เทวดาไม่ธรรมดา

ลำดับตอนที่ #4 : ซึ้งในรสพระธรรม

ณ ห้องน้ำรวม

                โอ้แม่เจ้า!คิด ว่าเรามาเร็วแล้วนะห้องน้ำคนเต็มไปหมดออแอจอแจกันอย่างล้นหลามผมรีบเดินๆหาห้องน้ำว่างๆซักห้องแทบจะไม่มีแต่โชคดีจริงระหว่างเดินหามีคนออกมาจากห้องน้ำพอดี แล้วที่สำคัญยังไม่มีคนต่อผมเลยรีบเสียบเข้าทันที  ระหว่างที่ผมอาบไปฟังพวกข้างนอกคุยเรื่องผีๆกันไป เท่าที่ฟังก็มีอยู่ว่า

วัดนี้เป็นวัดเก่าแก่แบบไฮโซ แต่พวกผีๆเทวดานางไม้ก็มากหลังสามทุ่มถ้าใครออกมาข้างนอกมันจะเจออะไรที่ไม่ ใช่คนมาเดินเพ่นพ่านแถวๆห้องน้ำเห็นว่าที่ตรงนี้มักเป็นทางผ่านของเทวดาสิ่ง สิ่งศักดิ์สิทธิ์(ห้องน้ำรวมนี่นะเป็นทางผ่าน) ผมล่ะสงสัยวัดนี้มันเจอดีขนาดนั้นเลยหรอวะ ยิ่งพูดก็ยังอยากจะสำรวจ ไม่นานผมก็ออกมาจากห้องน้ำ ช่างเป็นอะไรที่สดชื่นเยี่ยงนี้  ผมเดินออกมาเผื่อจะได้เจอเพื่อน แล้วก็เจอจนได้นั่นคือไอ้บุ้งกี๋นั่นเอง มันกำลังรอต่อคิวไอ้เป้อยู่ ผมเลยไปคุยเป็นเพื่อนมัน แล้วก็บอกเรื่องที่ที่ได้ยินตอนอาบน้ำให้มันฟัง ดูท่าไอ้กี๋จะชอบมากมันอยากสำรวจจริงๆแล้วล่ะซิ

ไม่นานไอ้เป้ก็ออกมา ผมก็บอกไอ้เป้ให้ฟังตามที่บอกกับไอ้กี๋จากนั้นไอ้กี๋ก็ออกมาจากห้องน้ำ(เร็วมาก)
                  มันเป็นคนที่อาบน้ำได้เร็วจริงๆผมไม่รู้ว่ามันจะถูสบู่หรือสระผมรึป่าวนะเพราะ ไม่ได้เข้าไปกับมัน

จากนั้นพวกผมก็พากกันไปเก็บของยังที่พัก ปรากฏว่า เจอไอ้ภูกับไอ้โจ้ มานั่งรออยู่ จากนั้นพวกผมก็ขึ้นไปนั่งรออย่างพร้อมหน้าพร้อมตา ไม่รู้จะทำอะไรพวกผมเลยนั่นจับเข่าคุยกัน ซักพักไอ้โจ้ก็ลุกออกจากวงกลางคัน แล้วก็วิ่งออกไปไหนไม่รู้
ไอ้ภูเลยบอกว่า
          "ไม่รู้เป็นอะไร ไอ้โจ้น่ะ ถามคำตอบคำ แซวๆหน่อยก็ไม่ขำ ไอ้นี่ซักเป็นเอามากแล้วว่ะ"      ยังไม่ทัน จะคุยกันอย่างจริงๆจังๆคุณครูสมเกียรติ ก็ให้พวกเราเงียบๆแล้วนั่งให้เรียบร้อยเตรียมตัวทำวัดเย็นไม่นานหอประชุมใหญ่ก็เริ่มอัดแน่นไปด้วยเสื้อขาวเต็มไปหมด จากนั้นพี่เลี้ยงก็เอาน้ำปานะมาให้ ช่างเหมือนน้ำแห่งสวรรค์จริงๆเพราะตอนนี้ผมหิวมากกินน้ำปานะก็ยังดี ผมกำลังกระดกน้ำปานะเข้าปาก ทันใดนั้นสายตาของเพื่อนๆก็หันมามองด้านหลังกันหมด ผมตกใจนิดๆเพื่อนมองเรารึป่าววะ? แต่ไม่ใช่ ผมเลยหันไปตามบ้างอ่าวไอ้โจ้?!? ปกติมันไม่เคยมาสายขนาดนี้เพราะมันเป็นคนตรงต่อเวลามาก ผมก็งงกับมัน  ดูท่าว่ามันกำลังหลบสายตาจากครูปราโมทย์ แต่ก็ไม่พ้นผมเห็นครูปราโมทย์ชี้หน้ามันแล้วให้มันมานั่งข้างหลังแถวกับแก แถมยังไม่ได้กินน้ำปานะแห่งชีวิต (น่าสงสารจริง) เมื่อเหตุการณ์เริ่มปกติพระอาจารย์โชติก็เริ่มทำวัดเย็นก่อนที่จะเริ่มทำวัตรเย็น
พระอาจารย์โชติบอกว่า
        “ขอให้ทุกคนตั้งใจสวดด้วยและเวลาแผ่ เมตตาก็ขอให้แผ่นให้สัมภเวสีด้วยรวมทั้งสิ่ง ศักดิ์สิทธิ์ที่รักษาวัดนี้”….พูดจบท่านก็เริ่มสวด

นมัสการพระรัตนตรัย  (บรรยากาศ เงียบกริบ)

อะระหัง สัมมาสัมพุทโธ ภะคะวา,
พระผู้มีพระภาคเจ้า, เป็นพระอรหันต์ ดับเพลิงกิเลสเพลิงทุกข์สิ้นเชิง
ตรัสรู้ชอบได้โดยพระองค์เอง ;
พุทธัง ภควันตัง อะภิวาเทมิ.
ข้าพเจ้าอภิวาทพระผู้มีพระภาค เจ้า, ผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน
(กราบ)

สวา กขาโต ภะคะวะตา ธัมโม,
พระธรรม เป็นธรรมที่พระผู้มีพระภาคเจ้า, ตรัสไว้ดีแล้ว ;
ธัมมัง นะนัสสามิ.
ข้าพเจ้านมัสการพระธรรม.
(กราบ)

สุ ปะฏิ ปันโน ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ,
พระสงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้า, ปฏิบัติดีแล้ว ;
สังฆัง นะมามิ.  ข้าพเจ้านอบน้อมพระสงฆ์.
(กราบ) ฯลฯ

           พอทำวัดเย็นเสร็จสิ้นแล้วต่อด้วยแผ่เมตตาทำเอาผมซึ้งมากๆผมไม่รู้ว่าจะมีใคร เป็นแบบผม  รึป่าวสำหรับผมมันเป็นอะไรที่มันสุขใจจริงๆวันแรกผมตั้งใจทำอย่าง เต็มที่  เวลาก็ประมาณ2ทุ่ม เศษ พระอาจารย์โชติก็ พาเดินจงกลม เป็นอะไรที่มันสโลโมชั่นมากกว่าจะก้าวเท้า กว่าจะยกเท้า ต้องพูดเป็นจังหว่ะๆวันนี้ท่านพาสอน ท่วงท่าแรกก่อน  กว่าจะทำโน่นทำนี่เวลาก็ล่วงไป 4 ทุ่ม 50 กว่า พระ อาจารย์โชติเลยปล่อยให้เราเข้านอนกำลังดีใจได้ไม่นาน

ครูปราโมทย์ก็เดินเอาพุงออกหน้าจากด้านหลังของแถวเดินมาด้านหน้าพร้อมบอกให้พวกเราทำ ความสะอาดหอประชุมใหญ่นี้อีก!!! เวรกรรมจริงจริ๊งๆๆๆๆๆๆ หนังตาผมจะตกลงเต็มทีแล้ว โชคดีหน่อยที่วันนี้ไม่ใช่กลุ่มผม วันนี้พวกกลุ่ม ศรัทธรา มันทำความสะอาด   

หลังจากนั้นพวกกลุ่มที่เหลือจึงได้ไปหลับอย่างสบายผมรีบเดินหลบเพื่อนๆไปที่ ตึกที่กลุ่มผมนอนอยู่ แถมก่อนนอนผมก็กราบพระด้วยเพราะกลัวว่าจะมีอะไรที่ไม่อยากเจอจะหาผมในฝัน!!!~?(ZZZZZZZZZZZZZzzzz)  ราตีนี้ช่างเหนื่อยล้าจริงๆ  ผมหลับตาอย่างเหนื่อยล้าแต่ก็ยังอดนึก ถึงไม่ได้ว่า”ไอ้โจ้เป็นอะไร”