ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ++++++++ - สงสัยเคลือบแคลง_ต้น
สงสัยเคลือบแคลง
กระโจมที่ทำจากหนังสัตว์ วาดลวดลายสัญลักษณ์ของเผ่าคีรียาตั้งเรียงรายล้อมรอบกระโจมใหญ่ มีรูปทรงคล้ายทรงหกเหลี่ยมตั้งอยู่ทามกลางกระโจมน้อยใหญ่นับสิบ ผู้คนดำเนินชีวิตประจำวันตามปกติ
เรย์เดน : วิ้ว! เผ่าของพวกเจ้าใหญ่เหมือนกันนะเนี่ย กีกิ ยัง
ผิวปาก แล้วร้องถามเด็กน้อยทั้งสอง
กีกิ : ใช้ไหมๆ!! เผ่าของพวกข้าหน่ะ ใหญ่ที่สุดในคีรียาเลยล่ะ
เรย์เดน : ว้าว! งั้นกระโจมใหญ่ๆนั่นใช้กระโจมหัวหน้าเผ่ารึเปล่า
กีกิ : อื้อ!! ใช้แล้วล่ะ
ผู้หญิงเผ่าคีรียา : ตายแล้ว!!? กีกิ ยัง ไปเอาตัวซีรันมาจากไหน ตัวใหญ่ออกอย่างนั้น
หญิงวัยกลางคน ผมยาวถึงเอวสีเทาดำ รูปร่างสมส่วน สูงพอสมควร ท่าทางแลดูอบอุ่น เป็นมิตร
กีกิ : แม่
ยัง : น้าวีนา
ทั้งสองปล่อยเชือกที่ลากตัวซีรัน กีกิวิ่งเข้าไปหา ยังเดินตามมาช้าๆ ส่วนเรย์เดน กับเฟนริว หยุดรออยู่ข้างหลัง
วีนา : เอ๊ะ! แล้วนักเดินทางที่อยู่ข้างหลังพวกเจ้านั่นล่ะ แล้วไหนจะหมาป่าตัวนั้นอีก
กีกิ : อ้อ! พี่ชายเรย์เดน เป็นนักเดินทางที่พวกข้าไปเจอตอนออกไปล่าสัตว์ ข้าเห็นเขาสู้กับตัวซีรันตั้งสี่ตัวแหน่ะ ตอนแรกข้าคิดจะเข้าไปช่วย แต่เขาจัดการตัวซีรันสี่ตัวนี้แค่แปบเดียวเอง
ยัง : เป็นเรื่องจริงครับ ข้าเองก็เห็นมากับตาเลย
วีนา : เหรอจ๊ะ แล้วเจ้าสองคนก็เป็นคนพาเขามาที่เผ่าของเราอย่างงั้นสินะ
กีกิ : ค่ะ! พี่ชายเรย์เดนขอให้พวกเราช่วยลากตัวซีรันน่ะค่ะ
วีนาลูบหัวกีกิแล้วเดินไปหาเรย์เดนที่ยืนอยู่ไม่ไกลนัก
วีนา : สวัสดีท่านนักเดินทาง ขอต้อนรับสู่เผ่าของเรา
กล่าวทักทายพร้อมกับทำท่าทักทายแบบคีรียา
ยื่นมือทั้งสองข้างมาด้านหน้าระดับเอว หงายฝ่ามือขึ้นแล้วหมุนแขนซ้ายมาขนานลำตัวด้านหน้า แขนขวาพลิกคว่ำฝ่ามือลง แล้วหมุนแขนมาขนานกับลำตัวด้านหน้า ฝ่ามือทั้งสองห่างกันเล็กน้อย อยู่บริเวณกลางลำตัว มือขวาอยู่บนคว่ำลง มือซ้ายอยู่ล่าง โค้งศีรษะให้เล็กน้อย ถ้าเป็นผู้หญิงให้ย่อเข่าเล็กน้อย ส่วนผู้ชายให้ยืนตรงโน้มตัวมาข้างหน้า ขณะโค้งศรีษะให้
กีกิและยัง ตามมาทำท่าทักทายเยื้องไปด้านหลังของวีนา
เรย์เดน : สวัสดีครับ ขอขอบคุณในไมตรีของท่าน
ตอบรับพร้อมทักทายแบบดันส์เซน
ยืนตรง ยกมือซ้ายหงายฝ่ามือขึ้นขนานกับลำตัวด้านหน้า บริเวณกลางลำตัวเกือบถึงหน้าอก มือขวาเหยียดตรงขนานลำตัวในแนวดิ่ง โค้งศีรษะให้พร้อมก้มตัวตามเล็กน้อย ทำเหมือนกันทั้งชายหญิง
วีนา : ตัวซีรันเหล่านี้ท่านเป็นคนล่ามาได้สินะค่ะ
เรย์เดน : เออ จะเรียกว่าล่าก็คงได้ล่ะมั้งครับ เผอิญตอนที่ข้ากำลังเดินทางพวกมันเข้ามาขว้าง ทำท่าจะทำร้ายข้า ข้าเลยจำเป็นต้องฆ่าพวกมันเพื่อเอาตัวรอดน่ะครับ
วีนา : อย่างงั้นเหรอค่ะ
เรย์เดน : ครับ แล้วพวกกีกิก็มาเจอเข้าพอดี ข้าเองกำลังหาที่พักระหว่างเดินทางก็เลยขอให้พวกเขาช่วยครับ
วีนา : ถ้าเช่นนั้นแล้ว ท่านตั้งใจจะไปที่ไหนเหรอค่ะ
เรย์เดน : ข้าไม่มีจุดหมายแน่นอนหรอกครับ ข้าคิดจะเดินทางไปดูทิวทัศน์ที่ข้าไม่เคยเห็น เดินทางชมธรรมชาติไปตามทาง พอข้าชมทิวทัศน์ของคีรียาได้ค่อนข้างทั่วข้าก็จะเดินทางต่อไปประเทศอื่นครับ
วีนา : ถ้าเช่นนั้นข้าจะพาท่านไปพบหัวหน้าเผ่าก่อนนะคะ เชิญทางนี้ค่ะ
เรย์เดน : ครับ .... อ๊ะ กีกิ ยัง ข้ายกตัวซีรันนี่ให้พวกเจ้าเลยล่ะกัน แล้วก็ฝากดูเฟนริวด้วยนะ
กีกิ : ได้เลย เรย์เดน
วีนา : เอ๊ะ!! กีกิ ไปเรียกท่านนักเดินทางห้วนๆอย่างนั้นได้ยังไงกัน
เรย์เดน : อ้อ ไม่เป็นไรหรอกครับ ข้าให้พวกเขาเรียกข้าแบบธรรมดา ไม่ต้องสุภาพมากมาย เพราะข้าอยากเป็นเพื่อนกับพวกเขาน่ะครับ
วีนา : เช่นนั้นเหรอค่ะ ข้าต้องขอโทษด้วยที่ลูกสาวข้ารบกวนท่านนะค่ะ
เรย์เดน : ไม่เป็นการรบกวนหรอกครับ พวกข้าซะอีกที่ต้องรบกวนลูกสาวของท่าน
กีกิ : ใช้ๆ ข้าน่ะมีประโยชน์จะตาย
วีนา : กีกิ!!!
กีกิ : อึ๋ย!
เรย์เดน : ฮะๆ อย่าดุกีกิเลยครับ ข้ารู้สึกยินดีมากที่ได้เป็นเพื่อนของกีกิ กับยัง
กีกิ : แฮะๆ เห็นรึยังแม่
วีนา : ลูกคนนี้นี่จริงๆเลย
เรย์เดน : อ้อ! ข้าแนะนำตัวช้าไป ขออภัยด้วย ข้าชื่อ เรย์เดน ส่วนหมาป่าตัวนั้นชื่อ เฟนริว เป็นเพื่อนร่วมเดินทางของข้าเอง
วีนา : ข้าก็ต้องขออภัยที่แนะนำตัวช้าเช่นกัน ข้าชื่อ วีนา เป็นแม่ของกีกิค่ะ
เรย์เดน : ยินดีที่ได้รู้จักครับ ท่านวีนา
วีนา : เช่นกันค่ะ ท่านเรย์เดน แล้วหากท่านบอกว่าเป็นเพื่อนของกีกิ กับยัง ท่านเรียกข้าว่า วีนา ก็ได้ค่ะ
เรย์เดน : ขอบคุณมากครับ เช่นนั้น ท่านก็เรียกข้าว่า เรย์เดน เถอะนะครับ
วีนา : ค่ะ เรย์เดน เชิญทางนี้ค่ะ ข้าจะพาไปพบหัวหน้าเผ่า
เรย์เดน : ครับ
วีนา : กีกิ อย่าซนล่ะ ยัง ค่อยดูแลกีกิ กับหมาป่าของท่านเรย์เดนด้วยนะ
ยัง : ได้ครับ น้าวีนา
กีกิ : อะไรกันแม่ ข้าอายุตั้ง 11 แล้วนะ ไม่ใช้เด็กๆซะหน่อย
วีนา : ฮึๆ ...จ๊ะๆ ไม่เด็กก็ไม่เด็ก แต่เจ้าก็ยังทำตัวเป็นเด็กอยู่ดีนั้นแหล่ะ เอาล่ะ เรย์เดน เชิญทางนี้ค่ะ
เรยน์เดน : ครับ ไปก่อนนะ กีกิ ยัง แล้วค่อยมาคุยกัน
กีกิ : อื้อ!
ระหว่างทางที่เดินไปกระโจมของหัวหน้าเผ่า สายตาทุกคู่จับจ้องที่เรย์เดน คนในเผ่าหลายคนเริ่มสนทนากัน เรย์เดนสังเกตเห็นอากัปกิริยาของคนในเผ่า ได้แต่เก็บความสงสัยไว้ในใจ กระทั่งพาตัวเองตามมาถึงกระโจมใหญ่รูปทรงคล้ายหกเหลี่ยม เบื้องหน้าคือทางเข้าที่มีเพียงผ้าไหมลายคีรียากั้นอยู่
วีนา : เชิญค่ะ
พร้อมเปิดผ้าไหมที่กั้นทางเข้าด้วยแขน เชิญเรย์เดนเข้าด้านใน
เรย์เดน : อา.. ครับ
ก้าวเข้าไปในกระโจมแต่น่าแปลกใจ ภายในกลับสว่างอย่างน่าประหลาด วีนาตามมาด้านหลังแล้วปิดผ้ากั้นลง
ผู้เฒ่าหัวหน้าเผ่า : วีนา ชายหนุ่มผู้นี้คือ...
เสียงของผู้เฒ่าที่นั่งอยู่บนขนสัตว์ด้านในร้องถาม
วีนา : ท่านกีรากส์ ชายหนุ่มท่านนี้คือ นักเดินทางที่ต้องการจะมาพักแรมที่เผ่าของเราค่ะ
กีรากส์ : โอ้! ถ้าเช่นนั้นเชิญท่านนักเดินทางนั่งลงก่อน
เรย์เดนนั่งลงบนขนสัตว์ที่วีนานำมาให้ แล้ววีนาก็ค่อยๆเดินไปนั่งทางด้านขวาของผู้เฒ่ากีรากส์
กีรากส์ : ข้าคือ กีรากส์ หัวหน้าเผ่าคีรียา ก่อนอื่นข้าขอทราบความประสงค์ของท่านในการมาเยือนคีรียา
เรย์เดน : ข้าชื่อ เรย์เดน เป็นนักเดินทางจากดันส์เซน ได้ยินเรื่องความสวยงามของธรรมชาติในคีรียา จึงเดินทางมาเพื่อเที่ยวชมธรรมชาติครับ
กีรากส์ : ถ้าเช่นนั้น ท่านมาเยือนคีรียาได้กี่วันแล้ว
เรย์เดน : ข้าข้ามเขตเป็นกลางมาถึงแผ่นดินคีรียาเมื่อช่วงบ่ายวันนี้เองครับ
กีรากส์ : อืม แล้วท่านเดินทางมาถึงเผ่าของเราโดยไร้ซึ่งคนนำทางอย่างนั้นหรือ
เรย์เดน : คือระหว่างข้าโดนซีรันสี่ตัวเข้าทำร้าย หลังจากจัดการพวกมันได้ก็ได้พบ กีกิ กับยัง นำทางมาครับ โดยทั้งสองได้ช่วยข้าลากซีรันทั้งสี่ตัวมาถึงเผ่า ข้าจึงได้ยกซีรันสามตัวให้พวกเขา
กีรากส์ : โอ้ ช่างเก่งกล้าเสียจริง ตัวคนเดียวสามารถจัดการซีรันได้ถึงสี่ตัว
เรย์เดน : อ้อ คือความจริงแล้วข้ามีหมาป่าเป็นเพื่อนร่วมทางอีกตัวนึงด้วย แต่ข้าฝากให้ กีกิกับยัง ดูแลให้ครับ
วีนา : เป็นเช่นนั้นค่ะ ข้าเองก็เห็นซีรันที่พวกเขาลากมา ตัวใหญ่มากเสียด้วยค่ะ คาดว่าวันนี้คงเบาแรงพวกผู้ชายได้มาก
กีรากส์ : โฮ่ๆๆ อย่างนั้นรึ ถ้าอย่างงั้นวันนี้เราคงได้เลี้ยงต้อนรับท่านนักเดินทางสินะ
เรย์เดน : เออ... ขอบคุณมากครับ
กีรากส์ : สุดท้ายข้าขอถามท่านอีกสักข้อ ไม่ทราบว่าท่านรู้ถึงกฎของเผ่าเรารึไม่
เรย์เดน : ครับ เจ้าหน้าที่ของเขตเป็นกลางได้บอกข้าแล้ว ... เออ ข้าขอถามท่านสักข้อจะได้หรือไม่ครับ
กีรากส์ : เชิญท่านนักเดินทางว่ามาได้เลย
เรย์เดน : คือถ้าหากว่าข้าเดินทางออกจากเผ่าของท่านภายในเจ็ดวัน แล้วมีกำหนดไว้รึเปล่าครับว่าจะต้องใช้เวลากี่วันถึงจะกลับมาที่เผ่าของท่านได้
กีรากส์ : อ้อ สำหรับเรื่องนี้เผ่าทุกเผ่าในแผ่นดินคีรียาจะไม่มีกำหนดไว้ตายตัว หลักเกณฑ์นั้นขึ้นอยู่กับตัวท่านนักเดินทางเอง ว่าท่านเป็นที่ยอมรับของคนในเผ่ารึไม่ ข้าคงบอกท่านได้แค่นี้
เรย์เดน : .... เออ ข้าคิดว่าข้าพอจะเข้าใจครับ
กีรากส์ : ถ้าเช่นนั้น ข้าจะให้วีนานำทางท่านไปยังที่พัก และสุดท้าย ขอต้อนรับท่านสู่แผ่นดินคีรียา
วีนาลุกขึ้นแล้วเดินไปที่ทางออก
เรย์เดน : ขอบคุณครับ
พูดจบก็ลุกขึ้นทักทายแบบดันส์เซน แล้วเดินออกจากกระโจม โดยวีนาเป็นคนเปิดผ้ากั้นให้ แล้วเดินตามหลังออกมา
วีนา : ที่พักของท่านข้าจะจัดกระโจมแยกต่างหากให้นะคะ เมื่อถึงเวลาพลบค่ำข้าจะมาเรียก ตอนนี้ข้าจะไปบอกให้พวกผู้ชายทำกระโจมให้ท่านก่อน
เรย์เดน : ครับ ...
แม้สีหน้ายังนึ่งเฉย แต่ในใจของเรย์เดนรู้สึกสงสัยเป็นอย่างมาก ถึงท่าทีของคนในเผ่า บทสนทนาตอนท้ายของผู้เฒ่ากีรากส์ แต่ยังขบคิดไม่ตก เสียงของวีนาก็ดังขึ้นอีกครั้ง
วีนา : ข้าหวังว่าลูกสาวของข้าคงจะไม่สร้างปัญหาให้กับท่านนะคะ
เรย์เดน : …อ๊ะ! ครับๆ ไม่มีปัญหาแน่นอนครับ
หลังจากจบการสนทนา วีนาก็เดินห่างออกไป เรย์เดนจึงเดินกลับมาหาเฟนริวและเด็กทั้งสอง พร้อมคำถามในใจที่ค้างคาและมากกว่าตอนแรกที่พบกัน
เฟนริว : โฮ้ง!!
กีกิ : อ๊ะ! เรย์เดน เป็นไงบ้าง
เรย์เดน : อืม... ก็ไม่มีอะไร แต่ข้ามีเรื่องสงสัยนิดหน่อย
นั่งลงคุยกับเด็กทั้งสอง
กีกิ : หือ? อะไรเหรอๆ
เรย์เดน : ... เอ้อ เอาเป็นว่าข้าตอบเรื่องที่พวกเจ้าอยากรู้ก่อนดีกว่านะ
กีกิ : หือ??
ยัง : เรื่องที่เรย์เดน ไม่เหมือนคนจากดันส์เซนไง
กีกิ : อ้อ! อื้อๆ เล่าเลยๆ
เรย์เดน : ฮะๆ กีกิ เจ้านี้ขี้ลืมจังนะ
เฟนริว : โฮ้งๆ
กีกิ : อะไรเล่า เห่าแบบนี้หมายความว่าไง หือ เฟนริว
พูดพลางเอามือตีหัวเฟนริวเบาๆ
เรย์เดน : ฮะๆ อะแฮ่ม คือแบบนี้ ที่ข้าไม่ค่อยเหมือนคนดันส์เซนที่เคร่งเครียดหน่ะ เพราะว่าแม่ของข้าที่เป็นคนเลี้ยงข้ามา เป็นคนสบายๆไม่ยึดติดกับกฎเกณฑ์ ข้าเลยเป็นคนสบายไม่ค่อยเครียดไง แล้วสาเหตุที่ข้าเดินทางมาคีรียา ก็เพราะแม่ของข้าชอบเล่าเรื่องของประเทศต่างๆให้ข้าฟังตอนเป็นเด็ก ข้าเลยอยากเห็นว่ามันจะเหมือนกับที่แม่เล่ารึเปล่า
กีกิ+ยัง : อืมมม
กีกิ : แล้วแม่ของเรย์เดนตอนนี้เป็นไงบ้าง
เรย์เดน : ... นางตายตอนข้าอายุ 15 ...
กีกิ : ... เออ ... เรย์เดน ข้าขอโทษ จริงๆ
เรย์เดน : ไม่เป็นไรหรอก... แล้วหลังจากนั้นข้าก็ไม่ค่อยจะลงรอยกับพ่อสักเท่าไหร่ 5 ปีต่อมาข้าเลยตัดสินใจออกเดินทางหน่ะ แล้วก็มาเจอพวกเจ้านี้ไง
พูดเสร็จก็ยิ้มให้เด็กทั้งสอง
กีกิ : อ้าว งั้น เรย์เดนก็ยังไม่เคยไปประเทศอื่นเลยหน่ะสิ
เรย์เดน : ฮะๆ ก็งั้นแหล่ะ
กีกิ : ว้า นึกว่าจะได้ฟังเรื่องประเทศอื่นบ้างซะอีก
เรย์เดน : หือ เรื่องของดันส์เซน เจ้าเคยฟังแล้วเหรอ
กีกิ : อื้อ! เนอะยัง
ยัง : ครับ มีพ่อค้า นักเดินทางจากดันส์เซนมาติดต่อค้าขายเป็นครั้งคราว พวกข้าเลยได้รู้เรื่องของดันส์เซนมาบ้าง แต่คนพวกนั้นดูน่ากลัว ไม่เป็นมิตรเหมือนเรย์เดน เลยสักคน
เรย์เดน : ก็นะ ฮะๆๆ … ขนาดในดันส์เซนเองข้าก็ยังเป็นคนประหลาดเลย ฮะๆๆ
กีกิ+ยัง : ฮะๆๆ
เรย์เดน : เอ้อ แล้วข้ามีเรื่องอยากจะถามพวกเจ้าเหมือนกัน
กีกิ : หือ อะไรล่ะ
เรย์เดน : ข้าสงสัยนิดหน่อย ตั้งแต่แรกแล้วที่เจ้าคุยกับยัง ตอนเจอข้า แถมสายตาหวาดระแวงของคนในเผ่าอีก ตอนนี้มีโจรมาอาละวาดแถวนี้เหรอ
กีกิ+ยัง : ...
กีกิ : อืม หลายอาทิตย์ก่อนมีกลุ่มโจรบุกมาที่เผ่า บอกให้เอาสมบัติเผ่าคีรียาไปให้พวกมัน แต่ยังดีที่พวกผู้ชายในเผ่าออกไปสู้แล้วไล่มันไปได้
ยัง : ตอนนี้คนในเผ่าเลยไม่ค่อยไว้ในคนแปลกหน้าสักเท่า เรย์เดนก็เลยถูกสงสัยน่ะครับ
กีกิ : ใช้ๆ แต่อย่างเรย์เดนหน่ะ ไม่มีทางเป็นพวกโจรหลอกเนอะ
เรย์เดน : แน่นอน ถ้าหากมีโจรบุกมาอีกข้าจะช่วยพวกเจ้าเอง เห็นข้าแบบนี้แต่ข้าก็มีฝีมือพอตัวนา
กีกิ : แหม ไม่ต้องคุยก็ได้ ลืมแล้วเหรอ ข้าเห็นตอนเรย์เดนจัดการซีรันพวกนี้น้า
เรย์เดน : เออ ... จริงด้วยเนอะ แฮะๆ
กีกิ : คิกๆๆ
ยัง : ฮึๆๆ
เฟนริว : แฮ่ะๆๆๆ
เรย์เดน : อะไร เฟนริว เจ้าก็เอาด้วยเรอะ
กีกิ : ฮิๆๆ เริ่มแล้วๆ
เรย์เดน : อ๊ะ ว้า กีกิ อย่าแซวกันนักสิ
ทั้งสี่นั่งคุยกันอย่างสนุกสนานจนเวลาผ่านไปสักครู่หนึ่ง ก็มีเสียงฝีเท้าสัตว์วิ่งเข้ามาใกล้
ตุบ ตุบ ตุบๆๆๆๆๆๆ ตุบ
ตึก
ชายร่างกำยำ สูงพอสมควร ผมสั้นมากสีน้ำตาลเข้ม (สั้นเกือบสกินเฮด) ลงจากหลังมาชีฟ แล้วเดินมาทางพวกเรย์เดน
ผู้ชายเผ่าคีรียา : ยัง!! มานี้หน่อยสิ
ยัง : อ๊ะ! ครับ พ่อ
รีบลุกวิ่งไปหา
เรย์เดน : กีกิ นั่นพ่อของยังเหรอ
กีกิ : อื้อ นั่นลุงจีค เป็นพ่อของยัง แล้วก็เป็นนักรบของเผ่าด้วย เรย์เดนคงจะโดนถาม 2-3 คำถาม แต่ไม่ต้องห่วง ลุงจีคเป็นคนมีเหตุผล
เรย์เดน : อืม
ผ่านไปครู่ใหญ่ จีค ก็เดินมาทางเรย์เดน ยังเดินตามหลัง
จีค : สวัสดีท่านนักเดินทาง
พร้อมทักทายแบบคีรียา
เรย์เดนรีบลุกขึ้น
เรย์เดน : สวัสดีครับ
ทักทายตอบแบบดันส์เซน
จีค : ลูกชายข้าเล่าเรื่องท่านให้ข้าฟังแล้ว ขอต้อนรับสู่เผ่าของเรา แถมท่านนักเดินทางยังมีของติดมือมาฝากเป็นอาหารมื้อใหญ่ซะด้วย ทำให้พวกข้าไม่ต้องเหนื่อยหาเสบียงเพิ่ม ต้องขอขอบคุณจริงๆ
เรย์เดน : ไม่เป็นไรหรอกครับ ข้าต้องขอโทษด้วยที่มารบกวนกะทันหันนะครับ
จีค : ฮ่าๆๆ!! ข้าได้ยินมาว่าท่านไปพบท่านผู้เฒ่ามาแล้วสินะ ถ้าอย่างนั้นก็สบายใจได้ รับลองว่าไม่มีปัญหาหรอก ทุกคนเชื่อในการตัดสินใจของท่านผู้เฒ่าอยู่แล้ว
เรย์เดน : อา ครับ...
จีค : เอาล่ะ! ท่านพึ่งมาถึง เล่นเป็นเพื่อนกีกิกับยัง คงจะไม่น่าเบื่อนะ
เรย์เดน : ไม่หรอกครับ สนุกดีครับ
กีกิ : โธ่!! ลุงจีค! อย่าทำอย่างกับข้าเป็นเด็กเหมือนกับพ่อสิ ข้าอายุ 11 แล้วนะ
จีค : ฮ่าๆๆ นั้นสินะ ขนาด ยัง อายุ 12 ยังใช้อาปัติสู้เจ้าไม่ได้เลยนี้นะ
ยัง : แฮะๆ
เรย์เดน : อาปัติ ???
จีค : อ้อ! ท่านนักเดินทางคงจะไม่รู้จักศิลปะการต่อสู้ของพวกเราสินะ อาปัติ เป็นชื่อเรียกศิลปะการต่อสู้ของเรา ผู้ชายเผ่าคีรียาต้องฝึกทุกคน เราจะมีวิหารโบราณที่บันทึกภาพกระบวนท่าด้วยนะ ไว้วันหลังท่านลองไปดูสิ แต่ต้องบอกคนในเผ่าให้นำทางนะ ไม่งั้นท่านไปไม่ถูกหรอก ฮ่าๆๆ!!
เรย์เดน : เหรอครับ น่าสนใจจริงๆ ข้าคงต้องขอรบกวนด้วยซะแล้วสิครับ
จีค : ฮ่าๆๆๆ!! ยินดีๆ เอ้อ! แล้วสนใจจะดูการประลองไหม ข้ากับลูกชายแสดงให้ท่านดูได้นะ
ทันใดนั้น ยัง ก็หน้าซีดเผือดทันที
กระโจมที่ทำจากหนังสัตว์ วาดลวดลายสัญลักษณ์ของเผ่าคีรียาตั้งเรียงรายล้อมรอบกระโจมใหญ่ มีรูปทรงคล้ายทรงหกเหลี่ยมตั้งอยู่ทามกลางกระโจมน้อยใหญ่นับสิบ ผู้คนดำเนินชีวิตประจำวันตามปกติ
เรย์เดน : วิ้ว! เผ่าของพวกเจ้าใหญ่เหมือนกันนะเนี่ย กีกิ ยัง
ผิวปาก แล้วร้องถามเด็กน้อยทั้งสอง
กีกิ : ใช้ไหมๆ!! เผ่าของพวกข้าหน่ะ ใหญ่ที่สุดในคีรียาเลยล่ะ
เรย์เดน : ว้าว! งั้นกระโจมใหญ่ๆนั่นใช้กระโจมหัวหน้าเผ่ารึเปล่า
กีกิ : อื้อ!! ใช้แล้วล่ะ
ผู้หญิงเผ่าคีรียา : ตายแล้ว!!? กีกิ ยัง ไปเอาตัวซีรันมาจากไหน ตัวใหญ่ออกอย่างนั้น
หญิงวัยกลางคน ผมยาวถึงเอวสีเทาดำ รูปร่างสมส่วน สูงพอสมควร ท่าทางแลดูอบอุ่น เป็นมิตร
กีกิ : แม่
ยัง : น้าวีนา
ทั้งสองปล่อยเชือกที่ลากตัวซีรัน กีกิวิ่งเข้าไปหา ยังเดินตามมาช้าๆ ส่วนเรย์เดน กับเฟนริว หยุดรออยู่ข้างหลัง
วีนา : เอ๊ะ! แล้วนักเดินทางที่อยู่ข้างหลังพวกเจ้านั่นล่ะ แล้วไหนจะหมาป่าตัวนั้นอีก
กีกิ : อ้อ! พี่ชายเรย์เดน เป็นนักเดินทางที่พวกข้าไปเจอตอนออกไปล่าสัตว์ ข้าเห็นเขาสู้กับตัวซีรันตั้งสี่ตัวแหน่ะ ตอนแรกข้าคิดจะเข้าไปช่วย แต่เขาจัดการตัวซีรันสี่ตัวนี้แค่แปบเดียวเอง
ยัง : เป็นเรื่องจริงครับ ข้าเองก็เห็นมากับตาเลย
วีนา : เหรอจ๊ะ แล้วเจ้าสองคนก็เป็นคนพาเขามาที่เผ่าของเราอย่างงั้นสินะ
กีกิ : ค่ะ! พี่ชายเรย์เดนขอให้พวกเราช่วยลากตัวซีรันน่ะค่ะ
วีนาลูบหัวกีกิแล้วเดินไปหาเรย์เดนที่ยืนอยู่ไม่ไกลนัก
วีนา : สวัสดีท่านนักเดินทาง ขอต้อนรับสู่เผ่าของเรา
กล่าวทักทายพร้อมกับทำท่าทักทายแบบคีรียา
ยื่นมือทั้งสองข้างมาด้านหน้าระดับเอว หงายฝ่ามือขึ้นแล้วหมุนแขนซ้ายมาขนานลำตัวด้านหน้า แขนขวาพลิกคว่ำฝ่ามือลง แล้วหมุนแขนมาขนานกับลำตัวด้านหน้า ฝ่ามือทั้งสองห่างกันเล็กน้อย อยู่บริเวณกลางลำตัว มือขวาอยู่บนคว่ำลง มือซ้ายอยู่ล่าง โค้งศีรษะให้เล็กน้อย ถ้าเป็นผู้หญิงให้ย่อเข่าเล็กน้อย ส่วนผู้ชายให้ยืนตรงโน้มตัวมาข้างหน้า ขณะโค้งศรีษะให้
กีกิและยัง ตามมาทำท่าทักทายเยื้องไปด้านหลังของวีนา
เรย์เดน : สวัสดีครับ ขอขอบคุณในไมตรีของท่าน
ตอบรับพร้อมทักทายแบบดันส์เซน
ยืนตรง ยกมือซ้ายหงายฝ่ามือขึ้นขนานกับลำตัวด้านหน้า บริเวณกลางลำตัวเกือบถึงหน้าอก มือขวาเหยียดตรงขนานลำตัวในแนวดิ่ง โค้งศีรษะให้พร้อมก้มตัวตามเล็กน้อย ทำเหมือนกันทั้งชายหญิง
วีนา : ตัวซีรันเหล่านี้ท่านเป็นคนล่ามาได้สินะค่ะ
เรย์เดน : เออ จะเรียกว่าล่าก็คงได้ล่ะมั้งครับ เผอิญตอนที่ข้ากำลังเดินทางพวกมันเข้ามาขว้าง ทำท่าจะทำร้ายข้า ข้าเลยจำเป็นต้องฆ่าพวกมันเพื่อเอาตัวรอดน่ะครับ
วีนา : อย่างงั้นเหรอค่ะ
เรย์เดน : ครับ แล้วพวกกีกิก็มาเจอเข้าพอดี ข้าเองกำลังหาที่พักระหว่างเดินทางก็เลยขอให้พวกเขาช่วยครับ
วีนา : ถ้าเช่นนั้นแล้ว ท่านตั้งใจจะไปที่ไหนเหรอค่ะ
เรย์เดน : ข้าไม่มีจุดหมายแน่นอนหรอกครับ ข้าคิดจะเดินทางไปดูทิวทัศน์ที่ข้าไม่เคยเห็น เดินทางชมธรรมชาติไปตามทาง พอข้าชมทิวทัศน์ของคีรียาได้ค่อนข้างทั่วข้าก็จะเดินทางต่อไปประเทศอื่นครับ
วีนา : ถ้าเช่นนั้นข้าจะพาท่านไปพบหัวหน้าเผ่าก่อนนะคะ เชิญทางนี้ค่ะ
เรย์เดน : ครับ .... อ๊ะ กีกิ ยัง ข้ายกตัวซีรันนี่ให้พวกเจ้าเลยล่ะกัน แล้วก็ฝากดูเฟนริวด้วยนะ
กีกิ : ได้เลย เรย์เดน
วีนา : เอ๊ะ!! กีกิ ไปเรียกท่านนักเดินทางห้วนๆอย่างนั้นได้ยังไงกัน
เรย์เดน : อ้อ ไม่เป็นไรหรอกครับ ข้าให้พวกเขาเรียกข้าแบบธรรมดา ไม่ต้องสุภาพมากมาย เพราะข้าอยากเป็นเพื่อนกับพวกเขาน่ะครับ
วีนา : เช่นนั้นเหรอค่ะ ข้าต้องขอโทษด้วยที่ลูกสาวข้ารบกวนท่านนะค่ะ
เรย์เดน : ไม่เป็นการรบกวนหรอกครับ พวกข้าซะอีกที่ต้องรบกวนลูกสาวของท่าน
กีกิ : ใช้ๆ ข้าน่ะมีประโยชน์จะตาย
วีนา : กีกิ!!!
กีกิ : อึ๋ย!
เรย์เดน : ฮะๆ อย่าดุกีกิเลยครับ ข้ารู้สึกยินดีมากที่ได้เป็นเพื่อนของกีกิ กับยัง
กีกิ : แฮะๆ เห็นรึยังแม่
วีนา : ลูกคนนี้นี่จริงๆเลย
เรย์เดน : อ้อ! ข้าแนะนำตัวช้าไป ขออภัยด้วย ข้าชื่อ เรย์เดน ส่วนหมาป่าตัวนั้นชื่อ เฟนริว เป็นเพื่อนร่วมเดินทางของข้าเอง
วีนา : ข้าก็ต้องขออภัยที่แนะนำตัวช้าเช่นกัน ข้าชื่อ วีนา เป็นแม่ของกีกิค่ะ
เรย์เดน : ยินดีที่ได้รู้จักครับ ท่านวีนา
วีนา : เช่นกันค่ะ ท่านเรย์เดน แล้วหากท่านบอกว่าเป็นเพื่อนของกีกิ กับยัง ท่านเรียกข้าว่า วีนา ก็ได้ค่ะ
เรย์เดน : ขอบคุณมากครับ เช่นนั้น ท่านก็เรียกข้าว่า เรย์เดน เถอะนะครับ
วีนา : ค่ะ เรย์เดน เชิญทางนี้ค่ะ ข้าจะพาไปพบหัวหน้าเผ่า
เรย์เดน : ครับ
วีนา : กีกิ อย่าซนล่ะ ยัง ค่อยดูแลกีกิ กับหมาป่าของท่านเรย์เดนด้วยนะ
ยัง : ได้ครับ น้าวีนา
กีกิ : อะไรกันแม่ ข้าอายุตั้ง 11 แล้วนะ ไม่ใช้เด็กๆซะหน่อย
วีนา : ฮึๆ ...จ๊ะๆ ไม่เด็กก็ไม่เด็ก แต่เจ้าก็ยังทำตัวเป็นเด็กอยู่ดีนั้นแหล่ะ เอาล่ะ เรย์เดน เชิญทางนี้ค่ะ
เรยน์เดน : ครับ ไปก่อนนะ กีกิ ยัง แล้วค่อยมาคุยกัน
กีกิ : อื้อ!
ระหว่างทางที่เดินไปกระโจมของหัวหน้าเผ่า สายตาทุกคู่จับจ้องที่เรย์เดน คนในเผ่าหลายคนเริ่มสนทนากัน เรย์เดนสังเกตเห็นอากัปกิริยาของคนในเผ่า ได้แต่เก็บความสงสัยไว้ในใจ กระทั่งพาตัวเองตามมาถึงกระโจมใหญ่รูปทรงคล้ายหกเหลี่ยม เบื้องหน้าคือทางเข้าที่มีเพียงผ้าไหมลายคีรียากั้นอยู่
วีนา : เชิญค่ะ
พร้อมเปิดผ้าไหมที่กั้นทางเข้าด้วยแขน เชิญเรย์เดนเข้าด้านใน
เรย์เดน : อา.. ครับ
ก้าวเข้าไปในกระโจมแต่น่าแปลกใจ ภายในกลับสว่างอย่างน่าประหลาด วีนาตามมาด้านหลังแล้วปิดผ้ากั้นลง
ผู้เฒ่าหัวหน้าเผ่า : วีนา ชายหนุ่มผู้นี้คือ...
เสียงของผู้เฒ่าที่นั่งอยู่บนขนสัตว์ด้านในร้องถาม
วีนา : ท่านกีรากส์ ชายหนุ่มท่านนี้คือ นักเดินทางที่ต้องการจะมาพักแรมที่เผ่าของเราค่ะ
กีรากส์ : โอ้! ถ้าเช่นนั้นเชิญท่านนักเดินทางนั่งลงก่อน
เรย์เดนนั่งลงบนขนสัตว์ที่วีนานำมาให้ แล้ววีนาก็ค่อยๆเดินไปนั่งทางด้านขวาของผู้เฒ่ากีรากส์
กีรากส์ : ข้าคือ กีรากส์ หัวหน้าเผ่าคีรียา ก่อนอื่นข้าขอทราบความประสงค์ของท่านในการมาเยือนคีรียา
เรย์เดน : ข้าชื่อ เรย์เดน เป็นนักเดินทางจากดันส์เซน ได้ยินเรื่องความสวยงามของธรรมชาติในคีรียา จึงเดินทางมาเพื่อเที่ยวชมธรรมชาติครับ
กีรากส์ : ถ้าเช่นนั้น ท่านมาเยือนคีรียาได้กี่วันแล้ว
เรย์เดน : ข้าข้ามเขตเป็นกลางมาถึงแผ่นดินคีรียาเมื่อช่วงบ่ายวันนี้เองครับ
กีรากส์ : อืม แล้วท่านเดินทางมาถึงเผ่าของเราโดยไร้ซึ่งคนนำทางอย่างนั้นหรือ
เรย์เดน : คือระหว่างข้าโดนซีรันสี่ตัวเข้าทำร้าย หลังจากจัดการพวกมันได้ก็ได้พบ กีกิ กับยัง นำทางมาครับ โดยทั้งสองได้ช่วยข้าลากซีรันทั้งสี่ตัวมาถึงเผ่า ข้าจึงได้ยกซีรันสามตัวให้พวกเขา
กีรากส์ : โอ้ ช่างเก่งกล้าเสียจริง ตัวคนเดียวสามารถจัดการซีรันได้ถึงสี่ตัว
เรย์เดน : อ้อ คือความจริงแล้วข้ามีหมาป่าเป็นเพื่อนร่วมทางอีกตัวนึงด้วย แต่ข้าฝากให้ กีกิกับยัง ดูแลให้ครับ
วีนา : เป็นเช่นนั้นค่ะ ข้าเองก็เห็นซีรันที่พวกเขาลากมา ตัวใหญ่มากเสียด้วยค่ะ คาดว่าวันนี้คงเบาแรงพวกผู้ชายได้มาก
กีรากส์ : โฮ่ๆๆ อย่างนั้นรึ ถ้าอย่างงั้นวันนี้เราคงได้เลี้ยงต้อนรับท่านนักเดินทางสินะ
เรย์เดน : เออ... ขอบคุณมากครับ
กีรากส์ : สุดท้ายข้าขอถามท่านอีกสักข้อ ไม่ทราบว่าท่านรู้ถึงกฎของเผ่าเรารึไม่
เรย์เดน : ครับ เจ้าหน้าที่ของเขตเป็นกลางได้บอกข้าแล้ว ... เออ ข้าขอถามท่านสักข้อจะได้หรือไม่ครับ
กีรากส์ : เชิญท่านนักเดินทางว่ามาได้เลย
เรย์เดน : คือถ้าหากว่าข้าเดินทางออกจากเผ่าของท่านภายในเจ็ดวัน แล้วมีกำหนดไว้รึเปล่าครับว่าจะต้องใช้เวลากี่วันถึงจะกลับมาที่เผ่าของท่านได้
กีรากส์ : อ้อ สำหรับเรื่องนี้เผ่าทุกเผ่าในแผ่นดินคีรียาจะไม่มีกำหนดไว้ตายตัว หลักเกณฑ์นั้นขึ้นอยู่กับตัวท่านนักเดินทางเอง ว่าท่านเป็นที่ยอมรับของคนในเผ่ารึไม่ ข้าคงบอกท่านได้แค่นี้
เรย์เดน : .... เออ ข้าคิดว่าข้าพอจะเข้าใจครับ
กีรากส์ : ถ้าเช่นนั้น ข้าจะให้วีนานำทางท่านไปยังที่พัก และสุดท้าย ขอต้อนรับท่านสู่แผ่นดินคีรียา
วีนาลุกขึ้นแล้วเดินไปที่ทางออก
เรย์เดน : ขอบคุณครับ
พูดจบก็ลุกขึ้นทักทายแบบดันส์เซน แล้วเดินออกจากกระโจม โดยวีนาเป็นคนเปิดผ้ากั้นให้ แล้วเดินตามหลังออกมา
วีนา : ที่พักของท่านข้าจะจัดกระโจมแยกต่างหากให้นะคะ เมื่อถึงเวลาพลบค่ำข้าจะมาเรียก ตอนนี้ข้าจะไปบอกให้พวกผู้ชายทำกระโจมให้ท่านก่อน
เรย์เดน : ครับ ...
แม้สีหน้ายังนึ่งเฉย แต่ในใจของเรย์เดนรู้สึกสงสัยเป็นอย่างมาก ถึงท่าทีของคนในเผ่า บทสนทนาตอนท้ายของผู้เฒ่ากีรากส์ แต่ยังขบคิดไม่ตก เสียงของวีนาก็ดังขึ้นอีกครั้ง
วีนา : ข้าหวังว่าลูกสาวของข้าคงจะไม่สร้างปัญหาให้กับท่านนะคะ
เรย์เดน : …อ๊ะ! ครับๆ ไม่มีปัญหาแน่นอนครับ
หลังจากจบการสนทนา วีนาก็เดินห่างออกไป เรย์เดนจึงเดินกลับมาหาเฟนริวและเด็กทั้งสอง พร้อมคำถามในใจที่ค้างคาและมากกว่าตอนแรกที่พบกัน
เฟนริว : โฮ้ง!!
กีกิ : อ๊ะ! เรย์เดน เป็นไงบ้าง
เรย์เดน : อืม... ก็ไม่มีอะไร แต่ข้ามีเรื่องสงสัยนิดหน่อย
นั่งลงคุยกับเด็กทั้งสอง
กีกิ : หือ? อะไรเหรอๆ
เรย์เดน : ... เอ้อ เอาเป็นว่าข้าตอบเรื่องที่พวกเจ้าอยากรู้ก่อนดีกว่านะ
กีกิ : หือ??
ยัง : เรื่องที่เรย์เดน ไม่เหมือนคนจากดันส์เซนไง
กีกิ : อ้อ! อื้อๆ เล่าเลยๆ
เรย์เดน : ฮะๆ กีกิ เจ้านี้ขี้ลืมจังนะ
เฟนริว : โฮ้งๆ
กีกิ : อะไรเล่า เห่าแบบนี้หมายความว่าไง หือ เฟนริว
พูดพลางเอามือตีหัวเฟนริวเบาๆ
เรย์เดน : ฮะๆ อะแฮ่ม คือแบบนี้ ที่ข้าไม่ค่อยเหมือนคนดันส์เซนที่เคร่งเครียดหน่ะ เพราะว่าแม่ของข้าที่เป็นคนเลี้ยงข้ามา เป็นคนสบายๆไม่ยึดติดกับกฎเกณฑ์ ข้าเลยเป็นคนสบายไม่ค่อยเครียดไง แล้วสาเหตุที่ข้าเดินทางมาคีรียา ก็เพราะแม่ของข้าชอบเล่าเรื่องของประเทศต่างๆให้ข้าฟังตอนเป็นเด็ก ข้าเลยอยากเห็นว่ามันจะเหมือนกับที่แม่เล่ารึเปล่า
กีกิ+ยัง : อืมมม
กีกิ : แล้วแม่ของเรย์เดนตอนนี้เป็นไงบ้าง
เรย์เดน : ... นางตายตอนข้าอายุ 15 ...
กีกิ : ... เออ ... เรย์เดน ข้าขอโทษ จริงๆ
เรย์เดน : ไม่เป็นไรหรอก... แล้วหลังจากนั้นข้าก็ไม่ค่อยจะลงรอยกับพ่อสักเท่าไหร่ 5 ปีต่อมาข้าเลยตัดสินใจออกเดินทางหน่ะ แล้วก็มาเจอพวกเจ้านี้ไง
พูดเสร็จก็ยิ้มให้เด็กทั้งสอง
กีกิ : อ้าว งั้น เรย์เดนก็ยังไม่เคยไปประเทศอื่นเลยหน่ะสิ
เรย์เดน : ฮะๆ ก็งั้นแหล่ะ
กีกิ : ว้า นึกว่าจะได้ฟังเรื่องประเทศอื่นบ้างซะอีก
เรย์เดน : หือ เรื่องของดันส์เซน เจ้าเคยฟังแล้วเหรอ
กีกิ : อื้อ! เนอะยัง
ยัง : ครับ มีพ่อค้า นักเดินทางจากดันส์เซนมาติดต่อค้าขายเป็นครั้งคราว พวกข้าเลยได้รู้เรื่องของดันส์เซนมาบ้าง แต่คนพวกนั้นดูน่ากลัว ไม่เป็นมิตรเหมือนเรย์เดน เลยสักคน
เรย์เดน : ก็นะ ฮะๆๆ … ขนาดในดันส์เซนเองข้าก็ยังเป็นคนประหลาดเลย ฮะๆๆ
กีกิ+ยัง : ฮะๆๆ
เรย์เดน : เอ้อ แล้วข้ามีเรื่องอยากจะถามพวกเจ้าเหมือนกัน
กีกิ : หือ อะไรล่ะ
เรย์เดน : ข้าสงสัยนิดหน่อย ตั้งแต่แรกแล้วที่เจ้าคุยกับยัง ตอนเจอข้า แถมสายตาหวาดระแวงของคนในเผ่าอีก ตอนนี้มีโจรมาอาละวาดแถวนี้เหรอ
กีกิ+ยัง : ...
กีกิ : อืม หลายอาทิตย์ก่อนมีกลุ่มโจรบุกมาที่เผ่า บอกให้เอาสมบัติเผ่าคีรียาไปให้พวกมัน แต่ยังดีที่พวกผู้ชายในเผ่าออกไปสู้แล้วไล่มันไปได้
ยัง : ตอนนี้คนในเผ่าเลยไม่ค่อยไว้ในคนแปลกหน้าสักเท่า เรย์เดนก็เลยถูกสงสัยน่ะครับ
กีกิ : ใช้ๆ แต่อย่างเรย์เดนหน่ะ ไม่มีทางเป็นพวกโจรหลอกเนอะ
เรย์เดน : แน่นอน ถ้าหากมีโจรบุกมาอีกข้าจะช่วยพวกเจ้าเอง เห็นข้าแบบนี้แต่ข้าก็มีฝีมือพอตัวนา
กีกิ : แหม ไม่ต้องคุยก็ได้ ลืมแล้วเหรอ ข้าเห็นตอนเรย์เดนจัดการซีรันพวกนี้น้า
เรย์เดน : เออ ... จริงด้วยเนอะ แฮะๆ
กีกิ : คิกๆๆ
ยัง : ฮึๆๆ
เฟนริว : แฮ่ะๆๆๆ
เรย์เดน : อะไร เฟนริว เจ้าก็เอาด้วยเรอะ
กีกิ : ฮิๆๆ เริ่มแล้วๆ
เรย์เดน : อ๊ะ ว้า กีกิ อย่าแซวกันนักสิ
ทั้งสี่นั่งคุยกันอย่างสนุกสนานจนเวลาผ่านไปสักครู่หนึ่ง ก็มีเสียงฝีเท้าสัตว์วิ่งเข้ามาใกล้
ตุบ ตุบ ตุบๆๆๆๆๆๆ ตุบ
ตึก
ชายร่างกำยำ สูงพอสมควร ผมสั้นมากสีน้ำตาลเข้ม (สั้นเกือบสกินเฮด) ลงจากหลังมาชีฟ แล้วเดินมาทางพวกเรย์เดน
ผู้ชายเผ่าคีรียา : ยัง!! มานี้หน่อยสิ
ยัง : อ๊ะ! ครับ พ่อ
รีบลุกวิ่งไปหา
เรย์เดน : กีกิ นั่นพ่อของยังเหรอ
กีกิ : อื้อ นั่นลุงจีค เป็นพ่อของยัง แล้วก็เป็นนักรบของเผ่าด้วย เรย์เดนคงจะโดนถาม 2-3 คำถาม แต่ไม่ต้องห่วง ลุงจีคเป็นคนมีเหตุผล
เรย์เดน : อืม
ผ่านไปครู่ใหญ่ จีค ก็เดินมาทางเรย์เดน ยังเดินตามหลัง
จีค : สวัสดีท่านนักเดินทาง
พร้อมทักทายแบบคีรียา
เรย์เดนรีบลุกขึ้น
เรย์เดน : สวัสดีครับ
ทักทายตอบแบบดันส์เซน
จีค : ลูกชายข้าเล่าเรื่องท่านให้ข้าฟังแล้ว ขอต้อนรับสู่เผ่าของเรา แถมท่านนักเดินทางยังมีของติดมือมาฝากเป็นอาหารมื้อใหญ่ซะด้วย ทำให้พวกข้าไม่ต้องเหนื่อยหาเสบียงเพิ่ม ต้องขอขอบคุณจริงๆ
เรย์เดน : ไม่เป็นไรหรอกครับ ข้าต้องขอโทษด้วยที่มารบกวนกะทันหันนะครับ
จีค : ฮ่าๆๆ!! ข้าได้ยินมาว่าท่านไปพบท่านผู้เฒ่ามาแล้วสินะ ถ้าอย่างนั้นก็สบายใจได้ รับลองว่าไม่มีปัญหาหรอก ทุกคนเชื่อในการตัดสินใจของท่านผู้เฒ่าอยู่แล้ว
เรย์เดน : อา ครับ...
จีค : เอาล่ะ! ท่านพึ่งมาถึง เล่นเป็นเพื่อนกีกิกับยัง คงจะไม่น่าเบื่อนะ
เรย์เดน : ไม่หรอกครับ สนุกดีครับ
กีกิ : โธ่!! ลุงจีค! อย่าทำอย่างกับข้าเป็นเด็กเหมือนกับพ่อสิ ข้าอายุ 11 แล้วนะ
จีค : ฮ่าๆๆ นั้นสินะ ขนาด ยัง อายุ 12 ยังใช้อาปัติสู้เจ้าไม่ได้เลยนี้นะ
ยัง : แฮะๆ
เรย์เดน : อาปัติ ???
จีค : อ้อ! ท่านนักเดินทางคงจะไม่รู้จักศิลปะการต่อสู้ของพวกเราสินะ อาปัติ เป็นชื่อเรียกศิลปะการต่อสู้ของเรา ผู้ชายเผ่าคีรียาต้องฝึกทุกคน เราจะมีวิหารโบราณที่บันทึกภาพกระบวนท่าด้วยนะ ไว้วันหลังท่านลองไปดูสิ แต่ต้องบอกคนในเผ่าให้นำทางนะ ไม่งั้นท่านไปไม่ถูกหรอก ฮ่าๆๆ!!
เรย์เดน : เหรอครับ น่าสนใจจริงๆ ข้าคงต้องขอรบกวนด้วยซะแล้วสิครับ
จีค : ฮ่าๆๆๆ!! ยินดีๆ เอ้อ! แล้วสนใจจะดูการประลองไหม ข้ากับลูกชายแสดงให้ท่านดูได้นะ
ทันใดนั้น ยัง ก็หน้าซีดเผือดทันที
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น