คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Sun:step 1
สาวผมยาวปลายดัดลอนใหญ่สีน้ำตาลแดงขับใบหน้าเรียวที่ถูกปกปิดไปเกือบครึ่งหน้าด้วยแว่นกันแดด เรียวขาสวยภายใต้กระโปรงที่มีความยาวไม้ถึงหัวเข่าซะด้วยซ้ำก้าวเดินไปอย่างรักษาท่วงท่า หญิงสาวเดินเชิดไม่ได้สนใจสายตาผู้คนรอบข้าง เธอจ้องไปยังจุดหมายปลายทางของเธอ ชุดที่เธอใส่เป็นชุดเครื่องแบบของโรงเรียนนี้ แต่ที่น่าสนใจคงเป็นเสื้อสูทสีดำพอดีตัวที่คลุมทับเสื้อนักเรียนไว้ เป็นสิ่งแบ่งแยกว่าเธอเป็นนักเรียนอีกพวกของที่นี่
“แทยอนอยู่ไหน”
กลุ่มที่จ้อกันไม่หยุดหันมาหาเธอ ทุกคนในกลุ่มเงียบกริบ พยักเพยิดให้ขาเม้าประจำกลุ่มที่นั่งหัวโด่อยู่บนโต๊ะไม้เป็นคนตอบ
สาวร่างสูงผิวคล้ำเบะปากใส่เธอ กรอกตาไปมาก่อนจะจำใจตอบเมื่อโดนเพื่อนชายตีขา “ห้องน้ำ” หันหน้าไปยังทิศทางของห้องน้ำที่พูดถึง พอเห็นว่าเจ้าของคำถามเดินไปทางนั้นแล้วเธอก็หันมาเหวใส่คนที่ทำร้ายร่างกายเธอ “จะอะไรนักหนายะนังโจควอน”
อีกฝ่ายก็จีบปากจีบคอตวัดนิ้วขึ้นชี้ส่งๆไปทางสาวที่ถามถึงเพื่อน “นั่นทิฟฟานี่ใช่มะแก”
“ก็ใช่อ่ะสิ คนธรรมดาที่ไหนจะจัดเต็มขนาดนั้น” ยูริไม่ได้มีอคติกับยัยนี่นะเคอะ แต่หน้าตานี่จิกกัดเต็มเหนี่ยว “แต่งหน้าแต่งตัวซะอ่อยเต็มที่เชียว”
เด็กสาวผิวขาวอีกคนก็เริ่มถามคำถามที่ค้างคาในใจด้วยเสียงกระซิบกระซาบ “ไม่ใช่แฟนพี่แทหรอกหรอคะ”
ยูริเอามือป้องปาก “ไม่อยากจะเซด” คนในกลุ่มก็ยิ่งเขยิบเข้ามาใกล้ “นังแทมันออกจะเด็กน้อยอินโนเซ้นส์ จะไปตามผู้หญิงร้อยเล่มเกวียนทันได้ยังไงกัน”
“แสดงว่าพี่แทของยุนนี่ก็ถูกหรอกสิคะ”
“ช่ายสิยะ!!! รู้เขาหรอกแต่เต็มใจให้หรอกไงแก๊ งี้แหละ ชอบผู้หญิงก็งี้ ชีช้ำกะหล่ำปลีทั้งชาติ”
โจควอนเห็นอย่างนั้นก็ปิดปากหัวเราะอย่างมีจริต “จริงด้วยนะฮ้า มานิยมกล้ามแน่นๆอย่างพวกเราดีกว่า อร๊างงงง”
น้องน้อยยุนนี่ก็ร่วมแท็กทีมกับขำไปด้วย ใครว่าไงยุนอาก็ว่าตามกัน แต่ถึงอย่างนั้นก็มีนึกสงสารพี่แทยอนคนดีของยุนนี่อยู่ล่ะน่ะ โถๆๆๆ คนใสซื่อของน้องยุน โดนชะนีด้วยกันหลอกซะป่นปี้เสียชื่อเสียงกลุ่มจริงๆ
ขณะที่คนในกลุ่มจับตัวกันเม้ามอยเรื่องเธออย่างเมามัน บุคคลผู้ซึ่งไม่รู้อะไรเลยก็ยืนล้างมือล้างหน้าลบคาบสีออกจากตัว ทำงานศิลปะส่งอาจารย์ทั้งทีเธอก็แทบต้องลงไปคลุกอยู่กับสีอยู่กับแลคเกอร์ ตัวจะเป็นมันวาวอยู่แล้ว เธอส่งงานช้าสุดในกลุ่มเพื่อนเพราะกว่าจะมีอารมณ์ทำงานก็ต้องบิ๊วซะนาน
จะล้างมือก็ยังต้องระวังไม่ให้ไปเลอะพื้นกระเบื้องเขา ดันมาอยู่โรงเรียนหรูหรา หลานชาวสวนอย่างเธอเลยต้องทำใจ แค่กระเบื้องผืนเดียวที่ปูพื้นก็แพงลิบลิ่วแล้ว
“ถ้าฉันไม่ฉลาดจะมีโอกาสได้เข้ามั้ยวะเนี่ย”
บ่นอยู่กับตัวเอง ถ้ามีคนอยู่ในห้องน้ำเธอคงไม่กล้าพูดชมตัวเองขนาดนี้หรอก ส่องกระจกไปจัดผมไป เสียงรองเท้ากระแทกพื้นใกล้เข้ามาก็เป็นสัญญาณให้เธอรู้ว่าจะมีคนมาแล้ว
แทยอนปิดก๊อกน้ำในอ่างล้างมือแล้วหันตัวเตรียมจะออกไป สาวสวยคุ้นตาที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าเธอนี่มันอะไร
พอเขยิบซ้ายหล่อนก็เขยิบตาม พอเขยิบขวาหล่อนก็ไม่ยอมถอยให้
“หลบดิ๊”
แทยอนก็เลยสะบัดมือไล่ซะเลย อีกฝ่ายก็ยืนนิ่งไม่ไหวติง
ถ้าไม่รู้จักกันเธอคงไม่กล้าพูดอย่างนี้หรอก เธอคงไม่มีทางเลือกสินะ “เป็นอะไรอีกล่ะ” ถามด้วยเสียงเอือมระอา
พอเธอถามเข้าหน่อย คนที่ขวางทางก็ถอดแว่นตาโชว์ตาบวมเป่งเข้ามาพุ่งตัวกอดเธอซะจนเธอแทบล้ม “คิมแท๊ มันทิ้งฉันอ่ะแก๊”
เธอจบแปะๆบนแผ่นหลังอีกฝ่าย ปล่อยให้ร้องไห้ไปกอดไป กลิ่นน้ำหอมนี่ก็ฟุ้งจนเธอต้องเบือนหน้าหนี “นี่แกทาหรืออาบน้ำหอมกันแน่วะ”
เสียงสะอื้นดังขึ้นกว่าเดิม “แกไม่เข้าใจช้านนนน”
“เออ ไม่เข้าใจ”
“ฮือออออ ไอ้เลว”
แทยอนกัดริมฝีปากล่าง รัดคอเธอแน่นจนหายใจไม่ออกแล้วยังมาด่ามาระบายกับเธออีก
ฟืดดดดด
เสียงสูดน้ำมูกจากอีกคนยิ่งทำให้เธอหน้าเสียกว่าเดิม ทิฟฟานี่ ฮวังเอาใบหน้ามาถูอยู่กับเสื้อเธอ ไม่อยากจะคิดเลยว่าทั้งน้ำมูกน้ำตามันจะเลอะไปถึงไหน แกสิเลว!!! ฮืออออ คิมแทอยากจะร้องไห้
ล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากระโปรงแล้วเอาผ้าเช็ดหน้าออกมาชูให้อีกคน ทิฟฟานี่ก็คว้าไปเช็ดน้ำตา
ฟืดดดดด และสั่งน้ำมูกตามที่เธอคิดไว้
แทยอนรู้สึกอยากจะอ้วกทุกครั้งที่นึกถึงน้ำมูกเยิ้มๆที่ติดตามเสื้อหรือผ้าเช็ดหน้าของเธอ แล้วนี่พึ่งจะพักกลางวัน หมายความว่ามันจะต้องอยู่กับเธอไปอีกสามชั่วโมง ให้ตายเหอะ
“ทิ้งทำไม”
“ฉันบอกเลิกมันเองแหละ ก็มันเลวอ่ะ มันมีคนอื่น ฮืออออ”
“ไม่ใช่!!! ฉันถามว่าแกทิ้งผ้าเช็ดหน้าฉันทำม้ายยย รู้มั้ยผืนนั้นมันผืนโปรดช้านนนน”
ตอนให้ไปเธอก็ไม่ได้ดู สักแต่ว่าจะยื่นให้ให้มันจบๆ แต่พอมองไปที่พื้นเมื่อเห็นหล่อนปาผ้าเช็ดหน้าที่ใช้แล้วของเธอทิ้งก็รีบแกะไม้แกะมือที่กอดเธออยู่ออกแทบจะไม่ทัน จะก้มลงไปเก็บมาอีกมันก็คงสกปรกเกินจะเอาไปใช้ได้แล้ว
“ถึงพื้นจะดูสะอาดแต่มันก็เชื้อโรคเยอะนะเว่ย”
พออีกคนเห็นเธอใส่ใจผ้าเช็ดหน้ามากกว่าก็ยิ่งตีโพยตีพาย “แกเห็นผ้าเช็ดหน้าดีกว่าฉันหรอ เพื่อนแกอกหักมานะเว่ย !!!”
ตาแดงก่ำ น้ำตาเต็มใบหน้า มาสคาร่าที่เยิ้มทำเอาแทยอนเหนื่อยหน่ายใจ “ก็โดนทิ้งมากี่รอบแล้วแกยังไม่ชินอีกรึไงวะ”
ทั้งเหนื่อยทั้งระอา งานก็พึ่งจะทำเสร็จ ข้าวเที่ยงก็ยังไม่ได้กิน อารมณ์วัยรุ่นก็ขึ้นๆลงๆ แล้วมันจะเอายังไงกับเธ๊อออ
ทิฟฟานี่ผลักไหล่เธอระบายอารมณ์ แทยอนก็ยืนนิ่งๆให้ผลัก ถึงจะเจ็บจนระบมเพราะเรี่ยวแรงมากมายของยัยนี่ก็เถอะ
ทิฟฟานี่ร้องไห้น้อยลงแล้ว มันยกมือขึ้นปาดซ้ายปาดขวาบนหน้าตัวเองแล้วยกมือขึ้นชี้หน้าเธอ “แกไม่เคยช่วยอะไรฉันเลย!!!”
จากอารมณ์เจ็บจากรักคงกลายเป็นอารมณ์โกรธแค้นเธอแทน “เออ รู้งี้แล้วยังจะมาหาฉันอีก”
เธอก็พูดอย่างนี้กับทิฟฟานี่ทุกรอบ ปลอบก็ไม่เคยปลอบเหมือนชาวบ้านเขา แล้วมันยังจะมาหาเธออีก อุตส่าห์ทำอย่างนี้เพื่อให้ยัยนี่ได้รับบทเรียนแล้ว พูดแบบนี้ก็พูดไปกี่ครั้งแล้ว ก็ยังกลับไปอีหรอบเดิม
“ทั้งแกทั้งมันก็แย่พอๆกันนั่นแหละ”
แทยอนเอาปลายนิ้วชี้กับนิ้วกลางคืบผ้าเช็ดหน้าของเธอบนพื้นมาหย่อนมันลงไปในถังขยะ หันคอไปเสื้อบริเวณไหล่เลยไปถึงด้านหลังเล็กน้อย โหย ดำปึ้ดเลย ต้องเป็นตอนที่ทิฟฟานี่เอาหน้ามาถูเสื้อเธอแน่ๆ
ทิฟฟานี่ก็เข้ามาทุบตีเธออีกแล้ว คราวนี้แทยอนรวบมืออีกฝ่ายไว้ทั้งสองข้าง พยายามสู้แรงเต็มที่ เจ็บจนระบมหมดแล้วยัยอ้วน เห็นเธอบอบบางหน่อยก็เข้ามาทำร้ายทุบตี “แน่จริงทำไมไม่ไปทุบตีพวกนั้นวะ”
“แกมันเลว แกมันชั่ว ไอ้คนนิสัยไม่ดี!!!”
“ไปด่าพวกมันไป๊!!”
“ฉันเกลียดแก!!!!!”
พอเริ่มจะล้าแขน แทยอนก็เลยรั้งทิฟฟานี่เข้ามากอดไว้ซะเลย เสื้อเลอะไปแล้วก็ปล่อยให้มันเลอะอีกไปเถอะ ถ้ามันทำให้ทิฟฟานี่สงบลงไปได้ ทิฟฟานี่ก็ยังทุบหลังเธออีก มือทั้งสองข้างของยัยนั่นกำแน่น ทุบหลังเธอจนได้ยินเสียงดังตุบๆเลยอ่ะ
“ระบายพอรึยังเนี่ย”
เสียงอู้อี้ด่าทอเธอยังระงมอยู่ข้างหู ทิฟฟานี่คงหมดแรงจะทุบเธอแล้ว ถึงได้มีแต่กำเสื้อเธอเอาไว้ซะแน่น เต็มที่เลย เอาให้เต็มที่เลย คงต้องไปนั่งเรียนแบบทั้งสกปรกทั้งยับๆแบบนี้แหละ
“ทีหลังถ้ารู้ตัวว่าจะร้องไห้ก็อย่าทามาสคาร่ามานะ น่าเกลียดสุดๆ”
พูดไปลูบหลังอีกคนไป อีกฝ่ายก็ใช่ย่อย ตอบกลับมาได้เจ็บแสบไม่แพ้กัน “กลิ่นตัวแกตอนนี้ทุเรศกว่าหน้าฉันอีก”
ไม่ใช่กลิ่นตัวย่ะ นี่มันกลิ่นแลคเกอร์ผสมกลิ่นสี อ่อ ผสมเหงื่อหน่อยๆจากการรองรับมือหล่อนเมื่อกี๊ด้วยนั่นแหละ
“ว้ายยย”
แขกไม่ได้รับเชิญเข้ามาร่วมใช้ห้องน้ำอีกสองคน จะไม่เป็นไรเลยถ้าพวกนั้นไม่มองเธอกับทิฟฟานี่แบบแปลกๆแล้วพากันเดินออกไป เสียงซุบซิบดังมาถึงหูเธอเชียว
“คราวนี้มาพลอดรักกันในห้องน้ำแหละแก”
“ใช่ๆ ทิฟฟานี่นี่ใช้ได้เลยนะยะ ไม่เลือกสถานที่เลย”
แทยอนถอนหายใจ เอาอีกแล้ว มาอีกแล้ว คราวนี้เธอคงมีข่าวฉาวเพิ่มจากเพื่อนคนนี้แน่ๆ ยัยทิฟฟานี่เจ้าแม่ข่าวฉาวทำเอาเธอเป็นประเด็นขี้ปากชาวบ้านอีกครั้ง จะด่ามันก็ไม่ได้ พูดกี่ครั้งเคยฟังกันมั้ย
“จะเข้าคาบแล้ว หายเศร้ายังวะ”
ได้แต่ถามไปอย่างนั้น ข้าวท่งข้าวเที่ยงก็อย่าหวังเลยแทยอน มันใช่เรื่องเธอมั้ยเนี่ย!!!
หลังจากที่ทิฟฟานี่หายเศร้าได้ทันท่วงที พอเสียงออดดังปุ๊ปก็หายเศร้าทันที สาวห้องเอก็ล้างหน้าแล้วควักเครื่อบสำอางค์เล็กน้อยที่พกในกระเป๋ากระโปรงออกมายืนแต่งหน้าสบายใจเฉิบ ก็เป็นซะอย่างนี้ แล้วจะให้เธอสงสารมันได้ไง
แทยอนก็เดินแยกขึ้นตึกไปเรียน ส่วนทิฟฟานี่ก็เดินกลับไปส่วนของตัวเอง ส่วนของพวกเด็กรวยที่ถูกแยกไว้อีกฟาก พวกเธอเด็กทุนก็ต้องอยู่ฝั่งนี้แหละ
ระหว่างเดินก็ตามคาด โดนนินทาตามที่คาดไว้นั่นแหละ ตามทางเดินนี่ก็ซุบซิบนินทากันเป็นว่าเล่น
“แทยอนจะจับฟานี่หรอแก”
“ไม่น่าเลยเนอะ เรียนก็ดีไม่น่าทำตัวอย่างนี้เลย”
แทยอนตวัดตาไปมอง มือก็ถกแขนเสื้อ ขยับปากแบบไม่มีเสียง ‘จะเอาไง’
พวกนักเรียนสาวพวกนั้นก็หดหัวกลับรีบแจ้นกันเข้าห้องเรียนไป มีบ้างที่ยังอยากซุบซิบอยู่อย่างไม่เกรงกลัวสายตาเธอ
แทยอนก็มองตาเขียวปั้ดแทรกเสียงนินทาเป็นซาวน์เอฟเฟคท์ นินทาซะกูจะได้กันคาห้องน้ำอยู่แล้ว
อยากถามว่าติดกล้องแอบถ่ายไว้รึไงถึงบรรยายท่วงท่าขนาดนั้น
“ไอแท”
มีมือมาจับไหล่เข้าเธอก็หันไปมองตาคว่ำ “พวกฉันเอง” พอเห็นว่าเป็นเพื่อนร่วมกลุ่มเธอถึงได้คลายสายตาลง
เริ่มบ่นกับพวกนั้น “นินทาอยู่ได้น่ารำคาญว่ะ”
พอโจควอนกับยูริได้ยินอย่างนั้นก็หันไปเอาเรื่องแทนเธอ
“จะเอาให้ได้เลยใช่มั้ยยะนังชะนีมีนอ!!”
เสียงแหลมแป๊ดของโจควอนดังไปไกลตั้งแต่ตรงนี้ถึงสุดทางเดิน
“แน่จริงมาตัวตัวเลยมา มาตบกับฉันเลยเซ่!!! กล้าก็เรียงตัวมา”
ไม่มีใครกล้าตอบรับเสียงของยูริสักนิด ใครจะไปกล้ามาท้าตีท้าตบกับนักวอลเล่ย์โรงเรียนอย่างยูริกับโจควอนล่ะ ผู้หญิงพวกนั้นมองพวกเธอด้วยสายตารังเกียจแล้วพากันหันหน้าหนี
แทยอนดังยูริกับโจควอนให้กลับเข้าห้องเรียนของพวกเธอ
แต่ดูทั้งสองคนยังอารมณ์ขึ้นไม่หาย “เห็นเก่งแต่ปากทุกที”
“ใช่ๆ ควอนอยากตบให้ฟันหลุด”
แทยอนหัวเราะ ก็เห็นมีแค่ไม่กี่คนเนี่ยแหละที่อยู่ข้างเธอ ตะบี้ตะบันเข้าข้างเธอไม่ลืมหูลืมตา
แยกย้ายกันเข้าที่นั่งแทยอนก็หยิบหนังสือขึ้นมาตั้งบนโต๊ะ อีกไม่นานอาจารย์คงจะเข้ามา เธอนั่งหน้าแต่ยูริกับโจควอนนั่งอยู่แทบจะท้ายห้อง
แทยอนเข้ามาด้วยทุนเรียนดี ส่วนยูริกับโจควอนเข้ามาได้ด้วยทุนกีฬา มีน้องยุนอารุ่นน้องผู้ร่วมอุดมการณ์ที่เข้ามาด้วยทุนความสามารถพิเศษ
“โอเคปะแท”
แทยอนยิ้มให้อึนจองเพื่อนที่นั่งโต๊ะข้างๆเธอ อยู่นอกห้องโดนนินทาเสียๆหายๆ เข้าห้องมาก็โดนมองด้วยสายตาสงสาร ก็ไม่รู้หรอกว่าคนพวกนี้คิดอะไรกันอยู่ แต่ถ้ามันไม่ได้คิดไม่ดีกับเธอก็โอเคอยู่นะ
“เสื้อแทยอนนี่ไปหมดแล้วแก”
โจควอนซุบซิบกับยูริ
“ยิ่งเลอะยิ่งเยอะประสบการณ์ไงแก”
“ว้ายยย แสดงว่ายัยฟานี่ก็หลอกล่อเพื่อนเราด้วยเรื่องอย่างว่าจริงๆน่ะสิยะ”
พอเผลอลืมตัวเสียงดังไปก็โดนยูริชูไม้ชูมือจะตบปาก หยิบลิปมันออกมาทาก่อนที่อาจารย์จะเข้า พอทาเสร็จก็ยื่นให้ยูริใช้ต่อ
“เพื่อนเรามันแข็งๆ จะไปทันคนได้ยังไงกัน”
“ใช่ คิมแทมันดิบเถื่อนจะตาย”
แต่จะไปห้ามอะไรได้ล่ะเนอะ คนมันรักคนมันหลงหัวทิ่มหัวตำอย่างกับโดนน้ำมันพรายขนาดนั้นพวกเธอจะไปห้ามอะไรได้ ยัยทิฟฟานี่ก็ไฮโพรไฟล์ซะขนาดนั้น
“แต่ทิฟฟานี่นี่ดังใช่ย่อยนะยะ”
ยูริเบะปาก ทำปากยื่นปากยาวหมั่นไส้ “ดังในเรื่องแย่ๆน่ะสิยะ”
จะนินทาต่อก็ต้องหยุดปากไว้เพราะอาจารย์หนวดเฟิ้มเข้ามาแล้ว ยูริถือทิฟฟานี่เป็นคู่แข่งอันดับต้นๆในการแย่งผู้ชายเชียวล่ะ สงครามครั้งนี้ใหญ่หลวงนัก หล่อๆรวยๆหรือกล้าใหญ่ๆทิฟฟานี่ก็คว้าไปคั่วหมดแล้ว ไม่มีอะไรตกถึงท้องเธอก่อนบ้างเลย ทั้งๆที่ยูริคนนี้ก็ออกจะเซ็กซี่เร้าใจ ทำใจไม่ด้ายยยย
แล้วยิ่งเพื่อนรักของเธอผู้มุ่งมั่นอยู่กับการเรียนหลงเสน่ห์ยัยนั่นด้วยอีกคน เธอยิ่งเจ็บช้ำใจ ยูริคนนี้สวยกว่าตั้งเยอะ ถ้าจะหลงยัยนั่นมาหลงยูริดีกว่ามั้ยฮ้านังแทยอน
“แกๆ ส่งกระดาษไปถามแทยอนทีว่ามันเอาแป้งมามั้ย ขอยืมหน่อย”
ยัยโจควอนนี่ก็จะอะไรนักหนา ขัดความคิดเธอหมดเลย คนสวยเซ็ง
ขากลับบ้านแทยอน ยูริ โจควอนและยุนอาก็เดินกลับด้วยกัน บ้านพวกเธออยู่ในละแวกเดียวกัน บ้านน้องยุนอาทำกิจการแปรรูปเนื้อสัตว์ ส่วนบ้านยูริทำกิจการรับขนส่งของด้วยรถบรรทุก ส่วนบ้านโจควอนเปิดมินิมาร์ท
ส่วนบ้านแทยอนก็พ่อทำงานออกแบบเฟอร์นิเจอร์ส่วนแม่ก็เป็นแม่บ้านเลี้ยงเธอกับพี่จีอุง
บ้านแทยอนอยู่ไกลสุด ตอนนี้เลยเหลือเธอเดินคนเดียว วังเวงเหมือนกันแฮะ
พอเดินเข้าใกล้บ้านตัวเองก็รู้สึกว่ามีชายหนุ่มที่ดูคุ้นๆแต่นึกไม่ออกยืนใส่ชุดบาสเกตบอลพิงกำแพงบ้านคนอื่นอยู่ แทยอนจะเดินผ่านเลยไปก็ถูกเสียงเรียก “หยุดอยู่ตรงนั้นแหละ”
เธอหันไปมองชายหนุ่มคนนั้น เขาจ้องเธอด้วยสายตาโมโห ยิ่งเดินเข้ามาใกล้ เธอก็ยิ่งรู้สึกว่าตัวเธอเล็กกว่าเขาอยู่มาก เอาแล้วไง แทยอนจำได้ว่าเธอไม่ได้ไปมีเรื่องกับใครจนถึงขั้นที่ว่าเขาต้องตามมาทำร้ายเธอนะ
“ยัยเตี้ย !!” คำแรกก็ทำเอาเธอหงุดหงิดเลย “แกใช่มั้ยที่ทำให้ทิฟฟานี่บอกเลิกฉัน!!!!”
ชัดเลย ไม่ต้องเดาแล้วล่ะว่าหนุ่มคนนี้คือใคร นักบาสของโรงเรียนที่พึ่งเลิกกับทิฟฟานี่ไปนี่เอง
ถึงใจเธอจะเต้นตุบตับด้วยความกลัวเล็กน้อยแต่แทยอนก็ยังเก๊กขรึม เชิดหน้า “ไม่ใช่”
บุคคลที่ตัวสูงกว่าใช้ความสูงข่มเธอ เขาเข้ามายืนประชิดตัวเธอแล้วใช้มือกระชากคอเสื้อเธอให้ตัวเธอยืดขึ้น
มือของเขากำแน่น กามทั้งสองข้างขบกันจนเป็นสัน
“แกกล้าดียังไงมายุ่งกับผู้หญิงของฉันวะ!!!”
แทยอนพ่นลมหายใจแรง ตาเธอจ้องเขม็งที่มือของอีกฝ่ายที่กำปกเสื้อเธออยู่ เขาคงโกรธแค้นเธอมากจริงๆถึงตามมาดักรอจัดการเธอถึงที่นี่ งานนี้เธอไม่รอดแน่ ปฏิเสธไปอีกคนก็ไม่เชื่อ ซวยแล้วล่ะคิม แทยอน!
ความคิดเห็น