คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : falling in love 01 100%
Falling In Love
1
รี้ เสียเอะอ่ะโวยวายอนัเรียนม.ปลาย าย ปี 2 ห้อ B ัไปทั่วทั้ห้อในเวลานี้ ทำไมนะหรอ เพราะนี่ือเสียริ่ที่เป็นสัาว่าารเรียนอันสุแสนะทรมารมาลอทั้วันนี้ไ้สิ้นสุลแล้ว เ็นัเรียนหลายน่า็รีบยัหนัสือ หรือพวอุปร์ารเรียนลระเป๋าอัวเอให้เร็วที่สุแล้ววิ่ออาห้อไป
“มันะรีบไปไหนอพวมันว่ะ ลัวบ้านหายไ?” เป็นเสียอเ้าแบฮยอน เพื่อนรัอผมเอรับ อ้อลืมแนะนำัวไปเลย ผมโ ยอู ผู้น่ารั เห็นแบฮยอนบอไว้แบบนั้นอ่ะนะ^^"
“็เลิเรียนแล้วนี่ใรๆ็อยาลับบ้านเร็วๆไ” ผมอบแบฮยอนไปพร้อมับยิ้มอารม์ี และเ็บอใส่ระเป๋าไป้วย
“่ะ โยอู อย่ามายิ้มแบบนี้ับันนะิว่าน่ารัหรือไัน” “แล้วไม่น่ารัหรอ” “ไม่อ่ะไม่น่ารัเลยยย” แบฮยอนพู้วยน้ำเสียที่ิะหมั่นไส้นินิ พร้อมับับแ้มทั้สอ้าอผมยืออาัน
“อ่ะอ่ะแบฮยอนเราเ็บนะ” “ เ็บ็เรื่ออแิใรใ้ให้มาทำหน้าน่ารัใส่นอื่นเาหล่ะน่าหมั่นไส้ริๆ” แล้วเมื่อี้ใรบอไม่หน้ารัอ่ะเ้าแบฮยอนหมาบ้า ผมไ้แ่่ามันในในั่นแหละรับไม่ล้าพูออไปริๆไม่ั้นแ้มทั้สอ้าอผมไ้หลุิมือมันแน่
“ไม่เอานะแบฮยอนเลิแล้เราไ้แล้ว” ผมบอแบฮยอนไป้วยสีหน้านิ่ๆ่อนปัมือมันออเบาๆ “อะไรแล้แ่นี้ไม่ไ้ไ?” ผมแสร้ทำเป็นไม่สนใมันรับ เอาระเป๋าึ้นมาสะพายแล้วเินนำออไป แอบเห็นมันหน้าเสียไปนินึ้วยสะใริๆเลย
“นี่ยอูแโรธันหรอ นี่แไม่ไ้ยินันพูหรือไฮ่ะ!” เ้าแบฮยอนโวยวายามหลัผมมาิๆ อยาะบอเหลือเินว่ายอูนนี้ไม่ไ้โรธแบฮยอนเพื่อนรัันิเลย เพียแ่อยาะแล้เท่านั้นแหละ็นะแบฮยอนอบแล้ยอูอ่ะ และอีอย่านี่็เย็นมาแล้ว ลับบ้าน้ายอูลัวแม่เป็นห่ว
“นี่ยอูแโรธันริๆหรอ แ่นี้แโรธันหรอ ล้าียัไมาโรธแบฮยอนผู้หล่อเหลาที่สุในสามโลนนี้ฮ่ะ!” เสียแบฮยอนโวยวายัมารับ นี่ถ้าเป็นเวลาปิที่มีนอยู่มันะถูสวยับ้อหามาสร้ามลพิษทาเสียให้ับนอื่นเาไปแล้ว และสุท้ายผมเลยยอมแพ้หันไปหามันพร้อมับระเบิหัวเราะออมาอย่าลั้นไม่อยู่
“ฮ่ะฮ่ะฮ่า แบฮยอนหน้านายลัเลย” ็มันลรินี่นาหน้ามันเหมือนหมาที่ถูเมินเ้าอไม่สนใ เหมือนนที่ทำวามผิแล้วำลัสำนิไ้ เห็นแล้วลเป็นบ้า(^0^)
“นี่นายแล้ันหรอ โยอู นายนี่มัน…ันโรธนายแล้ว ไมุ่ยับนายแล้วววว” อาวทำไมเป็นี้อ่ะ ลายเป็นว่าผม้อามไป้อมันให้หายโรธ มันเลยบอให้ผมเลี้ยน้ำับเ้นมหน้าโรเรียนเพื่อเป็นารไถ่โทษ อ่าอนนี้ยัไ็ไ้อ่ะ เพราะยอูนนี้อยาะลับบ้านเ็มแ่แล้ว
ว่าที่ผมะาม้อ พยอน แบฮยอน เพื่อนรัอผมไ้นั้นมัน่าลำบายาเย็นสุแสนะเ็นรึ้นภูเา็ว่าไ้(?)
ผม้อยอมแล้วยเิน่านมอวันพรุ่นี้เลยให้ายเถอะ เห็นมันัวเล็พอๆับผม แุ่นพระ!!นอะไรินุะมัยา
นพี่เสสิ้า เ้าอร้านเ้นมถึับยืนอึ้ ทึ่ ้า เมื่อเ้าแบฮยอน
สั่เ้นมไปประมา 5 ิ้นให่ๆ แล้วินหมภายในเวลา 3 นาที O_O ยัไม่พอนะรับ เพราะมันยัสั่ านม โโ้ปั่น
และสารพัน้ำอีมามาย่ายอปาลอลา แบฮยอนเพื่อนรั
ยอูนน่ารันนี้อยาะบอว่า แถวบ้าน
ยอ เ้าไม่เรียว่าินนะ
เ้าเรียว่า “ิแ” มาว่า และว่าะลับถึบ้านไ้นั้น็ปาไปเือบสอทุ่มเลยทีเียว
เฮ้ออออออ~ เหนื่อยะมัเลยย ผมถอนหายใออมา่อนะเปิประัวรั้ว
แล้วเินเ้าบ้านไป
“ยอน้อยลับมาแล้วเหรอลู” ุนายโผู้เป็นแม่เินมาหาพร้อมะออลูายัวน้อยที่อนนี้ทำหน้าอแอออ้อน
นผู้เป็นแม่ทนไม่ไหวเลยฟัแ้มลูายไปหลายที
“ไม่้อมาทำหน้าอ้อนแม่แบบนั้นเลยนะ
เราโแล้วนะ๊ะไม่ใ่เ็ 3 วบแล้วนี้”
“ุแม่อ่ะ
ยออ้อนไม่ไ้หรอรับไม่รัยอแล้วหรอรับ”
ุนายโไ้แ่ยิ้มออมาอย่าเหนื่อยใ
เมื่อเห็นลูายัวน้อยทำบาเบะยื่น เหมือนเ็ที่ำลัะร้อให้เพราะโนัใ
“รัสิรับ
ถ้าแม่ไม่รั ยอน้อยอแม่ แล้วะให้แม่ไปรัหมูน้อยที่ไหนหละ
หืมมม” ยอูยิ้มแ้มแทบปริอพร้อม้มลไปห้อมพวแ้มนิ่มอนเป็นแม่หลารั้
“ ยอ็รัแม่มานะรับ รัที่สุเลยนะสาวสวย” หยอำหวานนนเป็นแม่ไ้แ่ยิ้มอย่าเอ็นูให้ับวามน่ารัอลูายัวน้อยอเธอนนี้
“พอเลยนะไปอาบน้ำไ้แล้ว แล้วเี๋ยวลมาิน้าว
แม่ทำอโปรอยอน้อยไว้เยอะเลย”
เมื่อไ้ยินว่านเป็นแม่ทำับ้าวอโปรอนเอาไว้ ยอูเลยรีบวิ่ึ้นไปบนห้อ
รีบอาบน้ำแ่ัวแล้วลมาิน้าวับผู้เป็นแม่ บนโ๊ะอาหารสอแม่ลูนัุ่ยันอย่ามีวามสุ
วันนี้เป็นอีวันที่มีวามสุและวุ่นวายอ
โ ยอูอีวันเลยสินะ…
( บไปอีอนว่าะมา่อเนิ่นนานเป็นปีๆ
)
ความคิดเห็น