คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Chapter 7
Chapter 7
ผมนั่ล้าหน้า่าแล้วมอออไป้านออย่ายาวนาน สีสันที่ไม่ัและออะมัวๆายเ็มสายาอผมทั่วไปหม ผมรู้สึถึมือู่หนึ่ที่ับลบ่นไหล่อผมแล้วระาผมออมาให้ห่าาหน้า่า
"นายน้อย! ุไม่วรนั่ใล้หน้า่าอนแมัน้าแบบนี้นะ าุมันอ่อนไหวับแสแรๆแบบนี้มา ุ็รู้ไม่ใ่เหรอ!"
ผมหัวเราหึใส่ยอนอา แม้ะเป็นารเียน แ่ผม็รู้ว่าเธอ่าผมแน่นอน เธออยู่้าๆผมอนนี้แล้ว็รึ่ปีะไ้ และที่ผ่านมา สายาผม็ยัไม่ไ้หายไป หรือย่ำแย่มาว่านี้ หมอึเ้ามารวร่าายผม ผมิว่าเายัหานที่ะมาบริาวาให้ับผมไม่ไ้ ึ่ผม็ไม่ไ้ระือรือร้นมาเท่าไหร่ แ่็รู้สึลัวอยู่เล็น้อย
ผมเยินับารมีอยู่อยอนอา และลึๆแล้วผมรู้สึว่าเธอเหมือนับอยอลมา ผมสามารถบอไ้เลยว่าเธอ่อยๆเิบโไปพร้อมันับผม มันมีบาสิ่ที่ผมรู้สึประหลาใเี่ยวับเธอ าเวลาที่ผมมอเธอเวลาที่เธอบ่นหรือุ่าว่าล่าวใส่ผม เธอเหมือนะไม่ไ้ใส่เสื้อผ้าอผู้หิ เวลาเธอว่าผมมัน็แ่าาพวนูแลที่เป็นผู้หินอื่นๆ เพราะผู้หิพวนั้นอบใสุ่พอๆให่ๆ
"ยอนอา วันเิอเธอือวันไหน??"
ูเหมือนเธอะะิะวใเล็น้อยในะหนึ่ เพราะผมเห็นลาๆว่าเธอยับไปมารอบๆมาว่าปิ
“27 พฤษภาม"
ำอบอเธอทำให้ผมประหลาใ
"เธอเิวันเียวันับ...อยอล...นี่็ใล้ะถึวันเิเธอแล้วสินะ?"
"ันอยาะถามุ นายน้อยมยอู...อยอลืออะไร...สำหรับุ?"
"...นๆนึที่ันรั และ็เป็นนๆนึที่หลอใ้ันแล้วทิ้ันไว้้าหลั" ผมพู้วยวามมื่น ผมไม่รู้ว่าผมพูมันออไปแบบนั้นไ้อย่าไร ทั้ที่มันเป็นสิ่ร้ามับวามรูสึที่ผม้อาระพู อยอลเป็นสิ่ที่สำัที่สุในโลนี้สำหรับผม นเียวที่ผมรั นเียวที่ผมิถึอยู่ทุๆวัน แม้มันอาะเป็นเรื่อริที่เาหลอผม แ่ผม็ยัรัเา มันยาที่ะบอับใรบาน ผมรู้สึถึวามอุ่น น้ำาอยอนอา...หล่นลมาระทบฝ่ามืออผม
"นี่...ร้อไห้ทำไมัน?"
"ันอโทษทีนายน้อยมยอู ผฝุ่นมันเ้าาน่ะ"
ผมเห็นเาอเธอวิ่ออาห้อไป บาทีเธอ็ูประหลา วามรู้สึเียวายเริ่มรอบำผม ผมรู้สึว่าผมเหมือนะทรยศอยอล เพราะว่าผมโึ้นโยที่มียอนอาอยอยู่รอบายผม เวลาที่เธอไม่ไ้อยู่รอบๆ ผมรู้สึเหานะ แ่ว่าอย่าไร ็ไม่ใรสามารถมาแทนที่อยอลในใอผมไ้หรอ แม้ระทั่ยอนอา ถึอย่าไรผม็รู้สึว่ามันัแย้ัน มันมีบาสิ่เี่ยวับยอนอาที่ทำให้หัวใผมเ้นแปลๆ ผมพยายามที่ะไม่สนใเธอ แ่เธอ็่อยๆเ้ามาในใอผมอย่า้าๆ
"อยอล...นายะโรธมั้ย...ถ้าันะแบ่ใสัเล็น้อยให้ับยอนอา?" ผมส่ายหัวอย่าแรให้ับวามินี้ "นายมันแย่ ิมมยอู!"
ผมไ้ยินเสียยอนอาลับเ้ามาในห้ออีรั้
"ันอโทษนายน้อย าอันมันระายเือนิหน่อย" ยอนอาเียน
ผมส่ายมือบอเธอว่าไม่เป็นไร
"ยอนอา เธอว่า...อยอลรัันบ้ามั้ย?" ผมถามอย่าริั ผมรู้สึว่าเธอเินเ้ามาหาผมอย่าปุบปับ และเธอ็เ้ามาุมมือแล้วบีบมือผม
" ันมั่นใ อยอลรัุมา ันเื่อว่าที่เาไม่ไ้บอเป็นเพราะสถานาร์อเาในอนนั้น ุวาใเถอะ ุเป็นนีและมีวามสามารถ อยอลรัุ มาเหลือเิน"
ผมยิ้มให้เธอ อย่าไรแม้ว่าำพูเหล่านั้นะไม่ไ้ออมาาปาออยอลอย่าที่พวเาเ้าใ พวเาสามารถโหไ้ หรือแม้แ่ะุเรื่อหลอึ้นมา แ่มัน็ทำให้วามเ็บปวในหัวใอผมมันลลไ้เ่นัน ผมหัวเราะเล็น้อยให้ับวามใสื่ออเธอ
"อบใ ยอนอา"
ผมเยาอผมบนไหล่อเธอ ไหล่เธอูเรียว และบอบบา เธอมีลิ่นหอมล้ายันับเา
"ทำไมถึเหมือนเานั..."
เธอึัวอเธออมา้วยวามรวเร็วนน่าใ
"อย่าเ้าใผิไป" ผมบอับเธอ ผมหวัว่าผมไม่ไ้ทำให้เธอหวาลัวว่าผมำลัลวนลามเธอหรืออะไรอยู่หรอนะ "แ่ถ้าันไม่ไ้รัอยอลมามายอะไรนั ันิว่าันอาะแบ่ใไปรัเธอ" ผมิ แ่ผมไม่บอเธอแน่นอน
หนึ่สัปาห์่อนที่ะถึวันเิอยอนอา ผมไ้แอบสั่่าัเสื้อว่าให้ัุระโปรให้เธอหน่อยุนึ ผมว่ามันน่าะเ้ารูปีับเธอมาว่าับารสวมใสุ่เสื้อผ้าอเ็ผู้าย ผมหวัว่ามันะเป็นารประหลาใที่ีในารที่เธอไ้มาเป็นเพื่อนับผม อนนี้
อยูฮยอบอผมว่า ผมไม่วรสร้าปัหาให้ัวเอแบบนี้นะ แล้วผม็ทะเลาะับเานิหน่อยเพราะเรื่อนี้ เาูแปลที่อยู่ีๆ็ะออ่าใ้่ายให้ผม ปิแล้วอยูฮยอมัะเอื้อเฟื้อเล็น้อยให้ับพวนใ้อื่นๆ เวลาที่ะัารอะไรเ่นแบบนี้
"ยูฮยอ! ิว่าไ? เธอะอบสีมพูหรือสีำันนะ? แ่สำหรับผม สีำ็ูีนะ แ่ว่า..."
"ผมว่าสีไม่สำัหรอรับ นายน้อยมยอู" อยูล่าว้วยเสียเรียเล็น้อย ผม็ว่าแหละ สีไม่สำัหรอ
"แ่ถ้าุิแ่นั้นุหาภรรยาไม่ไ้หรอ ุพ่อบ้านอยู ุหน้าะละเอียละอ่อนหน่อยนะสำหรับเรื่อผู้หิๆ ผู้หิน่ะอบนะ เวลาที่พวผู้ายอย่าเราใส่ใบ้าเล็น้อยว่าพวเธออบอะไร หรือไม่อบอะไร " ผมบอเา
"...ามนั้นรับ นายน้อย" อยูอบลับอย่าพ่ายแพ้
"...ฮืม หรือว่าเธอะอบสีฟ้านะ?...รึว่าแ...แเลือหมู็น่าะสวยี?"
ผมเถียับัวเอ ถ้าหาเป็นอยอลผมสั่่าัเสื้อให้ัุสีมพูให้เาะเลย ในใผม ผมอยาะอธิษานว่าให้ผมไ้มอเห็นเธอสวมใส่อวัที่ผมมอบให้ับเธอ และไ้เห็นใบหน้าอเธอที่เ็มเปี่ยมไป้วยวามสุ แน่นอนว่าวันนั้นพวเราะไ้ินเ้้อนโ ผมะแ่เพลให้ับเธอ และเธอ็ะไ้ใสุ่ที่ผมสั่ให้เธอ ถึแม้ว่าผมะมอไม่เห็นเธอ แ่มัน็ไม่ไ้สำัเพราะเธอ็มอเห็นมันว่าเป็นอย่าไรไ้
ในวันเิอยอนอา ผมสั่ให้ยอนอาออไป้านอ และผม็ไ้สั่นใ้ให้รีบัเรียมานอย่าเร็วที่สุ ผมบอให้พวเาัอไม้ไว้รอบๆห้อ ผม็มอไม่เห็นนะ แ่ผม็ไ้ลิ่มหอมหวลออไม้ลอยเ็มห้อไปหมเลย
มยอูบอให้ผมไปทำธุระให้เาใน่าเมือ เาบอให้ผมไปหาื้อหนัสือที่เป็นภาษาเบรลล์ให้แ่เา เมื่อผมลับไปฤหาสถ์ระูลิมูะเียบเียบผิแผไปา่วเวลา่อนๆ นานนหนึ่ไ้บอผมว่าให้ผมึ้นไปหามยอูไวๆ
พอผมเ้าไปยัในห้อเรียนอเา ผม็ไ้รู้สึประหลาใมา ที่หน้าประูทาเ้าเมื่อเปิประูเ้าไปมีเทียนหอมมามายประับเป็นทารไปยัเปียโนอเา มีอไม้เ็มไปทั่วทั้ห้อเลย้วย อุหลาบสีแสและสีเหลืออ่อนประับเป็นพุ่มเล็ๆนไปถึนาลาและให่ระายไปามมุมห้อและผนัอย่าไม่รนเินไป และนั่น! เ้้อนเบอเริ่มเลย!!
มยอูนั่อยู่รเปียโน เาหันและเินมายัผมพร้อมรอยยิ้มบนใบหน้า หัวใอผมเหมือนหยุเ้น แ่็ยัเ้น้าๆลึอยู่้าในว่าผมมีวามสุแ่็หหู่เล็น้อยเพราะมันือานอยอนอา ไม่ใ่ผมอยอล ถ้าหา...ถ้าหาเาลืมเรื่อราวอผม..ลืมผมึ้นมาล่ะ? ผมปัวามินั้นออไปแล้วเินรเ้าไปหาเา เาับมือูมือผมให้ไปนั่้าๆันับเา
มยอูเริ่มเล่นเปียโน เพลนีู้แ่าาที่ผมเยไ้ยินเวลาที่เาเล่นหรือ้อมเปียโน เาแ่มันึ้นมาใหม่แน่เลย แ่ให้แ่ยอนอา...แ่ผม และแล้วเพล็ไ้บล แล้วเา็หันลับมา เายื่นล่อใบให่ใบหนึ่ให้แ่ัน
ผมเปิล่อที่วาอยู่้าๆับเ้าอี้เปียโน มยอูสัุ่เรสสีแเลือหมูมาให้ัน แ้มอันร้อนผ่าว
"อบมันมั้ย?"
"ันอบมัน นายน้อย ันอบเ้ อบเพลอุ และ...ุนี้ "
"็ี ถ้าั้นลอใส่มันเลยสิ เธอ้อน่ารัมาในุนี้"
"..ันไม่มั่นใว่าใส่แล้วมันะพอีหรอนะนายน้อย.....ันรู้สึไม่่อยเป็นผู้หิที่น่ามอเท่าไหร่..ผู้นหัวเราะเยาะันถ้าใสุ่นี้เอา"
"ไร้สาระ ันบอไ้เลยาท่าทาและรูปร่าอเธอแม้มันะลาๆหน่อย็เถอะ เธอ็เป็นนที่สวยอยู่นนึเลยนี่นา ใรันที่ะมาว่าเธอ อีอย่าเธอ็เป็นเพื่อนอันนะ"
ไม่มีทาะหลบเลี่ยหนีออไปาเาไ้เลย ผมหัวเราะใส่เานิหน่อย่อนะเินไปอีห้อเพื่อเปลี่ยนุ
ทำไมเา้อเลือสีแเลือหมูให้ผม้วยล่ะ เาิอะไรเนี่ย? ผมเินหันลับออมาาอีห้อ แล้วเา็ยิ้มให้ับผม
"แม้ว่าันะมอไม่่อยเห็นว่าเธอเป็นอย่าไร แ่ันรู้สึว่าเธอูีนน่าะลึเลยล่ะ" เาพูพร้อมับรอยยิ้ม
"โอ๊ะ มีอีอย่านึนะ"
ผมนั่ล้าๆเาอีรั้ เาล้วเ้าไปในระเป๋าแล้วหยิบบาสิ่ออมา เาิสิ่นั้นลบนผมอผมอย่า้าๆ มันือิ๊บิผมที่ประับ้วยอัมีอย่าสวยาม
ผมล้วเ้าไปในระเป๋าเพื่อที่ะนำิ๊บิผมที่ผมสั่ทำสำหรับเธอออมา ผมสั่ทำมันเพื่อเธอ ผมิมันลบนผมอเธอ ผมไม่เยรู้ว่าผมเธอสั้น แ่ผมอเธอนั้นให้สัมผัสที่นุ่มมือ ไม่้อบอผม็ไ้ลูบผมเธอเบาๆ ผม็ไม่รู้ว่าผมทำอย่านั้นออไปไ้อย่าไร
ันอโทษ… อยอล
ผมรู้สึถึารุมพิที่หน้าผา แ้มอผมเห่อแและร้อนมา มันเิอะไรึ้นับผม ยอนอา็เป็นแ่เพื่อนนะ แ่มัน็มีอะไรที่เหมือนันับอยอล อยอลเา็ูบผมที่หน้าผาเหมือนัน ผมถอยออมาอย่ารวเร็ว
"..ินเ้ันเถอะ"
"อบุสำหรับทุอย่า นายน้อย"
TALK
เราอรหัสวิฟิรพ.มาเล่นไ้ละ
อนไปอับพี่พยาบาลที่เาท์เอร์ือระมิระเมี้ยนมา
เินสุๆ
ฮืออออออออออออออออออ
ุ๊บเิ๊บอัลไล ไวไฟริเียว
บอับใบ้
5555555555555555
t
h
e
m
y
b
u
t
t
e
r
ความคิดเห็น