ยัยตัวร้ายยยยยยกับ นายจอมเเสบบบบบ

ลำดับตอนที่ #1 : โอยะ ไอตัวเเสบ ไอตัวซวย

ก๊อกๆ!!



\"ยัยหนูตื่นได้เเล้วลูก...สายเเล้วน้า\" เสียงบุรุษผู้หนึ่ง เคาะประตูปลุกผู้เป็นบุตรสาวของตน... ฟ้าใส รัตนากร

( Blue_Candy : โห...โตเปนไอ บัฟ...เเล้วยางต้องให้พ่อปลุกอีก)





\"ค่า....!!!!!ฟ้าจาตื่นเดี๋ยวนี้ล่ะค่ะ\" ฟ้าพูดเเบบอิดโรย แต่ถึงจะตะโกนบอกผู้เป็นบิดาไปอย่างนั้น แต่สาวเจ้าก็ยังพลิกไปพลิกมาบนเตียงนอนอยู่ดี แล้วดวงตาที่ยังสลึมสลือก็เหลือบไปเห็นนาฬิกาปลุกข้างเตียง แล้วดวงตาที่สลึมสลือก็ลุกโพลง

“หา!!! 7โมงครึ่ง!! ทามมายนาฬิกาปลุกกรูว้า”ฟ้าตะโกนดังลั่น แล้วด้วยความขุ่นเคือง จึงโยนนาฬิกาปลุกผู้น่าสงสารแกไปนอกหน้าต่าง แล้วพอมันหล่นลงไปข้างล่าง ก็ดูเหมือนมีผู้มารับเคราะห์เสียแล้ว



\"ปิ้ววววววว”

“โอ๊ย!!! ใครโยนไอบ้านี่ลงมาวะ\" พอฟ้าใสได้ยินเสียงร้อง จึงรีบลุกจากเตียงมาชะเง้อดูที่หน้าต่าง ภาพที่เห็นคือ ชายหนุ่มในชุดนักเรียนโรงเรียนเดียวกับเธอ ผมออกสีน้ำตาลเข้ม กำลังโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยง



\"ซ.ว.ย เเล้วกรู\" ฟ้าใสร้อง  แต่พอชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมาดูหน้าต่างห้องของเธอ เธอก็รีบก้มลง พอชะเง้อดูอีกที เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มไปแล้ว จึงถอนหายใจเหือก



“เกือบซวยแล้วไง ไอฟ้าเอ้ย”แล้วก็หันไอดูนาฬิกาข้างฝาผนัง



“ตายห่า!! สายแล้ว” แล้วตนก็รีบวิ่งเข้าห้องน้ำไปทำธุระส่วนตัว สักพักเธอก็รีบวิ่งลงมาชั้นล่าง แล้วตรงดิ่งไปที่ห้องรับประทานอาหาร ณ ที่นั้น ก็มีคุณชัยวัตรผู้เป็นบิดาในชุดทำงาน นั่งอยู่ก่อนแล้วที่หัวโต๊ะ มือกางหนังสือพิมพ์ อ่านอย่างสนใจจนไม่รู้ว่าผู้เป็นบุตรสาวเข้ามาในห้องแล้ว ส่วนเสื้อสูทวางอยู่บนพนักเก้าอี้อีกตัวหนึ่ง แล้วก็มีชายหนุ่มอีก2คน คนหนึ่งดูท่าทางจะแก่อีกคนหนึ่ง ใส่แบบฟอร์มมหาลัยชื่อดัง  ส่วนอีกคนที่ดูอ่อนวัยกว่า แต่ดวงหน้าละม้ายกันอยู่ในชุดที่คล้ายกับชายหนุ่มที่รับกรรมจากเธอไปเมื่อสักครู่นี้ เมื่อชายหนุ่มที่อยู่ในชุดนักเรียนเห็นเธอเดินเข้ามา ก็รามือจากอาหารตรงหน้า หันไปล้อเป็นน้องสาวอย่างอดไมได้



“ยัยทโมน  ตื่นสายตามเคยละสิ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”ดูมันสิ ยังมีหน้ามาล้อกันอีก



“แล้วจะทำไมมิทราบคะ คุณชวิน”เธอศอกกลับพลางยืนเท้าสะเอว



“นี่ยัยทโมน นั่งลงได้แล้วโว้ย บุพการีไม่สั่งสอนหรอ ว่าอย่ายืนค้ำหัวผู้ใหญ่”ชวิน..ผู้เป็นพี่ชายคนกลางของเธอหลุดปากด่าออกไป ก็เพราะมันพ่อแม่คนเดียวกันนะสิ



“ไอ้วิน แกว่าฉันไม่สั่งสอนยัยฟ้าหรอ ฮึ?”เสียงผู้เป็นบิดาที่นั่งเงียบมาตลอดดังขึ้น พร้อมๆกับเลื่อนหนังสือพิมพ์ลงมองหน้าชวิน



“ซวยแล้วกรู”ชวินคิด“เพราะยัยทโมนแท้ๆเลย”แต่เขาก็ยังหาข้อแก้ตัวได้



“เอ่อ.. โทษทีครับพ่อ เผอิญวินลืมตัวไปหน่อย นึกว่าด่าเพื่อน”



“เออ ก็แล้วไป แต่อย่าให้รู้นะว่าแกคิดด่าฉันด้วย จะตัดเงินเดือนเลย คอยดู”ผู้เป็นบิดาตอบด้วยใบหน้าบึ้งตึง ชวินเลยตอบอย่างจ๋อยๆ



“ครับพ่อ”



“พ่อครับ ผมอิ่มแล้ว ขอตัวก่อนนะครับ”ภาณุวิชญ์ที่นั่งเงียบมาตลอดรายการด่าแหลก กล่าวขึ้น พลางรวบช้อนส้อมให้เรียบร้อย แล้วหันไปหยิบสูทข้างหลังแล้วเดินออกไป พอภาณุวิชญ์ออกไปแล้ว คุณชัยวัตรที่มีสีหน้าดีขึ้นก็หันไปบอกผู้เป็นบุตรสาว







\"ยัย..ช่วงนี้พ่อคงไปส่งลูกไม่ได้เเล้วหล่ะ\" พ่อพูดเเบบเชิงเศร้าใจ -___-( Blue_Candy ดีๆๆ ช่วยชาดปาหยาดน้ำมัน น้ำมันยิ่งเเพงอยุ)





\"ทำไมล่ะคะพ่อ ฟ้าถามในเชิงสงสัย\" พร้อมกับเเสดงสีหน้าเศร้าใจ เเต่ในใจกำลังเบิกบาน^_^\"ย้าฮู้!!ในที่สุดกรูก้อมีอิสระเเล้วโว้ยยยย\"



( Blue_Candy O_o เออไอเวรดีใจด้วยในที่สุดเมิงก้อได้กาบบ้านเอง เเต่กรูยางต้องนั่งรถโรงเรียนอยุเลย)





\"ก้อช่วงนี้พ่อต้องไปต่างจังหวัดน่ะจ่ะ\"^&^ ( Blue_Candy เเป่ว..อุส่าชมไปเเหมบๆ เล่นหนักกว่าเดิมอีก)



.......................................................วันเดียวกันจ้า...........................................................................................................





ป้ายรถ เมล์





\"ดีจ้าย....ดีจาย....ได้กับบ้านเองเเล้วโว้ย\"ฟ้าพูด เเล้วร้องเพลงขาดความอบอุ่น ของAm Fine



เนื้อร้อง



ขอบคุณนะคะทุกทีที่จับมือฉัน

สายตาที่จ้องมองกัน บรรเทาอาการเหงาใจ

โปรดอย่าขัดเขิน ฉันเองแค่อยากจะหาย

โรคคนว้าเหว่ในใจ อยากให้เธอรักษาที



เมื่อไม่เจอกัน เริ่มมีอาการความเหงา

ปวดหัวที่ใจชั่วคราว ช่วยมาดูแลฉันที

อาการเหน็บหนาว หัวใจมันสั่นอย่างนี้

เมื่อเธอไม่อยู่ทุกที ช่วยลองวินิจฉัยกัน



*ขาดความอบอุ่น...หนาว เกิดเป็นคนอ่อน...ไหว

ก็ลำบากใจ ไม่หายจะทำไงดี

อาจต้องเพิ่มเติมรัก บอกกันให้ฟังมากกว่านี้

ทุกๆนาทีที่เราอยู่ด้วยกัน



**ใกล้เข้ามาอีกนิด ช่วยชิดเข้ามาอีกหน่อย

ฉันคงหายจากเลื่อนลอย ถ้าเธอกอดไว้

ใกล้ๆกว่านี้ ให้รู้ว่ามีเธอข้างกาย

รักษาอาการเหงาใจ ด้วยการรักกัน



(*/**)



ใกล้เข้ามาอีกนิด ช่วยชิดเข้ามาอีกหน่อย

ให้ฉันหายจากเลื่อนลอย ถ้าเธอกอดเอาไว้

ใกล้ๆกว่านี้ ให้หายซักทีโรคขี้เหงาใจ

รักษาคนเดียวไม่หาย ต้องรักกัน



( Blue_Candy ขอเเทรกหน่อยนะจ๊ะเพลงอ่ะ มานเพราะดีนู๋ชอบบบบบบบบบ)







ในรถมล์สภาพที่คนเเน่นนน เอี๊ยด...รถเมล์จอด เเล้วเทอก้อก้าวเท้าขึ้นรถเมล์ไปอย่างสบายใจ



( Blue_Candy รถเต็มเเล้วยางจาขึ้นอีก)





ในตอนนั้นผู้คนเเห่กันขึ้นอย่างกะฝูงมดเข้ารังเเนะเเละเเล้วก้อมีอะไรมาโดนที่เเก้มของฟ้าใส





\"เฮ้ เเกไอลามก เเกกล้าเเต๊ะอั๋งฉันหรอ....\"ฟ้าใสพูด







\"เฮ้ยยยยย เปล่านะเว้ย มันเปนเหตุสุดวิสัย ใครจะอยากเเต๊ะอั๋งเทอ เเบน ก้อ เเบน น่ารักก้อไม่น่ารัก\"  ไอลามกพูด                                 เเบบกัดฟัน เเต่ในใจมันคิดว่า....คนอะไรกันวะ น่ารักก้อน่ารัก สวยก้อสวย.....





\"อ๋อ เเบนก้อเเบน น่ารักก้อไม่น่ารัก ใช่มั้ย นายรู้จักแนน้อยไปแล้วนะ\" ฟ้าใสพูด....





“ตุ๊บบบบ .....ตั๊บบบบบ......ตบบบบบบ......ตืบ..........” ( Blue_Candy เออดีๆๆ)





แล้วก้อมีเสียงมาจากไอลามกว่า.....



“โอยะ  เอ๋ง..........   เจ็บ  อัก........เอาวู้.................” ( Blue_Candy ไอฟ้าใสฉันให้แกมาเปนนางเอกนะไม่ใช่นักมวย)





แล้วไอลามกก้อลุกขึ้นมาในสภาพที่   อ่วมอรทัย...... ( Blue_Candy ก้อน่วมน่ะแหละค่ะ)





และแล้วรถ เมล์ก้อออกไป ทั้งสองจะทำยังไงดี.........





แล้วทั้งสองก้อถียงกันว่าใครเปนต้นเหตุที่ทำให้รถเมล์ออกไป





“นายนะแหละที่เปนต้นเหตุที่ทำให้รถเมล์ออกไป” ฟ้าใสปัดความผิด ( Blue_Candy ตกรถแล้วยางมาโทษคนอื่นอีก)



“เทอแหละ” ไอลามกตอบ





“นายแหละ”ฟ้าใสค้าน





“เทอแหละ”ไอลามกตอบ





แต่ในความโชคร้ายยัง มีความโชคดี......ชายคนหนึ่งขับรถคันละหลายสิบล้านขับรถออกไปทำงานพอดีเลยเหนเข้า เขาจะเปนใคไม่ได้นอกจาก คุณชัยวัตรผู้เป็นบิดาของฟ้าใส





“อ้าว ยัยฟ้า ลูกยังไม่ไปเรียนอีกหรอ”พ่อถาม



“ยังค่ะ..... ตกรถเมลล์ค่ะคุณพ่อ”ฟ้าตอบ





“เอะ...นั่นใครน่ะเพื่อนลูกหรอ”พ่อถาม







“ก้อเพราะนายนี่สิคะทำให้หนูตกถเมล์”ฟ้าใสค้านพร้อมกับหยิบโทรศัพท์มือถือรุ่นใหม่ล่าสุดออกมาโทรหา  เพื่อนสาวที่เทอ สนิทที่สุด





“โห!!เทอมีมือถือรุ่นใหม่ล่าสุดด้วย แหมรถพ่อเทอก้อเท่นะ คันนึงคงหลายล้านน่าดู”ไอลามกทัก

( Blue_Candyไอนี่นี่ยุ่งกับเค้าไปทั่วเลยยย)





“o_Oนี่นายเงียบๆหน่อยได้ป่ะ ไม่เหนหรอคนกำลังคุยโทรศัพท์อยู่”ฟ้าใสดุนายทะลื่ง





“ฮัลโหล!ฝนหรอ วันนี้เราคงเข้าเรียนสายหน่อยนะ^O^ ”ฟ้าพูด







“ทำไมล่ะฟ้า”น้ำฝนเพื่อนสาวแสนสวยของเทอตอบ





“อ๋อก้อพอดีฉันติดธุระน่ะจ่ะ ”ฟ้าใสตอบ





“เฮอะ! ธุระอะไรกันล่ะ มาสายล่ะไม่ว่า แถมยังมีหน้ามำฉันอีก”ไอลามกคิด ( Blue_Candy เออนั่นดิทามมายไม่บอกกับเค้าไปเลยว่าฟัดกับหมามา)





“แล้วเจอกันจ่ะ”ฟ้าใสตอบ







“จ้า”น้ำฝนตอบ





“ฟ้าขึ้นรถได้แล้วลูก”พ่อทัก







“ค่า”ฟ้ารับคำ



****************************************ที่โรงเรียน*****************************************



“ถึงแล้ววววววววว”พ่อบอก



“ค่ะ พ่อส่งหนูตรงนี้ล่ะค่ะ เดี๋ยวพ่อค่อยไปส่งนายนี่นะคะ”ฟ้าใสบอก





“จ้า”พ่อตอบ แล้วฟ้าใสก้อปิดประตูแล้วลงไป





“อ่ะแล้วเราน่ะอยู่โรงเรียนอะไร”พ่อถาม







“ผมก้ออยูโรงเรียนนี้ล่ะครับ” ไอลามกบอก ในใจพลางคิด ถ้าเราทำอะไรไม่ถูกใจยัยนี่เราคงเละแหงๆเลยว่ะ



( Blue_Candyช่ายๆๆเราก้อคิดงั้นว่ะ)





“ไปดูรายชื่อห้องเรียนก่อนดีกว่า”ไอลามกพูด





ฟ้าใสที่กำลังดูรายชื่ออยู่ “นี่นาย นายจะตามจองล้างจองผลาญฉันไปถึงไหนล่ะ”





“อะไรกันอ่ะก้อฉันอยู่โรงเรียนนี้นิจะให้ทำไง”ไอลามกตอบ





(- -)(--)(- -)( --)(--)(--)( - - )เพล้ง...........ฟ้าใสหน้าแตกพร้อมกับวิ่งไปทั้งๆที่ยังหาชื่อตนเองไม่เจอ





“อะไรกันวะ”ไอทะลึ่งงหนัก(-__-)



“(T^T)นี่มันเวรกำอะไรของฉันนะที่ต้องอยู่โรงเรียนเดียวกับไอนี่ด้วย”







(^-^ Blue_Candy แล้วฟ้าใสจะทำไงต่อไปช่วยเป็นกำลังใจหั้ยเทอด้วยนะคะถ้าชอบก้อช่วยกันเม้นด้วยล่ะ)