ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    เสน่ห์รักนางสาวเซ็กซี่

    ลำดับตอนที่ #1 : เลขาหน้าใหม่

    • อัปเดตล่าสุด 17 พ.ย. 48


        โสพินดา กำลังจะก้าวมาเป็นเลขาหน้าใหม่ในบริษัทชื่อดัง แต่ก่อนหน้านั้น เทอเกือบโดนชายฉกรรจ์ข่มขืน ถ้าไม่ได้เค้าคนนั้นช่วยเอาไว้ เทอจำเป็นต้องตอบแทนบุญคุณ ด้วยวิธีที่ไม่มีหญิงคนไหนอยากทำหรอก



        \"นี่คุณ...ปล่อยฉันได้แล้ว\" ฉันบอกชายที่เข้ามาช่วยชั้นให้ปล่อยมืออันแสนกระด้างออกจากเอวชั้น \"นิ....คุณ...ถ้าผมไม่ช่วยคุณ..ป่านนี้คงเหลือแต่ซากเปลือยล่ะมั้ง\" /555+/ \"นี่หยุดพูดได้แล้ว...ก่อนที่จะโดนฉัน....\" ชั้นพูดพร้อมยกมือขวาขึ้น ( กำลังจะตบ )



           \"ไม่คิดจะขอบคุณผมสักคำหน่อยหรอไง\"  นายนั่นยื่นหน้าอันแสนหล่อเข้ามาใกล้ \"เอ่อ...ขอบคุณ.\" ชั้นตอบขอบคุณไปพร้อมกับก้มลงไปเก็บแบงค์ 20 ที่กำลังปลิวลงพื้น \"โอโห้.....คุณนี่งกจังเลยน่ะ\" /555+/  



        \"งก..อะไรงง\" ชั้นทำท่างง \"อ้าวก็แค่เงิน 20 บาท วิ่งตามเก็บซะอย่างกับมันเป็นเช็คงั้นแหละ\" นายนั่นพูดพร้อมทำท่าหัวเราะอย่างน่าเกลียด \"นี่...ชั้นยังไม่มีงานทำเลยน่ะ...ไอแค่ 20 บาท ยังไงก็ต้องเก็บ...เข้าใจไหม....20 บาท ไม่ใช่เงินหรือยังไง\" ชั้นพูดพร้อมกับเท้าสะเอว \"หรอ....งั้นชั้นขออะไรอย่างได้ไหม...จากการที่ช่วยเทอเอาไว้เมื่อกี้น่ะ\"  

        

        \"ขออะไร\"  ชั้นถาม \"ได้หรือไม่ได้ล่ะ\" เค้าถามอีกพร้อมเดินเข้ามาหา \"ก็บอกมาก่อนสิ\" ชั้นทำท่าพร้อมเดินหนี \"เทอต้องมาอยู่กับชั้นชั่วคราวเป็นเวลา....นานประมาณ 8 เดือน\"  พอชั้นได้ฟังก็ได้แต่ยืนอึ้ง นายคนนี้นี่ท่าจะบ้า ชั้นเป็นผู้หญิงน่ะเว้ย



       \"นี่นายฝันรึเปล่าเนี่ย.....ข้อตกลงบ้าอะไรของนาย..ชั้นไม่เอาด้วยหรอกน่ะ..จะบอกเอาไว้ให้รู้...\" พอชั้นพูดประโยคนั้นร่างที่บอบบางก็โดนชายหนุ่มคนนั้นรั้งเอวไว้ในอ้อมกอดที่อบอุ่นแต่แสนรุนแรง  \"โอ้ย...ปล่อยชั้นนายจะทำอะไร\" ชั้นพยายามขัดขืน ( ก็แค่กอดแล้วโอบเอว )

            

         \"ทำไม่เทอถึงปฏิเสธ...เทอเป็นหนี้บุญคุณชั้นน่ะ..ลืมไปแล้วหรือยังไง\" ( โอ้ยยย ชั้นอยากเดด )  \"



          นายมันน่าทุเรศ....นายคิดหรือยังไงว่าถ้านายช่วยผู้หญิงอย่างชั้นแล้วนายจะต้องได้ทุกอย่างตามที่ใจต้องการ....ถ้าไม่อย่างงั้น...ถ้านายต้องการตัวของชั้น ชั้นก็ต้องให้นายงั้นหรอฮ่ะ\" ชั้นด่านายนั่นเป็นชุด พร้อมกัดที่มือข้างขวาจนเลือดพุ่งแล้วรีบวิ่งหนีจากคนๆนั้นโดยเร็ว โดยที่ชั้นไม่รูว่าวันพรุ่งนี้เป็นวันที่ซวยที่สุดในโลกเลย



    -----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------      ขอขอบคุณผู้อ่านทุกๆคนน่ะค่ะที่ช่วยบอกเรื่องการเว้นบรรทัดน่ะค่ะ เอ่อ นี่ก็เรื่องแรกน่ะค่ะมีอะไรไม่ดีหรือไม่ถูกก็ฝากไว้ได้น่ะค่ะ แต่ถ้าไม่ชอบก็อย่าด่ากันเลยน่ะค่ะ แล้วจะแวะไปเยี่ยมเรื่องที่ฝากไว้ค่ะ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×