ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    หัวใจของฉันมีไว้ให้นาย(8059)

    ลำดับตอนที่ #3 : My frist love

    • อัปเดตล่าสุด 30 มี.ค. 55


    กริ๊ง กริ๊ง(นาฬิกาปลุกค่า)

    "อือ อืม" ผมค่อยๆเอื้อมมือมาปิดเจ้านาฬิกาปลุกตัวปัญหาที่ส่งเสียงอยู่

    "ฮ้าว กี่โมงแล้วเนี่ย เฮ้ย!!! 7:30 ซวยแล้วไปรับรุ่นที่สิบไม่ทันแน่เลย"ผมตะโกนในห้องอพาร์ทเม้นท์ที่เชิงจะออกเป็นรังหนูของผม

    "ป....ไปอาบน้ำ กินข้าว จัดที่นอน ล...แล้วรีบไปโรงเรียน"

      15 นาทีผ่านไป(ไวยังกะโกหก:ไรเตอร์ อย่ายุ่ง:โกคุ)

    "แฮ่กๆๆๆ"ผมได้วิ่งตามทางที่ผมได้วิ่งมาเป็นประจำทุกเช้าเพื่อที่จะมารับรุ่นที่สิบแต่....ผมไม่แน่ใจว่าวันนี้ผมมาสายไปหรือเปล่า

    "รุ่นที่สิบคร้าบบบบบ"ผมตะโกนหารุ่นที่สิบอย่างทุกที

    "อ้าว โกคุเทระคุง"

    "อ่ะ ท่านแม่ของรุ่นที่สิบ"

    "มาหาสึนะหรอจ๊ะ"

    "ครับ"

    "อ๋อ สึนะไปโรงเรียนแล้วนะจ๊ะ"

    'นั่นไงผมคิดไว้ไม่มีผิด'(คิดอยู่แล้วว่าไม่อยู่แล้วจะมาทำไม:ไรเตอร์   ฉันชักเริ่มรู้สึกอยากจะบอมส์ใครแถวนี้นะเนี่ย:โกคุ โกย//ไรเตอร์)

    "ไปกับยามาโมโตะคุงนะจ๊ะ"

    'ว่าไงนะ ไอ้บ้าเบสบอลมันมารับรุ่นที่สิบไปแล้วหรอ หน๊อย เจอแล้วจะบอมส์ไม่ยั้ง'

    "งั้น โกคุเทระคุงไปโรงเรียนดีๆนะ"

    "ครับงั้นผมไปก่อนนะครับ"

    "จร้า รีบหน่อยนะเดี๋ยวจะไปโรงเรียนสาย"

    "คร้าบ"

    ผ่านไป 5 นาทีผมก็วิ่งมาถึงโรงเรียนอันห่วยแตกของผม(วิ่งเร็วมากไปลงโอลิมปิกได้นะเนี่ย:ไรเตอร์ บอม 3 เท่า:โกคุ เฮ้ยยย//โกย:ไรเตอร์)จากนั้นผมก็วิ่งไปที่หน้าห้อง พอเปิดประตูก็เดาไม่ยากว่าจะเจออะไร

    "โย้ว โกคุเทระวันนี้ตื่นสายหรอมาช้าเชียว"

    'นั่นไงเดาไม่มีผิดเพี้ยน'

    "ไม่ใช่ เรื่องของแก"

    จากที่ผมคุยกับไอ้บ้าเบสบอลรุ่นที่สิบก็ถามผม

    "ตื่นสายหรอโกคุเทระคุง"

    "ก็นะครับ คือผมไปหารุ่นที่สิบที่บ้านแล้วก็เจอกับท่านแม่ของรุ่นที่สิบ แล้วท่านแม่ก็บอกว่ารุ่นที่สิบมาที่โรงเรียนแล้ว.....กับไอ้บ้าเบสบอล"(ทียามะถามไม่ตอบ สึนะถามดันตอบลำเอียงนะ:ไรเตอร์)

    "ฮ่าๆๆ ฉันก็ไม่ได้ตั้งใจหรอกพอเดินมาก็เห็นสึนะอยู่หน้าบ้านก็เลยเดินมาด้วยนะ"

    "นักเรียนนั่งที่ได้แล้ว"

    'หน่อย ไอ้ครูบ้าฉันกำลังจะบอมส์ ไอ้เจ้ายามาโมโตะสักหน่อย'

    "นักเรียนวันนี้ผลสอบของคราวที่แล้วออกแล้วนะ"

    "เออ ใช่ลืมไปเลย"

    "เธอๆคิดว่าเป็นไงอ่ะ"

    "แม่บอกว่าถ้าสอบไม่ผ่านจะหักค่าขนมด้วย"

    เสียงโวยวายในห้องก็เริ่มดังขึ้น

    "เอาล่ะๆเริ่มจากคนที่ได้เต็มนะ โกคุเทระ ฮายาโตะ"(เก่งเวอร์นะเนี่ย:ไรเตอร์ เหอะ แล้วเธอสอบได้เท่าไร:โกคุ 83:ไรเตอร์ อ่อน:โกคุ -*-:ไรเตอร์)

    "โกคุเทระคุงเก่งจัง"

    "ไม่เท่าไรหรอกครับ"

    "ส่วนคนที่น้อยที่สุด ซาวาดะ สึนะโยชิ"

    "ว่าไงนะ ตรวจข้อสอบผิดหรือเปล่า"ผมกระชากคอเสื้อของครูโดยไม่ลังเล(โหด:ไรเตอร์ ฉันโหดได้มากกว่านี้อีก:โกคุ  0////0:ไรเตอร์     เป็นไร:โกคุ ป่าว-///-:ไรเตอร์)

     "เปล่านะ ครูตรวจถูกแล้ว ซาวาดะ ตกจริงๆ"

    "ใจเย็นๆ ก่อนโกคุเทระคุง ไม่เป็นไรหรอกฉันตกเป็นประจำอยู่แล้ว"

    "ก็ได้ครับ"

    "เดี๋ยวซาวาดะมาสอบซ่อมพรุ่งนี้ ที่ห้องครูนะ"

    "ครับ"

    "ชิ"

    และเมื่อตอนเลิกเรียน

    "รุ่นที่สิบครับ"

    "มีอะไรหรอโกคุเทระคุง"

    "พรุ่งนี้รุ่นที่สิบจะสอบซ่อมให้ผมช่วยติวไหมครับ"

    "เอ่อ"

    "เอ่อ คือผมขอโทษนะครับ"

    "อ๋อ คือโกคุเทระจะช่วยติวให้หรอ ก็ดีนะ"

    "หรอครับงั้นเดี๋ยวผมตามไปนะครับ"

    "สึนะ"

    "ยามาโมโตะ"

    "ฉันไปบ้านนายได้ไหม"

    "อืม ได้สิโกคุเทระคุงก็ไปด้วยนะ"

    "ชิ ทำไมนายต้องไปด้วยเนี่ย"

    "น่าๆ ไม่เห็นเป็นไรเลย"

    "ฉันยังไม่จัดการนายเรื่องเมื่อเช้าเลย"จากนั้นผมหยิบไดนาไมท์ออกมา

    "เดี๋ยวก่อนโกคุเทระคุง เอาน่าอย่าโกธรยามาโมโตะเลยนะ น่ะ"

    "ครับ ถ้าไม่ใช่ เพราะ รุ่นที่สิบนายเละไปแล้ว"

    'อะไรๆ ก็สึนะนายไม่คิดถึงฉันเลย' ผมเริ่มน้อยใจแล้วสิ(อย่าท้อนะยามะจัง^0^:ไรเตอร์ ครับ:ยามะ)

    "งั้นเดี๋ยวเจอกันนะสึนะ"

    "งั้นเดี๋ยวผมตามไปนะครับ"

    "อืม"

    จากนั้นทุกคนก็แยกย้ายกันไป....เดี๋ยวย้อนกลับไปตอนที่โกคุถามสึนะว่า

    "พรุ่งนี้รุ่นที่สิบจะสอบซ่อมให้ผมช่วยติวไหมครับ"

    แล้วสึนะบอกว่า "เอ่อ" คำนี้มันจะออกแนวเม่อนะงั้นจะเล่าย้อนแล้วกันก่อนเลิกเรียน

    "ตายละเธอคุณฮิบาริ"

    "หนีเร็วๆ หัวหน้ากรรมการคุมกฏมาแล้ว"

    "หึ สัตว์กินพืชไร้ประโยชน์"(คำพูดแบบนี้ไม่ต้องบอกว่าเป็นใครนะคะ^^":ไรเตอร์ อยากลองโดนขย้ำไหม:ฮิบาริ ข...ขอโทษค่ะไว้ชีวิตหนูด้วยนะค่ะ:ไรเตอร์ หึ:ฮิบาริ)ssไรเตอร์ยังกลัวเองเลย

    "เฮ้อ ตกอีกแล้ว"แล้วสึนะก็เดินชนกับใครบางคน

    "โอ๊ย ข....ขอโทษครับ คุณฮิบาริ!!!!!!!"

    "สัตว์กินพืชอีกตัวงั้นหรอ"

    'โดนขย้ำแน่เรา'

    "หึ"แล้วฮิบาริก็เดินผ่านไปโดยที่ไม่ทำอะไรสึนะสักนิดทำให้เป็นที่แปลกใจของสึนะมาก

    **คงรู้แล้วนะว่าสึนะเหม่อเพราะอะไร สำหรับที่ใครยังไม่รู้ก็คือเม่อว่าทำไมฮิบาริถึงไม่ทำร้ายทั้งๆที่เดินชน แต่จะบอกให้แล้วกันเพราะตอนที่สึนะล้ม สึนะทำหน้าโมเอะมากทำให้ฮิบาริเดินหนี เพราะกลัวว่าถ้าอยู่ต่อไปอาจห้ามใจตัวเองไม่ให้ก(อ)ดไม่ได้(เข้าเรื่อง)

    "กลับมาแล้วครับ"

    "กลับมาแล้วหรอจ๊ะ ซือคุง"

    "พี่สึนะ กลับมาแล้วหรอครับ"

    "คุณสึนะกลับมาแล้วอี้ผิงดีใจจัง"

    "ก๊ากๆๆ สึนะกลับบ้านช้าแอบไปหาสาวมาใช่มั้ยเอ่ย"(เกีอบถูกนะเปลี่ยนจากสาวเป็นหนุ่มแล้วกัน^^:ไรเตอร์)

    "0///0ป...ป่าวซะหน่อย"

    "แรมโบ้หยุดเดี๋ยวนี้นะ"

    "ถ้าอยากให้หยุดก็จับคุณแรมโบ้ให้ได้สิ 555+"

    "กลับมาแล้วหรอไอ้ห่วยสึนะ"แล้วรีบอร์นก็ทักทายตามแบบเดิม(ถีบ)

    "อืม โอ๊ยมาถึงก็ถีบกันเลยหรอ"

    "ช่วยไม่ได้"

    "นี่สึนะกลับมาเหนื่อยๆกินposion cooking ของฉันก่อนไหม"(เขียนถูกเปล่า)

    "ไม่ดีกว่าครับ"

    "ซือคุง เดี๋ยวยามาโมโตะคุงกับโกคุเทระคุงจะใช่ไหมลูก"

    "ครับ น่าจะอีกไม่นานจะอ่านหนังสือกันนะครับ"

    "เดี๋ยวมาเตรียมของว่างให้นะ"

    "ครับ"

    พูดยังไม่ทันจบก็มาแล้ว

    "รุ่นที่สิบ/สึนะ"

    "อ้าวยามาโมโตะ โกคุเทระคุงเข้ามาก่อนสิ"

    "ครับ/อืม"


    ก็จบไปตอนหนึ่งนะคะไม่ค่อยสนุกเท่าไรเดี๋ยวจะมาอัพเพิ่มให้นะคะ
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×