คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ ๑
ตอนที่1
“ หากพ่อแม่พี่น้องต้องการรถไฟฟรี น้ำประปาสะอาด เขตเราสงบสุข โปรดเลือกเบอร์ 1 คิมแตกู คร้าบบบ”
เสียงประกาศจากรถกระบะคันหนึ่งที่กำลังหาเสียงสำหรับการเลือกตั้งผู้ว่าราชการจังหวัดโฮดง ซึ่งจะมีขึ้นในวันอาทิตย์ที่จะถึงนี้ กำลังป่าวประกาศหาเสียงบริเวณสี่แยกอิสบราหืม
“รถไฟสุดท้ายก็เอามาจากภาษีประชาชน แล้วมันจะฟรีได้ยังไง๊ ! ต้องนี่ดีกว่าค่ะ โครงการปรับปรุงถนนใหม่ และก่อตั้งศูนย์กลางการสื่อสาร เพื่อความสะดวกของพ่อแม่พี่น้องทุกท่านนะคะ โปรดเลือก คิมซูจิน เบอร์ 2 ค่าา”
บนรถกระบะอีกคันหนึ่ง ก็มีผู้หญิงหน้าตาสะสวย ถือโทรโข่งประกาศตอบโต้รถกระบะคันแรก ด้วยความแรงส์ไม่แพ้กัน
จู่ๆ ประตูของรถกระบะคันแรกก็ถูกเปิดออกโดยชายวัยกลางคน ผู้ซึ่งเป็นเจ้าของฉายา ‘ พ่อหนวดทรงเสน่ห์ ’ หรือ คิมแตกู ที่ว่านั่นเอง พ่อหนวดทรงเสน่ห์ เอ้ย ! คิมแตกู ย่างสามขุมมาหารถกระบะคันที่ 2 ซึ่งกำลังติดไฟแดง 600 วินาที และเพราะเวลา 600 วินาที จึงพอให้พวกเขามีเวลาปะทะฝีปากกัน
ผู้หญิงคนสวย คิมซูจิน ค่อยๆเดินลงมาจากรถ โดยมีบอร์ดี้การ์ดจำนวน 9 คนคอยคุ้มกัน และทุกคนต่างมีทั้งมีดพก กรรไกร ปืน M16 และปืน M150 และทางด้าน คิมแตกูก็ไม่แพ้กัน ตอนแรกนึกว่าจะมาเพียงคนเดียว ที่ไหนได้ บนท้องฟ้าเต็มไปด้วยเครื่องบินรบซึ่งบรรจุมิสไซล์จำนวน 3 ลำ เอิ่ม …. ตกลงจะมาปะทะฝีปากหรือจะมารบกันวะเนี่ย !!
ทั้ง 2 ฝ่ายเดินมาถึงทางม้าลายที่รถจำนวนเป็นร้อยติดไฟแดงอยู่ ท่ามกลางสายตาประชาชนที่คิดว่า
‘ตกลงตรูจะรอดมั้ยเนี่ยถ้าเอาไอ้พวกนี้มาบริหารบ้านเมือง ’
แต่สุดท้ายก็ต้องเลือกระหว่างสองคนนี้ เพราะไม่มีใครกล้าลงสมัครตำแหน่งนี้มา 10 ปีแล้ว มีก็แต่ไอ้โรคจิตสองบ้านนี้แหละ ที่ลงสมัคร นอกจากนั้น ในใบที่ให้กา ก็มีเพียงหนึ่งกับสอง ไม่มีช่องไม่ลงความเห็น หากใครทำบัตรเสีย หรือไม่มาเลือกตั้งจะมีความผิดขั้นร้ายแรง ดังนั้นทั้งสองคนจึงได้รับเลือกผลัดกันคนละปี ซึ่งปีที่แล้วผู้ที่ได้ตำแหน่งไปก็คือ คิมแตกูหรือ พ่อหนวดทรงเสน่ห์นั่นเอง แต่ปีนี้ดูท่าทาง คิมซูจิน มีสิทธิ์ที่จะได้รับเลือกมากกว่า
“หึ! ไม่ได้เจอกันนานนะเนี่ย พ่อหนวดคิมแตกู” ยกแรกคิมซูจิน เริ่มชกก่อนอย่างไม่หวั่นไหว
“55555 ก็แหงหละ เพราะว่าเธอไปนั่งเลียแผลในใจนานเกินไปหนะสิ คิมซูจิน” โอ้ว ! ทางนี้ก็สวนกลับแรง
“งั้นหรอ ไอ้หนวด (เริ่มมีน้ำโห) แต่ท่าทางปีนี้ใครกันน้า น่าจะเป็นคนกลับไปเลียแผลใจที่อักเสบ ผุพอง น้ำเหลืองใหล ใครกันน้า? .......... แกไง ไอ้หนวดเฟิ้ม ! โฮะๆๆๆๆ ” คิมซูจิน พูดอย่างไม่สะทกสะท้าน
“โถๆ แก่แล้ว ความจำเลยเลอะเลือน น่าสงสารจริงๆนะคิมซูจิน ท่าทางครีมหน้าเด้งคงไม่ได้ช่วยให้ความจำเธอดีขึ้นเลยสินะ อย่าคิดว่าคนอื่นจะดูไม่ออกว่าภายใต้รูปร่างหน้าตาอันอ่อนเยาว์ของเธอ จริงๆแล้วเธอ.. อายุ... เท่าไหร่ ! 55555”
คิมแตกูขำจนขากรรไกรค้างที่ได้เอาคืนคิมซูจิน ทางด้านคิมซูจิน ที่กำลังหน้าแดงจัดด้วยความโกรธ กำลังหาทางจัดการไอ้หนวด คิมแตกูแล้วก็คิดได้อย่างหนึ่ง
“เชิญ ขำต่อไปเถอะจ๊ะ สงสัยยังไม่รู้สินะ ว่าเกิดอะไรขึ้นกับลูกชายตัวเอง โฮะๆๆๆ” คิมแตกู หยุดขำแล้วหันมาหาคิมซูจิน
“เธอหมายความว่าไงห๊า ?? เกิดอะไรขึ้นกับลูกชายของชั้น ยัยแก่ ”
“นี่ ไอ้หนวด มาว่าชั้นแก่ได้ไงยะ แกกับชั้นก็อายุเท่ากัน โถ ว่าคนอื่นไม่ได้ดูตัวเองเลยนะ จะบอกให้เอาบุญ ลูกชายแกเพิ่งจะไปทำผิดขั้นร้ายแรงสุดยอด มหาชั่ว เลวทราม สามานย์ คล้ายๆกับพ่อมันเลยนะ 55555”
คิมแตกูเริ่มโกรธขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้
“เธอรีบบอกมาตรงๆ ว่าลูกชายชั้นอยู่ที่ไหน ทำอะไร ไม่งั้นชั้นจะสั่งให้เครื่องบินยิงมิสไซล์ยัดปากเธอซะ” เล่นแบบนี้ คิมซูจินเริ่มหวาดระแวง แต่ก็ยังคงวางฟอร์มของตัวเอง
“หึ อยากรู้ก็ตามไปดูที่คุกสิ ว่าลูกชายคุณไปทำอะไรไว้ โฮะๆๆ ลูกชายคิมแตกูหนวดเฟิ้ม มีคดีติดตัวแบบนี้ ท่าทางปีนี้ชั้นคงได้ตำแหน่งผู้ว่า ไปแบบสบายๆ โฮะๆๆ ขอตัวกลับก่อนนะยะ เพราะท่าทางไฟแดงกำลังจะกลายเป็นไฟเขียว คุณจะอยู่ตรงนี้ต่อชั้นก็ไม่ว่าอะไรหรอกนะ ตรงทางม้าลายก็ไม่ได้อันตรายมากหรอก หน้าคุณมันค่อนข้างหนา รถคงชนไม่เข้าหรอกค่ะ โฮะๆ”
คิมซูจินเดินอ้วยอ้าย พร้อมกับบอร์ดี้การ์ดสุดหล่อ กลับไปที่รถกระบะของตนแล้วออกรถทันที ทางด้านคิมแตกูก็เดินออกมาจากทางม้าลาย เพราะถึงคิมซูจินจะบอกว่า รถชนหน้าของเค้าไม่เข้า เค้าก็ไม่ขอลองดีกว่า -*-
“ อย่าให้เจอคราวหน้านะ ยัยนางมารร้ายคิมซูจิน รถมารับชั้นซะทีสิฟระ เร็วๆ ฮึ่ย ! ไอ้เป็ดจง ไปทำอะไรอีกวะเนี่ยยย! เนี่ยยยยยยยย เนี่ยยยย ”
“ฮัดดด ชิ้ว !” โอย มีคนนินทาหรอไงวะ ใครกล้ามานินทา คุณคิมจงฮยอน สุดหล่อผู้ยิ่งใหญ่ได้ยังไงกันห๊า! แต่ดูสภาพตอนนี้ก็คงจะตะโกนแบบนั้นไม่ได้ เห้อ ..ข้างๆมีเตียงสีขาวหมองๆเล็กๆเต็มไปด้วยฝุ่นเขรอะจน ไม่กล้านั่งทำให้ต้องลงมานั่งที่พื้น ถึงจะไม่สะอาดมากแต่อย่างน้อยก็ยังดีกว่าเตียงสกปรกโสโครกนั่นละกัน ด้านหน้าผม เป็นตาราง ใช่แล้ว สถานที่ผมอยู่ก็คือ คุก คุก คุก คุก นั่นเอง ข้างนอกนั่น มีตำราวจสองสามนายนั่งอยู่
“นี่ เมื่อไหร่จะปล่อยชั้นห๊า พวกแกรู้บ้างรึเปล่าว่าพ่อชั้นเป็นใคร ! พ่อชั้นหนะคือ พ่อหนวดทรงเสน่ห์คิมแตกูนะเฟ้ย เป็นผู้ว่าเมืองนี้ด้วย พวกแกน่าจะรู้แล้วก็เคารพลูกชายของเค้าหน่อยเซ่”
“อันที่จริง ต้องพูดว่า อดีตผู้ว่า ครับ เพราะเค้าหมดวาระไปแล้ว แต่ถึงท่านคิมแตกูยังดำรงอยู่ในตำแหน่ง ผมก็ไม่สามารถปล่อยคุณได้อยู่ดีจนกว่าพ่อคุณจะมาครับ คุณ คิมจงฮยอน”
ตำรวจนายหนึ่งซึ่งดูเหมือนจะเป็นสารวัตรมั้ง พูดกับผม ทำให้ผมเซงสุดขีด ทำไมคนหน้าตาดี ฐานะก็ดี การเรียนก็เยี่ยม อย่างผม ต้องมาอยู่ในคุกมืดๆ เหนียวๆ ฝุ่นเขรอะแบบนี้ด้วยว๊า จู่ๆก็มีเสียงเปิดประตูเข้ามา นั่นไง พ่อผมมาแล้ว แต่เอ๊ะ ! พ่อผมไม่ได้แต่งตัวแนวขนาดนั้นหนิ มันใครวะ ?
“สวัสดีครับ สารวัตรซีวอน พี่ซินเป็นไงบ้างครับ นี่ผมต้มข้าวต้มมาฝากให้พี่ซินด้วยนะ คนกำลังท้องกำลังไส้ต้องช่วยบำรุงกันหน่อย ^__^ ”
เสียงอันสดใสพร้อมกับรอยยิ้มส่งไปให้สารวัตรเชวซีวอน จากใบหน้าเนียนสวย ตาเรียว คิ้วเข้มเข้ากันอย่างลงตัว จมูกนิด ปากหน่อย โดยเฉพาะ ปากเรียวแดงนั่น น่าจุ๊บชะมัด แต่หน้ามันคุ้นๆแฮะ นางฟ้าจากไหนเนี่ยทำไมไม่เคยเห็น มาก่อน ผมคิดว่าผมส่องสาวๆมาทั่วเมืองแล้วนะ ทำไมคนนี้ไม่เคยเห็น นั่นๆ จะหันมาแล้ว
……………………………………….
………………………………..
……………………….
“5555555 คิมจงฮยอน ทำไมนายเข้าไปอยู่ในนั้นห๊า น่าขำชะมัด ห้าห้าห้าห้าห้า”
ผมขอถอนคำพูดอย่างรุนแรง เพราะนั่นมันคิม คีย์บอมหรือที่เรียกกันว่า คีย์ ไอ้ลูกชายคิมซูจิน ศัตรูของพ่อผม และศัตรูของผมด้วย
“แล้วมันเรื่องอะไรของนายห๊ะ! ท่าทางจะว่างมากหรอ ถึงได้ออกมาเจ๊าะแจ๊ะกับผู้ชายถึงนี่ ท่าทางจะเก็บตัวเองไว้ในบ้านไม่ไหวสินะ โถๆ เหมือนแม่ไม่มีผิด”
คีย์ เก็บอารมณ์ไว้ไม่อยู่ ย่างเข้ามาหาผม ยังดีที่มีตารางกั้นไว้ ผมจึงยังไม่ตายอย่างเขียด
“ปากหนะ ปิดซะบ้างก็ดีนะ พอดีเห็นหมาออกมาวิ่งท่องเที่ยวในคุกมากมายเลย ชั้นเกรงว่าสารวัตรซีวอนจะต้องมาเหนื่อยกับการเก็บหมาทั้งหมดกลับเข้าไปในปากของนาย!”
ว้าว ชีแรงส์ง่า แล้วชีก็เดินกลับไปเจ๊าะแจ๊ะกับสารวัตรต่อ โหย กลัวเค้าจะไม่รู้กันหรอว่าคิดจะจับสารวัตรอยู่หนะ โถ่เอ๊ย แล้วเมื่อไหร่พ่อจะมาวะเนี่ยย
“สารวัตรครับ ผมขอตัวไปก่อนนะครับ ยังไงก็ดูแลตัวเองดีๆด้วย ระวังหมากัดด้วยนะครับ ไปหละ ^^” แล้วคีย์ก็เดินจากไป
โอย แล้วเมื่อไหร่พ่อผมจะมาเนี่ย แต่อยู่ตรงนี้ก็ดีอย่าง ไม่ต้องกลับไปเห็นหน้าไอ้คีย์ เพราะว่าบ้านผมกับบ้านมันดันมาอยู่ข้างกัน ตอนนั้นผมยังเด็กอยู่มาก ตอนที่มาซื้อบ้านพ่อเล่าให้ฟังว่า ทั้งพ่อผม กับแม่ของคีย์ มาซื้อในเวลาไล่เลี่ย แต่ว่าพ่อผมหนะมาจองก่อนน้า แล้วมารู้เอาก็ตอนงานขึ้นบ้านใหม่ แม่คีย์ก็เอาขนมมาฝากตามประสาเพื่อนบ้านแต่พอเจอกันเท่านั้นแหละ ต่างฝ่ายต่างชักปืนขึ้นมา พ่อผมมาบอกให้เราตกลงกัน โดยให้แม่ของคีย์ย้ายออก เพราะว่าพ่อของผมมาซื้อก่อน แต่แม่ของคีย์ก็ไม่ยอม จะเอารถถังมาถล่มบ้านของผม พ่อผมก็ไม่ยอมสิ จนสุดท้ายก็ให้ผู้ใหญ่อาวุโสมาเคลียร์ให้ โดยให้สร้างกำแพงกั้นบ้านเราทั้งสอง แต่มันดันมาสุดที่ห้องผมกับคีย์ที่อยู่ใกล้กันมาก กำแพงจึงไม่สามารถกั้นได้ พวกเราจึงกลายเป็นเพื่อนบ้านจำเป็น เรื่องอะไรเล่า บ้านก็แพง ทำเลก็ดีออกขนาดนี้ ไม่ย้ายออกหรอกเฟ้ย !
“ ไอ้เป็ดจง !! แกอยู่ไหนห๊า ?” เอาแล้วไง พ่อมา TT^TT
“สวัสดีคร้าบบ คุณพ่อสุดหล่อ วันนี้หาเสียงเป็นยังไงบ้างคร้าบบบ สนุกมั้ย” ผมทำใจดีสู้เสือ หวังว่าพ่อจะไม่ยิงผมทิ้งนะ
“สนุกกับผีสิ เจอยัยแก่นั่นอีกแล้ว”
“อีกแล้วว วันนี้ผมก็เจอลูกมัน เอ้ย”
“อะไรนะ ?”
“เปล่าครับ ไม่มีอะไร”
“นี่แกคิดจะเปลี่ยนเรื่องหรอ ห๊า สารวัตร ไอ้เป็ดจงมันทำอะไรผิดอย่างนั้นหรอ ?”
สารวัตรซี อะไรซักอย่าง เริ่มมีบทพูดบ้าง
“คุณคิมจงฮยอนโดนข้อหา ถ่ายปัสสาวะผิดที่ผิดทางครับ โดยคุณคิมจงฮยอนไปปัสสาวะที่ผมของคุณยายคนนึงซึ่งกำลังนอนเล่นอยู่ในสวนสาธารณะ ครับ”
“ไม่นะพ่อ ผมคิดว่ามันเป็นพุ่มไม้หนิ ผมอุตส่าห์มีเจตนาดี จะรดน้ำต้นไม้ให้กับเมืองของเรานะพ่อ” ผมไม่ผิดน้า พ่ออ TT
“แกจะบ้าหรอ ไอ้เป็ดจง ใครสอนให้แกปัสสาวะ ไม่เลือกที่ห๊า !แล้วสารวัตรครับ ผมต้องทำยังไงบ้างครับถึงจะเอาไอ้ลูกชายไม่เอาไหน ออกมาจากตารางได้ครับ”
คิมแตกูหันไปพูดกับสารวัตรอย่างสุภาพ
“เนื่องจากคุณคิมจงฮยอนยังไม่บรรลุนิติภาวะ และเป็นความผิดครั้งแรก เราจึงปล่อยไปก่อนครับ แต่ถ้ามีครั้งต่อไปคงต้องมีการตักเตือนนะครับ คุณคิมแตกู” ค่อยยังชั่ว เห้ออ
“ครับ ขอบคุณมากครับ สารวัตร ไอ้ลูกชายคราวนี้เองรอดได้เพราะสารวัตรนะเฟ้ย รีบขอบคุณเค้าเดี๋ยวนี้!”
“โธ่ พ่อ ผมบอกแล้วไง ว่า .. “
“เดี๋ยวนี้ !!”
พ่อเริ่มดุ ทำให้ผมต้องยอมขอโทษแต่โดยดี ทำไงได้คุณยายนั่นหัวเป็นสังกะตังขนาดนั้นใครๆก็นึกว่าเป็นพุ่มไม้หมดนั่นแหละ ผมยกมือไหว้แบบลวกๆ แล้วก็บอกว่า
“ขอบคุณครับ!” โอยย ขอบคุณก็ขอบคุณแล้ว เมื่อไหร่จะปล่อยผมออกไปเนี่ย
“แต่ คุณคิมแตกูครับ คุณยายคนนั้นอยากจะเอาเรื่องคุณคิมจงฮยอน ผมคงต้องให้เค้าค้างคืนอยู่ในคุกคืนนึงนะครับ”
เห้ย ! ไม่น้า พ่อออออ พ่อบอกเค้าไปสิว่า ไม่ได้ พ่อรักผมนี่นา พ่ออ้าปากแล้วพูดว่า …
“เชิญตามสบายเลยครับสารวัตร สามคืน หนึ่งอาทิตย์ หรือหนึ่งเดือนเลยก็ได้นะครับ แล้วแต่สารวัตรเลย”
“คืนเดียว ผมว่าคุณคิมจงฮยอนก็คงกระอักแล้วหละครับ”
“ไม่น้า พ่อ พ่ออย่าทำแบบนี้สิ” ผมจับลูกกรง มองหน้าพ่อด้วยแววตาที่น่าจะเศร้าที่สุด
“เสียใจด้วยนะ ไอ้ลูกชาย 555555 เชิญนอนในนี้ตามใจชอบเลยนะ ไอ้เป็ดจงสุดที่รัก พ่อไปหละ 5555 สวัสดีครับสารวัตร”
“พ่ออออออออออออออออ … …..”
ตกลงผมต้องอยู่ในนี้คืนนี้หรอเนี่ย พรุ่งนี้ผมต้องไป โรงเรียนนะแล้ว ไอ้คีย์ต้องล้อผมแน่ ทำไมพ่อทำแบบนี้เนี่ยยย สารวัตรมองผมด้วยสายตาขำๆ ขำไรว้า ไม่เคยเห็นคนหล่อติดคุกหรอไง ไอ้บ้านี่ ผมค่อยๆสะบัดผ้าคลุมเตียง ฝุ่นเขรอะๆ ติดหน้าผม โอ้วไม่ หน้าหล่อๆของผม นี่ผมต้องอยู่ในคุกจริงๆหรอ ไม่น้า TT^TT
ตอนแรกไม่แน่ใจว่าจะสนุกมั้ย ติชมได้นะคะ
อยากได้แบบไหน ลองรีเควสมาเลยยย
WRITER B-]
ความคิดเห็น