เจ้าหญิงสุดร้ายกับเจ้าชายเพลย์บอย

Chapter 1  

"ตายซะไอ้แมลงวันบ้า!!.."  เสียงของผู้หญิงดังออกมาจากประตูที่ใหญ่ราวกับเตียงนอนใหญ่ 6 ฟุต ที่เป็นไม้โอ๊คอย่างดี

"ก๊อกๆๆ  คุณหนู มีอะไรเหรอคะ"แม่นมของเธอถามด้วยความกังวลพร้อมกับเคาะประตู

"ไม่มีไรหรอกจะไปไหนก็ไปเถอะ" เสียงตะโกนดังออกมาจากห้อง

"แน่ใจเหรอคะ คุณหนู ชลธาร" แม่นมถามกลับเพื่อความมั่นใจ

แอ๊ด.... เสียงเปิดประตูดังขึ้นเมื่อแม่นมกำลังเดินหันหลังกลับไปทำให้แม่นมต้องหยุดและหันกลับมา

"อย่าเรียกฉันว่า ชลธารอีกฉันไม่ชอบชื่อนี้" หน้าของหญิงสาวที่มีชื่อว่าชลธาร ยื่นออกมาข้างๆประตูใหญ่ยักษ์

"ทำไมคุณหนูถึงไม่ชอบหล่ะคะ นี่คุณหนูก็อายุตั้ง 16 แล้วนะคะ"แม่นมของชลธารพูดพลางทำหน้าเศร้า

"เอาเป็นว่าฉันไม่ชอบก็แล้วกัน....."   ชลธารพูดเสร็จก็ปิดประตูประชดใส่แม่นมของเธอ.........

"เฮ้ย พวกเรา!!...เจ้าหญิงยิ้มยากเสด็จมาแล้วหว่ะ"..เสียงของเด็กหนุ่มดังขึ้นจึงทำให้ทุกคนในห้องเรียนพากันกรูไปดูที่ริมหน้าต่าง แต่ทุกคนก็ต้องผิดหวังเพราะภาพที่ทุกคนเห็นไม่ได้มีขบวนหรูหรือใหญ่โตอย่างที่ทุกคนคิด   เป้าหมายที่ทุกคนมองไปมีเพียงแค่ผู้หญิงผมยาว หน้าตาไร้อารมณ์เดินมาคนเดียวเท่านั้น

"ดี..อิ๊ง"....เสียงของเพลงซึ่งเป็นเพื่อนหญิงร่วมห้องของชลธาร

"...ดีเพลง.." ชลธารทักทายกลับไป

"เปิดเทอมวันแรกก็เดินมาโรงเรียนเลยเหรอ..." เพลงถามพลางมองหน้าชลธาร

"ก็ฉันรำคาญ...พวกที่คอยมาตามดูจับผิดฉันทุกฝีก้าว" ชลธารพูดพร้อมกับเร่งฝีเท้าเข้าห้องเรียน

ในตอนนี้ทุกคนเงียบและหันมามองชลธารกันเป็นสายตาเดียวและซักพักทุกคนก้กลับสู่สภาพปกติอย่างเร็วเมื่อเห็นชลธารหันมามองทุกคน....

"เอาหล่ะนะคะนักเรียนทุกคน......อย่าลืมทำการบ้านที่อาจารย์สั่งนะคะ..เอาหล่ะไปพักเที่ยงได้แล้วค่ะ...." อาจารย์พูดเสร็จแล้วก้เดินออกจากห้อง แต่ก็หันกลับมาแล้วพูดกับชลธาร

"คุณชลธาร...."

"...."  ชลธารเงยหน้ามองอาจารย์

"เดี๋ยวอาจารย์ขอเชิญคุณชลธารไปพบที่ห้องพักครูด้วยนะคะ" อาจารย์พูดเสร็จก็เดินออกจากห้องไป

ชลธารก้มหน้าลงและเก็บของใส่กระเป๋าต่อ

"ไปเถอะอิ๊ง..." เพลงพูดขึ้น

ชลธารเดินตามเพลงออกไปหน้าห้อง

"เฮ้ย..เดี๋ยวรอก่อนนะเพลงฉันจะ...โอ๊ย!!" ชลธารเดินชนคนที่อยู่ด้านหลังโดยไม่ระวัง

"เดินระวังหน่อยดิ ครับ..คุณผู้หญิง" เสียงของชายคนนั้นพูดขึ้น

"นายก็เดินระวังหน่อยดิ..." ชลธารโต้กลับ

" อ้าว..คุณครับไมพูดงี้อ่ะครับ...." ชายคนนั้นทักท้วงขึ้น

"นี่...อิ๊ง..นั่นมัน..." เพลงพยายามกระซิบบอกแต่ไร้ผล

"นายคิดจะหาเรื่องฉันรึไง"ชลธารพูดพร้อมชี้หน้า

"นายนี้ก็หล่ะใช่ย่อยแต่ไร้ความเป็นสุภาพบุรุษเอาซะเลย" ชลธารพูดต่อ

"ผมจะเป็นสุภาพบุรุษกับผูหญิงที่เป็ฯสุภาพสตรีกันเท่านั้นแหล่ะคับ" ชายคนนั้นพูดขึ้นพลางปัดมือของชลธารที่ชี้หน้าอยู่ลง

"นาย.......นายคิดจะหาเรื่องฉันใช้มั้ย"ชลธารพูดขึ้น

"ใช้แล้ว....ผมกำลังเหงาพอดี...ได้มีเรื่องกับคนสวยอย่างคุณก็คงสนุกดี" ชายคนนั้นพูดพร้อมกับยิ้มที่มุมปากแบบกวนๆ

"นี่..นั่นมัน.." เพลงพยายามสะกิดบอกชลธาร

ชลธารโผลเข้าชกชายคนนั้นโดยทุ่มหมดตัวเข้าใส่ชายคนนั้นอย่างเต็มแรง แต่ชายคนนั้นก็หลบได้ จึงทำให้ชลธารพลาดหน้าคว่ำกับพื้น.....

"เป็นไรเปล่า..อิ๊ง" เพลงถามชลธารพร้อมกับเข้าไปช่วยพยุงตัวชลธารขึ้น

"เป็นไงครับคุณหญิงหัวฟู" ชายคนนั้นพูดเสร็จก็หัวเราะชลธารอย่างสะใจ

"นี่!! นายหยุดเรียกฉันว่าคุณหญิงหัวฟูเลยนะ....ไม่งั้นนายตายแน่" ชลธารขู่

"นี่อิ๊ง..." เพลงพูดข้างๆหูของชลธารเบาๆพร้อมกับสะกิดไปด้วย

"มีไรอ่ะ" ชลธารหันหน้ากลับไปถาม

"นี่....ผุ้ชายคนนี้หน่ะ..." เพลงพูดดร้อมกับมองหน้าผู้ชายที่ตนกำลังกล่าวถึง

"เค้าเป็นเจ้าชายแห่งเกาหลีนะ......"

"จะบ้าไง...เจ้าชายเกาหลีที่ไหนจะมาเรียนอยู่ที่ไทย 5555อยากจะบ้า" ชลธารพูดขึ้นแล้วก็หัวเราะประชด

"ใช่ฉันคือเจ้าชาย ยัง จองฮุค หรือว่าเธอจะเรียกฉันว่าจองฮุคก็ได้นะ......"จองฮุคพูดแล้วก็ทำตาปริบๆใส่ชลธาร

"นาย..นายมัน..ฉันว่านายคนนั้นต้องบ้าแน่เลย"ชลธารหันไปพูดกับเพลง

"อ่อ...คุณผู้หญิงครับ...." จองฮุคพูดขึ้น

"ก่อนออกจากตึกอย่าลืมส่องกระจกนะครับ..."จองฮุคพูดขึ้นพร้อมกับหัวเราะและเดินจากไป

"......นี่ เพลงหัวฉันมันเป็นไรอ่ะ..แล้วหมอนั่นมันมีสิทธิ์อะไรมาเรียกฉันว่าคุณหญิงหัวฟู"....ชลธารพูดขึ้นพลางเอามือลูบหัวตัวเอง

"นี่..อิ๊ง..แต่เค้าเป็นเจ้าชายจริงๆนะ.." เพลงพูดขึ้นพร้อมกับรวบผมให้กับชลธาร

"อ่ะเสร็จแล้ว..ไปกินทานข้าวกันเถอะป่ะ.."เพลงพูดเสร็จก็เดินนำชลธารไป

"เอ่อ..เดี๋ยวนะเพลง...."

"มีไรเหรอ..อิ๊ง"เพลงหันกลับไปถาม

"ฉันขอพบอาจารย์ก่อนนะ.....รอก่อนแล้วกัน" ชลธารพูดพร้อมกับวิ่งไปที่ห้องพักครู

.. .."เอาหล่ะคุณชลธาร..คือว่าครูมีเรื่องจะคุยกับเธอหน่อยอ่ะจะ" อาจารย์พูดขึ้น

"คือว่า..."

"ถ้าเป็นเรื่องพ่อกับแม่ของหนูหล่ะก็หนูของลาหล่ะค่ะอาจารย์" ชลธารพูดแทรกขึ้นทันทีพร้อมกับลุกขึ้นยืน

"ไม่ใช่จะ..ชลธารคือว่าครูมีคนที่ต้องการให้เธอรู้จักหน่ะจะ"อาจารย์พูดขึ้น

ชลธารทำหน้างงและก็นั่งลง

"ใครเหรอคะที่อาจารย์ต้องการให้หนูรู้จัก...คือหนูมีธุระต้องรีบไปค่ะ" ชลธารพูดเสร็จก็มองดูนาฬิกาข้อมือของเธอ

"ก๊อกๆ อาจารย์ครับ...ผมมาแล้วครับ" เสียงของผู้ชายดังขึ้นจากด้านนอกของประตู

"เชิญค่ะเจ้าชาย...." อาจารย์พูดพร้อมกับลุกขึ้นยืน

"เจ้าชาย.."ชลธารพูดขึ้นพร้อมกับหันไปมองผู้ชายที่กำลังเปิดประตูเข้ามา

"จองฮุค...หมอนั่น"  ชลธารเอ่ยขึ้น

"เอ้าคุณหญิงหัวฟู...."  จองฮุคพูดพร้อมกับอมยิ้ม

"เอ้า..รู้จักกันแล้วเหรอ" อาจารย์พูดพร้อมกับมองทั้งคู่

"ยังหรอกค่ะแล้วก็ไม่อยากรู้จักด้วย" ชลธารพูด

"งั้นหนูลาก่อนนะคะ เพื่อนรอไปทานข้าวอยู่หน่ะค่ะ"  ชลธารพูดพร้อมกับลุกหนี

"เดี๋ยว...ค่ะ..." อาจารย์พูดขึ้นแต่ไร้ผล

"เดี๋ยว..คุณผุ้หญิงหัวฟู" จองฮุคตะโกนเรียกแล้วก็วิ่งตามออกมา

"เอาหล่ะ..ฉันไม่อยากรู้จักนายและก็ไม่ต้องการให้นายเรียกฉันว่า เจ้าหญิงหัวฟูด้วยจำใส่สมองนายเอาไว้ด้วยนะ"  ชลธารพูดใส่หน้าของจองฮุค

"เออ..แต่คุณ"