เจ้าชายรูปหล่อกับองครักษ์หน้าหวาน

ลำดับตอนที่ #1 : เมื่อเรา(จะ)ได้พบกัน

...กรุงปักกิ่งประเทศจีน.....

"องค์ชายควอนเจียงงงงงงงงงองค์ชายควอนเจียงเพค่ะ............." เสียงเรียกของเหล่านางในตะโกนโวกเวกโวยวายเพราะองค์ชายรัชทายาททรงหายตัวไป

"จะตะโกนกันทำไม..มาชิตะ" เสียงของนางกำนัลชั้นสูงดังขึ้นเพราะเริ่มรำคาญ

"ท่านมานาเอะโกะก็องค์ชายรัชทายาทสิเพค่ะ...หายตัวไป"เสียงของนางในเอยขึ้ยอย่างตื่นตระหนก

"มาชิตะ..เราอยู่นี่"องค์ชายควอนเจียงเอยขึ้นมาทางด้านหลัง

"องค์ชายเพค่ะ...องค์ราชินีทรงเรียกหาเพค่ะ"นางในผู้นั้นเอย

"เฮื่อออออ..เสด็จแม่นะเสด็จแม่จะทรงเรียกเราไปตรัสอันใดอีกล่ะคราวนี้"องค์ชายหนุ่มทรงเอยออกมาอย่างเบื่อหน่าย

"หม่อมชั้นว่าพระองค์ทรงรีบเสด็จไปพระตำหนักวังหลวงดีกว่าเพค่ะ"มานาเอโกะเอย

.............................พระตำหนักวังหลวงงงงง......................
"องค์ชายควอนเจียงเข้าเฝ้าเพค่ะ"

"ให้องค์ชายเข้ามาได้"พระราชินีแห่งกรุงปักกิ่งทรงเอยขึ้น

"หม่อมชั้นมาแล้วพะยะค่ะเสด็จแม่"องค์ชายหน้าทะเล้นเอยขึ้น

"พักนี้องค์ชายทำตัวแย่มากเลยน่ะ...การกระทำขององค์ชายอาจจะเป็นการกระทำที่ทำให้ราชวงศ์เสื่อมเสียชื่อเสียงก็เป็นได้"ราชินีเอยพร้องทอดพระเนตรมองพระราชโอรสของพระนางที่กำลังเล่นถ้วยชาของราชวงศ์อย่างมีความสุข

"ควอนเจียง!!!ได้ยินที่แม่พูดมั๊ย

"พะย่ะค่ะ ท่านแม่หม่อมชั้นได้ยินแล้วพะย่ะค่ะ"องค์ชายทรงตรัสขึ้น