คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ::บทนำ
:::ห้องเซฮุน:::
ผมคือคุณชายปาร์คชานยอลหล่อและรวยที่สุดในสามโลก แบ้วววันนี้มาทำอะไรอะ...วันนี้มานั่งเหงาๆปราวปรียวเอียวใจ ที่คอนโดไอ้เซฮุนครับ พอดีโรงเรีนยผมพึ่งปิดเทอมไปเมื่อวานนี้เอง วันนี้เลยอยากนอนบรรทมอยู่ในที่นอนคุมะที่ได้มาฟรีจากการแชร์รูปในไอจี ละไปเม้นในไอจีคนอื่นให้มาไลค์ให้ผม
รบกวนช่วยไลค์รูปแรกให้หน่อยครับๆ ช่วยๆกันหน่อยเนอะคนกันเองง
ปล.ใครไม่ไลค์กูขอให้แฟนมึงมีชู้...
อื้อหื้อ คือแบบเค้าไม่ด่าแม่มาก็บุญละครับ แต่ผมไม่เข้าใจอ้ะ! คือแค่ ปล. ปะ คือถ้ามึงทำมึงไม่เห็นต้องมาด่าแม่กูเลยอะ แม่กูทำไรผิดวะ คือมันแม่งสำลีอะ เอาจริงปะ..ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่า ปล.มันคืออะไร ย่อมาจากอะไร แล้วบางทีผมยังเห็นตอนจบประโยคมันยังเขียนว่า ป.ลิง เลยอะ คือรัย...หรือมันย่อมาจาก ปากลิง ...ปะวะ? อะโด่วว!
“เป็นอะไรของมึงวะ สัด วันนี้แม่งเงียบ” เซฮุนถามเพื่อนสนิทที่ปกติมาห้องเขาทีไร เสียงดังโหวกเหวกโวยวายน่าราคาญเป็นทุกทีแต่วันนี้แม่งกลับนั่งเงียบเหมือนไปทำใครท้องอย่างนั้นแหละ
เปล่า กูแค่เพลีย กูง่วงงงง ครอก! มึงรู้มั้ยเมื่อคืนห้องกูฉลองกันถึงเช้า เกะเกอะอะไรจัดเต็มหมด เอวยี่สิบหกอกสามสิบห้า เต้นกันมันส์ยกห้อง อ้อ ห้องผมเป็นเด็กดีครับ ดื่มนมกัน ปลอดสารพิษไร้สารเสพติดแอลกอลฮอล์ทั้งหมดทั้งปวงแน่นอน หัวหน้าแม่งเอี้ย สั่งมาหมด นมเปรี้ยว นมจืด นมช็อกโกแลต นมสตอ(เบอร์รี่) นมแอลลีน นมโรงเรียนยังมีเลย บอกอยากให้รำลึกถึงอดีต อตีดพ่องงกูเอาไปให้แมวแดก มันยังไม่กินเลย สัส เกือบทั้งห้องที่(ต้องทน)แดกนม อ้วกแตกอ้วกแตนกันเป็นแถว คือเสียดายตังค์คับใช่ไร ไม่ได้ๆเราสั่งมาแล้วต้องกินให้หมด สงสารแม่วัวมัน กว่าจะฉีดน้ำนมมาได้แต่ละหยด
“เสือก! เรื่องของมึงเอาให้รอดก่อนเถอะ” หมายถึงรายงานมันนะ ทำกันมา2วันละไม่ใช่เหรอ ไหงได้แค่ชื่อสมาชิกวะ อ้อใช่ครับ ไอ้ฮุนไอ้ไคอยู่คนละโรงเรียนกับผม ถามว่าทำไมนะหรอ...
เอาละนะ ผมจะบอกละนะคือตอนแรกนะ ...ตอนแรกผม ไอ้ฮุน ไอ้ไค เรา3คนก็อยู่โรงเรียนเดียวกันนั่นแหละ แต่ตอนสอบเข้า ม.4 ปีที่แล้ว ผมไม่สบายไม่ได้อ่านหนังสือสักตัว ละก็เลย...
“ไอ้แว่น ข้อ2ตอบไรๆ” ผมถีบขาโต๊ะมาเบาๆ ผมรู้สึกว่ามันได้ยินที่ผมแหลง มันรีบเลื่อนข้อสอบไปอีกทางเลยครับ แถมเอามือมาปิดแล้วมองหน้าผมอีกแถมยัง ส่งสายตาไม่รู้ไม่ชี้ ยกไหล่ขึ้นนิดๆทำปากเป็ดห้อยๆอีก อีเหี้ยย! คือถ้ามึงแกล้งทำเป็นไม่ได้ยินไม่ได้อ่อวะ อวดฉลาดอะแม่ง อย่าให้ออกไปนะกูจะโชว์ห่วยให้ดู สัส!
แล้วคือเข้าใจปะ คนมันไม่สบายละเสียงมันแหบๆใหญ่ๆพูดทีเหมือนโต๊ะเหนือใต้ออกตกจะได้ยินกันหมด แล้วจู่ๆสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น...
“ครูครับ คนนี้เขาทุจริตครับ”
Fuckkkkkkkkkkkkkkkk** ใครบอกให้มึงยกมือละฟ้องครู ไอ้เตี้ยยยยยยย ไอ้แว่น ไอ้สัส พ่องแม่มึงส่งให้มึงมาสอบ ไม่ได้ให้มึงมาฟ้องครูเว้ยยยย แล้วแม่งมีหน้ามาชี้นิ้วดัชนีมาทางผมอีก เปรตตตนิ๊ คำตอบก็ไม่บอกละยังฟ้องครู พอครูแกได้ยินก็แทบจะวิ่งมาด้วยรองเท้าส้นตึกสีเขียวแปร๊ดด แต่วิ่งไม่ได้ไง ร้องเท้ามันสูง ฮะฮ่าๆๆ
“คุณหมดสิทธิ์สอบ เชิญออกจากห้องคะ” อาจารย์วัยป้าพูดหลังจากขยับแว่นให้ลงดั้ง สงสัยหน้ามันตอนวิ่งแว่นมันก็เลยไหล คุณครูวัยป้าแกลืมหยิบปากกาแดงมาด้วย คุณนางก็จิ๊กเด็กโต๊ะข้างๆมาก่อนจะเขียนวงกลมสีแดงให้ผม ผมเดินชิวๆออกจากห้องสอบ ก่อนจะโชว์นิ้วกลางให้ไอ้แว่นทีนึง เอาจริงโรงเรียนนี้ผมอยู่มาตั้งแต่อนุบาล เบื่อละๆ ตอนสอบเข้าม.1 อุส่าเดาข้อสอบแล้วนะ ยังฟลุ๊กติดเข้ามาอีก แต่ในที่สุดผมก็ได้หลุดพ้นจากสถานที่แห่งกรรมสักที เยสสส!!!(ไม่ได้สำนึกสักนิด รีดเดอร์ไม่ควรเอาอย่าง สัญญานะต้องลอกดีๆเข้าใจมั้ย แล้วต้องให้เพื่อนลอกด้วย แบ่งปันๆอะ สะกดเป็นม้อยย)
..............................................................................................................................................
กลับมาที่ห้องไอ้ฮุน
“เอ้า อีห่า กูอุส่าเป็นห่วง” แล้วมันก็สะบัดหน้าไปทางอื่นประหนึ่งว่ากำลังงอนแฟน หันไปทางไอ้ไคมันก็หลับตาพริ้มไปเรียบร้อยแล้ว แม่ง...มึงดูหนังโป๊แล้วหลับได้ไงวะ ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อครับ ไอ้ไคเวลาดูหนังโป๊แล้วมันจะหลับครับ ผมละอยากบอกมัน... นี่มึงดูหนังโป๋นะเว้ยย! หนังโป๊เชียวนะ ไม่ใช่หนังสือชีววิทยานะ แม่มหลับลงได้ไงวะ แต่ผมไม่บอกหรอก ไม่อยากแฉความเลวของไอแอนด์มายเฟรน
ผมอยากจะบอกว่า ที่ผมมาก็เพราะรักเกลอทั้งสองหรอกนะ เห็นมันจะเปิดเทอมอยู่แล้ว รายงานปิดเทอมยังไปไม่ถึงไหน เลยกะมาช่วย โอเคดูหนังก่อนเพื่อความสุขเล็กๆ แต่ไอ้ไคแม่งหลับไปแล้ว ไม่เป็นไรยังมีไอเชี่ยฮุน 2หัวดีหว่าหัวเดียว ผมไม่กลัว! เอาละวะแม่งจะเริ่มทำแล้วนะ ...วุ้ยย!! แล้วดินสอไปสเตอยู่ไหนวะ ผมค้นๆในกระเป๋าไอ้ฮุนอยู่สักพัก เจอกล่องดินสอยาวๆกลมๆลายซิซูกะ =__= เพื่อนผมมันจะมุ้งมิ้งฟรุ้งฟริ้งไปไหนฟระ ช่างปะไรนี่ไม่ใช่เวลานั่งวิจารณ์ชิซูกะเมียโดบิตะ มายไอดอลผม ผมเปิดฝาเทดินสอออกมาทั้งหมด แต่ลืมไปว่า ไอ้ฮุนใช้ดินสอไม้ครับ กลิ้งกระจายไปคนละทิศละทางเลยนะมึงง แย้ก!
โว้ยย!! มึงใช่เด็กประถมปะ...ก็ไม่ ผมต้องลุกขึ้นตามเก็บอีก
แท่งแรกที่เก็บได้ ทู่...ไม่แหลม ยอลไม่ใช้
แท่งที่สอง...สาม สี่ ห้า หก เจ็ด แปด ...พอๆมันมีแค่ สามแท่ง ใครจะพกดินสอแปดแท่ง กล่องดินสออันเท่าตุ๋ด จะไปใส่จุได้ไงครับ สมัยก่อนคนเดียวที่พกดินสอคือไอ้ฮุน กับยางลบสามก้อนเล็กๆ ตอนแรกมันมีแค่แท่งเดียว(ของไอ้ฮุน)แต่ผมกับไอ้ไคแอบจิ๊ก มานั่งตัดแบ่งเป็น3ท่อนเพื่อความยุติธรรม...ถุย! แล้วแม่ง2แท่งที่เหลือมันก็หัก ใช่สิยอลมันไม่สำคัญไม่ยอมแหลมเพื่อยอล...แต่! แต่ไม่เป็นไรๆ เรายังมีมาม่าไว้แดกประทังชีวิต ไม่ทงไม่ทำมันละ รายรงรายงาน ไม่ใช่ของยอลปล่อยให้ฮุนมันทำคนเดียวไป
ก๊อกๆ
“ใครมาวะ ไอ้ยอลมึงไปเปิดให้หน่อย”
ผมไม่ได้พูดอะไร วางมาม่าที่กำลังจะกิน(เมื่อกี้ยังไม่ได้กินอะ รอ3นาทีอยู่) ไว้บนโต๊ะหน้าทีวี ก่อนจะลุกขึ้นไปเปิดให้ พอดีผมเห็นไอ้ฮุนมันยุ่งๆนะ คาบส้อมเล็กๆสีขาวไว้ในปาก
“เฮลโห้ลลล น้องรัก พี่คิดแล้วว่าแกต้องอยู่ที่นี่ แหม~ออกมาต้อนรับซะเอ๋อเลยนะ” พี่สาวผมครับ ปาร์คยูราผู้มาเยือนใหม่ ณ ห้องเพื่อนน้องชาย เฮ้ยยนี่คนอื่นจะคิดยังไงครับ เป็นสาวเป็นนางพ่อแม่รู้ปะเนี่ยย แล้วมาว่าผมเอ๋อ เจอหน้ากันก็ว่าแต่เอ๋อ เออผมมันเอ๋อๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ(กูเอ๋อ!!!! จบปร๊ะ!)
“พี่....มาได้ไงงะ” ผมถามออกไปโดยลืมไปว่าคาบส้อมมาม่าทำแบ๊วอยู่ โอ้ยยย ท่าผมตะกี้อุบาว์กมว๊ากก แง กะจะโชว์แบ๊วซะหน่อยยย เอ๋ออีกแล้ววววว ฮืออ พี่สาวผมหัวเราะฟันแทบเฉาะหน้าผม เราทำได้เพียงอย่างเดียวแล้วครับตอนนี้
...ทำใจ...
ความคิดเห็น