ยัยเปิ่นสุดซ่าพบเจอนายฮอต

ลำดับตอนที่ #2 : บนรถเมล์+โรคจิต(สุดหล่อ)

โอ๊ย!จะทันมั้นเนี่ย อย่าพึ่งออกนะจ๊ะรถเมล์ ชั้นพูดและวิ่งไปตามรถเมล์



จะออกแล้วไม่ทันแล้ว ต้องสวมวิญญาณนักวิ่งเก่าอีกแล้วเรา  ชั้นรีบวิ่งสุดกำลังไปที่รถเมล์ที่กำลังจะออก ที่จริงตอนเด็กๆชั้นเคยเป็นนักวิ่งนะ แต่นั้นตั้งแต่ชั้นอยู่อ.3 และชั้นก็ไม่เคยชนะสักที



อีกนิดเดียวจะถึงแล้วจอดสิ ชั้นพูดอย่างเหนื่อย



เย้!!จอดซักที ชั้นพูดพร้อมเร่งความเร็วไปที่รถเมล์ที่จอดอยู่ตรงป้าย



ขอโทษค่ะ ขอทางหน่อยค่ะ ชั้นพูดขณะขึ้นรถเมล์ และมองหาที่นั่ง



อะเจอที่นั่งละ ในที่สุดชั้นก็เจอที่นั่ง



อุ๊ย!!ขอโทษค่ะ ชั้นเดินชนขณะจะเดินไปนั่งที่จนเกือบล้มเลย



เออ ไม่เป็นไรครับ คนที่ชั้นเดินชนพูดกับชั้น



ขอโทษนะค่ะ ชั้นพูดขอโทษอีกครั้งและเงยหน้ามองคนที่ชั้นเดินชน



โอ๊วท่านจอร์จที่รัก!!O_O ชั้นอุทานขึ้นในใจ ก้ไม่ให้ชั้นอุทานได้ไงก้คนที่ชั้นชนหืม! สูง ขาว จมูกโด่ง ตาเป็นประกายเยิ้ม ผมยาวนิดหย่อย



และตอนที่ชั้นมองเขา เขายังทำตาเยิ้มเป็นประกายที่สุดเท่าที่ชั้นเคยเห็นมา แถมยังยิ้มให้ชั้นอีก ชั้นสาบานเลยว่านั้นเป็นรอยยิ้มที่หวานที่สุดเท่าที่ชั้นเคยเหห็นมา และเขายังเป็นนนักเรียน เอ๊อ!แต่ทำไมตาโรงเรียนเขาคล้ายๆของชั้นเลย ชั้นเริ่มจ้อง



เด๋ว!ไอ้หยาอย่าเคริ้มหาที่นั่งก่อน เสียงในหัวชั้นทักขึ้น



โอเค โอเค เสียงในหัวส่วนอื่นๆตอยรับ และชั้นก้เจอที่นั่ง แหม!ที่นั่งช่างเป็นใจมากๆก้เพราะที่นั่งของชั้นอยู่ด้านหลังของเขา และยังเป้นมุมที่สามารถเห้นใบหน้าอันดูดีของเขาได้อย่างชัดเจนอีกด้วย



โอ๊ยชั้นเป้นบ้าอะไรเนี่ย! เสียงในหัวของชั้นร้องขึ้น แต่ว่าไปตอนนี้ก้เหมือนกับเป็นบ้าเพราะนั่งอยู่ได้คนเดียว^_^ จนคนที่นั่งข้างหันมา



มองอย่างหวาดๆ ที่จริงชั้นก้ไม่อยากเป้นแบบนี้หรอกแต่พอหันไปเห็นเขาสักแวบก็เก้บอาการไม่อยู่ อาการอย่างเนี่ยเป้นครั้งที่2 ครั้งแรกนะ



เกิดขึ้นกับ   โคอิเกะ เท้ปเป้ นักร้องญี่ปุ่นวงwat คนที่ชั้นฝันถึงตอนแรกนะแหละ และตรั้งนี้ก้เป้นครั้งที่2



โอ๊ะ!ชั้นเผลอหันไปมองอีกล่ะหันไปที่ไรจะละลายทุกที่ *_*



เอ๊ะ!นั้นเขาทำอะไรงะO_O ชั้นอุทานเบาๆ เพราะตอนนี้เขาทำท่าทางแปลกเหมือนเข้าไปชิดกับผู้หญิงด้านหนาแถมยังทำท่า........เฮ้ย! นั้น



โรคจิตเปล่าวะ ดูทำท่ายุ่งเหยิงกับตรงนั้นของเขา ไม่ได้ละชั้นไม่ยอมให้ผู้หญิงคนนั้นโดนทำอนาจารจากโรคจิต แม้\"อ้โรคจิตคนนั้นจะมาด



man handsome ก้ตามเถอะ พลเมืองดีอย่างฃั้นยอมไม่ด้าย ชั้นนึกในใจ



เฮ้ย!นายทำอะไรงะ ชั้นตะโกนขึ้น



หา เขาอุทานและหันหลังมามอง



เฮ้ย!ไอ้โรคจิต ชั้นตะโกนออกไปใส่หน้าหน้าเขาและต่อยไป1หมัด ก้จะไม่ให้ชั้นว่าเขาเป็นโรคจิตได้ยังงั้ย ก้ตอนที่เขาหันมาญซิปกางเกงเขา



ยังเปิดอยู่หน่อย



โอ๊ย!เธอทำอไรของเธอเนี่ยO_O เขาถามหลังจากถูกชั้นต่อยไป1หมัด



ยังมีหน้ามาถามอีก \"ช่วยด้วยค่ะช่วยด้วยนายคนนี้มันโรคจิตค่ะ\" ชั้นไม่ตอบที่เขาถาม แต่ชั้นตะโกนออกไป เพราะเวลานี้มีคนหันมามองทั้งรถ



ว๊าย!!ยังเด็กอยู่แท้ หน้าตาก้ดี แต่มาทำตัวเป็นโรคจิตหรอเนี่ย คนในรถทักขึ้น



ไม่ใช่นะครับ ไม่ใช่ผมไม่ใช่โรคจิต เขาเริ่มแก้ตัว



อย่าไปเชื่อค่ะ เมื่อกี้ชั้นเห็นเขาพยายามทำอนาจารผู้หญิงคนนั้นค่ะ ชั้นพูดและเอามือชี้ไปที่ผู้หญิงคนข้างหน้าเขา



เฮ้ย!!เธอไปกันใหญ่แล้ว เขาตะโกนใส่ชั้น



ไม่ต้องมาแก้ตัวชั้นเห็นอยู่ชัดๆดูที่ซิปกางเกงนายซิยังไม่ได้รูดเลย อุบาทว์ที่สุด ชั้นตะโกนและทำท่าเหมืนชี้ตัวผู้ต้องหา



ว๊าย!!จริงด้วยดูซิ ดีนะมีคนทักก่อนไม่งั้นชั้นจะโดนอะไรบ้างก้ไม่รู้ ผู้หญิงคนที่อยู่ข้างหน้าพูดขึ้นและบนรถเมล์ตอนนี้เริ่มวุ่นวายเล็กน้อย



เฮ้ย!ลงจากรถเด๋วนี้นะ\"ไอ้โรคจิต คนในรถตะโกนขึ้น



เด๋วซิ ฟังกันก่อนผมไม่ใช่โรคจิตน่ะ เขาพูดขึ้น



ไม่ต้องมาแก้ตัวดูซิหลักฐานยังทนโท้ ลงไปเลยลงไป คนในรถต่างพากันไล่จนในที่สุดเขาก้ลงจากรถไป



เฮย ในที่สุดก้ลงรถได้ซะทีไอ้โรคจิต แต่ยังไงก้ขอบใจน้องนะที่ทำหน้าที่พลเมืองดี สมันนี้คนดียิ่งหายากอยู่ กระเป๋ารถเมล์พูดกำชั้น



ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกค่ะ มีอะไรที่ช่วยกันได้ก็ต้องช่วย ตอนนี้ชั้นรู้สึกจะยิ้มหน้าบานมาก..... และชั้นก้หันไปดูเขาหรือไอ้โรคจิตที่ตอนนี้ยืน



งงๆอยู่บนฟุตบาท



โถเอ๊ย!ทำไมถึงซวยแต่เช้าเลยเรา เขาบ่นกับตัวเอง



งืด!!งืด!!งืด!! เสียงโทรศัพท์เขาสั่ง



ใครโทรมาวะเนี่ย ฮัลโหล เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและกดรับ



เฮ้ย!ไอ้เพชรอยู่ไหนวะเนี่ยวันนี้เปิดเทอมแล้วนะโว๊ยแล้วใกล้ถึงโรงเรียนยัง เสียงปลายสายพูดขึ้นกับนายเพชร หรือคนที่ถูกไล่ลงจากรถเมล์



และถูกกล่าวหาว่าเป้นโรคจิต



รู้แล้วว่าเปิดเทอม พอดีเกิดเหตุการณ์ฉุกเฉินวะ อีกซัก15นาทีน่าจะถึงโรงเรียน นายเพชรพูดกับปลายสายที่โทรมา



หา นี้อีก5นาที โรงเรียนจะเข้าแล้ว นายยังบอกว่าอีกตั้ง15นาที นายจะไม่ไปประชุมรึไงหา เสียงปลายสายตะโกนต่อ



เออๆเอางี้ชั้นจะรีบไปให้ทันแล้วกัน วันนี้เป็นไรว่ะคาเฟ่เลิกจ้างหรอ นายเพชรถมาปลายสาย



คาเฟ่นะยัง ที่สำคัญนายต้องมาถึงให้ทันเข้าใจมั้ย ปลายสายออกคำสั่ง



เออๆไม่ต้องห่วงถึงโรงเรียนแน่ นายเพชรตอบกลับ



ให้ทันนะโว๊ย แค่นี้นะ ปลายสายตะโกนมาและวางสาย



เฮ้ย นายเพชรถอนหายใจและวางสาย



เอาไงดีว่ะ ไหนๆรถเมล์ก้ขึ้นไม่ทันแล้ววิ่งไปก้ได้ว่ะคงอีกไม่ไกล นายเพชรพูดและวื่งไป



เฮ้ย ไอ้แก้วไอ้ว่าไงใกล้ถึงยัง เสียงผู้ชายคนหนึ่งถามแก้วผู้ชายตัวขาวหน้าตี่สูงไม่มากที่คุยกับนายเพชรเมื่อกี้



มันบอกมันเจอเหตุการณ์เฉินฉุกว่ะไปป์ แก้วตอบผู้ตัวสูงหน้ากลมผิวแทน ที่ถามเมื่อกี้



ฉุกเฉินโว๊ย ยังมีอารมณ์มาเล่นอีกวันนี้มีโดนทั้งคณะแน่มีอีกเสียงพูดขึ้น



เรื่องแค่นี้อย่าเครียดเลลน่าเบิร์ท ผู้ชายคนหนึ่งพูดกับเบิร์ทผู้ชายตัวสูงขาว จมูกโต ปากห้อย



ช่ายอย่างที่ฟิลลิปส์บอกอย่าเครียดเลย เอางี้มะถ้ามันมาสายแกล้งจับมันแก้ผ้าดีม่ะ ผู้สายคนหนึ่งพูดเห็นด้วยกับฟิลลิปส์ ลูกครึ่งตัวสูง หัว



หยิก ผิวขาว



เออ ไอ้ลูกคุณความคิดงันเอาตามนี้ถ้ามันมาสายจับมันแก้ผ้า แก้วเห็นด้วยกับความคิดลูกคุณ ผู้ชายตัวสูง ผิวแทนใส่เหล็กดัด



ดีชั้นจะแก้แค้นมันที่มันเล่นวิ่งนิ่งชนะชั้น เบิร์ทพูดขึ้น



โถ!ไอ้นี้อะไรก้วินนิ่งนะ ไปป์พูโกบเบิร์ท



แท่ดๆๆๆ!! เสียงรถเมล์ที่ชั้นนั่งเริ่มดังขึ้นเหมือนจะดับ และในที่สุดมันก้ดับ



อ้าว รถดับเออ..ตอนนี้ขอให้ทุกคนลงจากรถและช่วยเหลือตนเองนะคร้าบ  หากใครมีน้ำใจก้ช่วยลงไปเข็นหน่อยนะคร้าบ คนขับพูดขึ้น



น้องๆพลเมืองน่ะมาช่วยเข็นรถกันหน่อย กระเป๋ารถเมล์เรียกชั้น



เออ แต่ชั้นต้องไปโรงเรียนนะค่ะ ชั้นเริ่มปฎิเสธ



นะน้องนะ ช่วยๆกันหน่อยไหนๆก้เป็นพลเมืองดีแล้ว กระเป๋ารถเมล์พูดต่อ



ค่ะก้ได้ค่ะ ชั้นตอบตกลงทั้งที่ไม่อยากแต่หน้าที่พลเมืองดีมันค้ำคอT-T



เอาช่วยกันนะคร้าบ 1..2.3 กระเป๋ารถเมล์ส่งสัญญาณให้ดัน



โอ๊ย หนักชะมัด ชั้นบ่น(นี้มันรถเมล์นะ)



แท่ดๆๆ เสียงรถดันขึ้นหลังเข็นไปได้10ม.



ไม่ได้ส่งสัยวิ่งต่อไม่ไหวแน่ คนขับตะโกนขึ้น



งั้นพอแค่นี้ละกัน ขอบคุณมากนะคร้าบ กระเป๋ารถเมล์พูดขึ้น



มันน่าจะพอตั้งแต่ความคิดละ ชั้นบ่นในใจ



ขอบใจมากนะน้อง กระเป๋ารถเมล์พูดกับชั้น



ไม่เป็นไรค่ะ แต่ในใจชั้นคิดมันเรื่องอะไรชองฃั้นเนีย



น้องอยู่โรงเรียนไหนเนี่ย กระเป๋ารถเมล์ถามชั้น



แถวนี้แหละ ค่ะ ชั้นตอบ



แสดงว่าเขาคงให้เขาสายมั่งเนาะนี้ก้8โมงกว่าล่ะ กระเป๋ารถเมล์พูดต่อ



ที่จริงก้ไม่ให้เข้าสายหรอกค่ะ ชั้นพูดและดูนาฬิกาที่ข้อมือ



เฮ้ย นี้มัน8โมงครึ่งแล้วนิ ตายแน่สายโงเลย ชั้นพูดขึ้น



ทำไงดีๆๆๆๆ ถ้าสายขนาดเนี่ยมีหวังได้ร้องเพลงหน้าเสาธงแน่ ชั้นเริ่มลน



นึกออกแล้ว เรียกมอเตอร์ไซด์วินดีกว่า นั้นไงมาพอดี ชั้นโบกมือเรียกมอเตอร์ไซด์และขึ้นไปโรงเรียน



หึๆๆยัยเปิ่นเอ๊ย นายเพชรหัวเราะในพฤติกรรมชองชั้นและวื่งต่อไป