ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : A Code / โน้ตลับ รหัส 'A'
Chapter 1
โน้ตลับ รหัส 'A'
ชานเมืองอินชอนที่ติดกับผืนน้ำทะเลสีน้ำตาลขุ่นๆที่ทอดยาวออกไปเหลือบดำเทาตามสีสันธรรมชาติของก้อนกรวดเม็ดเล็กใหญ่คละไปกับโขกหินดินโคลนและผืนทราย สภาพนี้มักเกิดขึ้นในช่วงเปลี่ยนผ่านฤดูกาล จากทะเลที่เคยเป็นผืนน้ำแข็งในหน้าหนาวย้อนคืนสู่สายน้ำอีกครั้งตอนย่างเข้าฤดูใบไม้ผลิ ปีนี้ก็เช่นกันเกร็ดหิมะที่ตกค้างอยู่ตามพื้นทราย สะท้อนเข้ากับแสงระยิบระยับในยามเช้า ดูสวยงามราวกับอัญมณีล้ำค่าบนผืนดิน ความสวยงามที่สัมผัสได้ด้วยตา แม้ไม่มีราคาค่างวดเป็นตัวเลขที่จับต้องได้ แต่กลับมีคุณค่าทางจิตใจและดึงดูดสายตาของผู้คนได้นานๆ เป็นที่พักใจได้ชั่วครู่หรืออาจจะบางขณะที่ได้ปล่อยใจไปตามความงามของธรรมชาติ อย่างเขาคนนี้ โดคยองซู ที่มีอาชีพเบื้องหลังเป็นนักเขียน และเบื้องหน้าเป็นคุณหมอ การรับบทบาทที่หลากหลายไม่ได้ทำให้ตัวตนเปลี่ยนไปแต่อย่างใด แต่ทำให้ผมรู้คุณค่าของเวลามากขึ้น ยิ่งกับคนรักแล้ว ทุกวินาทีช่างมีค่ากว่าอะไรทั้งหมด อย่าลืมใส่ใจคนที่มีค่ากับใจอยู่เสมอนะครับ
สบตากลมโตเข้ากับผืนน้ำกว้างขวางสุดลูกหูลูกตาเบื้องหน้าผมอีกครั้ง มันเชื่อมขนานเข้ากับถนนสายยาวที่ทอดตรงเข้าสู่สะพานแขวนใหญ่ที่จะว่าไปก็ช่างดูแข็งแรงและมั่นคง สิ่งเหล่านี้จะพาผมไปยังปลายทางที่สิ้นสุดลง ..โซล.. เมืองใหญ่ที่กุมความลับไว้หลายสิ่งหลายอย่าง รวมทั้งความลับมากมายของผมก็อัดแน่นอยู่ที่นี่
สถานที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความทรงจำในอดีตที่ยังส่งผลต่อปัจจุบัน
จุดเริ่มต้นเล็กๆจากความขี้ลืม
จุดเริ่มต้นเล็กๆจากความขี้ลืม
จะ ความบังเอิญ หรือ พรหมลิขิต ที่พาเรา
อ่านหนังสือเล่มเดียวกัน
สถานที่เดียวกัน
เวลาใกล้ๆกัน
คุณเชื่อในความรู้สึกที่มีไหม?
สถานที่เดียวกัน
เวลาใกล้ๆกัน
คุณเชื่อในความรู้สึกที่มีไหม?
เพราะผมเลือกที่จะเชื่อหัวใจแล้วตัดสินใจ มากกว่าใช้สมอง
เป็นผม ที่ลืมของไว้ตรงนู้นตรงนี้บ่อย ผมจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่า ครั้งสุดท้ายวางไว้ที่ไหน จนต้องเดินย้อนๆไปแล้วเริ่มหา ผมถึงจะเจอ อ้อ อยู่นี่เอง
เป็นผม ที่ลืมของไว้ตรงนู้นตรงนี้บ่อย ผมจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่า ครั้งสุดท้ายวางไว้ที่ไหน จนต้องเดินย้อนๆไปแล้วเริ่มหา ผมถึงจะเจอ อ้อ อยู่นี่เอง
โน้ตอันแรก ผมก็ลืมไว้ในหนังสือเล่มโปรดที่ผมชอบมายืมอ่านที่มุมอ่านเดิมๆถ้ามันว่างอยู่ในตอนที่ผมมาถึง หนังสือแบบเดียวกันมีประมาณ4-5เล่ม แต่ก็แปลก เล่มที่ผมมักจะหยิบอ่านกลับเป็นเล่มที่บยอนนิมเลือกจะหยิบถ้ามันยังอยู่บนชั้นเช่นกัน
อ้อ ข้อความในโน้ตที่ผมลืมไว้ ก็เหมือนโน้ตช่วยจำทั่วไปๆ จริงๆสำหรับบางคนอาจจะไม่ให้ความสำคัญก็ได้ แต่ผมใส่ใจในทุกๆข้อความที่เขียน เหมือนกับทุกคนที่ผมให้ความสนใจ
... ทำให้ทุกเรื่องราว ทุกสถานที่ และสิ่งรอบๆตัวเราให้เป็นเรื่องแปลกใหม่อยู่เสมอ แล้วเราจะมีความสุขกับงานที่ทำ...
... ทำให้ทุกเรื่องราว ทุกสถานที่ และสิ่งรอบๆตัวเราให้เป็นเรื่องแปลกใหม่อยู่เสมอ แล้วเราจะมีความสุขกับงานที่ทำ...
ผมขีดไฮไลท์สีส้มไว้ด้วย ผมจำได้ โน้ตแรกที่สำคัญจริงๆ
ผมเป็นคนนิสัยแปลกๆอย่างนึงคือ ชอบจดช้อตโน้ต เวลาเจออะไรที่อ่านแล้วโดนใจหรือเห็นว่าจะเป็นประโยชน์กับเราในอนาคต ผมจะไม่รีรอที่จดเพื่อบันทึกเรื่องราวเหล่านั้นเอาไว้ เป็นเมมโมรี่สำรองที่ราคาถูก แบตไม่หมด เพียงแค่เราต้องหาที่เก็บรวบรวมมันไว้ให้ดีๆ แล้วผมก็ชอบใช้เป็นที่คั่นหนังสือ เพราะเมื่อเราสบตากับคุณโน้ต เราก็ต้องเผลออ่านมัน เพราะผมเป็นคนชอบอ่าน จะเรียกหนอนหนังสือก็ได้ผมไม่ถือครับ
ผมเป็นคนนิสัยแปลกๆอย่างนึงคือ ชอบจดช้อตโน้ต เวลาเจออะไรที่อ่านแล้วโดนใจหรือเห็นว่าจะเป็นประโยชน์กับเราในอนาคต ผมจะไม่รีรอที่จดเพื่อบันทึกเรื่องราวเหล่านั้นเอาไว้ เป็นเมมโมรี่สำรองที่ราคาถูก แบตไม่หมด เพียงแค่เราต้องหาที่เก็บรวบรวมมันไว้ให้ดีๆ แล้วผมก็ชอบใช้เป็นที่คั่นหนังสือ เพราะเมื่อเราสบตากับคุณโน้ต เราก็ต้องเผลออ่านมัน เพราะผมเป็นคนชอบอ่าน จะเรียกหนอนหนังสือก็ได้ผมไม่ถือครับ
โอ้โห ทฤษฎีจ๋ามากกกกกกฮะ ผมนี่แบบต่อได้เป็นเพลงเลยนะ ลองมั้ยๆ ผมก็แก่กล้านะเรื่องนี้
เดี๋ยวๆ คุณเป็นพวกโชว์พราวด์ป่ะเนี่ย
ก็เล่นแบบ ว่าทิ้งช้อตโน้ตไว้ในหนังสือ
คิดว่าจะมีเดสตินี่ สาวมาพบงั้นเหรอ ผมว่ายาก~~~~~~~อยู่นะคุณ
ก็หนอนทฤษฎีแบบคุณนะ แว่นต้องหนา หน้าตาต้องเฉิ่ม
คิดแบบนี้ล่ะ อยากเจอหน้าคุณจัง จะเป็นแบบไหนกันนะ
ชีวิตผมก็เจอบ่อยนะพวกทฤษฎีจ๋าขนาดนี้ แต่งงานกับหนังสือไม่ก็งานนั่นล่ะคุณ
นี่ๆไม่มีแฟนแน่เลยสินะต้องหาแฟนด้วยวิธีนี้เนี่ย
ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ผมล่ะอยากจะลองพราวด์คุณสักหน่อย
ว่ามีจริงอย่างที่อวดมั้ย?
ผมก็เคยใช้นะทฤษฎีพวกเนี๊ยะ ที่ว่า ใครบอกใครสอนอะไรให้เอาไว้ก่อน ผมก็เลยทำทุกอย่างไงที่ใครๆเขาว่าดีนะ อะไรที่ทำแล้วดีจริงๆก็มีนะ แต่ที่แบบทำแล้ว ดีตรงไหน? ตอนแรกที่ทำเพื่อจะค้นไงว่าดีอยู่ที่ไหน? ทำๆไปแล้วแป๊กบ่อย ยิ่งตามๆที่เค้าบอกๆๆนะ แป๊กร้อยละ90 นี่เรียกว่าแปลกใหม่กับคุณมั้ย อห แป๊กอีกล้าววว งี้หรอคุณ บางทีก็อยากจะย้อนนะว่า ถ้ารู้ว่าดีแล้วทำไมไม่ทำซะเองล่ะ มาบอกคนนู้นคนนี้ให้ทำ มาฝากความหวังเอาไว้ที่คนอื่นทำไม? เพื่ออะไร? อ้อ บ่นมาซะยืดยาว จริงๆผมกำลังเบื่อโลกอยู่นะคุณ ขอโทษด้วยล่ะกันที่เหวี่ยงไปเยอะ ฟิลว์ขาดมาจากงานนะ อุตส่าห์หนีมาทำโปรแกรมเมอร์ แล้วนะ ยังต้องมาดิวงานกับลูกค้าเองอีก นางเหวี่ยงซะโลกหมุน มนุษย์ป้าเกลื่อนสังคม คุณจะทำยังไงกับอาจุมมาเหล่านี้ดีล่ะครับคุณทฤษฎี จากโปรแกรมเมอร์บยอนคนหล่อ
อ่านแล้วผมก็ขำ ทั้งขำทั้งแสบๆคันๆกับคำจิกกัด ก็ถ้าไม่ลงท้ายว่าคนหล่อ ผมคงคิดว่าเป็นผู้หญิงแน่ๆอาจเป็นช่วงแดงเดือดหรือวันนั้นของเดือน แต่แล้วผมก็กลับใส่โน้ตอันใหม่ให้คุณบยอนลงไปแทน เผื่อจะช่วยให้ใจเย็นขึ้นได้ ก็ถือว่าทำบุญทำทาน
ทุกคนมีไม้บรรทัดของตัวเองครับ แล้วสเกลหรือมาตรฐานส่วนตัวของแต่ละคนนั้นต่างกัน จะมาใช้วัด ใช้กะเกณฑ์กับคนอื่นคงไม่ได้
ผมโด คยองซูครับ คุณคนขวางโลก ตามโลกดูบ้างก็ได้ จะได้ไม่หลุดโลก แถมยังได้แวะกินรังแตนเอาบ่อยๆแบบนี้ ผมล้อเล่นนะ อ่อ ถ้าเจอคนเหวี่ยงใส่ คุณก็แค่ยิ้ม วางคำพูดเขาไว้ตรงนั้น คำพูดเขาก็เหมือนของขวัญแหละครับ เวลาคนเอาของมาให้แล้วคุณไม่รับ ของนั้นจะเป็นยังไงครับ ก็คืนกลับไปหาเจ้าของ คำพูดเค้าก็เหมือนกันครับ ยิ่งคุณเก็บมาทุกข์ร้อน แล้วก็ผูกโกรธซ้ำไปซ้ำมา คุณนั่นล่ะไปรับทุกข์และคำตำหนิของคนอื่นเข้ามาเต็มๆ
ฝึกยิ้มเข้าไว้นะครับ บยอนนิม
ฝึกยิ้มเข้าไว้นะครับ บยอนนิม
ตอนเช้าที่เร่งรีบ เพื่อให้ทันเวลา
วันวานไม่เคยย้อนกลับมา มีเงินเป็นล้านก็ซื้อเมื่อวานไม่ได้
อยู่กับปัจจุบัน รู้จักพอในสิ่งที่มี เป็นจุดเริ่มต้นดีๆในชีวิตแล้วฮะ
ผมลงท้ายโน้ตใบแรกที่เก็บกลับมาว่า A Code
A CODE is meant as
A
.
I
.
R
สำหรับผม ไม่ใช่ อากาศ แต่หมายถึง พื้นที่หายใจ ทางความฝันและความคิดส่วนตัว นอกกรอบสังคม ไม่จำเป็นต้องแสดงออกในชีวิตจริง
ก่อนอื่น ควรจะต้องหาพื้นที่ส่วนตัวที่รักษาความสุขใจคุณให้เจอก่อนเป็นอย่างเเรกครับ ยินดีที่ได้รู้จักอีกครั้ง ผม...โดคยองซู
เมื่อเจอกันครั้งแรกคนเรามักสวมหน้ากากเข้าหากัน เป็นยักษ์ใจร้ายในแบบบยอนนิม หรือเป็น นางฟ้าเทวดาในแบบคยองนิม ก็เลือกเป็นตามต้องการ ภาพลักษณ์บางคนก็ว่าเป็นสิ่งลวงตา แต่ลองสังเกตดีๆแล้วก็มันเป็นอีกส่วนหนึ่งเล็กๆที่บ่งบอกความเป็นคุณเช่นกัน
100%
ทอล์ค กลับมารีไรท์ ยังมีจุดที่อยากเปลี่ยนและจะเปลี่ยนอีกมาก ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ รัก
ทอล์ค กลับมารีไรท์ ยังมีจุดที่อยากเปลี่ยนและจะเปลี่ยนอีกมาก ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ รัก
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น