คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ชะตากรรมที่เริ่มต้น (2)
"ยินดีต้อนรับสู่เมืองแวริลล่าเพค่ะ"
บัดนี้หญิงสาวได้เดินทางมาถึงเมืองแวริลล่าซึ่งเป็นเวลาที่ดวงอาทิตย์กำลังจะตกแล้ว การเดินทางหลังจากที่เจอกลุ่มโจรนั้นก็ดูจะราบรื่นดีไม่มีเหตุการณ์หวาดเสียวให้ได้พบเจออีก นางกำนัลและทหารทั้งหลายพากันถวายความเคารพหญิงสาวที่กำลังก้าวลงมาจากรถม้า การต้อนรับที่ดูจะอบอุ่นทำให้เธอรู้สึกสบายใจขึ้น เพราะตนเองไม่เคยออกไปเมืองไหนอย่างเป็นทางการขนาดนี้ทำให้ไม่รู้ว่าต้องตีสีหน้าอย่างไรเมื่อมาอยู่ต่างแดนคนเดียว
ร่างบางค่อยเดินตามนางกำนัลไปห้องพักชั่วคราวของตนเอง เธอเพิ่งสังเกตว่าพระราชวังหลังนี้เป็นสีขาวทั้งหมด ดูสวยงาม แต่เยือกเย็น การตกแต่งที่ประณีตแน่นที่ลวดลายที่ละเอียดอ่อน ที่เสาแต่ละต้นมีการแกะสลักลวดลายอันวิจิตร บนฝาผนังก็มีรูปสีน้ำมันที่ดูเหมือนจะเป็นวิวของเมืองนี้ และเมื่อเดินผ่านห้องโถงก็มีรูปคิงรุ่นก่อนๆ ภายในห้องโถงมีเก้าอี้ตัวใหญ่ที่ถูกแต่งอย่างสวยตั้งอยู่พร้อมกับเก้าอี้ชุดเล็กอีกมากขนาบข้างเหมือนจะเอาไว้สำหรับจัดไว้ให้เชื้อพระวงศ์นั่งในโอกาสสำคัญๆ
และแล้วนางกำนัลก็มาหยุดอยู่หน้าห้องๆหนึ่ง ซึ่งเมื่อเปิดเข้าไปก็พบว่าภายในห้องเป็นสีขาวทั้งหมด บนผนังก็มีรูปวาดของอาชาสีขาวกับอาชาสีดำที่กำลังยกตัวสู้กัน เตียงใหญ่ถูกตั้งไว้กลางห้อง มีม่านลูกไม้สีขาวที่ถูกผูกไว้กับเสาเตียง ภายในห้องมีชั้นหนังสือเล็กๆไว้ให้ผู้อาศัยอ่านแก้เบื่อยามว่าง
"เวลาหนึ่งทุ่มจะมีนางกำนัลมาเชิญท่านไปเสวยอาหารค่ำที่ห้องอาหารนะเพค่ะ " สิ้นเสียงนางกำนัลเธอก็ได้แต่พยักหน้ารับรู้เท่านั้น
บรรยากาศภายในห้องกลับมาเงียบอีกครั้งหลังนางกำนัลเดินออกไป ร่างบางทรุดตัวลงนอนบนเตียง ตอนนี้เธอรู้สึกเหนื่อยจากการเดินทางมาทั้งวันแถมยังได้ออกแรงต่อสู้อีกทำให้เธอเพลียมากแล้วก็เผลอหลับไป...
/ กุบกับ ๆ / เสียงฝีเท้าของม้าที่กำลังดังขึ้นเรื่อยๆในความรู้สึกของหญิงสาว ขณะนี้หญิงสาวกำลังยืนอยู่บนทุ่งกว้างแห่งหนึ่ง เสียงม้าที่กำลังเคลื่อนที่เข้ามาใกล้ด้วยความเร็วทำให้เธอต้องใช้ทักษะในการเคลื่อนที่อย่างรวดเร็วเพื่อหลบ และแล้วเธอก็ขึ้นมาอยู่บนต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่งที่อยู่แถวนั้น ทำให้เธอเห็นทัศนียภาพที่กว้างขึ้นกว่าบนพื้น
ในขณะนี้ไม่ใช่มีอาชาเพียงตัวเดียวที่กำลังพุ่งตรงมาที่ทุ่งนี้ แต่มันมีมากมายหลายร้อยตัวพร้อมผู้คนมากมายที่มีอาวุธครบมือ การเคลื่อนไหวที่ไม่ได้มาจากฝั่งเดียวเพราะตอนนี้อีกฟากหนึ่งก็มีฝูงอาชาจำนวนมากพร้อมผู้คนที่มีอาวุธครบมือ และเมื่อทั้งสองฝ่ายเข้ามาใกล้กันเรื่อยๆทำให้เธอสังเกตเห็นได้อีกว่าอาชาที่เหมือนจะเป็นของแม่ทัพของทั้งสองฝ่ายเป็นสีขาวกับสีดำเหมือนกับในรูปภาพในห้อง
และแล้วเมื่อกองทัพทั้งสองฝ่ายเข้าปะทะกัน การนองเลือดครั้งยิ่งใหญ่ก็เกิดขึ้น ทหารมากมายที่กำลังสาดเวทย์ใส่กัน ยิงธนูไฟ หรือแม้กระทั่งปา มีด ที่ดูจะบินร่อนไปทั่วไม่ได้เจาะจงว่าจะปาใส่คนใดคนหนึ่งแต่เพื่อปาให้ออกไปทั่วอย่างน้อยเพื่อให้มีผู้โชคร้ายโดนมันเข้าซักคน ทหารทุกคนพยายามที่จะฆ่าอีกฝ่ายให้ได้ก่อนที่อีกฝ่ายจะย้อนมาฆ่าตัวเขาเอง ขณะที่ทหารกำลังสู้กันอย่างดุเดือดในสมรภูมิ แม่ทัพของทั้งสองก็กำลังประจันหน้ากันอยู่
"ข้าไม่คิดว่าคนอย่างท่านจะชนะข้าหรอกท่านคารอส" เสียงบุรุษบนหลังอาชาตัวสีดำเอ่ยขั้นอย่างเย้ยหยัน
"ก็ไม่แน่หรอกท่านโอเรล เรามาเริ่มกันเลยดีกว่า" เสียงบุรุษบนกลังอาชาตัวสีขาวเอ่ยตอบ พร้อมกับท่องเวทย์แล้วปล่อยลูกไฟออกไปหาอีกฝ่าย แต่อีกอีกฝ่ายก็หลบทันแล้วก็ย้อนกลับด้วยแท่งน้ำแข็งที่แหลมคม ทำเอาเรียกเลือดไปจากตัวได้มิใช่น้อย การต่อสู้ที่ผลัดกันรุกและรับดูจะยืดเยื้อแต่แล้วกลับมีบางสิ่งบางอย่างเกิดขึ้นกับคิงโอเรล เขากลับหยุดโจมตีเสียเฉยๆ
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Hello !!
คือว่าไม่สบายเลยไม่ได้อัพต่อ
ขอพักฟื้นซักแปปเดี๋ยวมาต่อให้คับป๊ม!!
ฟิ้ว ~ ~ หายไปกับสายลม
ความคิดเห็น