิมจงฮยอน ฮี่ๆๆๆๆ (ปิ๊ง สายตาอาฆาตไปทางคิมจงฮยอน)
ผมรีบหลบตาคิมคีย์ทันที วันนี้ผมไม่ได้กลับบ้านเลยไม่มีอะไรติดตัว ขนลุกซู่....น่ากลัวมว๊ากกผู้ชายคนนี้
"............................................."
"............................................."
"............................................."
"............................................."
บรรยากาศช่างวังเวง สงบ เงียบ เชียบ ต่างคนต่างเงียบ ผมตัดสินใจ หันไปมองที่คิมคีย์บอมทันที
ขวับ
ใบหน้าขาวใสเรียวได้รูป ผิวอย่างกับน้ำนมแหนะ ตาหลับพริ้มเผยให้เห็นขนตาเป็นแพ คิ้วเข้มรับกับตาได้เป็นอย่างดี จมูกมองด้านข้างดูโด่งดีจังเลย ปากเรียวอมชมพูเหมือนกับผู้หญิง นี่สินะ เค้าถึงเรียกนายว่า หนุ่มหน้าสวยแห่ง
ออนโช ผมก็ค่อนข้างเห็นด้วย เพราะตั้งแต่เกิดมาผู้ชายที่ผมคิดว่าสวยที่สุด ก็มีแค่คิมคีย์บอมนี่แหละ
ว่าแต่เวลาหลับ คิมคีย์บอมตัวแสบก็ดูไร้พิษสงดีนะเนี่ย ผมค่อยๆเอามือเข้าไปใกล้ๆกับใบหน้าของคิมคีย์ จากนั้นก็ .....
บุ๋มๆ
"ไอ้บ้าคิมจงฮยอนนน !"
ผัวะๆๆๆ
ในที่สุด ก็เป็นรอบที่สองของวันในการลิ้มรสหมัดของคิมคีย์บอม ผมค่อยๆไหลลงๆ ไหลลงเรื่อยๆ จนไปกองกับพื้นคล้ายๆกับแมลงสาบโดนขยี้ TT^TT
"เฮ้ยย เป็นอะไรเปล่า ..... สมน้ำหน้า555555"
อ๊อดดดดดดดดดดดดดดดดดด !
หมดเวลาคาบเจ๊หนวดแล้ว เสียงประตูเปิด ผมเด้งสปริงขึ้นมาอย่างรวดเร็ว ปากคาบไม้บันทัดตามเดิม ผมและคิมคีย์ก้มหัว เมื่อเจ๊หนวดเดินผ่านไป
"โห้ววว อุแหวะ" ผมและคิมคีย์คายไม้บันทัดออกมา
"ชกชั้นทำไมห๊าาา !"
"ก็นายย นาย ..... มาจิ้มแก้มชั้นทำไมเล่า ชั้นก็ตกใจ นึกว่านายจะทำอะไร ก็ต้องป้องกันตัวไว้ก่อน ช่วยไม่ได้"
"แล้วทำไม ต้องหน้าแดง ?? " หน้าคิมคีย์แดงขึ้นจริงๆ พอถูกทัก ก็เอามือจับหน้าตัวเอง 5555555 เขิน อะเด๊ ......
"เปล๊า ! ก็ร้อนอะ นายไม่ร้อนบ้างหรือไง อ๋ออ ลืมไปนายเป็นพวกสัตว์เลือดเย็นสินะ"
"อย่างเช่นปลาฉลามรึเปล่าจ๊ะ จะได้ว่ายไปเอาหัวใจเธอ ........"
ผมว่ามุกเมื่อกี๊เน่าหวะ แต่ก็ใช้ได้ทีเดียว คีย์จากที่หน้าค่อนข้างแดงตอนนี้แดงแปร๋ด
"เอิ่ม คิดอะไรไม่ออกแล้วหรอ เน่าชิบหาไม่เจอ -/////-"
"พี่คีย์ขาาาาาาาา สุดที่รักของยูล ^____^"
"กขค. มาจนได้" กำลังจะได้เอาคืนความแสบของคีย์ซักหน่อย มีมาร(สวย)มาขัดความสุข โถ่เว้ยยย เป็ดเซง
KEY
ผมรู้สึกร้อนที่หน้ามากๆ แต่ก็แปลกที่ตัวไม่เห็นร้อนเลย เท่าที่เคยดูละคร ไอ้แบบนี้เค้าเรียกหน้าแดงเปล่าวะ ไม่แน่ใจ แล้วเกิดขึ้นจากอะไรหว่า
"พี่คีย์ขาาาาาาาา สุดที่รักของยูล ^____^" ผู้หญิงหน้าตาสะสวย หุ่นเอ๊กอี้เอ๊กเอ๊กสุดๆ ออร่าแห่งเปลวไฟในตัวเธอแผ่ขยายไปรอบๆ เซกซี่สุดๆ ผู้หญิงคนนี้ เธอมีนามว่า ยูริ นั่นเอง
"พี่คีย์ขา พอยูลรู้ว่าพี่โดนอาจารย์ทำโทษก็รีบมาที่หน้าห้องพี่เลยนะคะเนี่ย" ยูริวิ่งเข้ามาเกาะแขนผม แล้วก็ไซ้หน้าของเธอ ลงบนแขนผม
"ยูริ พี่เคยบอกแล้วไงว่าไม่ชอบแบบนี้ -**- " ผมดันหน้าเธอออกจากผม ผมเริ่มมึนหัวเพราะกลิ่นน้ำหอมซะแล้ว = =
"โถ่พี่คีย์ก็ ทราบแล้วเจ้าค่ะ ว่าแต่เมื่อไหร่ยูลจะได้นั่งรถสปอร์ตสีแดงของพี่ซักทีอ่าา พี่สัญญากับยูลแล้วน้า ^^" ผมไปให้สัญญาตอนไหนวะ ???
"พี่คีย์ของยูลเค้าไม่มีทางให้ยูลได้นั่งรถเค้าหรอก" ไอ้จงพูดขึ้นมา เอิ่ม ใครถามมิทราบ ท่าทางจะ ส ใส่ เกือก ซะแล้วนะนี่
"ทำไมอะคะ พี่จงฮยอน" ยูริหันไปถามจงฮยอนด้วยน้ำเสียงใสซื่อ ยัยคนนี้ก็ไปเอากับมันด้วย โอ้ บร๊ะเจ้า
"ก็เพราะคีย์ไม่ใช่ลูกผู้ชายอะสิ 55555 " ไอ้เป็ดตอบพร้อมกับยักคิ้วมาทางผม ยูริหันมามองหน้าผม ด้วยสายตาเว้าวอน
"อ่าว แล้วกระผมจะไปทำตามสัญญาได้ยังไงกันเล่า ทั้งๆที่ไม่เคยพูดออกไปซักคำ ไม่รู้เรื่องอย่ามายุ่งจะดีกว่านะไอ้เป็ดใส่เกือก = ="
ผมตอบกลับไปด้วยรอยยิ้มแห่งผู้ชนะ แต่พอหันกลับมาข้างหน้า อ้าวเห้ย ยัยยูริน้ำตาคลอเบ้า ตกลงผมผิดใช่มั้ยเนี่ยยยย พระเจ้าช่วยตอบผมหน่อยย TT^TT
"ยูริ"
"อะหึกๆ ๆ ฮือออออ" น่านน ออกมาจนได้
"ยูริ หยุดร้องไห้เถอะ"
"ฮือออออออออ (TT^TTTTT) (TTTTT^TT)" มีส่ายหน้าตอบกลับมาอีก ผมจะร้องไห้ตามแล้วน้า
"ยูริ เห้ออ ก็ได้!!"
"ว่าไงนะคะ (0 0)" ยูริหยุดร้องไห้ทันทีทันใด
"บอกว่าได้ไง ... น่ารำคาญชะมัด -*****-"
"กริ๊ดดดด ! รักสุดหล่อที่สุดเลยย ^^" ไหนเมื่อกี๊ยังร้องไห้อยู่เลยวะ - -*
ผมหันไปทางไอ้ต้นเหตุ คิมจงฮย๊อนน มันทำหน้ายิ้มระรื่น ไม่รู้ไม่สน หึๆ ได้โอกาสเมื่อไหร่ ชั้นฆ่านายแน่ๆ ไอ้เป็ดใส่เกือกก !!!
"จงฮยอนโอปป้า ขาา"
ทุกคนต่างหันไปทางเสียงหวานๆ ผู้หญิงผมทองคนนึงกำลังเดินมา ขาเรียวสวยดูเซกซี่ ชุดนักเรียนรัดรูป เผยให้เห็นเอวคอดเล็ก ผู้หญิงอีกนางนึงคนนี้ก็คือ เจสสิก้าลูกสาวเจ้าของโรงเรียน ...... และเป็นกิ๊กไอ้เป็ดจงฮยอน -**-
"พี่จงฮยอน เป็นอะไรรึเปล่า อยากให้เจสไล่อาจารย์คนนั้นออกมั้ยคะ?"
เจสสิก้าควงแขนจงฮยอน พร้อมกับจุ๊บที่แก้มหนึ่งทีตามประสาลูกครึ่งเกาหลีอเมริกาไทย
"ไม่เป็นไร น้องเจส พี่โอเค"
"หรอคะ คนดี น่ารักจังเลยอะ ^////^" ว่าแล้วก็จุ๊บที่แก้มอีกรอบ คีย์จะอ้วกกก - -
"พี่คีย์คะ ทำไมไม่ให้ยูลทำแบบนั้นบ้าง" ยูริหันมาถามผมที่รู้สึกวิงเวียนจากกลิ่นน้ำหอม แล้วยังมาเห็นภาพหวานชวนอ้วกกอีก ผมรู้สึก รู้สึก รู้สึกเหมือนจะ
.
.
.
อ้วกกกกกกกกก !!
.
.
.
อ้ากกกก !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
แล้วภาพทั้งหมดก็หายไปจากสายตาผม
ขอจบตอนนี้แบบสั้นๆ นะคะ เดี๋ยวจะลงตอน๔
ให้ต่อนะคะ รัก รีดเดอร์อีกรอบ
เม้นทุกเม้นจะเป็นกำลังใจในการแต่งต่อของwriter ค่ะ
เนื่องจาก writer แต่งสดทุกตอน ภาษาอาจจะดูแปร่งๆ
ไปบ้าง ขออภัย ไว้ ณ ที่นี้ด้วยคะ
WRITER B ]
ความคิดเห็น