คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : CHAPTER 1 : WHAT SHOULD DO ?
WHAT SHOULD I DO
บทเริ่มต้น
ปัง!
ผมเปิดประตูเข้าไปอย่างแรง สิ่งที่ผมข้อร้องอย่าให้มันเกิดขึ้นปรากฏอยู่ข้างหน้าผม ภาพที่ทำให้หัวสมองขาวโพลนไปหมด น้ำตาที่เกิดจากความเสียใจไหลลงมาช้าๆ
“อ๊ะ…ฟีส..อ่า…เบาๆสิ” เสียงครวญครางด้วยแรงปรารถนาของหญิงสาวที่ผมไม่รู้จักยังคงดังต่อเนื่อง เหมือนจะไม่รู้ว่าบุคคลที่สามเข้ามาในห้องนี้แล้ว.. ทั้งสองยังคงดำเนินกิจกรรมต่อไป.. เสียงเนื้อกระทบกัน.. เสียงแรงปรารถนาของทั้งสอง กำลังทำให้ผมเจ็บ..
เจ็บ..จนอยากจะตาย..
ทำไมนายถึง…
ปึก!
เสียงกระเป๋าเรียนของผมตกลงบนพื้น
“ฮึก..พ...พี่ฟีส ทำไมถึงทำแบบนี้ล่ะ”
“บลู!”
เขาหยุดกิจกรรมกะทันหันเมื่อได้ยินเสียงผม ไม่ต่างจากหญิงสาวคนนั้น ที่รีบผละตัวออกมาด้วยสีหน้าตกใจ
“….ฮึก”
บอกผม.. บอกผมสิ..
พี่ฟีสเงียบไปพักใหญ่ก่อนจะพูด..
“จะมาทำไมไม่บอกก่อนฮะ..บลู”
ผมไม่รู้ว่าผมได้ยินอะไรผิดไปรึเปล่า… หัวสมองตันไปหมด
ผมมาที่นี่..ผมต้องบอกนายก่อนด้วยเหรอ.. ทั้งๆที่สมัยก่อน..
ฮึก!
“ไอ้นี่มันเป็นใคร! แล้วนายทำแบบนี้ทำไม” ผมเข้าไปกระชากหญิงสาวออกมาจากพี่ฟีส เธอกรีดร้องด้วยความตกใจ เฮอะ! …แย่งคนของผมงั้นเหรอ….
“มันเรื่องอะไรของนาย”
‘เรื่องอะไรของนาย’ งั้นเหรอ..
"...."
“เป็นแค่แฟน..ก็ไม่ได้หมายความว่าฉันต้องมีนายแค่คนเดียว”
'แค่แฟน' พี่กล้าพูดแบบนั้นได้ยังไง
ผม..เป็นแฟนพี่ไม่ใช่เหรอ..
ผมมองหน้าผู้ชายตรงหน้าอย่างอึ้งๆ นี่ผมฟังอะไรผิดไปรึเปล่า..?
คำว่าแฟน..มันไม่มีค่าสำหรับพี่เหรอ
แล้วผมไม่สำคัญกับพี่หน่อยเลยเหรอ
ฮึก...ผมกลั้นน้ำตาที่ไหลนองทั่วใบหน้าของผมเอาไว้ ความรู้สึกเจ็บปวดจากส่วนลึกของหัวใจ กำลังจะทำให้ผมจะตาย..
“ผม ไม่สำคัญกับพี่แล้วเหรอ..” ผมถาม
ไม่ใช่ว่าผมไม่รู้…ว่าเขามีคนอื่น…
ไม่ใช่..ว่าผมไม่รู้..ว่าเขาคั่วผู้หญิงมากมาย เวลาไม่มีผม
ทำไมผมจะไม่รู้ ว่าเสื้อของเขาจะมีกลิ่นน้ำหอมผู้หญิงติดมาตลอด
ไม่ใช่ว่าผมไม่รู้สึก..ว่ารักเรากำลังจะจบ
ผม..ยอมเขามาตลอด.. แต่ครั้งนี้มัน..มากเกินไปจริงๆ ที่หัวใจของผมจะรับไหว
“อย่างี่เง่าได้มั้ย!!!!”
“….”
“น่ารำคาญชะมัด!”
ผมกำมือแน่นด้วยความเจ็บปวด…ริมฝีปากที่กัดไว้จนห้อเลือด.. นี่เหรอ…คำตอบที่เขาให้กับผม..
บุคลลที่ผมคิดว่าเขารักผมที่สุด ตอนนี้ไม่เหลืออีกแล้ว… รอยยิ้มที่เขาให้ผม..ความจริงเขาคงไม่ได้เก็บมันไว้ให้ผมคนเดียว..
ผมมันโง่..
“ฮึก.. ถ้าผม.. ถ้าผมไปมีคนอื่นบ้าง มันก็ได้สินะ!”
“….”
เขาจะไม่รั้งผมหน่อยเหรอ?
“เออ!! ได้!!!!”
ผมตะโกนก่อนจะวิ่งออกมาจากห้องนั้นด้วยความเจ็บปวด ทั้งๆที่ขาสองขาแทบไม่มีแรงที่จะเดินด้วยซ้ำ
รักของเรามันกำลังจะจบใช่มั้ย..?
ใช่จริงๆเหรอ…ผมฝันไปรึเปล่า
สองปีที่ผ่านมา ตอนที่เราอยู่ด้วยกัน….ตอนที่เรามีความสุขมีความทุกข์ด้วยกัน มันไม่ได้มีความหมายสำหรับนายเลยเหรอ ฟีส…
ผมคิดด้วยความอ่อนล้า ก่อนจะปล่อยให้น้ำตาไหลลงมาตอกย้ำความเจ็บปวดในใจผม
ความคิดเห็น