รักแสบใส สไตล์เด็กหอ

ลำดับตอนที่ #1 : น้องใหม่ในหอ

"ลูก!! ลงมาทานข้าวเร็วๆเข้าวันนี้พ่อสั่งให้ในครัวทำอาหารของโปรดลูกเลยน้ะ" เสียงสุดขรึมของพ่อตะโกนเรียกฉันด้วยความสดชื่นแต่เช้า ฉันเลยรีบตื่นแล้วแหวกตาตัวเองดูนาฬิกา
อ้ากก! นี่มัน 11.00 น.แล้วนี่หน่า ตายๆๆและตาย วันนี้มีสอบกับเจ๊ไก่ ซะด้วย แหะๆ ชื่ออาจาร์ยที่มหาลัยฉันเองแหละ
ฉันเลยรีบสุดจิตอาบน้ำแต่งตัวทำผมแล้วเวลาก็เลยไป 11.50น.
ฉันเลยรีบวิ่งบึ่งลงมาทานอาหารแล้วพ่อสุดที่เลิฟของฉันก็ถามฉันว่า "เฟรนด์ จะรีบไปไหนหรอลูก"
ฉันตอบด้วยความรรีบร้อนทั้งๆที่มีแอปเปิ้ลอยู่เต็มปากว่า
" หนูจะไปสอบค่ะพ่อวันนี้มีสอบค่ะพ่อหนูลืมไปเลยเลยต้องรีบอ่ะค้ะ
" พ่อทำหน้าเหมือนกับว่าจะหาว่าฉันบ้ายังไงยังงั้นและถามว่า
"วันนี้วันอาทิตย์นี่หน่ามีสอบด้วยเหรอลูก" เอ๋ O_o วันนี้วันอาทิตย์นี่หน่า
จริงด้วยฉันมีสอบวันจันทร์ โอ้ยอะไรนักหนาฟร่ะ
ลืมไปได้ไงเนี่ยก็ดีและจะได้ไม่ต้องไปผจญภัยกับเจ๊ไก่สุดโหดนั่น

ทานข้าววเสร็จฉันกับพ่อก็นั่งดูทีวีที่ห้องรับแขกสุดหรู
ตอนนี้แม่ของฉันเสียชีวิตไปได้ 2 ปีแล้ว ฉันเลยอยู่กับพ่อ
แม่ของฉันชอบอะไรที่หะรูหะรามากๆ บ้านของฉันจึงใหญ่เท่าหมู่บ้านๆหมู่บ้านนึงได้เลย
แต่ตรงกันข้ามกับพ่อ พ่อชอบใช้ชีวิตกับธรรมชาติโดดเดี่ยวแล้วก็ติดดิน
แต่ฉันนี่สิติดเชื้อแม่มาจากไหนก็ไม่รู้อ่ะ ชอบสิ่งที่หะรูหะราตามแม่เลย ฮ่าๆๆ O[]O
สักพักพ่อก็พูดขึ้นมาว่า "เฟรนด์ พ่ออยากให้เฟรนด์ไปอยู่หอ เฟรนด์จะขัดข้องไหม"
อ้าก ยิงคำถามขึ้นมาซะ จะตอบยังไงดีล่ะเนี่ย ฉันก็ไม่เคยทำอะไรให้พ่อสักอย่างนึง
เอาก็เอาว่ะ แต่ว่าชีวิตของฉันจะรันทดไหมเนี่ยในหอจะมีอะไรเหมือนที่บ้านฉันรึเปล่าล่ะ
"กะก็ได้ค่ะพ่อ" ฉันตอบกะตุกะตัก พ่อยิ้มอย่างใจดีและบอกฉันว่า
"พ่อจะต้องฝึกให้ลูกทำอะไรเองได้บ้างแล้วอีกอย่างพ่อจะต้องย้ายไปอยู่ที่ ฮ่องกง อีกนานกว่าจะกลับมาน้ะ พ่อคิดว่าถ้าเฟรนด์อยู่บ้านคนเดียวกับคนใช้อีก 20 -30 คนมันจะเหงาน้ะ"
แว้กก 20-30คนเหงาได้หรือค่ะพ่อ ฮือๆ
ดีซะอีกอะอยู่บ้านคนเดียวแต่ยังไงก็ตอบตกลงไปแล้วล้ะไปด็ได้

และแล้วเวลาก็หมุนมาถึงวันจันทร์วันที่ฉันต้อนั่งสอบในวิชาเจ๊ไก้สุดโหดนี่อ่ะ
พอสอบเสร็จฉันบอกกับยัยพรีมเพื่อนที่เลิฟของฉันว่า
"นี่พรีมฉันจะย้ายเข้าอยู่หอกับเธอด้วยล่ะ"
ยัยพรีมดีใจมากจัดเฮฮาและโผเข้ากอดฉันแน่นจนจะตายก่อนได้อยู่หอ
"พรีมเธอดีใจยังกับได้ตั๋วเครื่องบินไปเที่ยวรอบโลกซะอย่างงั้นล่ะฮะ"
ยัยพรีมดีจัยปลื้มมมฉันมาตลอดจนถึงวันที่ต้องย้ายเข้าหอจริง
"พ่อหนูไปแล้วน้ะค่ะ" ฉันพูดแบบยิ้มๆแต่จริงๆแล้ว(แงแงแม่จ๋าช่วยเฟรนด์ด้วย
"ไปเถอะดูแลตัวเองด้วยน้ะพ่อจะติดต่อไปบ่อยๆน้ะ"
พ่อพูดยังกับฉันเป็นเด็กประถมที่เรียนโรงเรียนประจำ ฮ่าๆ ก็ฉันมันคุณหนูนี่หน่าทำอะไรเองไม่ค่อยจะเป็นหรอก

พอถึงที่หอ
 ฉันอยากให้ยัยพรีมเพื่อนที่เลิฟของฉันมาอยู่ห้องเดียวกับฉันเพราะว่าฉันน้ะกลัวผีมากๆเลยล่ะ
แล้วอีกอย่างห้องของฉันก็ใหญ่แบบเว่อร์ๆด้วยล่ะ พ่อของฉันกลัวฉันจะลำลบากด้วยแหละ
แต่ว่ามันก้ดีแล้วนี่หน่าแล้วนี่ฉันบ่นทำไมเนี่ย หา!!
"พรีมเธอย้ายมาห้องเดียวกับฉันได้ไหมอ่ะ ที่ฉันมาอยู่หอฉันอยากจะอยู่กับเธอน้ะ"
ฉันใส่ความตอแลเข้าไปอย่างจัง ฮ่าๆๆๆ   
"ได้สิฉันก็เพื่ออีตคนข้างๆห้องฉันเหมือนกันมันชอบละเมอเดินมาเคาะประตูห้องฉันแล้วเรียก เมียจ้ะเมียจ๋าอะไรนั่น"
ฮ่าๆๆๆๆ ยัยพรีมเธอโชคดีจังมีคนบ้าอยากเป็นแฟนอ่ะ ฮ่าๆๆ
พอยัยพรีมเปิกระเป๋าเดินทางสุดเว่อร์ของฉันดูยัยนั่นถึงกับตกตะลึงตึงโบ๊ะ ฮ่าๆ
ตกใจอะไรกันในกระเป๋าฉันน้ะมีเสื้อผ้าไม่กี่ร้อยตัวแถมเครื่องประคับสร้อย
ตุ่มหู แหวน นาฬิกา เครื่องแต่งหน้า
แล้วแถม คอมพิวเตอร์โน๊ตบุค โมเดมไฮสปีดอินเทอร์เน็ต
ทอล์คกิ้งดิค โทรศัพท์มือถืออีกสองเครื่องพร้อมที่ชาร์จ+กระเป๋าตัง ไอพอท
ตุ๊กตาที่เลิฟและของสะสมมากมายอีกร้อยๆชิ้น
ยัยพรีมทำหน้าเอ๋อแล้วหันมาถามฉันว่า "นี่เธอจะเอาเที่ยวรอบโลกรึไงเอาของไปซะ โฮะๆ"
ยัยพรีมพูดไปขำไป"ฉันมันไม่ใช่คนติดดินอย่างเธอนี่หน่า"
ที่ฉันตอบไปอย่างนั้นก็เพราะว่า ยัยพรีมเพื่อนของฉันเป็นประภทเดียวกับพ่อของฉันเด๊ะๆ
ติดดินนั่นแหละ จะอยู่กันรอดไหมเนี่ยU-U

~ หอมเอยหอมดอกกระถิน ~ แอ้กก เสียงโทรศัพท์ฉันทำไมกลายเป็นอย่างนี้ไปได้จ้ะ
โอ้วจอร์ชให้ตายสิ พ่อแน่ๆเลยทำให้เสียงโทรศัพท์มือถือฉันเป็นแบบนี้ ชิชิ
"ฮัลโหล เฟรนด์พูดค่ะ" ฉันรับมือถือแล้วได้ยินเสียงหล่อๆตอบมาว่า "
นี่เธอเพิ่งย้ายเข้ามาอยู่ห้องข้างๆฉันใช่ไหม โอเคล่ะแค่นี้น้ะ "
ตาบ้านั่นพูดเองเออเอง แต่เสียงเค้าหล่อมากเลยน้ะ #_# ยิ้มมม

อยากรู้มั้ยว่าชายคนนั้นเป็นใคร ติดตามชมตอนต่อไปจ้า