คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ::ชดใช้กรรมตอนที่1
ตอนที่1
จากบทนำตอนที่แล้ว ก็ไม่รู้ว่ามันเกี่ยวกับเรื่องนี้ตรงไหน แค่อยากเขียนให้มีบทนำเพื่อความไฮโซล้วนๆ วันนี้เรากลับมาแล้วๆๆฮะ(แนะนำให้พูดเป็นเสียงเอคโย่วเพื่อความฮา) ผมปาร์คชานยอลอยู่นี่แล้วค๋าบบบ อ้ออละจากตอนที่แล้วที่พูดถึงมาม่า.....ว่างๆก็ช่วยไปโหวตมาม่ากันด้วยนะค๋าบบบ ฮะฮ่าๆ คะแนนมันขึ้นๆลงผมเห็นละใจมันวุ๊บๆว๊าบๆตุ้มๆต่อมๆ(เสียววววๆ)ทุกที ยังไงก็ช่วยๆกันนะครับ สมมติถ้าโดดเรียนแล้วนั่งโม้ไปก็ช่วยโหวตไปพลางนะครับ ถือว่าพี่ปาร์คขออออ จุ๊บๆ
พอๆหมดช่วงโปรโหมดดกันแล้วเข้าเรื่องเหอะ...
“จะให้คุยตรงนี้?” ต๊ายย! พี่กูแรดจะเข้าห้องปู้ชายอะๆๆ ดูเธอทำสิ ดูเธอทำสิ ต้องหลีกทางให้เธอ เธอมันสิบเอ็ดรอดอ ...? อย่าถามว่าเพลงนี้มาได้ไง ขนาดกูยังงงกับตัวเอง กูร้องเพลงนี้ได้ด้วยเหรอวะ? ขนาดนักร้องชื่อไรกูยังไม่รู้จักอะ (เอ้าอิเอ๋อ ก็มึงร้องอยู่เนี่ยย อย่าให้กูบอกๆๆ...ชื่อนักร้องกูก็ไม่รู้จักเหมือนกัน มันคนละแนวอะ) เฮ้ยแม่งคนแต่งไปไกลละ เรียนจนเพี้ยนอะดิ กูมีวิธีแก้ มึงเลิกเรียนเหอะ ออกมาแต่งฟิคให้กูดีกว่า กูต้องรอมึงทำการบ้านทุกวันอะเซ็ง ละกว่ามึงจะทำเสร็จก็ปาเข้าไปเกือบๆเที่ยงคืนอะ (กูขอโทษกูไปไกลแล้วจริงๆ)
พี่สาวผมทำหน้าแบบเอือมๆก่อนจะเดินเข้ามาให้ห้องแบบคุณนายเดินจ่ายตลาด...
...แบบถือกระเป๋าตังค์ไง พี่กูไม่แก่ถึงกะต้องเรียก คุณนาย ทีนะ นางแค่แรดๆตามประสาคุณหนูไฮโซสวยใสสมองไร้สมองเท่านั้นเอง ท้อดๆ
“อ้าวว ครูมาได้ไงครับ นั่งก่อนๆ” ไอ้ฮุนผละจากการเขียนอะไรสักอย่างที่ผมอ่านไม่ออก ไม่แน่ใจว่ามันเขียนตำราขอมโบราณอยู่รุเปล่า พี่ยูราพี่สาวสุดสวยสุดฉลาดของผมเป็นครูโรงเรียนไอ้ฮุนกับไอ้ไคครับ คุณเธอโบกไม้โบกมือเป็นเชิง ไม่ต้องหรอก ทำงานของมึงต่อไปเถอะ ก่อนจะหันมาหาผม และทำสีหน้าจริงจังมากขึ้น
“แกไปเป็นครูแทนพี่หน่อยดิ”
“พรวดดด!!!” น้ำมาม่าที่ผมหยิบขึ้นมาซด(แง้~ไม่มีส้อมอะๆๆๆกูจะกินเส้นๆๆๆๆ) ถูกพ่นออกไปตรงหน้า พี่ยูราเธอเก่งครับ หลบได้ทันหวุดหวิดเส้นเรดแมกนิซีนผ่าเอ้ก อะงงๆ งงๆละสิย้ายลูกกะตากลับไปอ่านใหม่อีกรอบนะ ....เข้าเรื่องดีกว่า เมื่อกี้พี่ผมพูดว่า ไปเป็นครูแทนพี่ ฮะ เฮ่ยยย!! เยดดดด!!! กูไม่คิดอกุศลกับพี่สาวตัวเองหรอกนะ กูคิดว่าพวกมึงงงอีก ไม่เป็นไรๆไม่ต้องร้อง อะให้เวลาสามวิ รีบผวนซะ ไอ้ไคกับไอ้ฮุนไม่รู้ไปอยู่ด้วยกันตอนไหน พากันขำขี้แตกขี้แตน ไอ้ฮุนขำจนสำลักอะครับ =_= คิดดู ไอ้ไคก็ช่วยลูบหลังเบาๆ ได้ยินเสียงดังป้าบๆเลยครับ
“น้าๆๆๆไอ้เอ๋อพี่ขอร้องนะ พอดีพี่ไปบนไว้ว่าถ้าพี่ท้องพี่จะไปขี่จักรยานรอบโลกอะ ละตอนนี้พี่ท้องได้3วันแล้ว พี่ต้องรีบไปก่อนที่ท้องมันจะโตอะ ละโรงเรียนก็จะเปิดละพี่จะไม่ไปสอนก็ไม่ได้”
“โอเคครับครู!! เดี๋ยวพวกผมจัดการเอง ว่าแต่ครูไม่กลัวเด็กเป็นไรเหรอครับ ปั่นจักรยานมันเหนื่อยนา” เป็นไอ้ไคที่ตอบตกลงแทนผม อิๆๆดำ มึงถามกูสักคำรึยัง กูโอเคตอนไหนแม่มๆๆ!! พี่กลับมีเคลียร์ยาวนะมึง ถึงหนังหน้าผมจะคล้ายพี่มากๆๆ แต่ผมไม่โออะ ไม่โอตรงคุณเธอนางเป็นครูสอนคณิตศาสตร์ครับ แค่เห็นสมุดกราฟผมก็แทบจะลากราบตรีนคนสอนอยู่แล้ว แม่งตาลายชิบหาย กูจำได้ อีพาราโบลา อีแกนx อีแกนy กว่าจะผ่านมาถึงจุดนี้ได้กูต้องเสียน้ำตาไปหยดมึงรู้บ้างมั้ยยย T_T
“โอ้ยยย ใครว่าครูจะปั่นรอบโลกแบบนั้นกัน ครูแค่บินไปประเทศนั้นแล้วก็เช่าจักรยานแถวนั้นขี่เอา” เออแม่งจริงทุกประการไม่มีข้อโต้แย้ง พี่ผมคิดได้วะ ถุยย!
พวกไอ้ฮุนพากันฮาแตกอีกครั้ง โอ้ยย มึงเห็นกูเป็นอะไร แก๊สอื่นๆเหรอถึงไม่เห็นกู พวกมึงไปคุยกันเองเลยมั้ยย แล้วค่อยมาบอกกู กูเป็นน้องนะๆๆๆๆๆ พี่สาวผมกลับไปแล้วครับ ทีนี้เหลือแต่หนุ่มหล่อเกลอซี้ตีฝันกัน
“อีกสามวันพวกกูเปิดเทอมแล้ววะ ลืม” ไอ้ฮุนพูดหลังจากไปดูปฏิทินโรงเรียนน อีดอกกก อีกสามวันผมจะทำยังไง สมองมีแต่ขี้เลื่อย จำสูตรสี่เหลี่ยมคางหมูได้ก็บุญโขมากแล้ว T^T กูจะเอาอะไรไปสอน ตอนเรียนกูก็หลับ โอ้ยย! ปวดจายยยย
“แต่ก่อนอื่นนะมึง ไอ้ยอลต้องปลอมเป็นผู้หญิงใช่ป่าว” หลังจากที่ไอ้เชี่ยไคพูด ทั้งห้องก็ตกอยู่ในความทั้ง เราทั้งสามคนหันมองหน้าสลับไปมา ไม่มีคำพูดใดๆออกจากปากใคร และยากที่คนปกติจะเข้าใจ
“ไอ้ไค กูอยากเห็นไอ้ยอลแต่งหญิง” (ฮุนส่งกระแสจิตไปให้ไค)
“เออไอ้สัส มึงจำได้มั้ย ตอนประกวดดาวโรงเรียนโคตรฮา” (ไคตอบกระแสจิตฮุน)
“ไอ้เหี้ยยๆๆๆ กูอยากจะร้องไห้” (ส่วนเกิน)
ฮึก...แม้แต่ในกระแสจิตกูยังเป็นส่วนเกิน
::หัวรุ่งวันต่อมา::
ผมสะลึมสะลือขึ้นมาในตอนเช้ามืด เสียงอะไรนักหนาไม่รู้ หนวกหูชิบหาย หูผมยิ่งบานๆกางๆคล้ายๆจานดาวเทียมอยู่ด้วย ไม่รู้เกี่ยวมั้ยพอดีไม่ได้เป็นหมอหู ก๊ากก หลายเสียงร้องประสานกัน หลังจากใครสักคนพูด “พร้อมนะ!” ทำไมผมรู้สึกว่าเสียงมันอยู่หน้าห้องผมวะ
“จำมัดไว้!” เยดดด หงสาวดีบุกหรือไร ทุกตัว เอ้ย! ทุกคนวิ่งกรูกันมาจับตัวผมไว้ เชร้ดด ตัวกูไม่ใช่หอยเว้ยย แม่งมันอะไรกันวะนิ กูงงไปหมดแล้ววว
“เฮ้ยยไรแม่งงงงง!!!! พวกมึงมาจับกูทำไม ไอ้ฉ่อยยมึงคนขับรถบ้านกู มึงทรยศเจ้านายตัวเองเหรอวะสัส แล้วพ่อกูไปไหนนนนนนนน”
“เปล่าครับ” ไอ้ฉ่อยตอบผมพลางมัดมือผมไปด้วย ย้ากกก!! ตอบแค่นี้ได้ไงวะ ตอบยาวๆดิ กูรู้ว่ามึงเป็นแค่ตัวประกอบ แต่กูอยากจะเข้าใจอะไรมากกว่านี้ แง้~ ผมพยายามดิ้นๆๆให้ตัวเองหลุดการจากเกาะกุมจากมือเป็นสิบยี่สิบสามสิบมือ โอ้ยยผมเองก็นับมือไม่ถูกเหมือนกัน แต่รู้ว่า ตอนนี้กูขยับไปไหนไม่ได้แล้วเว้ยย!! ไอ้ฉ่อยยยยยยยยย อ๊อก!
ครอก! ใครสักคนเอาผ้าเช็ดหน้ามาโปะจมูกผม ผมไม่ใช่พระเอกที่ไม่รู้ว่าฉากต่อไปจะเกิดอะไรขึ้น...กูก็คงหลับเป็นเจ้าหญิงนิทราอยู่สักพัก แต่แม่งงขอพูดหน่อยเหอะ มึงโปะเบาๆไม่อ่อวะ ผ้าเช็ดหน้าจะเข้าไปถึงลูกกระเดือกกูอยู่ละ ยานอนหลับมันกินได้ปะอะ รู้แต่ปุ่มรับรสในลิ้นสัมผัสไปเต็มๆ
ผมตื่นขึ้นมาหลังจากเสียงตีระฆังดังอยู่ข้างหู เหี้ยย!! ผมลืมตาขึ้นมาป๊ะกับระฆังจริงๆอะมึงง อยากจะอุทานออกมาดังๆว่ามึงเอามาตรงหูกูทำไม แต่คำอุทานอันหยาบช้าที่สั่งสมมานานต้องกลืนหายเข้าไปในคอ เพราะแขกไฮโซมากันเต็มโบสถ์ นั่งตาดำๆบ๊องแบ๊วกันเป็นแถว แล้วนี่กูมาทำไรอยู่ตรงนี้วะ ดูเหมือนจะเขาจะแต่งงานกัน แล้วนั่น เจ้าสาว...เอิ่มเป็นผู้ชายยย !!!! แล้วมึงอย่าบอกนะว่าเจ้าบ่าวเป็นกูอะสัส กริ้สสสสสสสสสสสสสสส!!!!!!
เสียงเพลงในพิธีเริ่มบรรเลง พอดีกับเจ้าสาวคนนั้นเริ่มก้าวขามาทางผม อีฟร้าา หน้ามันแม่งยังไม่เคยเห็น ชื่อยังไม่รู้จัก ต้องมาเป็นผัวเมียกันซะละ ฮืออออออ!!! หล่อไม่ยอมมๆๆๆๆๆๆๆ ผมหันไปมองรอบๆเห็นเพื่อนรักที่พอเป็นพี่พึ่งสุดท้ายในตอนนี้ แต่...ไอ้ฮุนยืนหันหลังเอาหัวชนกันหน้าต่าง อืมมมมม มันคงหลับ ส่วนไอ้ไคมันนั่งหลับเอาหลังผิงกับหน้าต่าง พวกมึงไม่คิดจะสนใจคนรอบข้างบ้างเหรอวะ สัส!! พวกมึงคิดว่าอยู่กลางทุ่งดอกไม้ไง หน้าฟินหลับได้อารมณ์มากอะสัส นี่ถ้ามีเอฟเฟกลมพัดนะ ....โอเค เอฟเฟกลมพัดมันมีจริงๆวะ ลมจากแอร์ ถุ้ยย!!!
ผมหันหน้ากลับมามองเจ้าสาวอีกครั้ง บาทหลวงพูดอะไรไม่รู้นานชิบหาย ก่อนเสร็จพิธี ผมต้องใส่แหวนสลับกัน ถึงตอนนี้ผมได้มองหน้าเจ้าสาวชัดๆสักที ถึงมันจะเป็นผู้ชาย แต่มันก็ตัวเล็กมากๆ สีหน้าไม่ได้แสดงความอะไรออกมา ใบหน้าเรียบเฉยหันมามองผม ก่อนจะก้มฟรุ้บต่ำลงบรรจงใส่แหวนเข้าที่นิ้วผม
หลังจากจบพิธีร่ำไห้ เอ้ย! ร่ำลาอะไรกันเสร็จก็ถึงขั้นตอนสุดท้าย...เข้าหอ =///= เยดดด นี่เตรียมพร้อมไว้หมดละใช่มั้ย มีแต่กูคนเดียวอะดิที่ไม่รู้เรื่องอะ ตื่นมาก็มีเมียซะและ เห็นกูเป็นอะไรวะ อึ้ยยย! (โกรธแต่ทำอะไรไม่ได้) กูเป็นแค่คนเอ๋อๆใช่มะ เออ เห็นกูเอ๋อๆไม่ได้เลยนะมึง ฮึ่มมม!!!!!!!
ถึงกูเอ๋อแต่กูก็มีหัวใจเว้ยยยยยยยย!!!!....
ความคิดเห็น