ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    .::: ก๊วนแสบ~แจกรัก :::.

    ลำดับตอนที่ #5 : สต๊าฟรับน้อง (T0T) (Rewrite)

    • อัปเดตล่าสุด 13 ต.ค. 50


     

    กริ๊งงงงง ~  << เสียงออดตอนเที่ยงดังแว้วว

     

    "โย่วๆ  เที่ยงซะที"  ไอ้พวกผู้ชายข้างหลังเริ่มขยับปากพูด

     

    "เมิงก็เงียบๆดิจะตะโกนหาป้าแกหรอ  เดี๋ยวอาจารย์ก็ไม่ปล่อยหรอก"  มันเพื่อนกันป่าววะ (-.-")

     

    "หิวข้าวกันรึยังจ๊ะลูก"  พวกเราคงมีแม่เพิ่มอีกคนซะแล้ว (-*-)

     

    "หิวแล้วค่ะ/ครับ" 

     

    "งั้นก็หิวกันต่อไปนะจ๊ะ  แม่ยังไม่หายคิดถึงพวกลูกเลย  ปิดเทอมตั้งนาน"  อาจารย์จะถามทำไมเนี๊ย  คิดถึงจนต้องกักตัวไม่ให้กินข้าวเที่ยงเชียวเร๊อะ

     

    "อาจารย์นี่ช่างประเสริฐดีแท้ พวกหล่อๆข้างหลังทำหน้าที่หน่อยดิ"  นี่คือเรื่องปกติของพวกเราถ้าอยากกินข้าว คือ "ใช้บริการไอ้พวกหล่อๆ"

     

    "อาจารย์สุดสวยคร๊าบบ  ผมต้องกินข้าวให้ตรงเวลาครับไม่งั้นโรคกระเพาะผมจะกำเริบ  มันทรมานมากเลยนะครับอาจารย์สุดสวย (T0T)"

     

    "ไอ้โอ  เพื่อนแกสตอได้สุดยอดเลยนะเว้ย  คัยจะโง่เชื่อมันวะ (--.--)"

     

    "เค้าก้คิดว่างั้นหล่ะ  อาจารย์คงไม่โง่เชื่อมันหรอก"

     

    "อุ๊ยตายแล้ว!!  งั้นแม่ปล่อยไปกินข้าวละนะลูก  เดี๋ยวลูกของแม่จะไม่สบายหนัก"

     

    "เหอะๆ  แอน  อาจารย์แกโคดฉลาดเลย  (==.=)"  เค้าก็ว่างั้นหล่ะ ฉล๊าดฉลาด  หลงกลบักนี่ได้ไงวะ (---0---)

     

    "ขอบพระคุณ ค่ะ/ครับ อาจารย์ ( '/|\' ) "  หลังจากเจ๊แกอนุญาตเราก็รีบทำความเคารพส่งเจ๊ออกนอกห้องอย่างรวดเร็ว (กลัวเจ๊แกคิดได้ แล้วจะไม่ปล่อย)

     

    "ตี๋แกสตอแหลได้โคดเก่งเรยอ่ะ (^0^)"  แกด่าหรือชมมันวะโอ

     

    "ถือเป็นคำชมละกันนะโอ (-.-a)"

     

    "อาจารย์ปล่อยช้ามากเลยอ่ะ  รีบๆไปกันเถอะ  เดี๋ยวเอนไซม์ตัวที่ 32 มันจะกัดกระเพาะเค้านะ"

     

    "ป้าซินค่ะ  พอเหอะแซนทนฟังเรื่องเรียนไม่ได้  มันจะทำให้รอยหยักในสมองเพิ่มขึ้น  แซนไม่อยากให้รอยหยักเก่าทะเลาะกะรอยหยักใหม่"  เเซนแกมันบ้า (=0=)

     

    "ไปเถอะๆ  พวกผู้ชายหน่ะก็ไปพร้อมกันเนี๊ยแหละ"  พวกเราทั้งสองก๊ก  ก็เริ่มเดินขบวนประท้วง  เอ๊ย! เดินไปโรงอาหาร  พอไปถึงพวกเราก็แทบจะร้องไห้ (T^T)   

     

    "แอล นี่คือโรงอาหารหรอ  มันไม่ใช่รังมดใช่มะ (0.0)"  หมวยมันถามอย่างตกใจ

     

    "โรงอาหารอ่ะหมวยแต่ทำไมคนมันเยอะอย่างงี้ว๊า"  ไม่เยอะธรรมดา  โคตะระเยอะ  (-.-)

     

    "มันอาจเป็นรังมดก็ได้นะแต่มดคงไปผูกเสี่ยวรับปลวกมาอยู่ด้วยอ่ะ  เยอะชิหายวายวอด"  มันคงไม่ใช่แต่รับปลวกหรอกโอ  คนเยอะโว๊ยยย!!

     

    "จะยืนอีกนานมั้ย  ไปหาโต๊ะเซ่ะ"  เฮือก!!  พี่กบหิวจนบ้าไปแว้ววว

     

    "งั้นๆๆ  แอนไปหาโต๊ะกับหมวยกับเจนนะ"  ชั้นหันมาเกาะแขนหมวยกะเจนแทน ถ้าเค้าตายแกต้องตายด้วยวุ้ย

     

    "เบสท์  เดี๋ยวแกก็ไปซื้อข้าวซะ เดี๋ยวให้ไอ้สามคนนี้จองโต๊ะให้"  ไปบอกอย่างั้นได้ไงอ่ะ เค้าขี้เกียจจองหลายโต๊ะนะป้าซิน

     

    "แอล เค้าเอาก๋วยเตี๋ยวไก่นะ  แอนเอาไรอ่ะ"

     

    "โธ่วุ้ย  ขี้เกียจจองโต๊ะ (T^T)"

     

    "แกจะกินมั้ยข้าวหน่ะ"

     

    "กินค๊าบบ  เอาข้าวหมกไก่จานนึงค๊าบบบคุณแอล"  เหอะๆคัยจะโง่ไม่กินข้าวละแก ( 'w' )

     

    "เฮ๊ย  แทนแกซื้อน้ำเปล่ามาให้ด้วยดิ เดี๋ยวจองโต๊ะให้(ก็ได้)"

       

    "ได้งับ  Let's Go!!"  แล้วพวกเพื่อนทั้งหลายก็กระจายออกจากฝูง(?)ไปหาที่ซื้อของ  ส่วนพวกชั้นก็สบายเพราะว่าพอพวกมันแยกกันปุ๊ปก็ได้ที่นั่งปั๊ป

     

    "โชคดีจังเรยแก  ลุกที4โต๊ะ  โฮ๊ะๆ สบายเรา  รอกินอย่างเดียว"  ชั้นพูดขณะที่มานอนก่ายโต๊ะเพื่อจอง  (ทุเรศลูกกะตา : M&M)

     

                  เอิ๊ว!!  ลืมบอกคุณผู้อ่านทั้งหลายเกี่ยวกับโรงเรียน  โรงเรียนที่พวกเราอาศัยหลับนอนอยุ่นั้น (เค้าให้มาเรียนไม่ใช่หรอ : ซิน)  เป็นโรงเรียนนานาชาติ(หน้า -*-) มีทั้ง ไทย เขมร ลาว พม่า จนไปถึงพวกแถบแอฟริกา  (นานาชาติจริงๆ -.-" : M&M) เป็นโรงเรียนที่ตั้งมานานหลายสิบปีแล้ว  มีพื้นที่ใช้สอยเยอะแยะ  และขึ้นชื่อเรื่องผีดุ ทุกคนก็ต่างสงสัยว่าโรงเรียนดูไม่เห็นน่ากลัวซะหน่อย  นั่นคือภาพตอนกลางวัน  แต่ถ้าตกดึกแล้วนั้นโรงเรียนนี้น่ากลัวยังกะป่าช้า  เป็นเพราะอะไรไม่รุ้  และก็มีเรื่องที่เล่าขานกันมานานว่ามีผีสิงอยู่ที่โรงยิม  (แต่ชั้นว่ามันสิงอยู่ทุกที่แหละ (-.-)) เป็นโรงเรียนที่สงบร่มเย็นเหมาะสำหรับการหลับในชั้นเรียนอย่างยิ่ง โฮ๊ะๆ  (อย่าไปเลียนแบบมันนะค่ะ : M&M)  ชื่อของโรงเรียนนี้ก็นับว่าแปลกมากเพราะมันชื่อ  "Black & White International  School"  เอาหล่ะกลับเข้าสู่เนื้อหาหลักดีก่า

     

    "หมวย  แกว่าแซนมันจะทำใจรับไอ้กันย์เป็นเพื่อนได้มั้ยวะ"

     

    "ก็ไม่รู้หรอกนะ  ขนาดเจ๊ป๊อปห้องเราเนี๊ยแซนมันก็ทำใจตั้งนาน  ส่วนไอ้กันย์เค้าว่าให้เวลาแซนมันทำใจอีกหน่อยเหอะ"

     

    "อ่ะนะ เค้าว่ากันย์มันไว้ใจได้อยู่เอาไว้ว่างๆเราเล่าเรื่องแซนให้มันฟังดีมั้ย  เพราะมันเซ้าซี้ถามชั้นอยุ่นั่นแหละว่าแซนมันเป็นไร"  ชั้นลองขอความคิดเห็นหมวยดู

     

    "ไว้ใจได้เพราะมันให้แกลอกงานสังคมอ่ะดิ  แต่ก็ดีกันย์มันจะได้ไม่ต้องเข้าใจผิดแซนนาน"

     

    แต่เราจะมองคนแต่ภายนอกไม่ได้นะเว้ย  เกิดตอนนี้มันเล่นละครตบตาเราละ  ไอ้เจนเถียงคอเป็นเอ็นเลย

     

    ก็จริงวะ  งั้นรอไปซักหน่อยละกันค่อยบอก (^w^)

     

    "เอ้อ  แกรู้ป่าวไอ้มายอ่ะมันชอบกตเว้ย"

     

    "บรรลัยโลกมาเรยจอร์ช  ซาร่ารับไม่ได้ (O 0 o)"  แกจะมาหาขายสินค้าอะไรแถวนี้               

                                                                 

    "มันมาตื๊อให้บอกประวัติไอ้กตอยู่เนี๊ย  เค้าว่ามันชอบของแปลกมากเรยอ่ะ"

     

    "แปลกมากๆเลยละแกเอ๊ย  นั่นไง!  มากันพอดี  ตายยากจิงๆ"  แล้วมันก็บ่นพึมพำๆไปคนเดียว  ชั้นมีเพื่อนเป็นคนบ้าหรือนี่ (-.-")

     

    "ข้าวมาส่งแล้วค๊า  สวาปามได้เลยนะเพื่อน  แล้วอย่าลืมให้ผลผลิตดีๆนะ"

     

    "คนนะเว้ยมะใช่ วัวนม ไอ้แอล"  หมวยมันหันไปด่าไอ้แอลแทนชั้นเรียบร้อย

     

    "ซื้อน้ำมาบริการแล้วงับ แซนสุดสวย(^w^)"  กันย์แกเล่นให้มันถูกคนหน่อยเด๊

     

    "ไปไกลๆส้นสวยๆของชั้นเลยนะ  ก่อนที่มันจะย้ายที่ไปอยู่บนหน้านาย!! (-.-^)"  ทำไมแกต้องทำเสียงดังด้วยวะ

     

    "ทำไมต้องอารมณ์เสียด้วยละแม่คู๊ณณ" 

     

    "มันเรื่องของชั้น  นายอย่ามายุ่ง!!(-.-^^)"  แซนเริ่มเสียงดังขึ้น  พร้อมหูอีกเป็นสิบคู่ที่พยายามขยายให้กว้างเพื่อฟังเรื่องราว(สอดรู้สอดเห็นนั่นหล่า) 

     

    "แกอย่าเพิ่งสติแตกได้มั้ยแซน  นี่มันไม่ใช่ไอ้นั้นนะเว้ย  นี่มันเพื่อนเรา!!"  เสียงไอ้แต้ม(มีบทตูซะที : แต้ม) ด่าใส่ไอ้แซนเพราะมันทำเรื่องเล็กเป็นเรื่องใหญ่ 

     

    "ข..ขอโทษ ( _ _ )"  แซนบอกขอโทษเพื่อนเสียงอ่อย  แต่กลับมีสายตาเสียดายจากคนสอดรู้สอดเห็นเพราะมันอยากดูคนทะเลาะกันต่อ (พวกเด็กที่นี่มันบ้า : M&M)

     

    "กินข้าวเถอะๆ หิวกันไม่ใช่หรอ"  เสียงโอขัดจังหวะความเงียบของเพื่อนทั้งสามคน

     

    "ใช่ๆ  หิวๆ"  แล้วพวกเราทั้งหมดก็นั่งกินข้าวพร้อมกับทำตัวปกติสุข

    "ไงจ๊ะสาวๆทั้งหลาย  อิ่มหนำสำราญรึยังเอ่ย~"  เสียงสยองของหญิงโหดประจำโรงเรียนดังขึ้น

     

    "อ้าวพี่ดี้  มาทำอะไรค่ะเนี๊ย"  ทีงี้ตอบซะเพราะเชียวนะแอล  ไม่ให้เพราะได้ไงในเมื่อแอลนั้นเทิดทูนให้พี่ดี้เป็นไอดอลประจำใจของมัน 

     

    "พี่มีเรื่องให้พวกน้องๆช่วยหน่ะจ๊ะ" 

     

    "พี่ดี้จะมาขอให้พวกเราไปวางระเบิดที่ไหนอ่ะ"  ฉันตอบกวนๆใสตามแบบฉบับพี่น้อง

     

    "ระเบิดบ้านแกมั้ง"  ไอ้พี่ซาดิสม์

     

    "บ้านเค้าก็บ้านเดียวกะพี่นะ (^0^)"  ยกนี้ชั้นชนะ เย้~

     

    "พอเถอะ  คือว่าพวกพี่อ่ะจะต้องรับน้องม.1วันศุกร์นี้  พี่อยากขอความร่วมมือจากน้องๆหน่อยนะ  อ้อ พวกน้องผู้ชายด้วยนะ (^-^)"  พูดจบเจ๊แกก็หันไปส่งยิ้มหวานให้พวกผู้ชาย

     

    "ขอความร่วมมืออะไรหรอพี่ดี้  โออยากไปแกล้งเด็กด้วยได้ป่ะ"  ไอ้นี้วันๆเอาแต่แกล้งชาวบ้าน

     

    "ได้แกล้งแน่นอนน้องโอ  ที่พวกพี่ต้องการให้ทำคือไปเป็นสต๊าฟคอยคุมเด็กตอนเข้าฐานวัดใจ"

     

    "ไรง่ะพี่  วัดใจไรอ่ะ"  ชั้นถามแทนทุกคนเพราะพวกมันทำหน้าเหมือนฝูงสัตว์กำลังงง 5 5+

     

    "งั้นเดี๋ยวเลิกเรียนมาเจอพวกพี่ที่ห้องกรรมการนักเรียนนะทู๊กกกคน (^0^)"  เจ๊แกหันมาบอกแกมบังคับให้ทุกคนไปให้ได้

     

    "แอนพวกเค้าไม่ไปได้มะ"  เสียงสงสัยของบักตี๋เจ้าเก่า

     

    "แล้วแกไม่อยากคุมน้องม.1น่ารักๆหรอ"  ต้องรีบดักคอก่อนเดี๋ยวมันไม่ไปพี่ดี้เอาฉันตายชัวร์

     

    "เออ  ไปกันดีกว่าเน๊อะพวกแก"  ตี๋เราหันไปตกลงกับเพื่อนทั้งหลาย  ลงมติว่าไป

     

    "ไปกันหมดนี่แหละ  น่าสนุกดีได้แกล้งน้อง  แถมเจอเด็กน่ารักๆเต็มๆแน่  ฮาๆๆ"  มันโรคจิตไปแล้วไอ้โอ

     

    "รีบกินเถอะ  จะบ่ายแล้วนะเว้ย"  แล้วพวกชั้นก็นั่งกินอะไรไปเรื่อยเปื่อยจนถึงบ่ายแล้วก็เข้าเรียนตามปกติ  ส่วนมากอาจารย์ก็ไม่ค่อยสอนเพราะเป็นวันแรก โฮ๊ะๆ

     

    และในที่สุดก็เข้าเรียนคาบสุดท้ายซึ่งเป็นวิชาคณิตศาสตร์

     

    "แกๆ  เมื่อไหร่ที่รักชั้นจะมาย่ะ"  อาจารย์นะเว้ยอาจารย์

     

    "คัยที่รักเธอย่ะ  ของชั้นต่างหาก"  นังปอปสองตัวข้างหน้าห้องหนิ  ท่าจะบ้า

     

    "แอน  แกว่านามสกุลอาจารย์คุ้นๆมั้ย"  แต้มหันมาถาม

     

    "เค้าก็ว่าคุ้นๆนะ  เฮ้ยพวกแกว่าไงอ่ะ"  ฉันหันไปถามพวกเพื่อนๆในกลุ่ม

     

    "ก็นามสกุลเดียวกับพีทไงสาวๆ"  พี่กบสุดสวยช่วยไขข้อสงสัย

     

    "อ้อ!!"  พวกเราก็พากันร้องอ๋อกันทั้งกลุ่ม  ที่แท้ก็นามสกุลเดียวกะไอ้พีทกิ๊กพี่กบนี่เอง

     

    "แล้วสองคนนั้นเป็นไรกันอ่ะกบ"

     

    "ก็พีทเป็นน้องชายอาจารย์หน่ะซิน"  อายุเฮียแกเท่าไหร่กันแน่ง่ะ (-.-?)

     

    "อาจารย์มาแล้วเว้ย!"  เสียงคิงคองตัวนึงรีบวิ่งเข้ามาในห้อง

     

    "โทษทีนักเรียน  ครูติดประชุมนิดหน่อย"  ติดนานๆก็ได้จะได้หนีกลับบ้าน  โฮ๊ะๆ(ไอ้ขี้เกียจ : M&M)

     

    "เมื่อเช้าเราคุยอะไรกันไว้ยังจำได้มั้ย"

     

    "ลืมแล้วมั้งค่ะ (-.-)"  ชั้นตอบไปแบบกวน (:p)  เฮียแกมองหน้าเรย   คนหล่อมองหน้า  เขิลๆๆ (ไอ้บ้า : M&M)

     

    "หรอครับคุณแอนเดรีย (-.-^)"   โอ่วถูกย้อนซะแร้วเรา

     

    "ค๊า  คุณอาจารย์ (--0--)"   ทำไมเฮียแกดันหน้าหล่อแต่เจือกกวนจังเรยเนี๊ย (แกไปกวนเค้าก่อนนะเว้ย : แซน)

     

    "เข้าเรื่องกันดีกว่า  อาทิตย์หน้าโรงเรียนจะพาพวกม.5ไปเชียงใหม่กัน"  สิ้นเสียงก็พากันเฮลั่นห้อง

     

    "อาจารย์ค๊า  จะพาไปที่ไหนมั้งค่ะ"  เจ๊บาสเราอยากไปอย่างแรง

     

    "ก็ไปสวนสัตว์  ไปอะไรอีกเยอะแยะนั่นแหละ  ครูก็ไม่รู้เหมือนกัน"  แล้วหนูจะรู้เรื่องมั้ยละค่ะวันนี้  ฉันหันส่งสายตาตำหนิไปหาเฮียแกเล็กน้อย

     

    "ครูถึงเอาจดหมายมาให้พวกเธอดูไง  อ่ะแจกกันให้ทั่วห้องนะ"  เฮียแกหันมายักคิ้วให้เล็กน้อยเหมือนรู้ว่าฉันกำลังตำหนิอยู่ในใจ  (--*--)

     

    "โอ  เค้าไม่ชอบอาจารย์คนนี้เลย"  ฉันเปลี่ยนมาเป็นกระซิบกับโอ  เพราะเฮียแกยังจ้องอยู่

     

    "อ่าว  นึกว่าเห็นคนหล่อแล้วจะคลั่งซะอีก"  เห็นเพื่อนแกเป็นอะไรวะ

     

    "ไอ้บ้า  ตอนแรกก็ชอบอยู่  แต่หน้าเฮียแกโคดกวนเลยอ่ะ" 

     

    "แกนี่ท่าจะบ้านะ  อาจารย์เค้าอยู่ของเค้าดีๆไปหาไม่ชอบขี้หน้า"  ตกลงตูผิดมากใช่มะเนี๊ย

     

    "นั่งที่ๆ  ได้จดหมายกันหมดแล้วใช่มั้ย  ในจดหมายจะมีบอกเรื่องค่าใช้จ่าย  แล้วก็ตารางเดินทาง  และมีที่ให้ผู้ปกครองเซ็นอนุญาติ  พวกเธอทั้งหลายต้องเอาไปให้ผู้ปกครองเซ็น  แล้วก็เอากลับมาให้ครูพร้อมค่าใช้จ่ายในวันพรุ่งนี้นะ"  ร่ายยาวเชียวนะเฮีย

     

    "อาจารย์ค่ะ  มีอาจารย์คนไหนไปมั้งค่ะ"  ชั้นถามออกไปเล่นๆฆ่าเวลา  เพราะใกล้หมด ชม.แระ จะได้ไม่ต้องเรียน ฮาๆ (ขี้เกียจสันหลังยาวจังนางเอกเรา : M&M)

    "มีอาจารย์หลายคนไปด้วยนะแต่ครูไม่แน่ใจว่าใครบ้าง  แต่ที่แน่ๆครูไปแน่นอน (^-^+)"  โอ่  ชิ๊  คิดว่าอยากไปด้วยนักรึงัย

     

    "หมดคำถามแล้วใช่มั้ย  งั้นวันนี้วันแรกครูจะไม่สอน  ปล่อยกลับบ้านก่อนเป็นไง"  

     

    "ดีค๊า/ครับ"  ตอบกันพร้อมเพรียงเชียว  ขี้เกียจยกห้องซะงั้น  แล้วเฮียแกก็ย้ำกับนักเรียนอีกรอบเรื่องจดหมาย  และก็ปล่อยกลับ

     

    "ไปหาพี่ดี้กันเหอะ  ไปนอนเล่นห้องกรรมการนักเรียนกั๊น!!"  เสียงแอลตะโกนบอกพวกเราทำปานจะไปกู้ชาติ (--*--)

     

    "พี่ดี้เป็นพี่แอนหรือเป็นพี่แกกันแน่อ่ะแอล"  ใช่หมวย  ถามได้โดนใจมั๊ก

     

    "โธ่หมวย  พี่เพื่อนก็เหมือนพี่เรา"

     

    "งั้นแฟนเพื่อนก็เหมือนแฟนเราใช่มะ 5 5+"  เป็นอย่างนั้นก็ดีดิซิน

     

    "ไม่ต้องมายุ่งกับพีทแฟนชั้นเรยนะยัยซิน"  แล้วสองคนนั้นก็เปิดฉากสงครามย่อยๆระหว่างทาง

     

    "เบสท์  แกว่าฐานวัดใจมันคือให้ทำอะไรอ่ะ"  ตอนนี้ฉันเดินมาตีคู่กับเบสท์พลางถามความเห็นมันไปตลอดทาง

     

    "ไม่รู้ดิ  แต่ขึ้นชื่อว่าพี่ดี้แกคงไม่ใช่อะไรที่ธรรมดาแน่ๆ"  นั่นก็จริง

     

    "แต่ก็น่าหนุกไม่ใช่หรอ"  ตี๋เราเข้าแทรกบทสนทนาซะแร้ว

     

    "แอนตกลงมีน้องน่ารักๆเยอะใช่มะ"  นายแทนเข้ามาแจมบทสนทนาอีกคน

     

    "โอ๊ว  สุดหล่อเราจะม่อเด็กครับท่าน"  ไอ้หมีความนามว่ามิกมาแจมบทสนทนาอีกคน

     

    "ไม่ใช่นะเว๊ยถามให้ไอ้กันย์เฉยๆ"  เถียงกันเข้าไป  ตีกันโล๊ด 5 5+

    "อะไรกันย์ๆนะไอ้พวกนี้  เผลอแปปเดียวเป็นอ้างชื่อ (-.-  )(  -.-)"  แล้วกันย์เราก็มาแจมบทสนทนาอีกคน  ตกลงบทสนทนานี้ฉันยกให้พวกมันละกัน  (-*-)

     

    "ถึงซะที  ฟังพวกแกเถียงกันจนจะบ้าตาย"  ฉันหันไปด่าพวกมันรอบนึงก่อนเดินเข้าห้องกรรมการนักเรียน

     

    "กันย์กับมายเพิ่งเคยมาใช่มะห้องนี้"  แต้มหันมาถามสองตัวที่เป็นคนคอยห้ามศึกระหว่างกบกับซิน (จั๊กจะทะเลาะกันทำไม : กันย์&มาย)

     

    "คงเคยมาแล้วมั้งแต้มหนิถามอะไรโง่ๆ 5 5+" 

     

    โอแกจะขัดคอเพื่อนทำไมวะ  แต่มันก็จริง 55+

     

    "อ่ะ ล้อเล่งๆ  อย่าเพิ่งงอนนะ"  เอาเข้าไปงอนกันไปงอนกันมา เพื่อนชั้นมันบ้า

     

    "สงสัยพี่ดี้ยังไม่เลิก  ไปหาอะไรเล่นในห้องรอเถอะ"  ฉันหันไปบอก แล้วพวกผู้ชายก็ลากกันไปมุมนึงของห้อง  ไปทำไรกันไม่รู้ไม่ได้สนใจ   ผ่านไปไม่นานเท่าไหร่  เสียงนรกก็มาเยือน

     

    "ว่าไงสาวๆมากันเร็วจังนะ"  เจ๊หวีดสยองมาแระ  พวกผู้ชายมุดหัวอยู่ไหนวะ

     

    "เดี๋ยวไปเรียกพวกผู้ชายมาก่อน"  แล้วชั้นก็กลิ้งไปเปิดประตูอีกห้องนึง  ซึ่งเมื่อกี้พวกผู้ชายเข้าไป  พอเปิดประตูปุ๊ป  สภาพคือ  ไอ้แทนกับ(ไอ้)กันย์  นั่งเล่น Winning (อย่างเมามัน)  ไอ้ตี๋ก็นั่งเล่นไพ่  กับไอ้มาย  ทุกคนทำเหมือนกับตัวเองมานอนอยู่บ้านเพื่อน  (-.-")

     

    "ไอ้บ้า!!  ห้องกรรมการนักเรียนนะเว้ย  ไม่ใช่บ้านเพื่อน  พี่ดี้มาแล้ว  เก็บของแล้วออกมาด้วย!!" 

    ชั้นว๊ากใส่พวกมันอย่างบ้าคลั่งเหมือนกระทิงเจอสีแดง (--*--)  แล้วพวกมันก็รีบเก็บของแล้วจรลีไปหาพี่ดี้

     

    "คัยมั้งละเนี๊ย"  ชั้นพูดขึ้นมาเบาๆหลังจากที่เดินเข้ามาในห้องที่พี่ดี้นัด  คนเต็มห้องเลย ทั้งหญิงและชาย  ชั้นรู้จักอยู่ไม่กี่คนเอง

     

    "รีบๆมานั่งแอน จะได้บอกหน้าที่ซะที"  พี่กล้าสั่งชั้นหร๊อ  คิดรึว่าจะทำ (แล้วแกทำมั้ย! : ดี้) (ทำค๊าบบ : แอน)

     

    "หน้าที่พวกเธอก็คือ  ให้คุมน้องม.1 เข้าฐานวัดใจในตอนกลางคืน  โดยที่จะให้พวกเธอจับคู่ 2 คนชายหญิง  คุมน้อง 10 คน  แต่ละทีมจะมีอาจารย์ประจำอยู่ด้วย 1 ท่าน  แค่พาพวกน้อง ม.1ไปตามห้องต่างๆตอนกลางคืนในตึก 3 กับตึก 4  เพื่อหาของสองสิ่ง  นั้นก็คือ ไม้คฑา(ของดรัมเมเยอร์) ซึ่งเป็นไม้ที่มีอายุพอๆกับโรงเรียนเราด้วย  อีกอย่างก็เป็นวิทยุของผอ.คนแรก  ชิ้นนี้ก็เป็นอีกชิ้นที่เก่าแกม๊ากมาก  พี่ต้องการให้พวกเธอคอยคุมเด็กไม่ให้หลงกันดีๆ  เพราะน้องพวกนี้เพิ่งรุ้จักไม่กี่เส้นทาง  ถ้าพวกเธอพาน้องหาของจนเจอกลุ่มเธอก็จะได้รางวัลด้วยนะ  แต่ก็จะมีอะไรให้ตื่นเต้นเล็กน้อยก่อนที่จะหาเจอ  พวกเธอทำได้ใช่มั้ย"

     

    "พี่ดี้  แต่โรงเรียนเราขึ้นชื่อเรื่องผีนะ  เค้ากลัว (T0T)"  ฉันบอกออกไปอย่างคนปอดแหก

     

    "แล้วแกจะให้ฉันทำยังไง  ในเมื่อคนมันไม่พอ  ถือว่าช่วยพี่เหอะ  เดี๋ยวเลี้ยงพิซซ่าหลังเสร็จงานเลยอ่ะ"  คิดเหรอว่าจะเอาของกินมาล่อได้

     

    "ตกลงอ่ะพี่ดี้  เดี๋ยวแอนช่วยเต็มที่เลย (^0^) "  ไอ้ตะกละ : M&M

     

    "งั้นเดี๋ยวคืนนี้พี่จะจับคู่แล้วก็จัดอาจารย์ให้นะ  พรุ่งนี้จะเอามาบอก"  พี่แกพูดจบก็หันไปสั่งอะไรกับเพื่อนไม่รุ้

     

    "อ้อ  เดี๋ยวตอนวันศุกร์อ่ะใส่ชุดอะไรก็ได้นะเอาทะมัดทะแมง  ส่วนไฟฉงไฟฉายให้เอามาเองนะ  พอดีงบไม่พอ"  โหยจะเอาสปอร์ตไลท์มาเรย  5 5+

     

    "งั้นก็แยกย้ายกลับบ้านได้นะจ๊ะ  แล้วพรุ่งนี้เจอกันที่ห้องนี้หลังเลิกเรียนอีกรอบ"  เป็นอันว่าพวกเราต้องมาเข้าค่ายกับน้อง  เฮ้อ~  ศุกร์นี้ชั้นได้เจอหลายอย่างแน่เรย (T0T)  แล้วไหนจะไปเข้าค่ายที่เชียงใหม่อีก 2 อาทิตย์  จะเจออะไรอีกมั้ยเนี๊ย

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×