การเข้าค่ายคุณธรรม จริยธรรม [ตอนที่ 2]
เขียนโดย
e_kwan
พอฟังจบก็ต่อด้วยเพลงศรัทธา เอ๊ะ! ชักจะได้กลิ่นลางไม่ดีแล้วล่ะสิ ยังไม่ทันตั้งตัวอะไรซักอย่างพระวิทยากรก็บอกให้ลุกขึ้น และบอกว่าใครที่อ้วน ขาเจ็บ สุขภาพไม่แข็งแรงให้อยู่ด้านนอกคอยช่วยเหลือเพื่อนๆ ที่ทำกิจกรรม และพวกเราก็เริ่มนั่งลงบนขาของเพื่อน นั่งไปซักพักพระวิทยากรก็บอกว่าจับเวลา 15 นาที
พวกเราก็อุตส่าห์นั่งได้ 12 นาที เพื่อนๆ ที่อยู่ด้านนอกแทนที่มันจะมาช่วยเหลือคนที่ทำกิจกรรมอยู่เล้ย พวกที่ทำกิจกรรมอยู่ก็ต่างทำหน้าบอกบุญไม่รับเพราะมันทั้งเกร็ง ชาไปหมดทั้งขาเลยล่ะ
พออยู่ได้อีกประมาณ 1 นาที พระวิทยากรก็บอกให้พอและกลับไปนั่งเป็นแถวเหมือนเดิม และบอกเป็นเชิงว่าพวกเราทำกิจกรรมแพ้ และก็พูดให้พวกเราสำนึก แต่พวกเราไม่เข้าใจว่าพระวิทยากรต้องการจะสื่ออะไรพวกเราก็ยังคงเฮฮากันได้อยู่อย่างนั้นจนพระวิทยากรต้องเรียกครูพี่เลี้ยงเข้ามาและบอกให้ไหว้นักเรียน
ครูก็เดินไหว้ (ตอนนั้นพระวิทยากรได้ยึดธงประจำโรงเรียนไปและเขียนติดธงนั้นว่า "คนขี้แพ้ ม.2 ปี 2552" และ "คนไร้ศักดิ์ศรี ม.2 ปี 2552") นักเรียนแต่ไม่ถึงกับกราบ นักเรียนบางคนถึงกับร้องไห้กันใหญ่
พอเดินไหว้จนทั่วแล้วพระวิทยากรก็สั่งให้ครูคุกเข่าและยกมือไหว้นักเรียนเพื่อเป็นการกู้ศักดิ์ศรีของนักเรียน ซึ่งครูทั้งหมด 7 คนก็ทำดังที่พระวิทยากรว่า พวกเราทั้งหมดก็เลยนั่งคุกเข่ายกมือไหว้ตอบครูทั้ง 7 ทั้งน้ำตา ในที่นั่นเต็มไปด้วยเสียงสะอึกสะอื้นของนักเรียนประมาณ 200 กว่าคน
จนในที่สุดทุกคนก็เดินไปเข้าแถวกราบที่ตักของครูทุกคนพร้อมน้ำตา พอกราบเสร็จแล้วพระวิทยากรก็บอกว่าถ้าอยากได้ธงคืนก็ต้องทำกิจกรรมโดยส่งตัวแทนมาหนึ่งคน ปิดตาเดินไปเอาธงแข่งกับเณร ถ้าได้ธงไปแล้วก็ถือว่าผ่านการเข้าค่ายในครั้งนี้ แต่ถ้าไม่ได้ก็จะเอาธงผืนนี้ไปประจานที่โรงเรียนที่พระวิทยากรจะไปอบรมต่อไป
ทีแรกคนที่เข้าแข่งขันก็เดินๆ ไปแต่ถูกสั่งให้หยุด เขาก็หยุด และปล่อยให้เณรเดินนำมาไกลเขาจึงเดินตรงมา ทุกคนต่างก็เชียร์คนนั้นกันอย่างสุดฤทธิ์ในใจก็หวังว่าเขาจะสามารถทำให้ทุกคนสมปรารถนาได้ ทางด้านเณรรูปนั้นจากที่เคยนำมาและทำท่าว่าจะชนะกลับเดินเลี้ยวมาทางนักเรียนหญิงทำให้นักเรียนหญิงต่างพากันกรี๊ดเสียงดังและบอกให้เณรเดินหนีไป แต่ยิ่งบอกก็ยิ่งเดินเข้ามากลางวง โดยที่ไม่รู้เลยว่านักเรียนชายคนนั้นได้ธงไปแล้ว
ตอนนั้นพวกเราทั้งหมดต่างก็พากันตะโกนสุดเสียงอย่างดีใจ เราถึงกับกระโดดกอดกันพร้อมทั้งน้ำตาที่ไหลมาอีกครั้ง พอหันไปมองทางเณรว่าเป็นยังไงบ้างเมื่อเปิดผ้าปิดตาออกแล้ว ปรากฏว่าเณรถึงกับอึ้งและเดินตุปัดตุเป๋กลับไปหาพระวิทยากร
บรรยากาศในวันนั้นเป็นเรื่องที่พวกเราทั้งชั้น ม.2 ต่างก็จดจำไว้ในความทรงจำดีๆ แม้ว่าในวันนั้นจะมีการเสียน้ำตากันไปบ้าง แต่มันก็ยังเป็นความทรงจำที่งดงามและน่าจดจำซะยิ่งกว่าการเข้าค่ายอบรมครั้งไหนๆ เลย
แจ้ง Blog ไม่เหมาะสม
2 ก.ย. 52
1,299
0
ความคิดเห็น