คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : 'shut up :p chapter.seven {ร้อยเปอร์เซ็นต์!}
'shut up :p chapter.seven
“ไอ้อีฟ!!..มึงกับกู ไม่ใช่เพื่อนกัน…อีกต่อไป!!” ปิงปองที่มีอารมณ์เดือดดาด ลั่นวาจาออกมาทำเอาคนฟังตกใจ
“เฮ้ย!...ไอ้ปอง ใจเย็นหน่อยไม่ได้รึไงวะ!!” เสียงกวาตะโกนขึ้น
“มึงจะให้กูใจเย็นไปเพื่ออะไร ในเมื่อ… โว้ย!!”
“ทำไมมึงไม่ฟังเหตุผลไอ้อีฟบ้างล่ะวะ !”
“…หึ!”
“รุ่นพี่คะ…รุ่นพี่ไม่ใช่คนไม่มีเหตุผลไม่ใช่เหรอคะ แล้วทำไมถึง…” เสียงหวานจากข้างหลังปิงปองดังขึ้นอย่างยากลำบาก
“เธอ…”
“รุ่นพี่ไปต่อยพี่อีฟเขาทำไม…ไร้เหตุผลที่สุด!”
“ทำไมต้องปกป้องมันด้วย!!” คนตัวสูงบีบแขนคนตรงหน้าอย่างรุนแรงด้วยอารมณ์ที่ฉุดไม่อยู่
“เลิกบ้าสะ…อุ๊บ” ยังไม่ทันจบประโยค ปิงปองก็ดึงไอซ์เค้ามาจูบ ริมฝีปากหนากดจูบลงไปอย่างหนักหน่วง
เพี๊ยะ!
“หึ! คนอย่างฉันทำอะไรก็ผิดไปหมดสินะ…ในสายตาเธอ”
“ใช่! พี่น่ะ!! ทำอะไรก็ผิดไปเสียทุกเรื่อง นิสัยก็แย่ เอาแต่ใจ ขี้รำคาญแถมยัง…หลอกหลวง ฮึก…”
“หลอกหลวง?...อ้าว..ไอซ์!! อย่าพึ่งไป” คนตัวสูงทวนคำอย่างฉงน นึกยังไงก็นึกไม่ออก ว่าตัวเองไปหลอกอะไรคนตรงหน้า แต่ตอนนี้มันก็สายไปเสียแล้ว เพราะคนตรงหน้ากำลังจะเดินจากไปเสียแล้ว
พอกันที…คนหลอกหลวง
ต่อจากนี้ฉันจะไม่มาให้พี่เห็นหน้าอีกแล้ว!!
ณ ส้วม (เอ่อ…ห้องน้ำ -_-;)
“ปวดขรี้เว้ย!! แต่ขรี้ไม่ออก เพราะกลุ้มใจ !! TOT” เสียงทุ้มดังลั่นในห้องน้ำห้องหนึ่งในบรรดาห้องน้ำห้องอื่นที่ไร้ร่องรอยของคน เจ้าตัวก็เลยพูดออกมาอย่างไม่อายปาก
“เพื่อนที่คบกันมานาน…กลุ่มคนหล่อกำลังจะแตก โอ้! ไม่นะ TOT!!” แตงกวาที่กำลังพยายามถ่ายหนัก(ขรี้นั้นแหละ -_-)พูดอย่างกลุ้มใจ
ปิงปอง…เพื่อนที่เข้าใจยากและแสดงออกด้านอารมณ์ได้ไม่ดีนัก แต่มันก็รักเพื่อนด้วยความจริงใจ
ส่วนไอ้อีฟ…เพื่อนสุดกวนส้นตรีน(?)และเฮฮาไร้สาระ ที่คอยเฮฮาและไปไหนไปกันกับกูตลอด
เฮ้อ…กวาน้อยล่ะกลุ้มใจ…=_=
“สู้ตาย! เพื่อหามูลที่มีสุขภาพดีมาทำการทดลอง…หนูนิว สู้ๆ =w=!~” เสียงใสเจื้อยแจ้วของของตัวเล็กเด็กแพทย์เดินเข้ามาทำภารกิจในห้องน้ำ นั้นก็คือ…การหาอึ(-_ -;)เพื่อการทดลอง
“โว้ย!! อยากจะบ้า TOT เครียดก็เครียด จะขรี้ก็ขรี้ไม่ออก T[]T!!!”
…O_O? เสียงใครนะ
“คิดถึงเรื่องดีๆ ดีกว่าจะได้ขรี้ออก เออ!…เด็กคณะแพทย์คนสวย =w= คึๆ”
เด็กคณะแพทย์เหรอ ใครอ่า!?
“แม่ของลูก คึๆ…นิวจัง =3= คิดถึงจัง >.<”
นะ…นะ…นิวจัง =[]=
คงไม่ใช่ฉันหรอกมั้ง -_-;
“เฮ้อ…” เสียงถอนให้ใจยาวอย่างกลุ้มใจดังขึ้นก้องไปทั้งดาดฟ้าอันเงียบสนิทของตึกคณะบัญชี ที่สิงสถิตของคนร่างสูง
“กูคงทำผิดกับมึงมากจนมึงไม่ไว้ใจและตัดขาดความเป็นเพื่อนไปแล้วสินะ เฮ้อ…”
“เรื่องของเมน่ะ กูยอมรับว่ากูชอบเขา แต่กูไม่เคยคิดจะแย่งเมไปจากมึงเลยนะไอ่ปิงปอง…”
“ส่วนน้องไอซ์…กูก็แค่ปลอบ ไม่ได้คิดอะไรเกินเลยสักนิด”
“ทำไมมึงไม่ฟังกูบ้างล่ะวะ เฮ้อ…”
“อะแฮ่ม…คุณสามีคะ คุณถอนหายใจไปสามครั้งแล้วนะคะ ไม่เคยได้ยินหรือไงว่าถอนหายใจครั้งหนึ่งอายุก็จะสั้นไปหนึ่งวันนะคะ ~” เสียงหวานเอ่ยขึ้นข้างหูของอีฟ ก่อนที่จะยิ้มหวานหยดย้อย ซึ่งไม่ว่าใครที่เห็นก็ต้องเคลิบเคลิ้ม แต่สำหรับคนตัวสูงแล้ว มันช่างน่าสะพรึงกลัว TOT!!
“เฮ้ย! มาได้ไง =[]=!”
“มาได้ไงไม่สำคัญหรอกค่ะ =_=; ว่าแต่คุณสามีเป็นอะไรไปคะเนี่ย..?”
“เลิกเรียกฉันว่าคุณสามีสักทีสิยัยน้องบ้า -_-++!!”
“ก็รุ่นพี่เป็นสามีฉันหนิ !!”
“รู้สึกว่าฉันไม่เคยพูดว่าเป็นสามีเธอนะ -_-”
“รุ่นพี่ไม่ได้พูด แต่รุ่นกระทำ T-T จนตัวฉันบอบช้ำ TOT~”
“ก็บอกแล้วไงว่าฉันไม่ได้เกินเลยกับเธอเลยน่ะ!”
“ถ้าไม่ได้เกินเลยแล้วทำไมเสื้อฉันหลุดลุ่ยอย่างงั้นเล่า !” คนตัวเล็กพูดเอาเรื่องก่อนที่จะกระชากคอเสื้ออย่างนักเลง
“เฮ้ย…T-T”
“ตกลงจะเอาไง จะเป็นแฟนฉันมั้ย”
“ค่ะ TOT”
“เป็นผู้ชายต้องพูดครับสิยะ!!”
“ฉันเป็นผู้หญิง T-T”
“นมแข็งหยังกับกล้าม จะไม่ให้เรียกว่าผู้ชายได้ไงเล่า !!”
“=[]=!!!!!!!”
++++++++++++++++++++++++++
แต่ละตอนมันสั้นขึ้นเรื่อยๆ
T_____T~
ไว้ตอนหน้าจะยาวขึ้นนะ
กระผมขอโทษ (ก้มกราบ)
ไรท์เตอร์เปิดเทอมแล้ว ~
เปิดมาวันแรกก็มีปัญหากับครูเลย
เบื่อครูจัง(ว่ะ)ค่ะ
น่ารำคาญ ปากมาก
มายุ่งมาว่าห้องหนึ่งอยู่ได้
ห้องตัวเองไม่ดูแล
โง่!
เบื่อโว้ย !!!!
-_-!!!!
ความคิดเห็น