คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
บทนำ
ณ เมืองเยอร์ราเวีย
เมืองที่เป็นความลับจากมนุษย์ทั่วไป เป็นเมืองเล็กๆที่ลับตาจากผู้คน ธรรมดา เพราะอะไรหนะเหรอ? เพราะมันเป็นเมืองแห่งเวทมนตร์และแฟนตาซี ก็มีบางครั้งบางคราวที่จะมีคนธรรมดาหลงเข้ามาบ้าง แต่คนในเมืองนี้เขาก็ไม่ได้ ใช้เวทมนตร์อย่างเปิดเผยหรอก…ยกเว้นชายคนหนึ่ง ที่เห็นทุกอย่างเป็นเรื่องเล่น…
“เฮ้ย! ไอ้ฮาร์วี่! เล่นแต่เวทป้องกันตัวแบบนี้มันจะสนุกได้ไง!”
“เออ! นี่แกกำลังดูถูกพวกเราเหรอ!!?” ชายสองคนตะโกนใส่ชายผมทองที่ มีชื่อว่าฮาร์วี่ พร้อมกับร่ายเวทโจมตีใส่เขา ชายผมทองดูท่าว่าจะกำลังสนุกสนาน กับการป้องกันตัว ชายผมทองคนนี้แหละที่ใช้เวทมนตร์อย่างเปิดเผย เขาชื่อ ฮาร์วี่ เขามีผมสีทองที่เป็นธรรมชาติ ตาสีฟ้าทะเลลึก สูง182 เซ็นติเมตร และที่สำคัญ ชายอายุ 21 ปีคนนี้เป็นหนึ่งในกลุ่มคนที่เชี่ยวชาญด้านเวทมนตร์ของ เมืองเยอร์ราเวีย
“ถ้าฉันโจมตีพวกแก พวกแกก็แพ้ฉันราบคาบหนะสิ^^” ชายผมทองยังคง วิ่งไปวิ่งมา ใบหน้ามีรอยยิ้มประดับไว้ทำให้ความหล่อของเขาเพิ่มขึ้นเป็นสิบเท่า เพื่อนชายสองคนของเขาแสดงสีหน้าไม่พอใจออกมา คนผมทองจึงต้องหยุดเล่น แล้วหันมาจริงจัง
“ระวังไว้ละกัน^^ เอาละ! ฉันโจมตีละนะ!” ชายผมทองเอามือทั้งสองข้าง มารวมกันทำให้เกิดแสงสีส้มที่ปลายนิ้วชี้กับปลายนิ้วกลางของมือข้างขวา เขายิ้มกวนๆให้เพื่อนทั้งสองของเขาที่ตอนนี้เริ่มเดินถอยหลังกันแล้ว
“พร้อมกันรึยัง…” เขาพูดเสียงเย็นชา ตอนนี้เพื่อนทั้งสองได้กระโดดหลบไปกันแล้ว ชายผมทองชี้นิ้วทั้งสองนิ้วตรงไปข้างหน้าเหมือนรูปปืน แล้วเมื่อยิงก็มีแสงสีส้มยิงตรงไปที่ป่าข้างหน้า ทำให้ป่าผืนนั้นลุกเป็นไฟ
“ฮ่าๆๆๆๆ โหย! ไม่อยากเชื่อว่าเวทเพลิงโจมตีจะมีพลังมากขนาดนี้ ^^” ชายผมทองยิ้มหัวเราะกับผลงานของตนเอง แต่เขาไม่เห็นว่าใครกำลังยืนมองดูเขาหัวเราะ เพื่อนๆของเขาตอนนี้หายไปไหนก็ไม่รู้แล้ว
“ฮาร์วี่” ผู้หญิงผมสีทองที่ถูกมัดไว้พร้อมกับเครื่องประดับที่บ่งบอกว่าเธอเป็นคนมีระดับ กิริยาท่าทางของเธอน่าเกรงขาม คงเป็นเพราะความหยิ่งยะโสของเธอ ชายผมทองหันไปตามเสียงด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม แต่พอเห็นเธอคนนี้ เขาก็ต้องรีบหุบยิ้มทันที
“แม่! เอ่อ...มาทำอะไรแถวนี้ละครับ?^^” ฮาร์วี่ถามคนเป็นแม่พร้อมเอา มือทั้งสองข้างไปกุมไว้ข้างหลัง ทำให้ไปที่เขาสร้างขึ้นดับลงทันที (แต่ต้นไม้ก็ ไม่เหลือแล้วหนะนะ) ผู้หญิงวัยกลางคนยังคงทำหน้านิ่ง ทำเอาคนเป็นลูกยิ้มไม่ออกเลยทีเดียว
“แม่มีเรื่องสำคัญจะบอก…จัดการเรื่องนี้ซะ แล้วตามแม่มา” คนเป็นลูกก้มหัวน้อยๆ เขามองหลังของผู้เป็นแม่ที่ค่อยๆเดินกลับบ้านไป เมื่อหญิงวัยกลางคนลับตา เขาก็ยิ้มออกมาใหม่ รอยยิ้มนั้นไม่ได้เป็นรอยยิ้มดีใจที่ท่านผู้เป็นแม่ได้กลับไปแล้ว แต่เป็นยิ้มที่สื่อถึงความตื่นเต้น
“จะต้องเป็นเรื่องน่าตื่นเต้นแน่ๆเลย^^” เขาหันไปมองซากป่าที่ตนได้เผาไป แล้วก็ร่ายเวทย์ขั้นสูง เมื่อเขายกมือทั้งสองขึ้นป่าผืนนั้นก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม เขาเดินกลับไปที่บ้านของเขาซึ่งเป็นคล้ายปราสาทเลยก็ว่าได้ เมื่อเดินเข้าไปจะเป็นทางบันไดทองทางเพื่อขึ้นไปชั้นสอง ทุกอย่างในบ้านจะเป็นโทนสีขาว ทำให้แม่ของเขากลมกลืนไปกับบ้านเลยทีเดียว
“ฮาร์วี่…”
ชายผมทองหันไปตามเสียงที่เรียกเขา “ครับ?”
“ลูกไม่คิดจะเรียนอะไรบ้างหรอ?” ผู้หญิงวัยกลางคนค่อยๆเดินลงบันไดมาอย่างสง่างาม เธอเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าลูกของเธอ
“ผมเรียนเวทแล้วไงครับ^^” ชายผมทองตอบด้วยหน้าตายิ้มแย้มเช่นเคย ทำให้คนเป็นแม่ต้องขมวดคิ้วเล็กน้อย
“ลูกก็รู้ว่าแม่หมายถึงอะไร” คำพูดนี้ทำเอาเขายิ้มไม่ออกเลยทีเดียว นี่อาจจะเป็นเรื่องจริงจังมากกว่าเรื่องน่าตื่นเต้นแล้วหละสิ เขาทำหน้าคิดหนักอยู่พักหนึ่ง แต่ก็ต้องตอบตามที่เขารู้สึกจริงๆ
“ไม่ครับ ผมไม่มีความสนใจให้กับวิชาอื่นๆเลย ผมจะเรียนแค่เวทมนตร์อย่างเดียว” คนป็นแม่พยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะเดินออกห่างจากลูก
“ถ้าลูกตัดสินใจแบบนั้นแล้ว…ลูกจะต้องแต่งงาน”
“หา?”
“แต่งงานกับผู้หญิงที่ไม่รู้เวท กับคนที่มีความสามารถ เพื่อเติมเต็มในส่วนที่ลูกขาดไป เรื่องนี้แม่จะเป็นคนตัดสินใจให้ลูกเอง เริ่มต้นวันพรุ่งนี้แม่จะเริ่มคัดสตรีที่แม่เห็นว่าเหมาะสมกับลูก แล้ววันอาทิตย์…แม่จะเลือกว่าลูกจะได้ แต่งงานกับใคร พร้อมประกาศเรื่องวันที่จะแต่งงานให้ทั้งเมืองรู้...แม่จะบอกเท่านี้แหละ” หลังจากเธอพูดจบเธอก็เดินกลับขึ้นชั้นบนเหมือนเดิม คนเป็นลูกที่ยังงงงวยกับเรื่องที่แม่เพิ่งพูดไปก็พยายามเรียบเรียงคำพูดของแม่ตน แต่ไม่นานนักเขาก็ส่ายหัวแล้วก็ยักไหล่
“ยังไงฉันก็ไม่สนอยู่แล้วนี่ว่าฉันจะแต่งงานกับใคร ฉันก็จะเป็นคนคนเดิม ปล่อยให้เธอทำหน้าที่การงานตามที่แม่ต้องการไป ส่วนฉันก็แค่ทำหน้าที่ปกป้องเธอก็พอ^^”
หลายวันผ่านไป
แม่ของฮาร์วี่ก็ยังคงหาสตรีที่มีความสมัครใจที่จะแต่งงานกับลูกของตน ผู้หญิงนั้นคัดจากหน้าตาจากบุคลิก และความสามารถ ไม่จำเป็นที่จะต้องมาจากบ้านใหญ่โตหรือมีญาติที่เป็นคนน่านับถือ ใครๆก็มีโอกาสที่จะได้เป็นภรรยาของฮาร์วี่ ที่จริงแล้วฮาร์วี่ก็คิดอยู่เหมือนกันว่ามันควรจะเป็นเขาไม่ใช่เหรอที่ได้เลือก ภรรยาของตน แต่เขาก็ไม่ขัดแม่ของเขาหรอก หลายวันนี้ผ่านไปอย่างรวดเร็ว เร็วกว่าที่เขาคิดไว้เยอะ….
เช้าวันอาทิตย์
“ฮาร์วี่ ได้เวลาแล้ว…”
ชายผมทองเดินออกจากห้องนอนของเขาในเสื้อธรรมดาๆที่เขาใส่เป็นปกติ เสื้อแขนสั้นสีดำกับกางเกงขายาวสีเขียว แม่ของเขาที่ยืนอยู่หน้าห้องนอนถึงกับส่ายหน้า แต่เขาก็ยักไหล่แล้วเดินผ่านแม่เขาไป
“ทุกคน! ยินดีต้อนรับและขอบคุณที่ทุกท่านมาร่วมพิธีสำคัญนี้…”
งานนี้ได้จัดขึ้นที่ลานหน้าบ้านของฮาร์วี่ แม่ของเขาได้เชิญผู้คนมามากมาย มีทั้งที่เขารู้จัก ไม่รู้จัก และไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน ตอนนี้แม่เขาและเขาอยู่บนสิ่งทีเหมือนเวที ทำให้พวกเขาอยู่สูงกว่าคนอื่นๆ ผู้หญิงทั้งหลายที่แม่ของเขาเลือกมาก็นั่งเป็นวงกลมกันอยู่หน้าเวที ทุกคนนั่งหลับตา ส่วนแขกทั้งหลายก็นั่ง เก้าอี้บ้างยืนบ้างอยู่ด้านหลังกลุ่มผู้หญิง ชายผมทองมองดูผู้หญิงทุกคนแต่ก็ไม่ เข้าใจว่าทำไมต้องนั่งหลับตาอยู่บนพื้น = =
“วันนี้จะเป็นวันที่ลูกชายของชั้นได้รับเจ้าสาวเพื่อจะแต่งงาน!”
เสียงเชียร์เกิดขึ้นในหมู่ผู้ชม คำพูดเหล่านั้นทำให้ฮาร์วี่ต้องเบ้ปากเล็กน้อย มันก็แน่อยู่แล้วว่าเขาต้องไม่พอใจ ต้องเป็นเขาไม่ใช่หรอที่เลือก แต่เขาก็เป็นคนพูดเองว่าเขาไม่สนหรอกว่าเขาจะแต่งงานกับใคร พอคิดแบบนั้นเขาก็ถอนหายใจออกยาวๆและยิ้มน้อยๆ
“แต่…ฉันจะให้ชะตาลิขิตเลือกเจ้าสาว…” แม่ของเขาเหลือบมองเขานิดๆ ก่อนจะหันไปพูดต่อ
“ผู้หญิงทุกคนจะหลับตา ส่วนชั้นจะเอาผ้าปิดตา ชะตาลิขิตจะเลือกเจ้า สาวให้ลูกฉันเอง” เมื่อเธอพูดจบ เธอก็เดินลงเวทีไปรับผ้ามาพันตาไว้ เธอเดินเข้าไปยืนตรงกลางของวงกลม ทุกสิ่งรอบข้างเงียบสนิท ทุกคนจับตามองดูเธอ เธอค่อยๆเดินไปที่ของวงกลมแล้วเริ่มเดินวนโดยที่มือข้างหนึ่งกำไว้ข้างลำตัวเมื่อครบรอบ เธอก็เริ่มหมุนเป็นวงกลมเร็วๆ ยกมือข้างที่กำขึ้น แล้วในที่สุดก็เธอก็เดินมาที่ขอบอย่างรวดเร็วแล้วเปลี่ยนมือที่กำมาเป็นชี้ไปข้างหน้าแทน
“เฮือก!!”
บางอย่างทำให้ผู้ชมตกใจและแปลกใจ แล้วทุกอย่างก็เงียบกริบ ชายผมทองที่ตอนแรกนั่งเปลี่ยนมาเป็นยืนอยู่บนเวทีแทน เขาเผยยิ้มน้อยๆออกมา
“เกิดเรื่องน่าตื่นเต้นแล้วหละสิ^^” หญิงที่อยู่กลางวงกลมแก้มัดผ้าที่พันตาออก เพื่อดูว่าเธอได้เลือกใคร
“....” เธอต้องอึ้งกับสิ่งที่เธอเห็น เธอได้เลือกคู่แต่งงานให้ลูกชายเธอแล้ว แต่ผู้หญิงคนนี้ไม่ได้เป็นหนึ่งในผู้หญิงที่เธอได้คัดเลือกไว้ คนที่ยืนอยู่ตรงหน้า เธอคือหญิงสาววัยเดียวกับลูกชายของเธอ ผู้หญิงคนนี้มีผมยาวสีดำยุ่งเหยิงถูกมันเป็นเปีย และผมหน้าที่ยาวปิดตาของเธอไว้ข้างหนึ่ง เธอใส่เสื้อและกางเกงขาสั้นสีดำ และมีเกราะเหล็กตามส่วนสำคัญต่างๆของร่างกายด้วย ในมือข้างขวาถือดาบที่มีของเหลวสีแดงติดอยู่…
ความคิดเห็น