คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ::ชดใช้กรรมตอนที่2
ตอน2
ผมกับคุณเจ้าสาวถูกมาส่งที่หน้าคอนโด...เฮ้ยย นี่กูย้ายบ้านเมื่อไรวะ พอเข้ามาถึงข้าวของต่างๆของผมถูกจัดไว้อย่างดีและเป็นระเบียบ รวมถึงของคนตัวเล็กด้วย เราสองคนต่างเงียบ นั่งกันคนละมุมห้อง T^T โอ้ยยยเช้ร กูอึดอัดๆๆๆ
“มึงไปนอนบนโซฟานะ” คนตัวเล็กกว่ายืนขึ้นเท้าสะเอวมองผมไล่ตั้งแต่หัวจรดตีน...เดี๋ยวๆๆๆๆ!!!!!! มึงๆๆเมื่อกี้มันว่าไรนะ มันขึ้นมึงกูกับผมอะ กริ้งงง ผีเข้าหงึง!? ท่าทีตอนอยู่หน้าผู้ใหญ่ไหงมันสงบสเหงี่ยมเรียบร้อยเชื่อฟังคำสั่งสอนของคุณพ่อคุณแม่อย่างดีเลยงะ
“กูชื่อแบคฮยอน...แจ๊บๆๆ เรียกกูไอ้แบคพอนะ แจ๊บๆ ไอ้เปรต”
อ้วกกกก!!! แหวะ!! แอ้กกกกกกก++!!! ตบหน้ากูทีๆๆกูฝันไปอ้ะ...ไอ้แบค(ก็เค้าบอกให้หนูเรียกอย่างเน้) พูดไปพลางหยิบเอิ่ม หนอน จิ้งหลีด แม่งป่อง ว้ากกกกกกกกกกกก!!!!!!! ขึ้นมากระจั๊วะพลางเข้าไปในปากอย่างเอร็ดอร่อยอย่างคนหิวโหย มึงไปเอามาจากไหนฟร้าาาาาาาาาาาา ด่ากูไอ้เปรตอีก อีเหี้ยยยยยย กูกลัว T^T
“ระ..เรา ชะ ชื่อชานยอล...นะ” ผมพูดไปพลางโบกมือหยอกๆยิ้มแหยะๆไปให้มัน ก่อนปรายตามองรอบๆ คอนโดนี้กว้างพอสมควร แบ่งเป็น4ห้อง ห้องนอน ห้องน้ำ ห้องครัวแล้วก็ห้องนั่งเล่น งืมๆพออยู่ได้อ้ะนะ แบบว่าเมื่อก่อนเคยอยู่ดีกว่าเน้ แง
“มึงจะพูดเพราะหาพ่องเหรอสัส กูอายุเท่ามึง กูไม่ได้อยากแต่งงาน กูยังเรียนม.ปลายอยู่เลย ไอ้ยอลมึงนั่งลงได้ละ” มันรัวประหนึ่งมือกลองมาเอง ผมค่อยๆนั่งลงตามที่มันสั่ง ตกลงนี่มันยังไง กูกับมึง ผัวกับเมีย เราเป็นเพื่อนกันเหรอ
ติ๊งตึ๋งง(เสียงออด)
ไอ้แบคลุกขึ้นไปดูในจอมอนิเตอร์ พลางเคี้ยวแมงป่องทอดกรอบไปด้วย ผมไม่ได้สนใจว่าใครมาเอาแต่ทำหน้ายี๋ๆๆดูอาหารที่มันตั้งไว้ เชรดดด มึงกินไปได้ไงเนี่ยยย หรือมันอร่อยแล้วกูพลาด ... แอะ! สัญญาชั่วชีวิตกูจะไม่แดกแมลงทอดกรอบข้างทางกิน(หมายความว่าแมลงทอดกรอบในภัตตาคารห้าดาว มึงจะกิน...)
“หรรมเอ้ยยย!!!! ไอ้ยอลมึงรีบเก็บรถด่วนเข้าห้องเร็ว! ยืนเอ๋ออยู่ด้ายยยย ว้ากกกก!!!” มันวิ่งมาด้วยความเร็วแสงหลังจากดูจอมอนิเตอร์ แล้วด่ากูเอ๋ออีก ตกลงนี่กูเอ๋อจริงใช่ม้ายยยย!!!!! ไอ้เตี้ยรีบวิ่งเข้าห้องนอน แล้วออกมาด้วยชุดธรรมดาแต่ดูดีฉบับคุณหนู กูว่าเหมือนคุณชายสมัยก่อนมากอะ แฟชั่นมึงแบบนี้เหรอ =_= ดีนะไม่มีหูกระต่าย ไม่งั้นกูจะคิดว่ามึงเป็นโคนัน คนตัวเล็กผลักผมเข้าไปในห้องนอน ตามมาด้วยบรรดาของทอดกรอบทั้งหลาย แง่ว~ กูกลัว...กลัวมึงนั่นแหละ!!!!! พวกมึงอย่าตื่นขึ้นมาวิ่งเล่นนะ ปาร์คชานยอลคนนี้โหดนะเว้ยย เดี๋ยวจับหนังสือคณิตคิดเร็วทุ่มซะเลย งิ๊!!
ไอ้แบคไม่รู้เป็นห่าไรของมัน วันนี้ยังไงหล่อก็ไม่สำคัญอยู่แล้วนิ เอาวะ ยังไงในห้องก็มีหนังสือคณิตศาสตร์ กูอ่านฆ่าเวลาเอาก็ได้ ก็แค่คณิตศาสตร์ สนุกม้ากมากมีทั้งตัวเลขและภาษาอังกฤษอะมึง แบบ2in1 คุ้มสุดๆ แม่งโคตรหนุกอะมึง อ่านรู้เรื่องเข้าใจง่ายกว่าวรรณคดีลำนำอีก กูจิบอกให้
BAEKHYUN’PART
ผมเดินไปเปิดประตูอย่างผู้ดีด้วยท่าทางสง่างามที่ถูกฝึกมาตั้งแต่เด็กๆ
“เข้ามาก่อนสิฮะ พี่คริส” ผมยิ้มให้พี่คริส แฟนของผม เขาไม่รู้เรื่องที่ผมแต่งงานหรอก ผมโกหกเค้าว่า ผมย้ายบ้าน แต่จะมาก็ไม่บอกกูเลยนะ เกือบครับ ...เกือบไปแล้ว ด้านชั่วผมเกือนถูกเปิดเผยซะแล้ว ! “พี่แค่เอาขนมเค้กมาฝากนะ ^^ ร้านที่แบคฮยอนชอบไง” แหวะ!! ผมเกลียดเค้ก ผมชอบหนอนทอดๆๆ แต่ผมบอกไม่ได้ พี่คริสเค้าเป็นถึงคุณชายผู้ดีตระกูลดัง วันนั้นผมโกหกไปว่าชอบกินเค้กร้านอะไรไม่รู้จำไม่ได้ ไม่คิดว่าพี่คริสจะซื้อมาให้ถึงห้อง แบระ!! กูรู้จักแต่ลุงเล็กหนอนใหญ่ข้างตลาดบางโพธิ์เว้ยยยย!! ผมยิ้มจนตาหยีอย่างดีใจที่สุดในโลก ก่อนจะรับถุงเค้กมา ขอโทษนะ แต่วันนี้แกคงต้องไปหลับในถังขยะ ผมคงทำได้แค่ถ่ายแบบให้เค้กมันแล้วส่งไปให้เค้าว่ามันอร่อยม้ากมากกก(ถึงจะไม่ได้กินก็เหอะ)
“ขอบคุณคร้าบ พี่คริสใจดีที่สุดเลยย”
“เข้านอนแล้วโทรบอกพี่นะ ฝันดีครับ ”
ผมยิ้มแล้วพยักหน้าให้พี่คริส โบกมือบ๊ายบายก่อนจะปิดปั๊กกะตู ก้มมองนาฬิกาข้อมือ...3ทุ่ม ฝันดี..อะอะ เอาที่สบายใจ แต่เพราะพี่คริสเป็นแบบนี้ไง ผมถึงชอบ ผมมั่นใจร้อยล้านเปอร์เซ็นต์ว่าพอพี่คริสกลับบ้านปุ๊บ พี่คริสต้องอาบน้ำแล้วนอนเลยแน่ๆ ซึ่งมันไม่ใช่อ้ะ ผมเด็กดีกว่านั้นเยอะ เฮอะๆๆ
ผมเปิดประตูเข้าไปในห้องนอนหยิบชุดนอนไปใส่ ถอดแม่มตรงนี้แหละ วันนี้เหนื่อยโคตรแม่เลยฮะ ผมเห็นไอ้เอ๋อนั่งอ่านหนังสือคณิตศาสตร์อยู่ มันเป็นบ้าไรของมันวะ ช่างเหอะ สงสัยเรียนจนเฝือน กูกินหนอน แมงป่องต่อดีกว่า อิอิ ของดีอะนะ พวกมึงคงไม่เคยกินกันอะดิ แซ่บอีหลีนะขอบอก แบคกี้คอนเฟิม!!!!!
ผมโทรสั่งอาหารมานั่งกินกับไอ้ยอล คนตัวสูงทำหน้าแปลกๆเมื่อเห็นอาหารเป็นโต๊ะ น้ำพริกปลาทู ขั้วกลิ้งหมู ผัดสะตอ ทำอย่างกับไม่เคยกิน อะโด่วว!!
“กูเผ็ดวะ” ไอ้ยอลแลบลิ้นออกมาพร้อมกับเอามือโบกตรงหน้า ถามจริงมึงโง่หรือปัญญาอ่อนวะ คิดว่าเอามือพัดแล้วมันได้ลมเยอะ? คิดว่าหายเผ็ด? งั้นทำไมไม่เอาพัดซะเลยละ กูมีนะ กูมี!
“มึงต้องซิ๊ดดเว้ย เวลากินมันจะ...” ผมพูดค้างไว้แค่นั้น ก่อนจะยกนิ้วโป้งให้เป็นเชิงบอกว่า เด็ด!
“ซิ๊ดดดดดดดดดดดดดดดด!!!! แค้กๆๆ ซื๊ดๆ แค่กๆ” มันซิ้ดปากตามที่ผมบอก แต่สงสัยคงซิ๊ดมากไป จนไอผสมกับน้ำมูก หน้าขาวหน้าแดงสลับกันไปมา คิดดูว่าหน้ามัน เหงื่อแตกผลั้กๆ และเต็มไปด้วยเมล็ดข้าว เพราะตอนไอ้เอ๋อมันไอ มันเอามือไปปิดปาก เศษข้าวเลยสะท้อนกับมือเข้าหน้าตัวเอง ละผมเพ้ารุงรังในชุดสูทเป็นระเบียบ งืมๆขนาดเนคไทยังไม่เอาออกเลย อีเหี้ยยยย กูขำ ฮะฮ่ะฮ่าๆๆๆๆๆ คนอะไรจะเอ๋อได้ขนาดเน้ รู้สึกได้ว่าวันนี้ภูมิใจที่สุดละที่เกิดมาเป็นอีแบค ฮ่ะๆๆ
CHANYEOL’PART
ผมรีบลุกขึ้นไปหยิบน้ำในตู้เย็น (น่าจะหยิบตั้งนานแล้ะ) แล้วกระเดือกอย่างรวดเร็ว แฮ่~ กูรอดแล้ววว! แล้วลงมานั่งกินซิ๊ดปากต่อ ขอบอกไว้เลยว่า อาหารบ้านๆพวกนี้ คุณชายอย่างผมไม่เคยกินหรอก ไม่รู้จักด้วยซ้ำ แต่พอลองดูมันก็อร่อยดี ถึงจะเผ็ดก็เหอะ ไม่เป็นไรๆตอนนี้ผมได้ท่าซิ๊ดแล้ว มันอร่อยขึ้นเยอะเลยฮะ ฟินนน~ ทีหลังผมต้องไปสอนพวกไอ้ฮุนไอ้ไคบางละ หึๆ
และแล้วก็มาถึงเวลานอน....
ตู้มๆๆปังๆๆๆ!! ขว้างน้อยหน่าไปแล้ว!!!!!
ห่าเอ้ย คืนนี้กูจะได้นอนมั้ยวะ ไอ้แบคมันเป็นไรของมันว่ะ อุส่าหอบหมอนมานอนบนโซฟาตามที่มันบอกแล้ว อยู่ดีๆคึกจะเล่นเกมส์ขึ้นมาอย่างกะเก็บกดมานาน ทีตอนอยู่กับไอ้คริสละพูดเพราะชิบหายวายปลวก แต่พออยู่กับผม สัสเสิดเอี้ยออะไรมาหมด ทำเหมือนเราสนิทกับมาสิบชาติทั้งๆที่พึ่งรู้จักกันวันนี้ หรือเรารู้จักกันเมื่อชาติที่แล้ว กรรม...
“กูถามไรหน่อยดิ ทำไมมึงต้องทำเป็นแอ๊บเวลาอยู่ต่อหน้าคนอื่นวะ แล้วทีกับกูไม่เห็นมึงจะทำเลย” ผมถามเสียงจริงจัง นี่กูอยากรู้จริงๆนะเว้ย มึงปล่อยให้กูคิดมากอะ หรือมึงคิดไรกับกู ยังไงเราก็เป็นผัวเมียกันแล้วนะ อ้ากกก!(สติแตก)
-คุยกันแปบ
ตอนที่2มาแล้ว แต่ยังไม่มีคนเม้นอะ T^T ไม่เป็นไรๆพรุ่งนี้ยังมี ฮะๆๆ แบบว่าฮากันมั้ยนิ??? แต่งมาให้ฮา
แต่ถ้าไม่ฮาจะทำไงดีวะ....
ความคิดเห็น