ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Little Kids >> Chapter 3
Select AllCopy To Clipboard
**อาจจะมีคำหยาบคาย เพื่ออรรถรสของนิยาย**
"ผมครับ!" ยุนกิที่ฟุบหลับอยู่พูดขึ้นทันที ที่แม่พี่จินขึ้นเสียง
"เสียงใครหน่ะ?" แม่พี่จินถามด้วยความสงสัย
"ผมเองครับ...คุณน้า จำผมได้รึเปล่าครับ?" ยุนกิตอบแม่พี่จิน และถามในเวลาเดียวกัน
"ยุนกิ..." แม่พี่จินสบถเบาๆ
"ครับผมเอง มินยุนกิครับ!" ยุนกิพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
"เธอจะไม่รับผิดชอบลูกสาวฉันใช่มั้ย..ยุนกิ?" แม่พี่จินพูดขึ้น
"คุณน้าคิมซอนอีครับ ผมทำ ผมต้องรับผิดชอบครับ!" ยุนกิพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังอีกครั้ง
"เดี๋ยวนะพวกมึง มีเรื่องไรกัน....อะฮื้มๆ มึงเอาโถมา!" ฉันยังคงไม่รู้เรื่องอีกตามเคย และฉันก็อ้วกออกมา
"อะนี่มึง เอาออกให้หมดนะ" แทฮยองเอาโถมาให้ฉัน แล้วคอยนั่งเฝ้าฉันเผื่อมีอาการแบบนี้อีกครั้ง
"มึงนี่นะ..มึงท้องไงห่า" จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากจีมิน ที่คอยพูดด่าฉันตลอดเวลา
"ห๊ะ! มึงมั่วเปล่า? กูเนี่ยนะ?" ฉันยังคงไม่เชื่อ จนพี่จินยื่นซองรับรองแพทย์ให้ฉัน
"เอ้า อ่านนะคะน้องรัก^^" พี่จินยื่นมาให้ฉันพร้อมกับยิ้มกว้าง เหมือนจะไม่กระทบอะไรเลย นี่พี่ไม่โกรธเต่าเหรอว่ะ
"...เชี่ย!! แหวะ! อึกๆ!" ฉันอ้วกออกมาแต่ดีที่อ้วกใส่โถ แล้วรีบลุกขึ้นไปในห้องน้ำทันที
"ไอ่เตี้ยเอ้ย พากูมาดมอ้วกมึงอีกละ" แทฮยองบ่นออกมาเพื่อให้ฉันรับรู้ และลูบหลังฉันเบาๆ
"มึงก็ไปข้างนอก" ฉันเอ่ยไล่แทฮยอง ทำให้แทฮยองทำหน้าบูดบึ้งทันที
"แล้วเธอรักลูกฉันจริงๆเหรอ..มินยุนกิ?" แม่พี่จินถามยุนกิ ด้วยความเป็นห่วงลูกสาว
"ครับ ผมรัก(ชื่อคุณ)จริงๆนะครับ และผมก็รักเธอมากๆ โปรดเชื่อใจผมได้มั้ยครับคุณน้า" ยุนกิพูดกับแม่พี่จิน
"นี่ จะเป็นลูกเขยบ้านนี้ ต้องเรียกฉันว่า คุณแม่ซอนอีสิจ๊ะ..ไหนลองพูดสิลูก^^" แม่พี่จินเอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้ม
"เอ่อ..คะ..คุณแม่ซอนอี" ยุนกิพูดตะกุกตะกักเพราะความไม่เคยชิน
"เฮ้อเหนื่อยว่ะ...ตุบ!!" ฉันเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยสีหน้าเพลียๆ แล้วล้มลงนอนราบกับพื้น
"เฮ้ยมึง!! อย่ารุ่มร่าม เดี๋ยวลูกกูบอบช้ำหมด" ยุนกิพูดด้วยน้ำเสียงตื่นตระหนก
"เออนี่ตาจิน ดูน้องด้วยนะ เดี๋ยวแม่ไปซื้อของมาบำรุงน้องหน่อย..เดี๋ยวน้ามานะจ๊ะเด็กๆ^^" แม่พี่จินพูดกับพี่จิน แล้วพูดขึ้นกับคนที่อยู่ในห้อง
"ผมไม่เด็กแล้วครับคุณแม่_^_" พี่จินพูดกับแม่
"เดี๋ยวแม่มานะจิน ดูน้องดีๆ ดูหลานให้ดีๆ" แม่พี่จินพูดขึ้นแล้วเดินออกจากห้องไปพร้อมกับพี่จีฮันคนสนิทของแม่พี่จินที่ยืนรออยู่หน้าห้อง
"มึง กูขอคุยด้วยหน่อย" นัมจุนเรียกยุนกิ มาคุยที่ระเบียงด้านนอก
"ถ้ามินากลับมามึงทำไงว่ะ" นัมจุนถามยุนกิด้วยีหน้าเคร่งเครียด
"ก็ไม่ไง กูมีเตี้ยอยู่แล้ว กูมีลูกแล้วด้วย มึงลืมแล้วเหรอ" ยุนกิพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ ที่ไม่เดือดเนื้อร้อนใจแม้แต่น้อย
"ถ้ามันกลับมาล่ะ มึงทำไง" นัมจุนถามอีกครั้ง
"ไม่โว้ยยยยยยย กูรักเตี้ยคนเดียวเว้ยจุน" ยุนกิพูดจบก็เดินเข้าไปในห้อง
"มึงทำห่าไรกัน ไม่ร้อนไง๊?" ฉันถามยุนกิกับนัมจุนที่เดินมาจากระเบียงห้อง
"ไปคุยไรนิดหน่อยหน่ะ ไม่มีไรหรอกที่รัก^^" ยุนกิพูดแล้วยิ้มหวานให้ฉัน
"พูดเรื่องมินาเหรอ?!" ฉันถามยุนกิ ที่ยืนอยู่ข้างๆฉัน
"ไม่ได้คุยๆ ไม่มี จะพูดถึงทำไมว่ะ" ยุนกิตอบปัดๆฉัน แต่ฉันได้ยินหมดแหละ
"กูได้ยิน มึงปิดประตูไม่สนิท คิดว่ากูโง่ไง๊? ไปไกลๆไปมึงอะ" ยุนกิยังยืนก้มหน้าอยู่ข้างๆฉัน
"ไล่ยุนกิคนเดียวใช่ป่ะมึง^^" นัมจุนถามฉันด้วยน้ำเสียงอ้อนๆ
"มึงทั้งสองคนแหละ!" ฉันไล่ยุนกิกับนัมจุนไป แต่พวกมันยังนั่งชิวๆที่โซฟา หรือนี่ จะเป็นอารมณ์ฉันในช่วงนี้นะ
"ใจเย็นๆนะคุณแม่ พี่จินอยู่ตรงนี้นะคะตัวเล็ก" พี่จินเดินมาแล้วนั่งข้างๆฉัน
"พี่จิน~ ต่อยเขาเลยคะ!" ฉันพูดกับพี่จิน ให้พี่จินไปต่อยยุนกิ
"ได้เลยคะ คนเก่งอยู่นิ่งๆนะคะ" พี่จินพูดกับฉัน แล้วไปตีกระบาลไอ่ยุนกิทันที
"^^ รักพี่จินจังเลยคะ" ฉันพูดแล้วกอดพี่จินแน่น
ระหว่างนั้น....
ก๊อกๆๆ ก๊อกๆๆ!
"อ๋าาา ใครว่ะ เคาะห่าไรเยอะแยะ!" โฮซอกบ่นออกมาทันที แล้วเดินไปเปิดประตู
"หวัดดีเธอ!" หญิงสาวผู้หนึ่งโบกมือเป็นการทักทายโฮซอก
"ว่าไงเด็กๆ นี่น้าพาหนูมินามาด้วยนะจ๊ะ!" คุณแม่ซอนอีทักทายพร้อมแนะนำคนที่มาด้วยกัน
"!!!!แม่ แม่ทำไรเนี่ย!!!!" พี่จินบ่นอุบอิบใส่แม่ตัวเอง
"เรามินานะ จำได้มั้ย?" มินาทักทายเพื่อนในห้องที่ความสุขเริ่มหายไป
"มาทำไม....." ยุนกิพูดถามคนที่เคยเป็นแฟน
"มาหากิไง^^ มาเยี่ยมคนป่วยด้วยอะ^^" มินาตอบด้วยน้ำเสียงใสๆ
"ไม่รับเชิญ ที่นี่คนอยู่ได้แค่9คน เชิญออกจากห้องด้วยครับ!" ยุนกิพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ
"ทำไมละลูก หนูมินามาเยี่ยมแฟนตัวเองไม่ดีรึไงยุนกิ?หืม?" คุณแม่ซอนอีถามยุนกิ
"ใครค่ะ? ใครแฟนยุนกิของหนูคะ!" มินาตะวาดออกมาทำให้คุณตื่นขึ้นมาทันที
"นี่! มินาเธอลืมไปแล้วเหรอว่าเธอเลิกกับมินยุนกิแล้วนะ แล้วยุนกิอะก็เป็นแฟนของคนที่นอนอยู่บนเตียงนู้น ไม่ใช่ของเธอสักหน่อย!" แทฮยองที่นั่งฟังอยู่นานพูดขึ้น ทำให้ฉันต้องนั่งเงียบ เพราะรู้อยู่แล้วว่ามินาคือใคร
"มาแค่นี้ ก็ออกไปเถอะคะ คนจะนอน!" ฉันเอ่ยไล่มินาด้วยความง่วงบวกกับเวียนหัว และหิวของเปรี้ยวหวาน สารพัดสารเพ
"หนูกลับไปที่ก่อนเถอะลูก ลูกน้าท้องอยู่หน่ะจ๊ะ คงต้องการพักผ่อน^^" คุณแม่ซอนอีพูดกับมินา ทำให้มินาหน้าชาทันที
"ท้อง! เอ่อ..งั้นมินาของกลับก่อนนะคะ แล้วเจอกันอีกแน่นอนคะ!" มินาตะโกนคำว่า 'ท้อง' ออกมาเสียงดัง แล้วขอตัวกลับ มินาจิกตามาที่ฉันกับแทฮยอง
"จีฮัน ไปส่งหนูมินาด้วยนะ" คุณแม่ซอนอีขานเรียกคนสนิทให้ไปส่งมินา
"ลูกหิวมั้ย อยากกินของหวานมั้ย?" พอมินาออกจากห้องคุณแม่ซอนอีเดินมาหาฉันทันที แล้วถามถึงความหิวของฉัน
"ก็หิวคะ.." ฉันตอบแม่ตัวเอง แต่ฉันไม่โกรธแม่ตัวเองแล้วมั้ง เรื่องที่ทิ้งฉันกับพ่อแล้วเอาพี่จินไป
"อะนี่นะลูก ของหวาน หรือเอาขนมปังดีลูก?" แม่ถามฉัน แต่ฉันอยากกินของเปรี้ยวนี่นา
"อยากกินของเปรี้ยวคะ" ฉันตอบแม่ แต่ดูเหมือนแม่จะไม่ได้ซื้อมาด้วย
"ตายจริง! แม่ลืมของเปรี้ยว! ลืมได้ไงนะ?" แม่บ่นออกมา แต่แม่จะลืมได้ไงเนี่ย ว่าคนท้องเขาอยากกินของเปรี้ยว
"แม่! แม่ลืมได้ไงเนี่ย ไปซื้อเลยนะแม่ น้องหิวตาร้อนผ่าวๆแล้วอะ!" พี่จินตะวาดใส่แม่ตัวเอง แล้วให้ลงไปซื้อของเปรี้ยวมาให้ฉัน ลืมบอกไปว่าเวลาฉันหิว ตาฉันจะร้อนแล้วมีน้ำตาไหลออกมา เป็นแบบนี้ตั้งแต่เด็กๆแล้วละ
"พี่จิน เอาทิชชูให้หนูหน่อยคะ" ฉันเรียกให้พี่จินหยิบทิชชูมาให้
"ได้คะๆ...แม่ไปซื้อของกินให้น้องสิ!" พี่จินตอบรับฉัน แล้วหันหน้าไปบอกแม่ที่ยืนงงอยู่ว่าลืมซื้อได้ไง
"จ่ะ ลูกรักทั้งสอง เดี๋ยวแม่ไปซื้อให้ จะรีบมาเลยนะ^^" แม่ตอบรับพี่จิน แล้วรีบเดินออกไปหาพี่จีฮัน ฉันกลัวว่าถ้าฉันหิวเกินไปอารมณ์จะระเบิด แล้วฉันไม่ได้ตัวคนเดียวด้วยนี่นะ
"หืออ หือ ไม่ไหวอะไม่ไหว กูหิวววว~!" ฉันร้องขู่ในลำคอ เพื่อเป็นการบอกว่า ความหิวกำลังจะระเบิกแล้ว
"ใจเย็นนะๆ บีบมือพี่ไว้ๆ ใจเย็นๆ" พี่จินมานั่งข้างๆฉันบนเตียงคนไข้ แล้วบีบมือฉัน แต่ในขณะนั้นเอง
"ปล่อยๆๆ! หิววววว!" ฉันตะวาดใส่ทุกคนในห้องด้วยอารมณ์โมโหหิว
ปัง! โครม! เพล้ง!
ตุบ!
"เชี่ย! ปล่อยมันทำไมอะพี่! ไปไกลๆไป" ยุนกิที่นั่งหลับอยู่ได้ยินเสียงโครมครามจนทำให้ยุนกิตื่น แล้วรีบไปคว้าฉันที่ล้มสลบลงทันที
"ฮึ้บ! มึงนี่นะ หิวก็บอก กูไปซื้อของเร็วก็แม่มึงอีก!" ยุนกิอุ้มฉันขึ้นแล้วบ่นออกมา
"หิว~ โครกก~" ฉันละเมอออกมาบวกกับเสียงท้องร้อง
"แม่มาแล้วลู..." คุณแม่ซอนอีเปิดประตูเข้ามาแล้วหยุดชะงักเมื่อเห็นฝีมือการทำลายล้างขอลูกสาวตัวเอง
"แม่ แม่มาช้ามากครับ! ผมโดนเด็กด่าเลยเห็นมั้ยเนี่ยแม่" พี่จินตะวาดใส่แม่ทันที แล้วช่วยแม่ถือของ แล้วเตรียมจัดอาหารใส่จาน ให้ฉันทันที
"กูหิววว~ โครกก~" ฉันละเมอออกมาเพราะความหิวอีกแล้ว
"พี่จินเร็วครับ ด่วน!" ยุนกิพูดเร่งพี่จิน ในขณะที่ทุกคนเงียบกริบ เพราะไม่กล้าทำอะไรตั้งแต่ฉันระเบิดความหิวออกมา
"เฮ้อ ปวดตัวจังว่ะ" ฉันตื่นขึ้นมาเพราะได้กลิ่นความหอมของอาหาร
"กี่โมงแล้วครับพี่?" นัมจุนถามพี่จินเพราะคงเป็นเวลาที่ต้องไปส่งน้องชายสอบสัมภาษณ์เข้ามหา'ลัย
"14:36แล้ว มีไรอะ?" พี่จินตอบคำถามนัมจุนแล้วถามนัมจุนกลับ
"งั้นเดี๋ยวผมมานะครับ..เดี๋ยวกูมานะพวกมึง" นัมจุนตอบพี่จิน และบอกทุกคนในห้อง
"ไปไหนอะมึง กูไปด้วยจะไปซื้อของ" โฮซอกถามนัมจุนและขอไปข้างนอกด้วยกัน
"ไปรับไอ่กุกไปสัมภาษณ์อะดิ วันนี้มันสอบสัมภาษณ์" นัมจุนตอบโฮซอกด้วยเร่งรีบ เพราะต้องเข้าสอบก่อน15:00น. ถ้าไปช้าไม่ทันแน่ๆ
"กูไปด้วยจะไปซื้อของ" โฮซอกขอไปกับนัมจุน
"เออๆ จะไปก็ไป เร็วๆเดี๋ยวไม่ทัน" นัมจุนพูดอย่าเร่งรีบ แล้ววิ่งออกไปก่อน
"กูไปก่อนนะ ฝากซื้อไรป่ะเตี้ย?" โฮซอกบอกทุกคนว่าจะไปกับนัมจุนแล้วหันมาถามฉัน
"รองเท้าผ้าใบ กับเสื้อยีนส์" ฉันบอกโฮซอกที่เร่งคำตอบจากฉัน
"เอาชุดคลุมท้องให้มัน5ชุด เดี๋ยวกูจ่ายเงินคืน มึงรีบๆไปเถอะ" ยุนกิพูดขึ้นแล้วพูดเชิงไล่โฮซอกให้รีบไป
"มาช้ามึงอะ" พอโฮซอกวิ่งมาถึงที่จอดรถ นัมจุนก็บ่นใส่ทันที
"โทษๆ ไปขึ้นรถ น้องมึงสอบกี่โมง?" โฮซอกเปิดประตูรถแล้วถามนัมจุน
"15:00 มึงโทรหาไอ่กุกดิ้ ถามมันว่าอยู่ไหน" นัมจุนพูดด้วยท่าทางเร่งรีบ
"เออๆ เบอร์อะ เอาโทรศัพท์มาป่ะมึงอะ?" โฮซอกถามนัมจุน แล้วแบมือขอโทรศัพท์ทันที
"เอามา อยู่นี่ เอ้าเอาไป" นัมจุนพูดแล้วหยิบออกจากกระเป๋ากางเกง
"เบอร์ไหน? โอ๊ะ เจอแล้ว!" โฮซอกถามนัมจุน และตอบคำถามตัวเองในเวลาเดียวกัน
"เล่นใหญ่ทำไมมึงอะ" นัมจุนพูดออกมาด้วยความไม่เข้าใจโฮซอก
Rrrrrrrr
'อ๋าา จองกุกอยู่ไหน?' โฮซอกถามจองกุก
'อยู่บ้านฮะ พี่นัมจุนมารับผมรึยัง'
'กำลังไป แค่นี้นะ' โฮซอกตอบจองกุกแล้วกดวางสาย
"มันอยู่ไหน?" นัมจุนถามโฮซอกที่เพิ่งวางสายจองกุกไป
"อยู่บ้าน" โฮซอกตอบเรียบๆ
บรื้นนนน~
ปัง!
"ไปเร็วจองกุก" นัมจุนลงจากรถและปิดประตูอย่างแรง แล้ววิ่งไปหาจองกุก
"กี่โมงแล้วพี่ ผมกลัวไม่ทัน" จองกุกถามคนเป็นพี่
"14:45" นัมจุนตอบจองกุกแล้ววิ่งไปที่รถอย่างรวดเร็ว
ระหว่างนั้น..
มินาวิ่งผ่านรถ เอี้ยดดด!
"มึงนั้นมินา!" โฮซอกตะโกนออกมาในขณะที่นั่งในรถ
"กูไม่ได้ชน มันวิ่งไปโน้นละเห็นมั้ย ถ่วงเวลากูจริง!" นัมจุนออกรถไปยังมหา'ลัย A+
ถึงที่หมายอย่างปลอดภัย
"มึงเรียนถาปัตย์ใช่มั้ย?" นัมจุนถามจองกุก
"ครับ แต่ผมไม่รู้ว่าตึกไหน" จองกุกพูดอย่างเร่งรีบ แล้วชี้ตึกรอบทิศ
"กูรู้ เพราะกูเรียนนี่" นัมจุนพูดแล้วพาจองกุกไปยังตึกถาปัตย์
"นั่นไง รวมกันอยู่นั่น!" จองกุกพูดแล้ววิ่งไปทันที
"มาใหม่เชิญลงทะเบียนเข้าสอบได้เลยค่า~" รุ่นพี่คนหนึ่งประกาศเสียงตามสายให้เด็กสอบถาปัตย์วันนี้ไปลงทะเบียน
"มาแล้วฮะ^^" จองกุกเป็นคนเกือบสุดท้ายที่ได้ลงทะเบียน เกือบไม่ได้สอบแล้วว
เวลาผ่านไป3ชั่วโมง
"เป็นไงมั่งกุก สอบได้มั้ย?" นัมจุนถามจองกุกที่เดินออกมาจากห้องสอบเป็นคนสุดท้าย
"ดีพี่ ผมอ่านเยอะพูดเยอะ แต่ตอนนี้ผมหิว" จองกุกตอบนัมจุน
"แล้วเขาให้มาฟังผลเมื่อไหร่?" นัมจุนถามระหว่างเดินไปที่รถ
"วันศุกร์ฮะ มาเป็นเพื่อนผมด้วยนะ แล้วเดี๋ยวพี่ไปไหนต่อฮะ" จองกุกถามนัมจุน ว่าจะไปทางไหนต่อ
"ไปโรงบาล ไปเฝ้าเตี้ย" นัมจุนตอบด้วยสีหน้าง่วงนอน
"ไปส่งกูซื้อของกินก่อน ไปช่วยกูเลือกรองเท้าผ้าใบ เสื้อยีนส์ แล้วก็ชุดคลุมท้องให้เตี้ยมันด้วย" โฮซอกที่สร่างตื่นพูดขึ้น
"ห๊ะ! เตี้ยมันสั่งชุดคลุม?!" นัมจุนถามโฮซอกด้วยสีหน้าตกใจเล็กน้อย
"ไม่ใช่ ยุนกิมันสั่ง 5ชุดเลยนะเว้ย" โฮซอกตอบด้วยสีหน้าแดง เพราะความร้อนยามบ่าย แถมยังนอนในรถอีก
"เออๆ ไปเหอะๆหิว" นัมจุนพูดตัดบท แล้วขึ้นรถไปทันที
ผ่านไป30นาที กับการหาซื้อของกิน
"เตี้ยมันใส่Adidas ป่ะว่ะ?" นัมจุนถามโฮซอกที่เดินหารองเท้าอยู่
"ความคิดดี คู่เท่าไหร่?" โฮซอกเดินไปหานัมจุนและถามออกมา
"ประมาณ3,990 เอามั้ย?" โฮซอกเงิบไปครู่หนึ่ง
"ยุนกิมันบอกฝากกูซื้อ มันจะเอาตังให้ทีหลัง" โฮซอกพูดออกมา
"งั้นเอาคู่นี้เลยครับพี่" นัมจุนบอกพี่พนักงาน แล้วชี้ไปที่รองเท้าทีจะเอา
"กูจ่ายให้ก่อน เดี๋ยวไปคิดดอกเบี้ยที่ไอ่กิทีหลัง" นัมจุนพูดเพื่อให้โฮซอกสบายใจ เพราะโฮซอกกลัวยุนกิด่า
ผ่านไป15นาที กับการซื้อรองเท้า1คู่
"ต่อไปเสื้อยีน แขนยาว" โฮซอกพูดออกมา และมาหาร้านเสื้อยีนส์
"นั่นไงมึง" นัมจุนชี้ไปที่ร้านเสื้อผ้าMC
"แพงไปมึง กูเหลือตังในกระเป๋า2,500เอง
"กูจ่ายเอง กูบอกว่าจะไปคิดดอกกับไอ่กิไง555" นัมจุนพูดกับโฮซอกแล้วหัวเราะชั่วร้าย
"มึงมีหน้าที่หา" นัมจุนบอกโฮซอก
"ตัวนี้ดีมั้ยมึง เหมาะกับช่วงนี้ของมันพอดี" นัมจุนกวักมือเรียกโฮซอกและถามเรื่องเสื้อ
"2,300เองมึง กูว่าตัวนี้แหละ" นัมจุนไม่รอฟังคำพูดโฮซอก
"ตัวนี้เลยครับพี่^^" นัมจุนยื่นเสื้อให้พี่พนักงานที่เคาท์เตอร์
"ขอบคุณครับ โอกาสหน้าเชิญมาใหม่" พนักงานเอ่ยขอบคุณ
ผ่านไป10นาที กับการซื้อเสื้อยีนส์
"สุดท้ายหาร้านชุดคลุมท้อง" โฮซอกพูดออกมาและเดินหาร้านชุดคลุม
"นั้นใช่มั้ยมึง ใช่แน่ๆอะ" โฮซอกถามนัมจุน และรีบเดินไปดูชุด
ตัวละ 290 SALE!
"อันนี้กูออกเอง" โฮซอกเห็นดังนั้นจึงเอ่ยพูดกับนัมจุน
"ตามใจมึงละกัน" นัมจุนพูดแล้วจิ้มลูกชิ้นทอดเข้าปาก
"เอา5ตัวครับพี่ ซื้อไปให้เพื่อน" โฮซอกเอ่ยพูดกับพนักงานขาย
"ไซส์อะไรคะ?" พนักงานถามโฮซอก ที่ยืนยิ้มอยู่
"เพื่อนผมตัวเล็ก ไม่อ้วนมากครับ" โฮซอกตอบพนักงาน
"งั้นคงเป็นไซส์ประมาณMนะคะ ได้มั้ยคะ?" พนักงานถามโฮซอกที่ยืนกินน้ำอยู่
"ไซส์Mอะมึง เนี่ยได้มั้ย?" โฮซอกสะกิดนัมจุนและชี้ไปที่ชุด
"เออได้อยู่ๆ" นัมจุนพูดแล้วก้มหน้ากินต่อ
"เลือกได้เลยคะ ในส่วนตรงนี้ไซส์Mทั้งหมดคะ^^" พนักงานบอกกับโฮซอก
"พี่หยิบให้เลยครับ ผมเลือกไปเป็น ฮ่าๆ" โฮซอกบอกให้พนักงานเลือกให้
"อ๋อคะๆ" ว่าแล้วพี่พนักงานก็ค้นๆหยิบๆ มา5ตัว แล้วพับใส่กล่องของร้าน
"เรียบร้อยคะ ทั้งหมด1450฿คะ" พนักงานจิ้มเครื่องเคาท์เตอร์ แล้วบอกโฮซอก
"นี่ครับ^^" โฮซอกยื่นเงินสดให้พนักงาน แล้วรับเงินทอน
ผ่านไป20นาที กับการซื้อชุดคลุมท้อง
"ไม่ซื้อไรแล้วใช่มั้ย?" นัมจุนถามจองกุกและโฮซอก
"ไม่"
"ไม่แล้ว มึงไปส่งกูเอาเสื้อผ้าที่บ้านด้วย จะได้ไปเฝ้าเตี้ย" โฮซอกบอกนัมจุน
"เออ กูว่าก็จะไปเฝ้าเหมือนกัน กลัวมินามันมาอีก กูกลัวเตี้ยมันเป็นอันตราย มันไม่ปลอดภัยต่อมันและเด็ก" นัมจุนเคี้ยวลูกชิ้นและพูดออกมา
"ผมไปด้วย" จองกุกบอกนัมจุนว่าจะไปด้วยกัน
"เตี้ยมันท้อง แกรู้รึยัง?" นัมจุนถามจองกุก
"ห๊ะ! ท้อง!" จองกุกพูดออกมาอย่างเสียงดัง
"จะเสียงดังทำไม! กินๆไป" นัมจุนด่าใส่จองกุก
@บ้านจองโฮซอก
"รอกูก่อนเดี๋ยวรีบลงมา" โฮซอกบอกนัมจุน แล้วรีบวิ่งไปบนห้อง
"ว่าไงนัมจุนลูก สบายดีมั้ย?" แม่โฮซอกถามนัมจุน พร้อมกับยกน้ำเย็นมาให้
"หวัดดีครับคุณน้าซองจี ผมสบายดีครับ" นัมจุนตอบแม่โฮซอก
"ดื่มน้ำก่อนลูก" แม่ซองจียื่นแก้วน้ำให้นัมจุน
"ขอบคุณครับคุณน้า"
"ไปกันมึง" โฮซอกวิ่งลงมาอย่างรวดเร็ว
"จะไปไหนกัน หืมลูก?" แม่ซองจีถามลูกตัวเอง
"ไปเฝ้าไข้เพื่อนครับ แม่อยู่บ้านคนเดียวได้ใช่มั้ยครับ?" โฮซอกถามแม่ด้วยความเป็นห่วง
"ได้สิ ลูกไปเถอะ" แม่ซองจีตอบโฮซอก
"งั้นผมไปก่อนนะครับ ผมฝากแม่รีดชุดไปมอให้ด้วยนะครับ พรุ่งนี้ผมจะกลับมานะแม่" โฮซอกเอ่ยลาแม่แล้วหิ้วกระเป๋าเสื้อผ้าไป
@บ้านนัมจุน
"รอในรถเอานะมึง ในบ้านมันกินเลี้ยง เดี๋ยวกูมา" นัมจุนบอกโฮซอกให้รอในรถ
"5นาที เดี๋ยวกูมา"นัมจุนบอกย้ำโฮซอก
5นาทีผ่านไป
"มาละ ไปกันมึง จองกุกเร็วเข้า!" นัมจุนเอ่ยเรียกจองกุก
"กินเลี้ยงไรว่ะ?" โฮซอกเอ่ยถามนัมจุน
"วันเกิดป๊ากู" นัมจุนตอบโฮซอก
"อ๋อ ถึงว่าให้รอในรถ" โฮซอกถามนัมจุน
"มึงก็รู้ ถ้าป๊ากูเมา แล้วใครแปลกหน้าเข้าไปโดยไม่บอก จะเจออะไร" นัมจุนพูดขึ้น
"เออว่ะ ขนาดพ่อมึงเจอกูแล้วนะ ยังเกือบโดนเลย" โฮซอกตอบด้วยสีหน้าหวาดกลัว
"โดนตื้บล่ะสิไม่ว่า" นัมจุนพูดขึ้น
"เกือบๆมั้ยล่ะ ถ้ามึงไม่มาห้าม กูกับไอ่จีมินตายห่าไปละ" โฮซอกพูด
@โรงพยาบาลBHE+
ก๊อกๆๆ
"กูมาละ เผาตังกูหมดเลยสัส!" โฮซอกเอ่ยออกมา พร้อมกับวางของที่ฉันสั่ง และชุดคลุม
"ทั้งหมดเท่าไร่ว่ะไอ่จุน" ยุนกิถามนัมจุน
"เอามาให้กู7,290 ละอีก1,450ให้ไอ่ซอกมันเลย" นัมจุนบอกยุนกิ ที่นั่งนับตังแบงค์พันอยู่
"กูคิดดอกเบี้ยมึงพันนึง ค่าน้ำมันกู" นัมจุนพูดขึ้น
"ให้กูมา2,450กูคิดดอกพันเดียว ค่าฝากกูซื้อของ" โฮซอกบอกยุนกิ
"อะ เอาไป กูมีจ่ายหมด" ยุนกิยื่นแบงค์พันทั้งหลายให้โฮซอกและนัมจุน
"เตี้ยมึงไม่ต้องจ่าย กูจ่ายแทนมึงเอง^^" ยุนกิพูดกับฉัน
"ผัวดีเป็นศรีแก่ตัว ฮิ้วววว!" นัมจุน พี่จิน จีมิน แทฮยอง และโฮซอก แซวฉัน และทุกคน มีความสุขในขณะนี้
แต่มีมารผจญมาอีกแล้ว...
ก๊อกๆๆ
::Writer Talk::
เฮียกิใจป๋า จ่ายแทนนางเอก
แอร๊ยแต่งเองเขินเอง5555
นางมารมากวนอีกแล้ว จะเป็นใครน้อ
อย่าลืมติดตามตอนต่อไปนะคะ
คอมเม้นท์ให้กำลังใจด้วย
งงคู่ไหน อยากให้มีตอนพิเศษของใคร
บอกได้นะคะ
SEE YOU
2812017
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น