เปิดซิงหัวใจ สไตล์สาวเซอ . . .

ลำดับตอนที่ #2 : เปิดซิงหัวใจ สไตล์สาวเซอ . . . ~ 2 **

2*

         " เออแชบิน !! นี่เพื่อนฉันนะเอง "

         " หวัดดีครับ  ผมยอนซู "

         " ค่ะ  ฉันคิมแชบินค่ะ   นี่ก็จองฮีมินเพื่อนฉันค่ะ "

         " ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ " 

         อ้อ !!  คนที่ยืนข้างหลังคังแดฮยอนก็คือเพื่อนของเขานั่นเอง ท่าทางเขาก็คงแบบฉันละมั้งที่ไม่ค่อยอยากจะมาในวันนี้เท่าไหร่  เขาดูท่าทางเซง ๆ  -๐- 

         แดฮยอนเดินไปที่เคาเตอร์เพื่อจองห้องคาราโอเกะ  ฉันจึงลากแชบินมาที่ห้องน้ำ 

         " นี่แชบิน  ฉันไม่เข้าไปในห้องคาราโอเกะได้มั้ย  ฉันจะไปร้านหนังสือแล้วก็กะจะไปแวะซื้อซีดีเพลงด้วย "

         " ทำไมละ ??  ไม่เข้าไปก่อนหรอ  "

         " ไม่ล่ะ  ฉันจะรีบไปรีบกลับนะ "

         " นี่เจ้าหญิง !! อย่าหนีกลับบ้านก่อนนะ "

         " อืมๆ^ ^* "

         ฉันรีบวิ่งออกจากร้านคาราโอเกะ    ขณะนั้นแดฮยอนก็จองห้องคาราโอเกะเสร็จพอดี

         " แชบิน  จองฮีมินจะไปไหนหรอ "

         " อ๋อ  เห็นบอกว่าจะไปร้านหนังสือน่ะ  แล้วยอนซูล่ะ "

         " ไม่รู้สิ  แต่ดูเหมือนหมอนั่นจะถูกใจเพื่อนของเธอเข้าแล้วล่ะ "

         " ฮ่า ๆๆ เจ้าหญิงทำพิษซะแล้ว "  แชบินบ่นพึมพำกะตัวเองทำให้แดฮยอนทำหน้างงนิดๆกับท่าทีสะใจของแชบิน 

         เวลาผ่านไปเกือบชั่วโมงแล้ว  ฉันยังไม่ได้กลับไปหาแชบินเลย  ตอนนี้ฉันอยู่ที่ด้านในของร้านขนม  คนที่นั่นเกาอี้ฝั่งตรงข้ามฉันคือยอนซู  ฉันไม่รู้ว่าเค้าออกมาตอนไหน   เราเจอกันโดยบังเอิญที่หน้าร้านรองเท้า  เขาชวนฉันมาร้านขนมหลังจากตอนที่เราเจอกัน 

         เรานั่งทานขนมกันได้ซักพัก  จนฉันเหลือบไปเห็นนาฬิกาข้อมือสีชมพูที่อยู่บนข้อมือของฉัน  ตายจริง  นี่เกือบจะหนุ่งทุ่มแล้ว  ฉันลืมซะสนิทที่จะโทรบอกแม่ 

         " เอ่อคุณยอนซูค่ะ  ฉันต้องรีบกลับบ้านแล้วอ่ะค่ะ  ตอนนี้เรารีบกลับไปหาสองคนนั้นดีกว่านะค่ะ "

         " ครับ  ผมก็นั่งเพลินจนลืมดูเวลาเลย  "

         ยอนซูนำใบเสร็จเดินไปที่แคชเชียร์ก่อนที่จะจ่ายเงิน   

         ฉันเร่งฝีเท้าอย่างรวดเร็วออกจากร้านขนมเพื่อจะไปหาแชบินก่อนที่จะกลับบ้าน  ตอนนี้ฉันยืนอยู่หน้าร้านคาราโอเกะที่ฉันกับแชบินแยกกันเมื่อตอนหกโมงเย็น   ฉันรีบขึ้นบันไดไปชั้นที่ 3 ก่อนที่จะย่างเท้าเข้าไปในห้องหมายเลขสามศูนย์หก

         " เฮ้ !! แชบิน  !!  ฉันต้องกลับ.......บ้านก่อนนะ "

         " ……. "

         แย่แล้ว T_T ฉันเข้ามาผิดเวลาแล้ว  ตอนนี้ภาพที่อยู่ข้างหน้าฉันเป็นภาพของแชบินจูบกับแดฮยอนอยู่  ฉันคงไม่ได้ขัดจังหวะเค้าสองคนหรอกนะ

         " เอ่อ  ขอโทษนะ........ที่ฉันไม่ได้เคาะประตู  โทษทีนะ "   

         " ว่าแต่เธอจะกลับแล้วหรอ  ฉันไปส่งมั้ย "

         " ไม่เป็นไร เธออยู่กับแดฮยอนเถอะ  ชั้นไปก่อนนะ "

         " เดี๋ยว !! ฮีมิน "

         ฉันไม่รู้ว่าแชบินจะพูดอะไรต่อ  ฉันคงไม่สนใจอะไรแล้ว  ตอนนี้ใจฉันเต้นกับภาพที่เห็นเมื่อครู่นี้  อะไรเนี่ย  เค้าสองคนเริ่มคบกันตั้งแต่เมื่อไหร่  ทำไมถึงจูบกันอย่างนั้นนะ   ฉันรู้สึกว่าฉันเริ่มสับสนกับอะไรหลายๆอย่างที่เห็น  

         " อ๊ากกกกกกก   ขอโทษค่ะ  ฉันไม่ทันระวัง  ขอโทษจริงๆค่ะ  "

         " ไม่เป็นไรครับ  คุณไม่เป็นไรใช่มั้ย "

         ฉันมองหน้าชายคนที่ฉันเดินชนก่อนที่ยองซูจะวิ่งมาประคองฉันขึ้นจากพื้น  ฉันลืมไปเลยว่ายองซูมาด้วย  มัวแต่คิดเรื่องซาตานสองตัวทีอยู่ในห้องคาราโอเกะ  ยองซูประคองฉันมาถึงป้ายรถเมล์ 

         " ให้ผมไปส่งนะ "

         " ไม่เป็นไรค่ะ  ฉันกลับเองได้  อ้อ  รถเมล์มาแล้วฉันไปก่อนนะค่ะ "

         ฉันลายองซูที่ป้ายรถเมล์  ก่อนที่จะขึ้นมาหาที่นั่ง แต่ว่ายองซูก็กระโดดขึ้นรถเมล์ตามมาด้วย 

         " คุณตามฉันมาทำไมหรอ  ฉันกลับเองได้ค่ะ "

         " ทางกลับบ้านผมน่ะ  รถเมล์สายนี้ผ่านทางกลับบ้านผม  "

         " .......... "

         " วันนี้คุณดูแปลกๆไป  ตั้งแต่ตอนที่ไปหาแชบิน  คุณดูเหม่อๆนะ "

         " ……... "

         " คุณไม่เคยเห็นคนจูบกันหรอ "

         " ว่าไงนะ - - *  ฉันนน......เคยยย.......เห็นนะ   แต่ต่ต่........แค่ไม่เคยเห็นต่อหน้าเท่านั้นเอง  แปลกนักหรือไง "   

         " ฮ่า ๆ   คุณนี่แปลกนะ  คิมแชบินเรียกคุณว่าอะไรนะ   เจ้าหญิงหรอ  งั้นผมเรียกคุณว่าเจ้าหญิงนะ "

       " ไม่ดีกว่ามั้ง  ฉันไม่ค่อยชอบให้ใครเรียกเจ้าหญิง "  

         ยอนซูจับมือฉันขึ้นมา   ด้วยหน้าตาที่ยิ้มแย้มปนจริงจัง

       " ฮีมิน  " 

         " ถึงบ้านฉันแล้วค่ะ  ไปก่อนนะค่ะ "

         วันนี้ฉันรักป้ายรถเมล์จริงๆ  เฮ้อ....  พระเจ้าช่วยไว้แท้ๆ  อีตาบ้านั่นอะไรก็ไม่รู้  อย่าได้เจออีกเลยจะเป็นพระคุณมากเลยนะค่ะ  - - พระเจ้า

         " กลับมาแล้วหรอ  ยัยตัวดี "

         " พี่ชายย . . .  โชคดีจังนะที่แม่ยังไม่กลับมา  ฉันไปนอนก่อนนะ "

         " จะไม่บอกอะไรเลยใช่มั้ย  อืมๆ  "

         ดูท่าทางพี่จะโกรธ พี่ปิดไฟในห้องครัวแล้วจึงก้าวเท้าไปที่บันได  ปังงงง !! พี่คงเข้าห้องนอนแล้วซินะ  ฉันก็น่าจะนอนได้แล้วเหมือนกัน

         " แฮก ๆ ๆ  "

         " จองฮีมิน  เธอมาสายอีกแล้วนะ  อ่ะ  เอาไปคาบที่หน้าระเบียงกับคิมฮยอนซุก "

         " ค่ะ T_T "

         ยัยแว่นเอ้ยย   ทำไมจ้องแต่จะลงโทษฉันนะ  คาบจนปากเปื่อยหมดแล้ว  ว่าแต่  วันนี้ฉันมีเพื่อนแล้ว ฉันเดินตรงไปยังระเบียงแล้วมองหาคนที่ฉันต้องมายืนเป็นเพื่อน 

         ฉันมองดูหน้าคนที่ยืนข้างๆฉัน  คนนี้อยู่ห้องเดียวกับฉันด้วยหรอ  ทำไมถึงไม่คุ้นหน้าเอาซะเลย     อ้า  !! ใกล้หมดชั่วโมงโฮมรูมแล้ว

         " มยองนัมจู  วันนี้ช่วยลงบันทึกเรื่องค่าใช้จ่ายในการประกวด     ส่วนเรื่องของคนที่จะประกวดนั้นไว้เลือกกันเองนะ  แต่ว่าส่งชื่อก่อนพักกลางวันนะ  คิมแชบิน ไปเรียนจองฮีมินกับคิมฮยอนซุกเข้ามาได้แล้ว  "

         " ค่าาาา "

         " ค่ะ   นักเรียนเคารพ  "

         " ค่ะ / ครับ "

         อาจารย์เดินออกมาจากห้องด้วยท่าทางที่สุดทนจริงๆ 

         " เข้าห้องได้แล้วย่ะ  เธอนี่เดือดร้อนฉันได้ทุกวันเลยนะ  ให้ตายเหอ   "

         " เลิกบ่นได้แล้ว  ไม่งั้นฉันจะไปนอนบ้านเธอนะ "

         " เออนี่  เมื่อวานเป็นไงบ้าง  ยอนซูน่ะ "

         " ป่าวนี่ "

         แชบินออกมาตามฉันแล้วเอาไม้บรรทัดที่ฉันคาบไปวางไว้บนโต๊ะตัวสีดำสนิทของอาจารย์  ฉันชี้นายคนที่ยืนคาบไม้บรรทัดอยู่ข้างๆฉันให้แชบินดู  แชบินทำหน้าเงอะงะก่อนที่จะลากตัวฉันเข้าไปในห้อง   

         วันนี้เป็นวันแรกของเดือนฉันต้องย้ายที่   แถมฉันยังมาตายอีก   แล้วที่นั่งฉันอยู่ไหนเนี่ย  ฉันเดินตามแชบินก่อนที่แชบินจะชี้ที่นั่งที่อยู่ตรงนั้นให้ฉัน  ฉันได้ที่นั่งแถวสี่ทับสาม ส่วนนายคนที่ยืนคาบไม้บรรทัดได้ที่นั่งสี่ทับสี่   เขานั่งข้างๆฉันด้วยเหอะ 

         " ครูฝากไว้แค่นี้นะ  ไปพักได้ "

         พออาจารย์เดินออกนอกห้องไป   แชบินก็รีบวิ่งมาหาฉัน  แล้วเธอก็ถามแต่เรื่องของยอนซู  ฉันเบือนหน้าหนีแชบินไปทางด้านขวา  แล้วเห็นนายคนที่ยืนคาบไม้บรรทัดนั่งมองฉันกับแชบินแล้วฉีกยิ้มนิดๆ  ฉันว่าฉันไม่เคยเห็นหน้าอีกตานี่เลยนะ 

         " นี่ !! นายน่ะ  ชื่ออะไรหรอ "

         " ฉันหรอ "

         นายนั่นทำหน้าเหวอๆ มองซ้ายมองขวาก่อนแล้วถึงค่อยตอบ

         " ฉันคิมฮยอนซุก "

         " อือ นายมองฉันทำไม  มีอะไรงั้นหรอ "