Deszytonia’s Tales

ลำดับตอนที่ #4 : ++++++++ - สงสัยเคลือบแคลง_ปลาย

เรย์เดน : โอ้! น่าสนใจมากครับ ถ้าไม่เป็นการรบกวนท่านและลูกชายล่ะก็



กีกิ : คิกๆ



จีค : ฮ่าๆๆ! ด้วยความยินดีท่านนักเดินทาง ข้าขอแนะนำตัวซะหน่อย ข้าชื่อจีค เป็นพ่อของยัง ข้าได้ยินว่าลูกชายข้าไปรบกวนท่านด้วยสินะ แหม ต้องขอโทษแทนลูกชายข้าด้วยนะ



เรย์เดน : อ้อ! ไม่เป็นการรบกวนหรอกครับ พวกข้าซะอีกที่ได้ยัง กับ กีกิ ช่วย



จีค : เอาล่ะ ยัง ไปเตรียมตัวซะ เอาธนูไปเก็บแล้วรีบมา อย่าให้ท่านนักเดินทางรอนาน



ยัง : คะ ครับ!!

    รีบวิ่งไปที่กระโจมใกล้ๆ กระโจมหัวหน้าเผ่า



เรย์เดน : เออ ท่านจีค เรียกข้าว่า เรย์เดน ก็ได้ครับ ส่วนหมาป่าตัวนี้ชื่อ เฟนริว เป็นเพื่อนร่วมทางของข้าเอง



จีค : อ้อ! ใช้ๆ ยังบอกข้าแล้ว ท่านเรย์เดนรอสักครู่นะ

พลางยืดเส้นยืดสาย



กีกิ : เรย์เดนๆ

ซุบซิบข้างหูเรย์เดน



เรย์เดน : หือ?



กีกิ : เดี่ยวคอยดูนะ ระหว่างประลอง ยัง ต้องโดนลุงจีคอัดน่วมอีกแหง่เลย



เรย์เดน : หา!!?

ตึกๆๆ

    ยังวิ่งกลับมาถึง

จีค : เอาล่ะ ท่านเรย์เดน คอยดูให้ดีล่ะ



เรย์เดน : อ๊ะ ครับ



กีกิ : คิกๆๆ ยัง สู้เค้าน้า~



เฟนริว : โฮ้งๆ



เรย์เดน : ยัง เต็มทีนะ



ยัง : อื้อ

    ถึงจะยิ้มตอบ แต่หน้าซีดอย่างเห็นได้ชัด



จีค : เอ้า ตั้งท่าให้มั่นคงหน่อย



ยัง : ครับ

    ท่าของทั้งสองดูคล้ายท่าชกมวย ต่างที่แขนข้างหนึ่งอยู่ต่ำประมาณเอว ส่วนอีกข้างอยู่บริเวณใบหน้าแถวคาง ยืนเฉียงให้แขนข้างที่อยู่ต่ำออกหาฝ่ายตรงข้าม



จีค : เอาล่ะ พร้อมแล้วนะ

                      

ฟุบ

    จีคพุ่งเข้าหายัง



บึก ผัวะ เพียะ

    ศอกซ้าย หลังมือซ้าย ฝามือขวา กระหน่ำโจมตีใส่ยัง แต่ยัง ก็สามารถกันไว้ได้ ถึงจะดูทุลักทุเลนิดหน่อย



เรย์เดน : สุดยอด~  ยัง แบบนั้นแหล่ะ กันไว้ก่อนแล้วหาช่องว่าง



กีกิ : ยัง สู้~ ตาย~



เฟนริว : โฮ้งๆๆๆ



    ไม่ทันสิ้นเสียงเชียร์



ผัวะ เพียะ  ตุบ~ฝืด บึ้ก พลั้ก

    เข่าซ้าย ศอกซ้าย ยังสามารถกันได้อยู่ ลดเท้าซ้ายลงเหยียบพื้น สืบเท้าขวาเข้าหา หมัดขวาที่ชายโครง ฝ่ามือซ้ายกระแทกใบหน้า กด ยัง ลงไปด้านหลัง



ตุบ พรืด

    กองลงบนพื้น นอนแผ่หลาไร้ทางตอบโต้



ยัง : อูย~



กีกิ : ว่าแล้ว



เรย์เดน : หว่า! ยัง เป็นไงมั้ง??



เฟนริว : หงิง

    ทั้งสามเดินเข้าไปยัง ที่นอนอยู่บนพื้น



จีค : เฮ้อ! ตอนแรกก็คิดว่าฝีมือเริ่มจะดีขึ้น แต่ก็ยังไม่พัฒนาไปถึงไหนเลย เฮ้อ~ ... เอาเถอะ เจ้าเก่งเรื่องธนูข้าก็ชื่นชมอยู่ แต่จุดอ่อนในระยะประชิดของเจ้านี้แก้ไม่ได้ซะที เอาล่ะ วันนี้พอแค่นี้ก่อน กีกิ บอกวีนาช่วยทำแผลให้ด้วยนะ



กีกิ : ได้ค่า นี้ๆ ลุงจีค ช่วยฝึกให้ข้าด้วยสิ พ่อหน่ะ ไม่ยอมสอนข้าซะที อาปัติของข้า ก็เลยใช้ไม่ค่อยได้ นะๆ



จีค : ฮ่าๆๆ เอาไว้ กีโอ มันอนุญาตก่อนล่ะกัน



กีกิ : อ้า~ พูดแบบนี้อีกแล้วอ่ะ อย่างพ่อไม่มีทางอนุญาตอยู่แล้ว



จีค : ฮ่าๆๆๆๆ



เรย์เดน : เห! กีกิ อยากฝึกอาปัติเหมือนกันเหรอ แต่เด็กผู้หญิงฝึกมันจะดีเหรอ



เฟนริว : โฮ้ง!



กีกิ : อะไรกัน แม้แต่เรย์เดน เฟนริวก็ด้วย เชอะ



เรย์เดน : อา ขอโทษๆ ฮะๆๆๆ



จีค : ฮ่าๆๆๆ เอาล่ะ! ข้าขอตัวไปเตรียมอาหารและที่พักให้ท่านก่อนล่ะกัน ตัวซีรันพวกนี้ท่านจะทำเช่นไรล่ะ



เรย์เดน : อ้อ เชิญพวกท่านตามสบายครับ



เฟนริว : ฮื่อออออ!!!



เรย์เดน : เอ่อ ข้าขอให้ท่านเก็บไว้ตัวนึงให้เฟนริวล่ะกัน แล้วก็ไม่ต้องดิบครับ ทำสุกได้เลย



จีค : ฮ่าๆๆ ได้สิ หมาป่าของท่านนี้ท่าทางจะฉลาดนะเนี่ย เอาล่ะข้าขอตัว เฮ้ จาคส์ มาช่วยข้อลากตัวซีรันพวกนี้หน่อย

    ชายอีกคนเดินมาคุยกับ จีคเล็กน้อย แล้วทั้งสองก็ลากตัวซีรันสี่ตัว เดินไปด้านหลังเผ่า เป็นบริเวณที่ใช้ตากเนื้อ กระดูก และ หนังสัตว์ รวมถึงการทำความสะอาดก่อนนำมาเป็นอาหารด้วย



เรย์เดน : ยัง ลุกไหวรึเปล่า



เฟนริว : หงิง



กีกิ : ตอนแรกข้านึกว่าเจ้าจะสู้ได้นานกว่านี้นะเนี่ย



ยัง : แห่ะๆ



เรย์เดน : อืมม เท่าที่ข้าดูมีแต่แผลฟกช้ำนะ เอาอย่างงี้ ข้าจะใช้พลังธาตุรักษาขั้นต้นให้ล่ะกัน ถึงมันจะไม่หายทันที แต่ก็ช่วยให้เจ้าดีขึ้นกว่าตอนนี้แหล่ะ



กีกิ : ว้าว เรย์เดน ใช้พลังธาตุรักษาได้ด้วยเหรอ งั้นข้าไปเอาน้ำมาให้ไหม ส่วนมากพลังธาตุสำหรับรักษาจะเป็นพลังธาตุน้ำนี้



เรย์เดน : เออ เดียวขอข้าเปิดหนังสือแปบนะ

พลางเอี่ยมมือไปหยิบหนังสือเล่มเล็กออกมาจากกระเป๋ากางเกงด้านหลัง หน้าปกเขียนไว้ว่า “คู่มือการใช้พลังธาตุเบื้องต้น - สำหรับนักเดินทาง”



กีกิ+ยัง : เห!??



พับๆๆๆๆๆๆๆๆ

    เสียงเปิดหนังสือหน้าแล้วหน้าเล่า จนไปถึงหน้าหนึ่ง เขียนไว้ที่มุมขวาบนว่า “หมวด รักษา”



เรย์เดน : อาฮะ เจอแล้ว ไหนดูสิ อืมมมมมมม

    ผ่านไปสักครู่



เรย์เดน : อืม พลังธาตุที่ใช้รักษาอาการบาดเจ็บฟกช้ำ แต่ไม่มีแผลสด ใช้พลังธาตุน้ำฟื้นฟูสภาพร่างกาย พลังธาตุลมฟื้นฟูพลังกายแฮะ อืม กีกิ ช่วยเอาน้ำมาให้หน่อยนะ



กีกิ : อืม ได้เลย

    วิ่งไปหยิบถังน้ำที่ว่างอยู่นอกกระโจม แล้วไปขอน้ำจากผู้หญิงในกระโจมแถวนั้น แล้ววิ่งกลับมา



กีกิ : ได้แล้ว~



เรย์เดน : ขอบใจมาก เอาล่ะ ไหนดูซิว่าต้องท่องว่ายังไง



กีกิ+ยัง : หา!!??



เรย์เดน : อา ฮะๆๆ คือ ข้าจำ “คำภาวนาต่อธาตุ” ไม่ได้เลยสักบทอ่ะ! แฮะๆ



กีกิ : หา!!! แม้แต่ธาตุสายฟ้าก็จำไม่ได้เหรอ



ยัง : แล้วตอนเดินทางจะไม่ลำบากแย่เหรอครับ



เรย์เดน : ถ้าเรื่องการใช้ชีวิตประจำวันก็ไม่เท่าไหร่นะ



กีกิ : แล้วถ้าไปเจอมอนสเตอร์ที่เป็นธาตุล่ะ



ยัง : นั้นสิครับ มอนสเตอร์พวกธาตุใช้อาวุธโจมตีไม่ได้ซะด้วย



เรย์เดน : อ้อ ถ้าถึงเวลานั้น ข้ามีเทคนิคเฉพาะตัว ไม่ต้องห่วง ตอนนี้ทำแผลให้เจ้าก่อนดีกว่า

พลางหยิบถังน้ำที่กีกิ เอามาให้ วางตรงหน้าตัวเอง



กีกิ : เทคนิคอะไรเหรอ บอกหน่อยสิ นะๆ



เรย์เดน : ความลับ ฮี่ๆ ไว้ถึงเวลาพวกเจ้าก็เห็นเองแหล่ะ



กีกิ : งก



เรย์เดน : ฮะๆ เอาล่ะ ไหนดูสิ อืม... “ข้าขอวิงวอนต่อวารี ที่คงอยู่ ณ ที่นี้ ขอโปรดรับฟังเสียงของข้า ข้าผู้วิงวอนต่อวารี มีนามว่าเรย์เดน แห่งดันส์เซน พลังแห่งข้าขอมอบให้วารี เพื่อเป็นสิ่งแลกเปลี่ยน ในการยืมพลังแห่งวารี ในการเยียวยารักษาสหายข้า”



    น้ำในถังเกิดการเคลื่อนไหวดังมีชีวิต ลอยสูงขึ้นเบื้องหน้ายัง กระจายเป็นละออง ซึมหายเอาไปในรอยฟกช้ำ แล้วละเหยเป็นไอ นำพารอยช้ำหายไปด้วย



กีกิ : ว้าว~



ยัง : เอ๊ะ ไม่เจ็บแผลแล้วล่ะ ยอดไปเลยเรย์เดน



เฟนริว : โฮ้งๆ



เรย์เดน : นี้ อย่าขัดคอเวลาคนอื่นชมข้าได้ไหม ห่ะ



กีกิ+ยัง : คิกๆๆ



เรย์เดน : อะแฮ่ม เอาล่ะ ถึงรอยช้ำจะหาย แต่เจ้ายังมีอาการบาดเจ็บตกค้างนะ ข้าจะใช้อีกบทฟื้นพลังกายให้เจ้าล่ะกัน อืมๆๆ ... “ข้าขอวิงวอนต่อวายุ ที่คงอยู่ หมุนวนพัดผ่าน ล้อมรอบบริเวณนี้ ขอโปรดรับฟังเสียงของข้า ข้าผู้วิงวอนต่อวายุ มีนามว่าเรย์เดน แห่งดันส์เซน พลังแห่งข้าขอมอบให้เหล่าวายุ เพื่อเป็นสิ่งแลกเปลี่ยน ในการฟื้นฟูกำลังกายให้ผู้อยู่เบื้องหน้าข้า”



    มวลอากาศบริเวณนั้น เริ่มไหลวนล้อมรอบตัวยัง ตัวของยังเริ่มลอยขึ้น สายลมสีเขียวอ่อนปรากฏขึ้นรอบตัว พัดเข้ากระทบตัวของยัง เหมือนจะซึมหายเข้าไปในตัว แล้วถ่ายเทออกมานอกร่างกาย ก่อนเลือนหายไป พายังลงสู่พื้นอย่างนุ่มนวล



กีกิ : สุดยอด คำภาวนาบทนี้ข้าก็เคยได้ยินแม่เล่าให้ฟัง แต่ไม่เคยเห็นของจริงมาก่อนเลย เรย์เดน เจ้านี้มีพลังธาตุสูงนะเนี่ย เสียดายความจำไม่ค่อยดี ฮิๆ



เฟนริว : โฮ้ง โฮ้ง



เรย์เดน : ที่ยังงี้ล่ะทำเป็นเห็นด้วยนะ จะเข้าข้างข้าหน่อยนี้ไม่เคยมีเลยนะเจ้าหน่ะ

หันไปค้อนใส่เฟนริว



กีกิ : อ้าว แต่มันก็เป็นเรื่องจริงนี้นา เนอะ เฟนริว



เฟนริว : โฮ้ง



เรย์เดน : หน่อย เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยเลยนะ



กีกิ : ฮิๆ



เฟนริว : แฮ่ะๆ



ยัง : ฮะๆ ขอบคุณมากครับ เรย์เดน ท่านช่วยข้าได้มากจริงๆ ... อ๊ะ เผลอเรียกท่านอีกแล้วสิ



เรย์เดน : ฮะๆ ช่างเถอะ นานๆไปเดียวเจ้าก็ชินที่จะเรียกข้าเหมือนเพื่อนเองแหล่ะ

    ขณะที่ทั้งสามหัวเราะกันนั้น เหตุร้ายก็มาเยือนเผ่า เมื่อชายคนหนึ่งขี่มาชีฟมาแล้วตะโกนบอกคนในเผ่า



ชายขี่มาชีฟ : ทุกคน พาเด็กกับผู้หญิงไปหลบเร็ว ส่วนพวกผู้ชายไปหยิบอาวุธมา พวกโจรใกล้เข้ามาแล้ว

    เสียงอื้ออึง เซ็งแซ่ ดังขึ้นทั่วทั้งเผ่า สายตาหลายคู่จับจ้องมาที่เรย์เดน เด็กน้อยทั้งสองเข้ามาเบื้องหน้าของเรย์เดน



กีกิ : เขาไม่ใช้พวกโจรนะ



ยัง : ใช้ครับ เมื่อครู่นี้เขาก็ช่วยรักษาข้าด้วย พ่อ ดูสิ รอยช้ำของข้าหายไปหมดแล้ว



จีค : อืม ก็จริงนะ แล้วท่านนักเดินทางล่ะ ว่าอย่างไร



เรย์เดน : ไม่ต้องห่วงครับ เพื่อพิสูจน์ความบริสุทธิ์ ข้าว่าแสดงให้ดูจะง่ายกว่า

    เดินไปในทิศทางที่กลุ่มโจรใกล้เข้ามา ฝุ่นคลุ้งเป็นทาง เสียงโห่ร้องที่ป่าเถื่อนดังขึ้นเรื่อยๆ แล้วหยุดลงด้านนอกเผ่า



เรย์เดน : เฟนริว ฝากดูแล กีกิ กับ ยัง ด้วยนะ

พูดพลาง หันแผ่นหลังองอาจให้สะท้อนในแววตาของคนทั้งเผ่า และติดตรึงในดวงตาสีแดงไร้เดียงสาแฝงความห่วงใยของเด็กน้อยทั้งสอง



เฟนริว : โฮ้ง



กีกิ+ยัง : ระวังตัวด้วยนะ

    เรย์เดนไม่ขานตอบ เพียงแค่ยกมือแสดงท่าที่เหมือนกับว่าไม่เป็นไร



ตึกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

    เสียงฝีเท้าของมาชีฟนับสิบใกล้เข้ามา



ครืดดดดด เคร้ง

    เสียงชักดาบคู่ข้างเอวดังขึ้นอย่างเงียบๆ ท่ามกลางสายตาแฝงความเคลือบแคลงนับสิบคู่ที่พุ่งเป้าจับจ้องอยู่ที่เรย์เดน