...School Of Love... - นิยาย ...School Of Love... : Dek-D.com - Writer
×

    ...School Of Love...

    ผมควรทำยังไงดี ตอนนี้ผมตัวคนเดียว ไม่เหลือใครอีกแล้ว ฮานึลก็มาทิ้งผมไป ผมรักฮานึลมาก ผมให้เค้าได้ทุกอย่าง แม้แต่ชีวิตของผม แต่ฮานึลกลับตอบแทนผมอย่างนี้หรอ ผมเข็ดแล้ว เข็ดแล้วจริงๆกับความรัก ลาก่อนนะฮานึล

    ผู้เข้าชมรวม

    130

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    4

    ผู้เข้าชมรวม


    130

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  ซึ้งกินใจ
    จำนวนตอน :  0 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  1 ก.ย. 66 / 17:57 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    Past 1   เริ่มต้นใหม่นะ อึนฮยอก

     

                ผมควรทำยังไงดี ตอนนี้ผมตัวคนเดียว ไม่เหลือใครอีกแล้ว ฮานึลก็มาทิ้งผมไป ผมรักฮานึลมาก ผมให้เค้าได้ทุกอย่าง แม้แต่ชีวิตของผม แต่ฮานึลกลับตอบแทนผมอย่างนี้หรอ ผมเข็ดแล้ว เข็ดแล้วจริงๆกับความรัก ลาก่อนนะฮานึล

     

    อึนฮยอกถึงเวลาแล้วที่นายจะเริ่มต้นชีวิตใหม่ ผมพูดกับตัวเองพลางเก็บของใส่กล่องใบใหญ่ ผมกำลังจะย้ายไปอยู่บ้านใหม่  โรงเรียนใหม่ ต่อไปนี้จะมีแต่สิ่งใหม่ๆเข้ามาในชีวิตของผม

    คุณชายครับ รถมารอแล้วครับ ชายคนหนึ่งท่าทางสุภาพเดินเข้ามาบอกกับฮยอกแจ

    อ่า  เสร็จพอดีเลยครับ เดี๋ยวช่วยยกของไปให้ผมด้วยนะครับ

     

     

        รถของฮยอกแจแล่นมาจอดตรงหน้าบ้านหลังนึงที่ไม่ใหญ่มากนัก ซึ่งไม่สมกับฐานะของเค้าเล๊ย

     

    คุณชายครับ จะอยู่ที่นี่จริงหรอครับ ชายคนเดิมพูด

    อืม ผมจะอยู่ที่นี่ ผมตอบอย่างมั่นใจ

    แต่ที่นี่มัน......

    จะบอกว่ามันเล็กใช่มั๊ย เอาเถอะน่า เดี๋ยวช่วยยกของลงให้ด้วยนะครับ ที่เหลือผมจัดการเอง

    ได้ครับ

     

     

    ฮือ  เสร็จสักที อาทิตย์หน้าก็เปิดเทอมแล้วสินะ อยากให้ถึงวันนั้นเร็วๆจัง

     

    เอ๊ะ  เสียงอะไรอ่ะผมรีบวิ่งไปดู ผมเห็นผู้คนนึงกำลังปีนกำแพงบ้านข้างๆผมนี่เอง ขโมย ขโมยแน่ๆ

     

    ขโมยยยยย ผมตะโกนเสียงดัง จนชายคนนั้นตกใจหล่นลงมาจากกำแพง แล้วเค้าก็รีบวิ่งตรงมาที่ผม (กำจริงๆฮยอก หาเรื่องใส่ตัวอีก )

    นี่ เงียบหน่อยสิ ชั้นไม่ใช่ขโมยนะ

    ชั้นไม่เชื่อนายหรอก ขโมยยยย

    นี่นายหยุดตะโกนได้แล้ว

    มีอะไรรึป่าวครับ ตะโกนซะเสียงดังเลย เพื่อนบ้านของผมอีกคน เดินออกมาถามผม

    ขโมยครับ ขโมย

    ไหนครับ  ไหน

    นี่ไงครับ ผมพูดพลางชี้ไปที่ชายคนนั้น

    คนคงเข้าใจอะไรผิดแล้วล่ะครับ คนนั้นน่ะ เค้าเป็นเจ้าของบ้านหลังนั้นเองครับผู้ชายคนนั้นแอบขำผมเล็กน้อย (เป็นไงล่ะฮยอก หน้าแตกไปเรย 555+ )

    อ้าวหรอครับ ผมอึ้งไปเลยครับ แล้วก็หันไปมองหน้าชายคนนั้นอย่างสำนึกผิด

    คราวนี้คุณปล่อยผมได้แล้วยังครับ

    ขอโทดด้วยนะ ที่เข้าใจนายผิดน่ะ ผมโค้งให้ชายคนนั้นลายที เพราะผมเกือบจะฆ่าเค้าซะแล้ว ถ้าเพื่อนบ้านอีกคนนึงไม่เข้ามา ไม่งั้นหมอนี่ก็....

    อืม  ไม่เป็นไรหรอก      ว่าแต่นายเพิ่มย้ายมาหรอ

    อืม  ใช่  เราชื่อ ฮยอกแจ  เรียก  อึนฮยอก  ก็ได้

    เราชื่อ ซังมิน นะ  ยินดีที่ได้รู้จักนะ อึนฮยอก

    อืม เช่นกัน

     

    เราสองคนคุยกันไปเรื่อย

    จนรู้ว่าเราสองคนอยู่โรงเรียนเดียวกัน 

    รุ่นเดียวกันด้วย

    ดีจริงๆเลย

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

     

    พ่อครับ  แม่ครับ

    ชีวิตใหม่ของผมมันช่างมีความสุขเหลือเกิน

    ผมอยากเป็นอย่างนี้ตลอดไปจังเลยครับ


    +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++


    เหอะๆ เป็งไงกันมั่งอ่ะ แต่งครั้งแรกด้วยอาจจะไม่หนุกเท่าไหร่
    แต่ก็ช่วยกันคอมเม้นท์หน่อยนะ


    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น