ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Little Kids >> Chapter 1
"เฮ้ย! มึงทำไมตัวมึงมีรอยแดงวะ?..." ฉันตะโกนอย่างดังเมื่อเห็นคนตรงหน้ามีแต่รอยคิสมาร์ก และทั้งฉันทั้งยุนกิก็มีแต่กลิ่นเหล้า
"มึงก็...." ยุนกิลุกขึ้นมาอย่างงัวเงีย พร้อมบ่นใส่ฉันเบาๆ และชะงักไปครู่หนึ่ง
"อะไรมึง หยุดพูดทำไม แล้วมองกูทำไมแบบนั้น..." ฉันตะวาดใส่ยุนกิทันทีเพราะมันมองฉันเหมือนมีรอยเหมือนมันงั้นแหละ
"มึง...เมื่อคืนมึงแดกเหล้ารึป่าว? มึงเมารึป่าว แล้วเมื่อคืนใครมาส่ง?" ยุนกิพูดออกมาแบบนั้น เป็นเพราะเมื่อคืน ฉันกับยุนกิไปงานวันเกิดของโฮซอกมา เพื่อนในแก๊งค์พวกฉัน
"เดี๋ยวนะ...ทำไมกูมีรอยเหมือนมึงวะไอ่กิ!" ฉันเห็นยุนกิจ้องฉันนานมาเกินนาทีแล้ว ฉันเลยก้มมองตัวเอง แต่แล้ว ก็พบว่าสิ่งๆนั้นที่อยู่บนตัวฉันมันคือ...คิสมาร์ก
ย้อนไปเมื่อคืนที่ผ่านมา
"พวกมึงไอ่เตี้ยมายังวะ กูยืนรอมันจนปวดขาหมดละ เดี๋ยวแม่งก็ไม่ได้เมาหรอก" จีมินบ่นออกมา เพราะฉันยังมาไม่ถึงงานวันเกิดโฮซอกสักที
"มึงโทรตามดิ้ ยุนกิมันแม่งก็ยังไม่มา กูขี้เกียจรอพวกแม่งละสัส" และก็เป็นจีมินเช่นเดียวกันที่บ่นออกมาให้เจ้าของวันเกิดฟัง
"นี่..มึง ถ้ามึงปวดขาจะตายห่าตรงนี้ มึงก็ไปนั่ง ไม่ต้องมายืนรอ" จนที่สุดแห่งความอดทนของโฮซอก ทำให้จีมินหยุดชะงัก และจ๋อยเหมือนลูกแมวทันที
"กูมาแล้ววพวกมึงง~ รอนานมั้ยค้าาาา" ฉันวิ่งมาหาโฮซอก ที่ยืนหน้ามุ่ยอยู่หน้างาน
"นานมากอะมึง ดูหมูจีมดิ บ่นตลอดอะมึง งอนตุ้บป่องกูไปนู้นละ"
"นี่ค่าาา ของขวัญ สุขสันต์วันเกิดนะมึง กูกับยุนกิรวมตังกันซื้อ เพื่อมึงเลยน้ะ^^" ฉันยื่นกล่องของขวัญให้โฮซอก พร้อมกับยิ้มกว้างให้กับหน้ามุ่ยๆของมัน
"เออพูดถึงไอ่กิ มันอยู่ไหนของแม่งว่ะฮ้ะ?" โฮซอกถามฉันหลังจากให้ของขวัญเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
"อ่อมันไปซื้อเหล้ามั้ง เมื่อกี้เดินมากับกูอยู่นะมึง" ฉันตอบโฮซอก
"ในบ้านก็มีมึงให้มันไปซื้อทำไม?" และก็เป็นนัมจุนที่พูดออกมาแบบนั้น ทำให้ฉันเบิกตากว้างทันที มาหาว่าฉันใช้มันไปซื้อหรอวะ
"O_O นี่ ฉันไม่ได้ให้มันไปซื้อ มันไปเอง" ฉันตอบนัมจุนอย่างหงุดหงิด
"กูมาแล้ว" และนั่นก็เป็นเสียงของยุนกิ ที่หอบหิวข้าวของมา
"เออไปๆเข้างานๆ" โฮซอกพูดและวิ่งมาช่วยยุนกิหิวของที่ซื้อมา
"มึง ทำไมมึงมาช้ากันวะ กูหิว~" และก็เป็นจีมินที่บ่นออกมา ทำให้ฉันหงุดหงิดเข้าไปกันใหญ่
"วุ่ย อะไรมึงวะ รอหน่อยดิ หิวมึงก็กิน รอกูทำห่าไรว่ะ!" ฉันพูดด่าไอ่จีมินแล้วเดินไปหลังงานทันที
"เตี้ยมันเป็นไรวะ?" จีมินผู้ไม่รู้อะไรเลยถามแทฮยอง
"มึงควรรู้นะครับ ว่าอะไรควรไม่ควร!" แทฮยองตอบจีมินอย่างเครียดๆ
"มึงเป็นอะไร__(ชื่อคุณ)" ยุนกิถามฉัน เพราะฉันไม่มีอารมณ์สังสรรค์จึงทำให้ทุกคนมาปลอบ
"กูรำคาญ" ฉันตอบอย่างหงุดหงิด
"มึงไปเถอะ พวกแม่งรออยู่นะมึง" ยุนกิพูดปลอบๆ
"มึงไปแดกเหอะ ปล่อยกู จะกลับบ้าน" ฉันสะบัดแขนออกจากยุนกิ
"มีคนเอาเรื่องมาให้พวกเราอีกละสัส เตี้ยมันจะกลับบ้าน...มึงเลยไอ่จีมิน ไปง้อเตี้ยเลยย" แทฮยองพูดเชิงด่าจีมิน เพราะแทฮยองได้ยินที่ฉันพูดกับยุนกิ
"เออๆ" จีมินพูดแล้วลุกขึ้นเดินไปหลังงาน
"มึงไม่ต้องไป เดี๋ยวกูจัดการเอง" ยุนกิพูดเคลียร์กับฉันที่กำลังจะกลับบ้าน
"มึง กูขอโทษ มึงอย่ากลับเลยนะ กูไม่ได้ตั้งใจพูดแบบนั้นอะ กูแค่ขี้เกียจรอ" จีมินพูดออกมาทำให้ฉันหันไปหาจีมิน
"วันหลังนะมึงโดนกูถีบปากแน่ เห็นว่าวันนี้วันเกิดเพื่อนหรอกนะ" พูดกับจีมินเสร็จฉันจึงเข้าไปในงาน
00:00 น.
Happy birthday to you Happy birthday to you Happy birthday Happy birthday Happy birthday Happy birthday to you~
"มีความสุขมากๆนะไอ่ซอก หล่อไปจนพวกกูเบื่อหน้ามึงเลยนะ" และพี่จิน ก็มาโผล่ในเวลานี้พอดีพร้อมกับอวยพรให้เจ้าของวันเกิด
"พู่~ ขอบคุณพวกมึงนะห่า...แล้วก็พี่จินนะครับ ไปๆแดกเหล้าๆ" พอเป่าเค้กเสร็จ โฮซอกพูดกับพวกฉันแล้วไปหาแดก
00:10 น.
"มาๆๆ ชน...แดกๆๆพวกมึง เต็มทีเว้ย" โฮซอกพูดขึ้น
"จุนน้องมึงอยู่ไหน ไม่มาอ่อวะ?" ฉันถามนัมจุนที่คุยกับคนในสายโทรศัพท์
"เดี๋ยวๆ พ่อโทรมา คุยงานก่อน" นัมจุนตอบฉันแล้วไปหลังงาน
"มึง ง่วงยัง" ยุนกิเดินมาถามฉันในสภาพเมานิดๆ(มั้ง?)
"กูหรอ? ไม่อะ เมาอยู่" ฉันไม่รู้ว่าทำไมฉันถึงตอบมันไปแบบนั้นเพราะเมาแหละมั้ง
"ถ้าเมาบอกกูนะ จะได้กลับเลย" ยุนกิบอกฉันแบบห่วงๆ แต่ก็ดูตัวเองก่อนเถอะคะ
"มึงดูตัวเองด้วย กูไม่เป็นไรหรอก ไปๆแดกต่อๆ" ฉันบอกยุนกิที่เอาแต่เป็นห่วงฉัน จนไม่ห่วงตัวเอง
"เฮ้ยมึง กูเบื่อ หาไรเล่นกัน" แทฮยองที่หายไปนานโผล่ขึ้นมาชวนเล่นอะไรพิเรนๆอีกละ
"นี่มันเช้าแล้วนะไอ่แท จะเล่นห่าไรอีก ฟ้าสางแล้วเนี่ย?" เดี๋ยวนะคุณจีม นี่เพื่อนเมาเหล้า หรือหลอนคะ?
"เช้า? เช้าห่าไรมึงจีมิน เที่ยงคืนกว่าๆอยู่เลย ดูดีๆดิ้" แทฮยองพูดแล้วตบหัวจีมินให้หายค้าง
"มึงนั่นแหละแท ไปเช็คสายตาบ้างนะ ไปไป๊!" จีมินไล่แทฮยอง ทั้งๆที่ตัวเองแหละผิดเต็มๆ
"เลิกกัดกู แล้วมาหาไรเล่นกันครับ" แทฮยองไปหาขวดมาแล้วยื่นให้ฉัน
"มาๆๆเล่นก็เล่น...แต่เดี๋ยวนะ นัมจุนล่ะ? อยู่ไหน" ฉันถามหานัมจุน
"กูมาแล้ว พ่อกูบอกให้รีบกลับบ้าน แต่กูบอกพ่อว่านานๆที พวกเขาเลยบอกให้กลับตอนฟ้าใกล้สาง" นัมจุนตอบแบบเซ็งๆ แต่ก็ยิ้มๆเพราะพ่อให้อยู่ต่อจนฟ้าสาง
"น้องมึงล่ะ ที่กูถาม?" ฉันถามคำถามเดิมกับนัมจุน
"ทำไม ถามหามันทำไม พรุ่งนี้มันสอบ มึงจะให้มันมาหรออิเตี้ย" หืม แทงใจกูมากคะจุน กูแค่ถามป่ะ?
"เออๆ มาเล่นๆหมุนขวดกัน ถ้าหัวขวดหันไปทางใคร คนนั้นต้องตอบความจริงมาทั้งหมดนะ ห้ามโกง" แทฮยองพูดกติกาการเล่นเกมนี้ ฉันว่าคงไม่โดนฉันนะ
"มาๆๆ เกมแรกๆ" ยุนกิพูดเพื่อที่จะเริ่มเล่นเกม
"1 2 3หมุนละนะมึง" แทฮยองพูดแล้วหมุนขวด แต่มันกลับหันมาทางฉันคนแรกเลยน่ะสิ ซวยแล้ว หวังว่าพวกแม่งจะไม่แกล้งกูนะT_T
"กูขอถามได้มั้ยแท" และก็เป็นนัมจุนที่ขอให้ตัวเองถามแทน
"อือ เอาดิ ถามเด็ดๆเลยนะ" ฉันมองหน้าแทฮยอง แม่งจะถามห่าไรว่ะ ทำไมต้องฉันด้วยยย
"เตี้ยกูขอถามว่า..." ไอ่จุน มึงจะหยุดทำหอกไรวะ
"ห่าไรล่ะ รีบๆถามกูกลัว" ฉันกลัวพวกมันจะถามไรพิเรนๆน่ะสิ
"เตี้ยมึง...เคยชอบยุนกิมันเกินกว่าเพื่อนมั้ยวะ?" เอิ่มจุน ถามห่าไรแบบนี้ ฉันจะตอบว่าไงดีนะ
"เอ่อคือ...เอ่อ...คือ...ไม่รู้ๆๆๆๆๆๆๆๆ" ไม้ยมกล้านตัว
"งั้นเปลี่ยนคำถาม" นัมจุนมึงถามกูดีๆนะ ขอละ
"อื้อ ถามดีๆนะสัส" ฉันตะวาดใส่นัมจุน แอบแลเห็นยุนกิ ที่จะไม่เอาบ้าไรเลยในโลกนี้ นี่มึงง่วงป่ะว่ะกิเต่า
"เตี้ย มึงเคยคิดอะไรเกินเลยกับพวกกูที่เป็นผู้ชายทั้งหมดนี่มั้ยวะ?" 5555อิจุนกูเนี่ยนะ ฉันไม่รู้ว่าใครให้ถามแบบนี้หรอก แต่ขอด่าหน่อยเถอะ
"ใครใช้ให้ถามกูแบบนี้วะ กูจะคิดห่าเหวอะไรกับพวกมึง ไม่มีทางอะ พวกมึงเป็นเพื่อนที่ดีกับกู แค่นั้นจบปิ้ง!" ก็จริงๆนี่นะ พวกมันดีกับฉันมากเลยละ โดยเฉพาะไอ่ยุนกิ
"มะๆต่อๆ" แทฮยองพูด เพื่อจะเล่นเกมต่อ แต่ฉันว่านะ มันคงคิดที่จะแกล้งฉันกับยุนกิ โดยใช้เกมนี้แน่นอน ฉันสัมผัสได้
"1 2 3หมุนละนะ" แทฮยองพูดเพื่อเริ่มเกมต่อ เดี๋ยวนะสายตานั่น! มีลางสังหรเว้ย
"อ๋าาาา~ ไอ่กิ ตามึงแล้ว" นั่นไงฉันว่าแล้ววว จงใจชัวร์
"ห้ะ? อะไรพวกมึง กูไม่เล่น" เออดีๆกิ แบบนั้นแหละ
"มึง ต้อง เล่น กูแทฮยองสั่งให้มึงเล่น" เอ้า ไอ่แท ยุ่งอะไรกับกิเต่าฉันนนน
"เล่นก็เล่น ถามไรว่ามา" เล่นทำไมห้ะยุนกิ เดี๋ยวฉันจะด่าจนไม่ให้เข้าห้องเลยยยย
"มึงชอบอิเตี้ยหรอ?" นี่แทมึงถามนี่คิดยังวะคะ(?)
"ก็...ชอบนะ น่ารักดี" ไอ่ยุนกิ นี่คิดยังเมาเนี่ย คิดสิคิด
"ว่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย~" เสียงแซวของพวกมันฃ
"ว่ายพ่อง! ไปๆกลับ กูมึนอะไม่ไหว ใครไม่เมามั่ง" ฉันถามพวกมัน ก่อนจะกวาดหาคนที่ไม่เมาไปส่งฉันกับยุนกิ
"พี่จินไม่เมาอะ ไปส่งเตี้ยกับเต่าให้พวกผมหน่อยดิ" โฮซอกและนัมจุนพูดกับพี่จินเพราะเห็นว่าพี่จินไม่เมา
"ได้ๆ คอนโด พวกมันอยู่ไหนล่ะ?" พี่จินถามสองคนนั้น
"อยู่ที่เดียวกับพี่ไง จำไม่ได้หรอ แต่คนละชั้น เมาปะเนี่ยพี่จิน" นัมจุนเขย่าพี่จินให้รู้สติ
"เออว่ะ ลืม ขอบคุณที่เตือนนะจุน" สองคนนี่แอบกิ๊กกันป่ะ ทำไมพี่จินส่งสายตาแบบนั้นให้ไอ่นัมจุนวะคะ
พอพวกนั้นพูดฝากฉันกับยุนกิให้พี่จินไปส่ง ฉันก็ไม่ได้ยินอะไรอีกเลย...
05:46 น.
"นี่ พวกนาย มาช่วยฉันเอาสองคนนี้ ไปห้องxxx ชั้น8 ห้องด้านซ้ายด้วยนะ ฝากด้วย เดี๋ยวฉันตามขึ้นไป" ฉันรู้สึกตัวอีกที ก็มาอยู่ที่หน้าคอนโด A+ แล้วได้ยินพี่จินสั่งคนให้เอาฉันกับยุนกิไปที่ห้อง
ลืมบอกไปเลยว่าพี่จินกับฉันเป็นพี่น้องกัน แต่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน แล้วอีกอย่างแม่ก็เป็นเจ้าของคอนโดที่ฉันกับยุนกิอยู่ด้วย
"อืมม" เสียงละเมอของฉัน ดังขึ้นเมื่อฉันรู้สึกว่าลอยขึ้นบนอากาศ
"อุ้มเธอไปดีๆนะ นั่นน้องสาวของฉัน อย่าทำอะไรเธอล่ะ" ฉันได้ยินเสียงของพี่จิน ตะโกนสั่งพนักงานที่คอนโด แต่พี่จินก็เครียอะไรไม่รู้อยู่ข้างล่าง
"อืม ยุนกิละ อยู่ไหน" พอความเมาครอบงำ จึงละเมอหาใครอีกคน ฉันไม่รู้ว่ายุนกิมานอนตรงนี้ก่อนฉันได้ยังไง แล้วพี่พนักงานละ อยู่ไหน อีกอาทิตย์เดียว ก็ต้องไปมหาลัย เพราะเปิดเทอมอีก
ฉันรู้สึกปวดหัวหนึบๆ และรู้สึกว่า มีคนมากอดจากด้านหลัง...
"มึง อย่าดิ้นดิ กูจะกอด" และยุนกินั่นแหละที่กอดฉันไว้แน่น เพราะเราอยู่เตียงเดียวกัน หรอ!!
"มึง! ทำไรกู ปล่อยกูนะยุนกิ" ฉันพยายามแกะมือยุนกิออกจากตัวฉันแต่ก็ไม่เป็นผล มันยิ่งรัดแน่นขึ้น จนจะสิงฉันอยู่แล้ว
"มองหน้ากู" ยุนกิพูดทั้งๆที่หลับตาอยู่ พร้อมกับหมุนตัวฉันให้หันหน้าไปหา
"อื้ออออ ยะ..ยุ...ยุนกิ ปะ ปล่อย" ยุนกิกดจูบฉันอย่างนักหน่วง นี่เขาเมาจนไม่มีสติแล้วหรอ
"ยุ ยุน กิ ปะ ปะ ปล่อยก่อน" ฉันผลักยุนกิเต็มแรง แต่ไม่เป็นผล
"กูขอโทษนะ" ยุนกิ ผละปากออกจากฉันแล้วพูดออกมา และกดจูบลงไปอย่างนักหน่วงอีกรอบหนึ่ง
"อะ...อะ...ไร..มึง อื้ออออ" ฉันไม่สามารถต้านทานความอยากของเขาได้เลย
"หืม อะไรครับ?" ยุนกิผละออก แล้วถามฉัน แต่สติเขาครบหนิ แต่ทำไม...
"อื้ออ อย่าๆๆ" แต่แล้วฉันก็เผลอไป ไม่รู้เหมือนกัน ฉันเมาหนึบๆ
แต่พอเช้ามา เท่านั้นแหละ!
"เฮ้ย! มึงทำไมตัวมึงมีรอยแดงวะ?..." ฉันตะโกนอย่างดังเมื่อเห็นคนตรงหน้ามีแต่รอยคิสมาร์ก และทั้งฉันทั้งยุนกิก็มีแต่กลิ่นเหล้า
ฉันเอ่ยถามยุนกิ และเขย่าตัวคนตรงหน้าเบาๆ
"มึง กูขอโทษ ปวดหัวมั้ยมึง เป็นไงมั่งวะ ขอโทษๆๆๆๆๆๆๆ" ยุนกิพูดแต่คำว่าขอโทษตลอด หลังจากตื่นขึ้น
"พอแล้วมึง พอแล้ว กูไม่เป็นอะไรเลย จะบ้าหรอกู...." ฉันหยุดชะงักเมื่อฉันลุกขึ้น ฉันเห็นคราบ...เลือดเปื้อนที่นอน
"เชี่ยย! เลือด"
::Writer Talk::
สวัสดีค่า ตอนแรกมาแล้ว อาจจะหยาบคายนิดนึงนะคะ
ไม่นิดนะ(?) ยังไงก็ฝากด้วยนะคะ พิมผิดยังไงขอโทษด้วยคะ
งานมโนก็มา ยังไงก็ช่วยคอมเม้นท์ด้วยนะ ขอบคุณคะ
21-01-2017
ห้องมินยุนกิ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น