คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Pluto:step 1
‘ชมรมศิลปะ’
ป้ายเก่าๆแขวนไว้ข้างตึกๆหนึ่ง บริเวณนั้นล้อมรอบด้วยโต๊ะม้าหินอ่อน สมาชิกชมรมล้วนแต่มีกระดานไม้หนีบกระดาษเอสี่ กลิ่นสีคละคลุ้งไปทั่วบริเวณ แม้จะมีลมพัดผ่านเสมอเพราะเป็นที่โล่งกว้าง แต่ดูเหมือนกลิ่นสีที่ติดตามโต๊ะหรือเลอะตามพื้นจะไม่เลือนลางไป
“อีคุณคิม แกช่วยนั่งให้มันนิ่งๆหน่อยได้มั้ยฮะ”สาวร่างเล็กยกมือเกาหัวแกรกๆ เอนซ้ายเอนขวา “เห็บหมัดขึ้นรึไงยะ เกาอยู่นั่นแหละ”
“ว่าตัวเองหรอเจ๊” เสียงห่ามๆกวนๆดังโผงผางจากจีดราก้อน รองประทานชมรมทำเอาคิม ฮีซอล หรือบุคคลที่ถูกเรียกว่าเจ๊ปรี๊ดแตก ทำท่าจะขว้างสิ่งที่อยู่ในมือออกไปใส่หน้ากวนๆของมัน “ขว้างมาดิๆ ผมอยากได้อยู่พอดีเลย”
ดินสอกดราคาแพงที่คิมฮีซอลกัดฟันซื้อ ขนหน้าแข้งร่วงไปครึ่งค่อนขา เพียงเพราะว่าพนักงานที่ร้านขายเครื่องเขียนสุดหล่อมาพูดยอนั่นยอนี้แล้วอ้อนให้ซื้อ ทำเอาฮีซอลต้องอดข้าวเย็น อดเที่ยวเป็นเดือนๆ มีหรือที่ผู้ชายหน้าหวานคนนี้จะปาให้เสียของ
“ฉันไม่ปาดินสอหรอกย่ะ เอารองเท้าไปก่อนแล้วกัน”พอทำท่าจะก้มลงไปถอดคอนเวิร์สเท่านั้นแหละ ควอนจียงก็รักษาคอนเสปต์ ทางใครทางมันเห็นแผ่นหลังลิ่วๆพ้นมุมตึกไปอย่างไม่ทิ้งฝุ่น
แทยอนหัวเราะแล้วเปลี่ยนท่านั่งตอนที่ฮีซอลเผลอ พอคุณเธอหันมาเจอเท่านั้นแหละเสียงแปร๊ดๆก็ดังทำลายโสตประสาทหู”แกจะเปลี่ยนท่าทำพระแสงอะไรยะ!!! แบบนี้รูปฉันก็เสียหมดสิ บอกให้นั่งนิ่งๆ กลับไปนั่งท่าเดิมไม่งั้นเจอตบ”
ไม่ใช่แค่ขู่ คุณเจ๊ง้างมืองามๆโชว์ให้เธอเห็นว่าหากไม่ทำตามมือเนียนๆนั่นคงประทับกลางหน้าเธอแน่ๆ
“เหน็บกินหมดแล้วเนี่ยเจ๊ วาดภาพยังไงวะวาดมาตั้งสองชั่วโมงแล้วก็ยังไม่เสร็จ!!!”
“ลมมันแรง มือฉันเลยไม่คงที่”
“โห่ย อีเจ๊ มือไม่คงที่เพราะลมแรง หรือไม่มีฝีมือคะ”
พูดเท่านั้นแหละคุณเจ๊ก็ลุกพรวดพราดเข้ามาทันทีทันใด จะวิ่งหนีเหมือนอาเฮียรองประทานชมรมก็ไม่ได้ เหน็บกินขาครบสองข้างแล้วเหอะ เลยได้แต่ยกมือไหว้งามๆ ส่งสายตาปิ๊งๆ “น้องแทล้อเล่นค่ะ ก็น้องแทเมื่อย น้องแทเหน็บกิน เจ๊ไม่สงสารหรอคะ”
“ไม่ต้องมาทำแอ๊บแบ๊วใส่ฉันเลยอีนังชะนี เมื่อกี๊ทำปากดี ตอนนี้เงียบ แหมๆๆๆ”
แทะยอมหัวเราะอย่างกล้ำกลืนฝืนทน “ถ้างานฉันไม่ส่งพรุ่งนี้ ฉันคงไม่ลดตัวมาเอาหล่อนเป็นแบบหรอกย่ะ”
“โอโฮะ”
“อะไร”
“เปล่าค่ะเจ๊ หนูรู้สึกเป็นเกียรติมาก”
ท่าทางหงอๆของเธอกับบทประชันคู่พระ(?)นางเรียกเสียงหัวเราะจากเพื่อนร่วมชมรม และแล้วแทยอนก็ไม่พ้นต้องกลับมานั่งพับเพียบสวย สด งดงาม ตามคอนเสปต์งานอีเจ๊ ‘ความงามที่ล้ำค่า’
เดินกระเผกมาตามทาง ขาข้างที่ชาตอนนี้ก็เริ่มรู้สึกทั้งปวดทั้งจั๊กจี้ เป็นความรู้สึกปนๆกันที่รวมๆแล้วเธอแทบจะอยากตัดขาตัวเองทิ้ง เธอพึ่งจะได้ลุกเมื่อกี๊ แล้วที่ต้องรีบถ่อสังขารออกมาก็เพราะนัดเพื่อนรักให้มันนั่งรออยู่นานแล้ว
พอมันหันมาเห็นเธอ หน้าง่วงๆก็เตรียมวีนแตก ก้าวเข้าไปอีกนิดช้าๆ
“ไม่มาซะพรุ่งนี้เลยล่ะ นัดพวกฉันเอาไว้เที่ยง นี่มันกี่โมงวะฮะ บ่ายโมง”สาวร่างสูงตรงหน้าเท้าเอว ใช้ขายาวๆของมันก้าวเข้ามาหาเธอ แป๊บเดียวก็ประชิดตัว นิ้วมือก็จิ้มจึกๆๆลงบนหน้าปัดนาฬิกาข้อมือ “สายตั้งชั่วโมงนึง นาฬิกาแกก็มี หรือนาฬิกาแกตายวะฮะ”
โอย แทยอนอยากจะบ้าตาย วันนี้มันวันอะไรกัน
“ก็ฉันมีธุระนี่หว่า ขอโทษจริงๆ “
อย่างน้อยเธอก็ทำผิดแล้วยอมรับผิดล่ะว้า
“ธุระอะไรสายตั้งชั่วโมง”
ยังไม่จบ
“ธุระส่วนตัวเหอะ”
“ใช่เซ่ เดี๋ยวนี้ฉันมันไม่สำคัญ แค่นี้บอกไม่ได้” มือของคนตรงหน้าเธอคว้าแขนเสื้อตัวเองแล้วค่อยๆถกขึ้น แทยอนกรอกตาไปมา “หรือจะเอา”
“ไม่เอาอะไรทั้งนั้นแหละ”
“โอ่ยๆๆๆ พอได้แล้วควอนยูล แกก็พึ่งมาก่อนหน้ามันแป๊ปเดียว จะบ่นอะไรวะฮะ”
พอชเวเพื่อนสุดที่รักของเธอแฉยัยดำนี่เท่านั้นแหละ ยูริมันก็รีบหัวเราะแหะๆ ลากแขนเธอไปที่โต๊ะไม้ใกล้ๆทันทีทันใด
โดยมีซูยองจิกตาใส่ควอนยูล ทั้งสองคนนั่งอยู่บนม้านั่งตัวยาวฝั่งเดียวกันกับเธอ ฝั่งตรงข้ามมี ยุนอานั่งแคะขี้มูก กับน้องซอคนสวยที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ยกยิ้มให้เธอบางๆก้มหัวนิดๆเป็นเชิงทักทาย พี่กับน้องนี่คนละขั้วเลยจริงๆ
“เชื่อเลย บอกฉันทีว่าแกกับน้องซอเป็นพี่น้องกันจริงๆ”
พูดเบาๆไปแต่ก็เรียกรอยยิ้มจากน้องนางคนงามได้ใช่น้อย เธอไม่ได้จะหม้อนะ แต่น้องซฮน่ารัก ยิ่งยิ้มยิ่งน่ารัก เธอเลยหวังดีอยากให้น้องได้ฉายแววความน่ารักให้คนอื่นเห็นบ่อยๆเท่านั้นแหละ
“แกไปเป็นแบบให้พี่ฮีซอลมาหรอ”
ไม่รู้ว่ายุนอาหันมาสนใจเธอเมื่อไหร่ แต่แค่ประโยคเดียวของมันทำเอาคนทั้งโต๊ะแตกตื่น “แกรู้ได้ไง”
ยุนอาหัวเราะปากกว้าง เธอเห็นน้องซอปรายตาไปมองแบบเอือมๆอยู่นิดนึง “ฉันรู้ทุกเรื่องแหละ”
“เฮ่ย จริงดิ พี่ฮีซอลให้แกเป็นแบบเลยหรอวะ พี่เขาอยากวาดสัตว์หายากรึไงถึงเอาแกเป็นแบบ”
ปากมอมๆอย่างนี้ไม่ต้องหันไปดูก็รู้ว่าใครพูด “พี่ยูลคะ อย่าไปว่าพี่แทสิคะ”
เธอฉีกยิ้มให้น้องซอ แม่นางฟ้านางสวรรค์ของพี่ ถ้าไม่ติดว่าน้องสูงกว่าพี่มากเกินไปพี่คงจะจีบน้องเอามาเป็นแฟนให้ได้แน่ๆ แต่ถ้าอย่างนี้คงไม่ไหว ขี้เกียจเงยหน้าคุย
“คอนเสปต์อะไรวะ”
ซูยอง สาวผมสั้นถามเธอหน้าตาดูจริงจัง แทยอนอ้ำอึ้ง จะบอกไปก็รู้สึกกระดากปาก กลัวพวกมันจะหัวเราะใส่หน้าแล้วหาว่าเธอโกหก “ไม่มีอะไรหรอก ก็งานส่งอาจารย์ทั่วไป”
“คอนเสปต์ความงามที่ล้ำค่าน่ะซู”
แว๊กกกกก นังยุน ถ้าแกไม่พูดก็ไม่มีใครเขาหาว่าแกใบ้หรอกนะยะ ถลึงตาใส่มันจนตาแทบจะทะลัก เด็กเหม่งก็หาได้แคร์ไม่ ยักไหล่ใส่เธอ “อายอะไร กล้าไปเป็นแบบให้พี่เขาแบบนี้ก็แสดงว่าเตรียมใจไว้แล้ว”
“โอ้โน่ แกล้ำค่าตรงไหนวะ ไม่สิ…ฉันต้องถามว่าแกงามตรงไหนวะ ก๊ากๆๆๆๆ”
ทำอะไรใครไม่ได้ก็หันไปผลักไหล่ยูริแรงๆสักที ยังจะขำไม่หยุดอีก เธอเองก็พึงรู้ว่าตัวเองต้องทำอะไรก็ตอนที่พี่ฮีซอลสั่งให้นั่งนั่นแหละ
“รุ่นพี่เขาขอร้องให้ฉันช่วยเว่ย”
“รุ่นพี่ขอร้องให้แกช่วยหรือแกเต็มใจเองวะ”
ท่างทางซูยองคงอยากรู้มาก ถึงได้ยอมผิดคอมแล้วหันมาคุยกับเธออย่างนี้ “ก็ไม่เชิง”
“ไม่เชิงน่ะมันอะไร”
“ไม่เชิงว่าเต็มใจ แต่ปฏิเสธไม่ได้ต่างหาก”
ในเมื่ออยากรู้กันนัก เธอก็จัดเต็ม เล่าไปเต็มที่ เรื่องมันคงไม่ยากอย่างนี้ถ้าเธอไม่ไปอยู่ชมรมศิลปะที่พี่ฮีซอลเป็นประธาน และเธอคงไม่ลำบากเป็นแบบนี้ถ้าพี่เขาไม่บ้าอำนาจจนเกินพอดี
“พี่ฮีซอลจะไล่พี่แทออกจากชมรมหรอคะ”
“ทำนองนั้นแหละค่ะน้องซอ พี่เลยปฏิเสธไม่ได้”
เพื่อนๆเริ่มจะเห็นใจเธอขึ้นมา ยูริที่เห็นปากมอมๆอย่างนี้ยังตบไหล่เธอแล้วบอกว่า ทำใจๆ ส่วนซูยองก็มองเธอด้วยความสงสารตามลักษณะขรึมๆของมัน
“ทำไมแกไม่ไปอยู่ชมรมอื่นวะ”
“ชมรมอะไรล่ะซู”
“ว่ายน้ำแบบยูล”
“ได้จมน้ำตายพอดี”
“บาสเกสบอลแบบยุน”
“แย่งบอลไม่ถึง”
“ชมรมห้องสมุดกับน้องซอ”
“ง่วง”
“ชมรมคอมพิวเตอร์แบบฉัน”
“จ้องคอมมากๆฉันปวดตา”
“งั้นก็กลับไปให้อีเจ๊โขลกสับเลยไป๊”
ซูยองเอื้อมแขนยาวๆอ้อมยูริมาผลักหัวเธอ คิมแทดาวพระศุกร์สะบัดคอ เชอะ เสียงดัง ใบหน้าหันไปอีกทาง “ดาว”
“ดาวอะไรของแกวะ ไอบ้านี่”
แทยอนไม่ได้ตอบ ทำเพียงมองดูคนที่พึ่งจะเดินผ่านไปด้วยท่าทางเร่งรีบนั่น หญิงสาวที่ไปพร้อมกับเพื่อนกลุ่มใหญ่ คนที่เธอคิดว่าดูธรรมดาๆแต่กลับมีแรงดึงดูดให้มอง
“ดาวมหาลัยนี่หว่า”
“เยสเซอร์”
ไม่กี่วันหลังจากวันรับน้อง
แทยอนยืนพิงอ่างล้างมือหน้ากระจากบานยาวในห้องน้ำแคบๆใต้ตึกมหาลัย รอเพื่อนรัก… อิม ยุนอานั่นแหละ
เข้าห้องน้ำซะนานแสนนาน ดีนะที่เธอเข้าก่อนมัน ไม่งั้นคงจะราดหน้าห้องน้ำเนี่ยแหละ
ถึงคนจะพลุกพล่านมาแค่ไหน ก็ไม่สามารถหยุดบทสนทนาระหว่างเธอสองคนได้
“แท มีแต่คนบอกว่าตอนเจอดาวธรรมดา จืดอ่ะ”
“หืม ดาวไหนอ่ะ”เธอพูดตอบโต้กับยุนอา ที่ยังทำธุระส่วนตัวอยู่ในห้องน้ำอยู่
“ดาวสัตวแพทย์ไงแก”
“อ๋อ… จำได้แล้ว”แทยอนนึกย้อนถึงคืนเลือกดาวเดือน เธอจำดาวคนนี้ได้ชัดเจนเลยล่ะ แต่งหน้าจัดๆขึ้นไปบนเวทีซะขนาดนั้น เธอมองไม่ออกด้วยซ้ำว่าหน้าจริงๆเป็นไง
“ฉันก็ยังไม่เคยเห็นตอนไม่อยู่บนเวทีเลย”
“ แต่บนเวที แต่งหน้าจัดมากอ่ะ”
เธอยังคงคุยกันอย่างเมามัน จนหญิงสาวคนใหม่ในชุดนักศึกษาแบบเดียวกันกับพวกเธอเดินเข้ามา หญิงสาวชะงัก ยืนนิ่งสบตากับเธอ แทยอนบอกไม่ถูกว่ารู้สึกยังไง แต่ใจเธอกระตุกอยู่ชั่วครู่ เลยเปลี่ยนมามองป้ายชื่อที่แขวนคออีกคนอยู่
แปลกแฮะ นี่มันหมดช่วงรับน้องแล้ว ทำไมถึงได้ยังแขวนป้ายชื่ออีก
“ฉันก็ว่าอย่างนั้นแหละ”
แทยอนมองตามหลังคนที่เดินไปหยิบทิชชู่จากม้วน แล้วมองตามจนเธอเข้าไปในห้องน้ำอีกห้องที่ว่างอยู่ คนเมื่อกี๊น่าคุ้นๆแฮะ
“คนอื่นจะยังไงฉันไม่รู้ แต่ฉันชอบตอนไม่แต่งหน้า ดูน่ารักแบบธรรมชาติดี”
“แกจำหน้านางได้เปล่าอ่ะ”
“หึ จำไม่ได้หรอก เราความจำสั้นจะตายไป”
ยุนอาออกมาจากห้องน้ำ ล้างมือแล้วพยักหน้าเออออกับเธอ แทยอนมองหญิงสาวคนเมื่อครู่ ที่รีบเดินออกจากห้องน้ำไป ไม่ได้เอะใจอะไรจนกระทั่งเพื่อนร่วมห้องเรียนของพวกเธอเดินมาเข้าห้องน้ำ สวนกับผู้หญิงคนที่พึ่งออกไป
“เมื่อกี๊ดาวนิ่”
“ฮะ”
แทยอนมึนงง ทำหน้าตาสงสัยกลับไป “ก็ดาวสัตวแพทย์ใช่เปล่า เราจำได้”
จบประโยคนั้นทั้งเธอและยุนอาต่างหันมามองหน้ากัน คาดว่าในใจคงจะอุทานคำเดียวกันเนี่ยแหละ เอี้ยแล้ว
เพื่อนคนดังกล่าวดูจะงงกับท่าทางของพวกเธอ แต่แทยอนกับยุนอาก็ลากกันออกไปจากห้องน้ำ พ้นระยะเพื่อนออกมาสักหน่อยถึงเริ่มพูดกันต่อ
“แกว่านางจะได้ยินที่พวกเราพูดมั้ยวะ”
“จะเหลือเรอะ”
แทยอนกับยุนอาหัวเราะแหะๆให้กัน ใบหน้าร่าเริงจากการเปิดบทสนทนาเรื่องของคนอื่นหายไป เหลือเพียงหน้าซีดๆบอกได้แค่ว่างานเข้า ไม่ใช่งานเล็กซะด้วย
“แล้วตกลงนางชื่ออะไรวะ”
“ไม่รู้อ่ะ เห็นเพื่อนนางยังเรียกว่าดาวเลย”
ยูริที่นั่งฟังกรณีพิพาทครั้งยิ่งใหญ่ถามยุนอา คำตอบจากยุนอาผู้รอบรู้มึนๆงงๆตามคาด การที่ยุนอามีกิ๊กอยู่คณะนั้น ก็ใช่ว่าจะรู้ทุกเรื่องของคณะนั้นสักหน่อย
“ทิฟฟานี่ ดาวชื่อทิฟฟานี่”
ไม่ใช่ว่าจำได้จากป้ายชื่อที่ให้คอเธอในวันนั้นหรอกนะ แต่ที่รู้เพราะไปเข้าบอร์ดคนน่ารักประจำมหาลัยมานี่แหละ ถึงได้รู้ว่าเธอคนนั้นชื่อทิฟฟานี่ ดูหน้าตานี่ก็ชัดเลย คนชอบก็หลายร้อย แล้วยังหัวจั่วที่บอกไว้ว่ายินดีกับดาวมหาลัยคนใหม่ด้วย แค่เห็นรูปก็ร้อนๆหนาวๆแปลกๆ
“ดีนะที่วันนั้นดาวไม่เห็นหน้าฉัน”
ยุนอาพึมพำออกมาอยู่คนเดียว เพื่อนๆในกลุ่มก็พยักหน้าเห็นด้วย มีเพียงแทยอนที่กระพริบตาปริบๆ คือก็ไม่อยากจะย้ำตัวเองหรอกนะ แต่ว่าวันนั้นน่ะ….
“ดาวเห็นหน้าฉันชัดเลย ยืนจ้องหน้าเขาด้วยเหอะ”
จะให้บรรยายด้วยมั้ยว่าสบสายตาเขาปิ๊งๆแล้วก้มลงมองป้ายชื่อ แต่ก็ไม่ได้รู้เลยว่าคนที่ตูพูดถึงได้ยืนอยู่ตรงหน้าราวกับมีหูทิพย์ซะอย่างนั้น
“เฮ่ย รู้ชื่อเขาอย่างนี้ สนใจรึไงวะ”
“ไอ้บ้ายูริ ไม่ได้สนใจเว่ย”
“ไม่ต้องปากแข็งเลยแก”
เธอไม่ได้สนใจจริงๆนะ แต่ทำไมรู้สึกวางตัวไม่ถูก ทำหน้าไม่ถูกเมื่อถูกเพื่อนแซวซะอย่างนั้น “ไม่ได้สนใจจริงๆเว่ย”
แทยอนหันไปมองทางอื่น “เออ ไม่สนก็ดี ท่าทางคนจะชอบเยอะ แต่ดูดีๆก็ธรรมดานะ”ยุนอาเพื่อนเลิฟเสนอความเห็น ตามด้วยยูริที่บอกว่าหุ่นไม่บึ้ม ไม่น่าสนใจสักเท่าไหร่
แทยอนได้ยินแบบนั้นก็รู้สึกแปลกๆ จะว่าหุ่นไม่ดีงั้นหรอ ก็หุ่นดีออกนะ ถึงจะไม่สะบึ้มอย่างพวกบริหาร แต่เรื่องพวกนั้นมันสำคัญที่ไหนกัน ธรรมดางั้นหรอ ก็ไม่ถึงขั้นธรรมดาหรอก มีบางอย่างที่ซ่อนอยู่ข้างในที่น่าค้นหา แล้วคนพวกนั้นล่ะ ที่ผ่านเข้ามาในชีวิตทิฟฟานี่ จะชอบเพราะภาพลักษณ์บนเวที หรือว่าจะชอบตอนที่ใช้ชีวิตธรรมดากันนะ
“ฉันว่าก็น่ารักดีออก”
พูดแบบนั้นออกไปโดยไม่ทันไตร่ตรอง หันมามองก็เจอเพื่อนในกลุ่มจ้องตาไม่กระพริบ
“ชัดเลย ไอ้แทชอบดาว!!!!”
“ชอบก็เข้าไปจีบเลยแก”
ปฏิเสธเท่าไหร่พวกมันก็ไม่ฟัง เอาแต่ยุให้เธอไปจีบอยู่นั่นแหละ ปั๊ดโธ่ เธอจะทำอย่างนั้นได้ยังไงกัน
“จีบอะไรล่ะ แค่เดินเข้าไปคุยด้วยยังไม่กล้าเลย กลัวโดนตบกลับมานี่ดิ”
“ตบจูบไงแก”
ไม่อยากจะเชื่อเลยว่านี่เป็นคำพูดของซูยอง ภาพลักษณ์ของกลุ่ม คนที่ดูขรึมที่สุดในกลุ่ม เสนอแผนให้เธอทั้งที เธอควรจะทำตามดีมั้ยนะ
“กลัวไม่ได้จูบแล้วยังโดนตบนี่ดิ คดีเก่ายังไม่เคลียร์เลย”
อันที่จริงเธอก็อยากเข้าไปคุยด้วยอยู่หรอกนะ แต่เจอกันทีไรเธอเป็นต้องหาที่หลบหัวซุกหัวซุน ไม่ก้มหน้ามองรองเท้า เดินมองหาเศษเหรียญ ก็ต้องหลบตามเสา
“เขาจำแกไม่ได้หรอกแท”
“จำไม่ได้อะไรล่ะยุน เมื่อวานตอนฟานี่เดินผ่านฉัน มองโคตรน่ากลัวอ่ะ”
ปรมาจารย์ควอน ยูรินั่งลูบคาง วิเคราะห์นู่นนี่จากเหตุการณ์ที่เพื่อนเล่าให้ฟัง ฟังดูดีๆแล้วมันก็คุ้นๆแฮะ เหมือนในละครน้ำเน่ายามค่ำที่เธอชอบนั่งดูเลย มือเรียวยาวคิดดีๆแล้วตบไหล่แทยอน ป้าบๆ
“สุดท้ายแกได้ลงเอยกับทิฟฟานี่ ดาวมหาลัยชัวร์ ควอนยูลฟันธง!!!!”
นั่นสินะ เฮ้ย!!! ไม่ใช่สิคิมแท ท่องไว้ว่าแกไม่ได้ชอบดาว ไม่ได้ชอบ ไม่ได้ชอบ!!!!
คิมแทไม่ได้ชอบดาว แค่ชอบสบตาดาวเท่านั้นเอง ปิ๊งๆๆๆๆ
ความคิดเห็น