เจ้าหญิงสุดร้ายกับเจ้าชายเพลย์บอย

ลำดับตอนที่ #2 : chapter 2

“แต่..คุณลืมกระเป๋าไว้นะคับ”จองฮุคพูดขึ้นพร้อมกับยื่นกระเป๋าให้กับชลธาร

ชลธารยื่นมือกลับมาดึงกระเป๋าไปอย่างเร็ว

“ฉันขอไม่ขอบใจนายแล้วกัน......”ชลธารพูดขึ้นแบบอายๆและเดินหนีไปโดยยังคงมาดเดิมของเธอไว้ จึงทำให้จองฮุคอดขำไม่ได้......

…………………….. …………………………..

“อาจารย์มีธุระอะไรกับผมหรือครับ...” จองฮุคถามพร้อมกับนั่งลง

“เอ่อ..คือว่า พระบิดาและพระมารดาของพระองค์ทั้งสองนั้น...”

“พระองค์ทั้งสองหมายถึงอะไรคับ” จองฮุคพุดแทรกขึ้นมา

“ก็เจ้าหญิง ชลธาระสรีนีย์  พระราชธิดาพระองค์ที่สามเพคะองค์ชาย”อาจารย์ตอบกลับ

“เมื่อกี้...นั่นเจ้าหญิงหรือคับ” จองฮุคถามขึ้นอย่างสนใจ

“ใช่แล้วเพคะองค์ชาย...”

“เอ่อ..คืออาจารย์ไม่ต้องพูดราชาศัพท์หรอกคับ”จองฮุคพุดขึ้น

“แล้วเรื่องธุระหล่ะคับอาจารย์......”

“คือว่า พระบิดาและพระมารดาของทั้งสองพระองค์ต้องการให้พระองค์ทั้งสองรู้จักกันไว้หน่ะค่ะ” อาจารย์พูดขึ้นพร้อมกับหยิบเอกสารให้จองฮุค

“นี่ค่ะเอกสาร”

“เอกสารอะไรเหรอคับ” จองฮุคถามพร้อมกับเปิดเอกสารดู

“สัญญาการตกลงเชื่อมสัมพันธไมตรีของไทย-เกาหลี” จองฮุคอ่าน

“หมายความว่าไงครับอาจารย์” จองฮุคถามพร้อมกับมองหน้าอาจารย์

“ก็พระองค์ต้องการให้องค์ชายกับองค์หญิงหมั้นกันไว้หน่ะค่ะ”

“หมั้น..!!!!” จองฮุคอุธานออกมา

…………………….. …………………………..

“ฮัลโหล พ่อคับ..ทำไมพ่อทำอย่างนี้กับผมหล่ะคับ” จองฮุคพูด

“ทำอะไรเหรอ” พ่อจองฮุคถาม

“ก็เรื่องหมั้นของผมหน่ะครับ”

“อ๋อ..เรื่องนั้นหน่ะเหรอ” พ่อจองฮุคเอ๋ยขึ้น

“พ่อจะให้ผมหมั้นกับผู้หญิงที่ผมไม่ได้รักไม่ได้นะคับแล้วยิ่งเป็นผู้หญิงแบบนี้แล้วผมยิ่งไม่อยากเข้าใกล้เลยอ่ะ”

“เราทำเพื่อประเทศนะลูก.......แล้วอีกอย่างมันเป็นแค่พิธีลองการหมั้นของรัชทายาททั้งสองประเทศซึ่งเราก็คุยเรื่องนี้กันมาตั้งนานแล้วนะ” พ่อจองฮุคพูดเสียงแข็ง

“แต่ผม...”

“แค่นี้ก่อนนะ จองฮุคพ่อต้องรีบไปประชุมกับทูตของฝรั่งเศสหน่ะ...แล้วอย่าลืมดูแลซุงมีด้วยนะ...ให้น้องทานข้าวเยอะๆหล่ะ” พ่อจองฮุคสั่งก่อนวางสาย

“เน.....(คับ)”

“พี่จองฮุค...” ซุงมีน้องสาววัยแปดขวบเรียกจองฮุคมาแต่ไกล

“ว่าไงคะองค์หญิงน้อยของพี่”จองฮุคพูดเสียงหวาน

“หนูอยากให้พี่สอนการบ้านหน่อยค่ะ” ซุงมีพูด

“ได้เลยค่ะองค์หญิงน้อยของพี่” จองฮุคพูดเสร็จก็อุ้มซุงมีขึ้น

“แต่ต้องมีข้อแลกเปลี่ยนน๊ะ” จองฮุคพูด

“อะไรเหรอคะพี่จองฮุค”ซุงมีถาม

“ก็ต้องทานข้าวเยอะๆไงคะ..โอเคมั้ย” จองฮุคพูด

“โอเคค่ะ...”ซุงมีตอบ

…………………….. …………………………..

“ไม่มีทางเด็ดขาด...หนูไม่ยอมหมันกับหมอนั่นแน่....” ชลธารพูดกับแม่

“แต่เราต้องทำเพื่อประเทศนะลูก” แม่ของชลธารพูดเสียงอ่อน

ชลธารไร้ปฏิกิริยาตอบโต้ เธอวิ่งขึ้นห้องไป

“เพราะฉันเป้นเจ้าหญิงเหรอ...ถึงได้ทำตามใจตัวเองไม่ได้” ชลธารบ่นกับตัวเองแล้วล้มลงนอนบนเตียง

“นี่ท่านแม่บินกลับมาจากอเมริกาเพราะเรื่องแค่นี้เองเหรอ”น้ำตาของเธอเริ่มซึมออกมาจากในตาสีดำที่เป็นประกาย

“ตื่นได้แล้วที่รักจ๋า.....”เสียงของชายคนหนึ่งเรียกชลธารดังมาจากปลายเตียง

“ใครอ่า....” ชลธารบ่นพึมพำพร้อมกับลืมตาขึ้น

“นาย...จองฮุค..ว้าย!!!!!”ชลธารลุกขึ้นจากเตียงทันทีที่เห็นหน้าจองฮุค

“นี่..นายมาอยู่ที่นี่ได้ไงอ่ะ” ชลธารถามพร้อมกับมองไปรอบๆห้องที่เธออยู่

“นี่..นี่มันไม่ใช่ห้องฉันหนิ่” ชลธารอึ้งนิดๆ

“ก็ที่นี่มันเรือนหอของเราทั้งสองไงหล่ะจ้ะที่รักจ๋า...” จองฮุคพูดพร้อมกับยื่นมือมาจะกอดชลธาร

“อย่านะ..นายจะทำรายอ่ะ” ชลธารพูดพร้อมกับก้าวหนี

“ว้าย.......!!!!!” ชลธารลุกขึ้นนั่งพร้อมกับหอบราวกับกลั้นหายใจมานาน

“นี่..หมอนั่นตามมาหลอกมาหลอนกันถึงที่นี่เลยเหรอเนี่ยะ”ชลธารพูดพร้อมกับปาดเหงื่อที่หน้าด้วย

…………………….. …………………………..

         เมื่อชลธารก้าวเข้าโรงเรียนทุกคนก็มองเธอเป้นสายตาเดียวเลย ชลธารเดินไปจนถึงห้องของเธอแต่ก็ต้องตกใจที่มีชายชุดดำยืนอยู่เต็มทาง 

“นี่อิ๊ง..มาแล้วเหรอ” เพลงพูดขึ้นอย่างรีบร้อน

“มีไรอ่ะ....แล้วคนพวกนี้คือใครกันหล่ะ”ชลธารถามขึ้นพร้อมกับกวาดสายตามองไปทางเหล่าชายชุดดำ

“เสด็จมาแล้วหรือเพคะองค์หญิงชลธาร”เสียงของผู้หญิงเดินเข้ามาทักชลธาร

“มีอะไรเหรอคะแล้วพวกคุณเป้นใครกัน” ชลธารถามกลับ

“คือเราเป็นบอดี้การ์ดของพระราชามินจูที่คอยตามดูแลเจ้าชายจองฮุคเพคะองค์หญิง”

“แล้วมีธุระอะไรกับฉัน” ชลธารถาม

“คือเราต้องการเชิญองค์หญิงไปร่วมประชุมที่วังสุรวดีเพคะองค์หญิง” บอดี้การ์ดหญิงพูดขึ้น

“ประชุม..ประชุมเรื่องไรอ่ะ” ชลธารถามกลับ

“ประชุมเรื่องการหมั้นของทั้งสองพระองค์เพคะองค์หญิง”  บอดี้การ์ดหญิงตอบ

“หมั้น....”ชลธารเงียบสนิท

    สถานการณ์ในตอนนี้ทุกคนต่างคุยกันวุ่นวายเรื่องการมั่นของชลธารจนชลธารนั้นได้ยิน  และทุกอย่างก็เงียบลงเมื่อชลธารหันไปมองทุกคน 

“เชิญทางนี้เพคะองค์หญิง” บอดี้การ์ดพูดพร้อมกับเดินนำ

ชลธารเดินตามไป  หลังจากนั้นบอดี้การ์ดนับสิบก็เดินเรียงแถวตามๆกันไป.....

           
               ชลธารได้ไปบ้านพักสุรวดีบ้านหลังนี้ไม่ได้ใหญ่โตอย่างที่เธอคิดไว้ ตัวเรือนทั้งหลังเป็นสีขาวประกอบด้วยหน้าต่างและประตูเป็นไม้อย่างดี ส่วนพื้นหน้าบ้านนั้นเป็นหินอ่อนและพื้นภายในบ้านนั้นเป็นไม่ขัดเงาทำให้รู้สึกว่าเหมือนเดินอยู่บนผืนไม้ที่มีเงาราวกับน้ำ

“ที่นี่..คือบ้านของใครเหรอ..” ชลธารถามบอดี้การ์ดที่เดินนำ

“บ้านขององค์ชายจองฮุคเพคะองค์หญิง....”บอดี้การ์ดหญิงตอบพร้อมกับนำเดินต่อไป

“....นี่นะบ้านของหมอนั่น...”ชลธารบ่นพึมพำออกไปแต่ไม่รู้ว่าบอดี้การ์ดรอบข้างได้ยินเธอพูดจึงทำให้ทุกคนหันมามองเธอเป็นสายตาเดียว

“เอ่อ..เอ่อ..เป็นอะไรกันเหรอ...คะ”ชลธารอ้ำๆอี้งถามกลับไปทั้งๆที่ใจเธอก็รู้อยู่แล้วว่าทุกคนมองเธอเพราะอะไร

“ﻸ©®©≠D(üüþùéþùÉÍñØ…þüñ8© (องค์หญิงชลธารแห่งไทยมาแล้วเพคะ...มามา)” บอดี้การ์ดหญิงพูดกับมามา

“........” ชลธารมองด้วยความงง

“เสินนั่งเพคะองค์หญิง...”อีมึนมามาบอกกับชลธาร

“เสิน..เสินคือ...อ๋อ..คือว่าถ้าจะพูดให้ถูกต้องพูดว่า..เชิญนั่งค่ะ”ชลธารพูดพร้อมกับนั่ง

“เอ๋อหม่อมฉันจือ(ชื่อ)...อีมึน..เพ..เพคะ” อีมึนมามาพูดพร้อมก้มหัวลง

“ดิฉันชื่อว่า..ชลธารเพคะอี...”

“อีมึนเพคะองค์หญิง” อีมึนมามาเสริม

“ทำไมคุณพูดภาษาไทยได้ด้วยหล่ะคะ.....” ชลธารถามขึ้น

“คือว่าหม่อมฉันท่อง(ต้อง)มาคอยดูแลยองค์ชายจองฮุคที่เมืองไทยกับพระราชินีเพคะ”อีมึนมามาตอบ

“หม่อมฉันก็เลยต้องเรียนภาษาไทยไบ(ไป)ด้วย”

“อืม..คะ”

“แล้ววันนี้มีธุระอะไรเหรอคะ...ถึงได้เรียกฉันมาที่นี่”ชลธารถาม

“ทรงรอสักครู่นะคะองค์ชายกำลังเสด็จมาแล้วเพคะองค์หญิง”อีมึนมามาพูด

“องค์ชาย….”

“นัดหมอนั่นมาด้วยเหรอเนี่ยะ(ความคิด)” ชลธารคิดอยู่ในหัว

ก๊อกๆ เสียงคนเคาะประตูดังขึ้น

“Ø÷öæùöæÍéê)D***üñ-D*ñ4Z(องค์ชายเสด็จมาถึงแล้วพะย่ะค่ะ)” เสียงของผู้ชายดังขึ้น

“ñ*)ÍæIñ*ö->&(เข้ามาได้)” อีมึนมามาตอบกลับ

“เอ่อ...คือพูดอะไรกันเหรอคะ” ชลธารถาม

   ทั้งคู่ยังคงสนทนาเป็นภาษาเกาหลีอยู่

“สวัสดีครับ...อีมึนมามา...ผมมาแล้ว” จองฮุคพูดพร้อมกับเดินเข้ามาในห้องที่ชลธารกับอีมึนมามากำลังนั่งอยู่

“สวัสดีเพคะองค์ชายจองฮุค”อีมึนมามาพูดขึ้นพร้อมกับลุกขึ้นยืนทำให้ชลธารต้องลุกขึ้นยืนตามด้วย

“เอ้า..องค์หญิงหัวฟู”นี่คือประโยคแรกที่จองฮุคทักเมื่อเห็นชลธาร

“....นาย..นายตายแน่ยัง จองฮุค(ความคิด)”ชลธารหน้าแดงกล่ำ

“นั่งเถอะคับ”จองฮุคพูด

“ขอบพระทัยเพคะองค์ชาย” อีมึนมามาพูดขึ้นพร้อมกับก้มหัวและนั่งลง

“ùöæ)ÍæIñ*ö->&W”จองฮุคพูดกับอีมึนมามา

“***üñ-D*ñ4”อีมึนมามาตอบกลับ

“...โค..โยโย...เค้าพูดไรกัน” ชลธารพยายามจับใจความแต่ก็ไร้ผลเพราะเธอฟังไม่รู้เรื่องเลยซักคำ

“เอ่อ.... excuseme,Mama and Prince Jonghyuk”ชลธารพูดขึ้นแทรกทำให้ทั้งคู่เงียบและหันมามองที่เธอ

“ I don’t know, what’re you speaking ? , but I came this for meeting with you . please start now, because I’ve some work at my school with my friends . (ฉันไม่รู้ว่าคุณพูดอะไรกัน..แต่ฉันมาที่นี่เพื่อมาพบกับคุณ..กรุณาเริ่มการประชุมเดี๋ยวนี้..เพราะฉันมีงานบางอย่างที่โรงเรียนกับเพื่อนของฉัน)” ชลธารพูดเป็นชุดทำเอาทั้งสองอึ้ง

“ okay…Princess Chonlatarn” จองฮุคพูดขึ้น

ทั้งสามเริ่มต้นการประชุมขึ้น

“คือ..เรื่องที่เราจะพูดกันในวันนี้คือเรื่องของทั้งสองพระองค์เพคะ” อีมึนมามาพูดพร้อมกับมองทั้งคู่

“เรื่องของทั้งสองพระองค์...หมายถึงฉันกับหมอนี่..เอ๊ย..เจ้าชายจองฮุคเหรอคะ(แหว่ะ..อยากจะอ้วกที่ต้องมาเรียกหมอนั่นว่า เจ้าชาย...)”ชลธารพูดขึ้น

“ใช่แล้วเพค่ะองค์หญิง” อีมึนมามาพูดขึ้น

“เรื่องทั้งหมดก็คือ พระบิดาขององค์ชายจองฮุคกับพระบิดาขององค์หญิงชลธารต้องการให้พระองค์ทั้งสองนั้นเป็นตัวแทนแลกเปลี่ยนวัฒนธรรมกัน”อีมึนมามาพูด

“หมายถึงว่าเราไม่ต้องหมั้นกันแล้วใช่มั้ยคะ”ชลธารถาม

“จริงๆก็..ตามกฎของเราผู้ที่จะเข้าไปอยู่ในวังหลวงได้ต้องเป็นนางกำนัลหรือผู้ที่ได้รับหน้าที่เท่านั้น...แต่คราวนี้เราได้ให้ทั้งสองพระองค์ทำการหมั้นกันก่อนและก็”

“หมั้น....” จองฮุคพูดขึ้น

“จะให้ผมหมั้นกับ...เนี่ยะเหรอครับ”จองฮุคพูดพร้อมกับชี้มือไปที่ชลธาร

“นี่..เอามือของนายลงเลย...คิดว่าฉันอยากจะหมั้นกับนายนักหรือไง”ชลธารปัดมือจองฮุคลง

“เอ่อ..คือว่าองค์หญิงต้องเสด็จไปอยู่ที่วังหลวงที่ประเทศเกาหลีด้วยนะเพคะ”อีมึนมามาพูด

“เกาหลี....เหอะ...เมื่อไหร่คะ”ชลธารอึ้ง

“อีกประมาณสามอาทิตย์เพคะองค์หญิง”อีมึนมามาตอบ

“สองอาทิตย์..แต่ฉันยังไม่รู้เรื่องของเกาหลีเลยนะคะ...แล้วก็เรื่องการอ่านด้วยคือว่าฉันไม่รู้เรื่องอะไรเลยอ่ะค่ะ”ชลธารพยายามบ่ายเบี่ยง

“ไม่เป็นไรเพคะองค์หญิง..เมื่อไปถึงที่นั่นองค์หญิงจะได้เรียนรู้เกี่ยวกับวัฒนธรรมของเกาหลีแน่นอนเพคะส่วนเรื่องของภาษาอีกสองอาทิตย์ที่เหลือเราจะนำองค์หญิงไปศึกษาเพิ่มเติมเพคะ” อีมึนมามาพูด

“ค่ะ...(ตาย..ฉันตายแน่...)”ชลธารรับคำแบบงงๆ

“ห้าๆๆๆ..ดีใจด้วยนะองค์หญิง” จองฮุคพูดพร้อมกับหัวเราะ

“ส่วนองค์ชาย” อีมึนมามาพูดขึ้นทำเอาจองฮุคเงียบและหันมาฟังด้วยความสนใจ

“องค์ชายต้องเสด็จไปกับองค์หญิงด้วยเพคะ....”อีมึนมามาพูด

“ผมด้วยเหรอ” จองฮุคทำตาละห้อย

“คริกๆ....”ชลธารหัวเราะเบาๆแต่ยังคงวางมาดไวอยู่

“เราจะได้อยู่ด้วยกันแล้วนะครับ....องค์หญิงสุดสวย” จองฮุคพูดขึ้นด้วยแววตาเจ้าเล่ห์ ทำให้ชลธารมึนไปซักพัก  จนเธอตั้งสติขึ้นมาใหม่แล้วเธอก็ลุกขึ้น

“ไม่เด็ดขาด..ฉันจะไม่ไปที่ไหนทั้งนั้น”

“เอ่อ..ขอโทษค่ะ...ดิฉันขอลากลับก่อนนะคะ”ชลธารพูดจบก็ก้มหัวแล้วเดินออกไป

ทั้งคู่เงียบแล้วก็มองชลธารเดินออกจากห้องแต่ก็ต้องแปลกใจเมื่อเธอเดินกลับมา

“เอ่อ..คือ..ฉันลืมกระเป๋า.....”ชลธารรีบเดินเข้ามาหยิบกระเป๋าแล้วเดินออกไปก่อนจะหันมา ก้มหัวทำความเคารพอีกรอบ

“งั้นผมก็ลาด้วยนะครับ” จองฮุคพูดพร้อมกับลุกแล้วก็เดินออกไป