คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : 'shut up :p chapter.six
'shut up :p chapter.six
“ถึงแล้ว....” ปิงปองหันมาพูดกับรุ่นน้องที่ทุกทีจะยิ้มแย้มแจ่มใส แต่ไหง? วันนี้ทำหน้าหมดอาลัยตายอยากขนาดนั้น -_-
“ขอบคุณค่ะรุ่นพี่”
“เดี๋ยว...วันนี้เป็นอะไรไป? แปลกนะเธอ ฉันชักตามอารมณ์ไม่ทันแล้วล่ะ - -;;”
“ไม่เป็นไรค่ะ...พี่อีฟอยู่ไหนหรอคะ?”
“ทำไม!....ถามหาแต่เช้า ติดใจมันรึไง! ไอ้หน้าปลาตรีนนั่น- -”
“เปล่าค่ะ...”
“มันคงจะไปตายซากแถวไหนซักที่ คงจะแถวนี้แหละ มันชอบมานอนดาดฟ้าตึกเรียนเธอ - -!”
“ขอบคุณมากนะคะ...”
“เป็นอะไรของเค้านะ” ร่างโปร่งถามตัวเองก่อนจะขับรถไปจอดที่ตึกเรียนของตนเอง
ตึก บัญชี
คนตัวเดินไปยังลิฟท์เพื่อขึ้นไปตามหา บุคคลที่การถามเรื่องบางสิ่งบางอย่างที่ยังค้างคาใจ…
คำถามที่ต้องการคำตอบเพื่อย้ำให้แน่ชัดว่าความจริงคืออะไร
แต่ถึงไม่มีคำตอบ…ทุกสิ่งทุกอย่างมันก็ชัดเจนอยู่แล้ว
รูปใบนั้น…ได้บอกความจริงทุกอย่างไว้แล้ว
เพียงแต่…
หัวใจ…ต่อต้านความจริง
ความจริง…ที่ไม่เคยหนีพ้น…
แอ๊ด…
คนตัวเล็กผลักประตูเหล็กหนาออกอย่างช้าๆ ขาเรียวก้าวก่อนจะสอดส่องสายตาหารุ่นพี่
“พี่อีฟ...”
“อะ อ่าวว ^^...สวัสดียามเช้าครับน้องไอซ์”
“ค่ะ”
“เห้ย!! =[]=!!~ ทำไมน้องไอซ์แลดูคล้ายผีเยี่ยงนี้ละครับ!?”
“- -;; ช่างเถอะค่ะ....พี่อีฟ ไอซ์ขอถามอะไรหน่อยได้ไหมคะ?”
“ถามมาเลยครับ....เรื่องทุกเรื่องของทุกคนมันก็เหมือนเรื่องของพี่ ^^”
“คนชื่อเม....เป็นอะไรกับพี่ปองหรอคะ?”
“O_O!!! น้องไอซ์รู้จักเมนั้นได้ไงคะ?”
“คือเค้า.....”
“เค้าอะไรน้องไอซ์...?”
“เค้ามาหาไอซ์เมื่อวานนี้”
“O[]o!!! กลับมาได้ไงวะเนี่ย!!!!”
“พี่อีฟพอจะเล่าให้ไอซ์ฟังได้ไหมคะว่าเค้าเป็นอะไรกับพี่ปอง”
“O[]o!! มันมาได้ยังไง...~”
“พี่อีฟ...!”
“อ่อ !! ค่ะๆ T^T ขอโทษที พี่ค้างน่ะ....เอ่อ น้องไอซ์แน่ใจหรอว่าอยากรู้จริงๆ”
“ค่ะ”
“คือ....เมเป็นแฟนเก่าของปองน่ะแล้ว....ไอ้ปองกับเมเป็นแฟนกันมาตั้งแต่เกรด11แล้วแหละ แต่ที่เลิกกันเพราะ…เอ่อ…ช่างมันเถอะน้องไอซ์ เอาเป็นว่าอย่าไปคิดอะไรเลยนะ ^^”
ขอโทษที…พี่ไม่สามารถบอกอะไรไปได้มากกว่านี้แล้ว
“ฮึก....จริงหรอคะ?”
“เอ่อ...ครับ อย่าร้องไห้สิน้องไอซ์ มันเป็นอดีตไปแล้วนะครับ”
“แต่ ฮึก พี่ปองคงยังรักเค้าอยู่”
“ไม่หรอกครับ น้องไอซ์มั่นใจในตัวไอ้ปองสิ”
“ฮึก.... ฮึก ฮืออ ไอซ์กลัว ฮึก ผู้หญิงคนนั้นเค้าเพอร์เฟ็กต์ ฮึก”
“โอ๋....อย่าร้องนะครับ....ไม่ร้องนะเดี๋ยวไม่สวย” คนตัวสูงดึงรุ่นน้องมาสวมกอดอย่างช่วยไม่ได้
ก็แค่ปลอบ…ไม่ได้คิดอะไรเกินเลย คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง
“ฮึก....”
“ไม่ร้องนะครับ”
อีฟและไอซ์สวมกอดกันนาน และนานพอที่จะมีคนๆหนึ่งขึ้นมาเห็น…
หึ!...ที่เมื่อเช้าเปลี่ยนไปเพราะอย่างนี้นี่เอง
คงดีใจจนร้องไห้เลยสินะ…ที่ได้กอดกับเพื่อนของฉัน
เพื่อนของฉัน…ที่หักหลังฉัน !
“ไอ้ปอง....เป็นไรวะ? นี่ไงหนังสือมึง”
“.............”
“ไอ้ปอง มึงฟังกูหน่อยสิวะ” อีฟที่วิ่งตามมารั้งไหล่เพื่อนรักไว้
“........มีอะไรต้องฟัง!!! ภาพทุกอย่างมันฟ้องหมดแล้ว!!! มึงคิดจะหักหลังกูไงล่ะไอ้เพื่อนทรยศ!!”
“ไอ้ปอง!!! มึงฟังกูก่อนสิ!!”
“คนอย่างมึง!! ทำไมต้องฟัง!!!”
“มึงเลิกบ้าสักที!!! มึงหุบปากของมึง แล้วฟังกูพูดนะ!!!”
“.......”
“ใจเย็นๆทั้งคู่ ใจเย็น T^T” กวาที่ยืนระหว่างกลางเอ่ยด้วยความหวั่นวิตก T^T
พระเจ้า…ช่วยกวาน้อยด้วย TOT!!
“เฮอะ! จะให้กูฟังอะไรอีกล่ะ มึงจะแก้ตัวอะไรอีก สนุกนักใช่มั้ยเวลาแย่งแฟนกูน่ะ!!”
“ไอ้ปอง!!”
“พอกูเป็นแฟนเม มึงก็แย่งเมไปจากกู แล้วนี่อะไร!!! !”
“......กูกับน้องไอซ์...เราไม่ได้เป็นอะไรอย่างที่มึงคิด เราสองคนแค่...” คำพูดนั้นทำเอาปิงปองฉุน ความอดทนเส้นสุดท้ายขาดลง สติที่มีจึงหมดสิ้น
“เราสองคนงั้นหรอ!!!” สิ้นคำพูด เขาก็ปล่อยหมัด
ผลั๊วะ!!!!
“…!!!”
“ว๊ากกก!!! อย่าต่อยกันๆ T^T กูขอร้อง....”
ตายห่าล่ะ!!! ไอ้ปองก็ชำนาญการฆ่าคนอย่างง่ายดาย ไอ้อีฟก็ฆ่าได้หยามไม่ได้ แล้วกูล่ะ..อ๋อ…กูเป็นทาสนี่หว่า T^T!!!
++++++++++++++++++++++++++
ตอนนี้สั้นไปหน่อย T-T
ไม่ว่ากันน้ะ !!
ขอโทษที่อัพช้า ช่วงนี้ไรท์เตอร์กดดันมาก
อยากอัพ แต่ก็ขี้เกียจ
๕๕๕๕ ๕
แต่ก็จะมาอัพเรื่อยๆนะ
รอๆกันหน่อยก็แล้วกัน =3=
ความคิดเห็น