คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : (SF: JAEYONG) CHEATER 3 . TAEYONG'S PERSPECTIVE | ฉ:๑๘+
CH3: CHEATER . TAEYONG'S PERSPECTIVE
"มันทำอะไรฮยอ มันทำอะไร" ผมสะอื้นฮั แผ่นหลัอผมแนบับผนัปูนเย็นเียบในห้ออแฮยอนในะที่แฮยอนยืน้อนหันหน้าเ้าหาผมสอมือหนาอเาอเอวอผมไว้หลวมๆ เสียทุ้ม่ำอเาระิบระาบแผ่วเบาถามำถามไม่หยุ
"บอผมไ้ไหม มันทำอะไร" ลมหายใอนรหน้ามีลิ่นแอลอฮอลเ้ม้น แววามั่นอเาสั่นระริไปในเวลาเียวัน ... ผมอ่านแววาอเาไม่ออเลยสันิ รู้เพียแ่ว่าอนนี้เาำลัไม่เป็นัวอัวเอมาๆ แฮยอนที่มัะมีแววามั่นอมั่นใในสิ่ที่เาทำอยู่เสมอไ้หายัวไปแล้ว เหลือเพียเ็หนุ่มผู้ลนลานสับสนที่ำลัเว้าวอนอำอบาผมไม่หยุ
"ฮยอเป็นอะไร ฮยอรับ" เาพึมพำพลาูบับน้ำาให้ผมไม่หยุ
แฮยอนผู้หล่อเหลา แฮยอนผู้มัะเหลือสัมผัสร้อนบนผิวบาอผมหลัาที่เราร่วมรััน เาร้อนลวเหมือนเหล็ที่นำมานาบบนผิวหนัอวัว และผม็ือวัวัวนั้น มีแฮยอนเป็นเ้าอ
มาถึุนี้ผมหยุร้อไห้แล้ว ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่ผมหยุร้อไห้ รู้ัวอีทีผม็มีรอยยิ้มไว้บาๆประับไว้บนแ้มแล้ว สัมผัสอแฮยอนส่มอบวามรู้สึอบอุ่นและปลอภัยมาให้ผมเสมอ
ผมสอแนอัวเอรวบอร่าสูโปร่รหน้าแน่น "อบุนะอูแ"
แฮยอนยิ้มบารับ
"นายเมา" ผมว่าพลาเหยียยิ้มันนไหล่ว้าลไปนั่บนโฟาัวให่รลาห้อโยที่ัวเอนั่ร่อมบนัอเาโยที่แฮยอน็ให้วามร่วมมือเป็นอย่าี
"แ่็มีสิพอที่ะรู้ว่าฮยอำลัะทำอะไรนะรับ" เาว่า สายาที่เยสั่นระริอนนี้ลับมามั่นเหมือนเิม ผมิไปเอรึเปล่านะ แ่แฮยอนอนนีู้เหมือนำลั ... ไม่สบอารม์?
"ันำลัเศร้านะ" หลัาที่พูแทบไม่ทันบประโยี มือนๆอผม็ย้ายมาประอใบหน้าอเาึ้น ริมฝีปาแห้ผาอผมบเบียับริมฝีปาเยียบเย็นอแฮยอนอย่าหิวระหาย ปลายลิ้นเรียวร้อนอผมลัเลาะหาแหล่น้ำาโพรปาที่ระอุไป้วยลิ่นไออแอลอฮอลไม่หยุ เาเป็นนระเบียร์ระป๋อที่ล้มระเนระนาบนโ๊ะในห้อรับแพวนี้แท้ๆ ทำไมนที่าสิลับเป็นผมที่ไม่ไ้แะพวมันสัหย
แฮยอนไม่ไู้บอบอย่าเยแ่นิ้วโป้ร้อนทั้สอ่าลึวนบนแผ่นหลัใ้ายเสื้อยืาวอผมอย่าใ่อวน สัมผัสเล็ๆเพียเท่านั้นทำผมเสียสมาธิเอาาร ผมผละูบอออย่าหุหิุ่น่านพลามวิ้วมอนรหน้าแน่น
"ฮยอไม่รู้ว่าัวเอำลัทำอะไรอยู่" เาพูับผมแ่สายาลับสบมอริมฝีปาสั่นๆอผมอยู่
"..."
"ั้นผมะบอให้ว่าฮยอำลัทำอะไร"
"..."
"ฮยอำลัประไอ้เฮียอห์นนั่น" ริมฝีปาอแฮยอนยับพูพลาวาวแนี้ไปที่ำแพห้อฝั่ที่เป็นห้ออผมับอห์นนี่
"..."
"โยที่ใ้ผมเป็นเรื่อมือ" แววาัพ้ออเามอล็อึ้นมาสบับวาว่าเปล่าอผม
"ันไม่..."
"ู่ว แ่ผมรู้"
"..."
"ยิ่ผมรู้ผม็ยิ่เสียใ แ่นั้นแหล่ะรับที่อยาบอ"
ผมที่รู้สึหมแรึ้นมาเยๆ ไ้แ่ห่อัวอยู่ในอ้อมออน้อาย้าห้ออย่ารู้สึผิ ผมไม่ล้ามอเารๆ้วย้ำ
"พี่อโทษ"
แฮยอนเลื่อนมือมาเลี่ยแ้มผมเบาๆ อย่าทนุถนอม
"แ่ผม็เลือที่ะถูพี่ใ้เอนี่นะ"
เา่อยๆ ประอรอบหน้าอผมึ้นแล้วบรรละเลียูบผมอย่าแ่ม้า
แฮยอนไม่เยมอบสัมผัสแบบนี้ับผมมา่อน เ็ส์อเรามัเป็นเ็ส์ร้อน่าเร่รีบ สิ่เียวที่รับรู้ไ้ือวามเสียว่านที่ไ้รับ
เราูบันอย่าูื่มเหมือนารื่มลืนยาพิษรสหวานล้ำที่เรา่ารู้ว่าเราะายถ้าื่มมันลไป
... แ่เรา็ื่มมันไปเรื่อยๆอยู่อย่านั้น
ไม่ใ่เพราะระหายหิวแ่เป็นเพราะรสาินุ่มลิ้นที่หลอล่อให้วามรู้สึผิอบั่วีอเรา่อยๆหมไป
ผมหอบหายใหนัๆในะเียวับที่้อนวาอัวเอไปสบับวาอฝ่ายอย่าเ็มาเป็นรั้แร
เป็นรั้แรเ่นันที่ผมรับรู้ไ้ถึระแสวามรู้สึอุ่นละมุนที่อีฝ่ายมอบมาให้
แฮยอนไม่เยมีวามสุับวามสัมพันธ์ทาายที่หลบ่อนอเราเลย เายัอยู่รนี้เพราะเา ... รัผม
มือที่สั่นน้อยๆอผมวาลบนอล่ำอนรหน้าอย่าอุ่นใ
แฮยอนผู้ร้ายา แฮยอนที่น่าหวาลัว เาำลัูบเอาใผมั้นเหรอ? ... เป็นแบบนั้นริๆ เป็นแบบนี้มาไ้สัพัแล้ว้วย
ใน่วแรๆอวามสัมพันธ์้อห้ามอเรา แฮยอนปลุปั่น ื้อแพ่ ึัน เาสรรหาวิธีสารพัมาเพื่อล่อหลออเ็ส์าผม เพียแ่ ... ไม่รู้ว่าั้แ่เมื่อไหร่ที่นเริ่มลับเป็นผมเสียเอ
บาทีผมอาเหมาะสมับแฮยอนมาว่าที่ัวเอเ้าใ
ไม่รู้ว่าั้แ่เมื่อไหร่ที่มือหนาอนรหน้าย้ายมาแะเม็ระุมเสื้อเิ้สีฟ้าอ่อนัวโร่อผมให้แยออาัน เผยผิวอ่อนบาให้สู้อาาศเย็นโยรอบ ผมหนาว่ายมาและแฮยอนรู้ถึุนี้ีเาึไม่เยถอเสื้ออผมนหม แหลเหลือเสื้อัวโร่ให้ระ้นแนเอาไว้พร้อมระุมสามสี่เมล็้านล่า
ริมฝีปาหยัอเาย้ายมา้าใบหูอผมแล้วพึมพำเสียเบา
"ผมะเป็นบ้าอยู่แล้ว"
"..."
"หวพี่นเป็นบ้า" แฮยอนว่า่อนูบเียใบหูอผมไปที่หลัหู เาูบแผ่วเบาไล่ลมาถึสันราม ้นอ ไหปลาร้า เลยไปนถึไหล่ลมมนอผม
แไม่เยทิ้ร่อรอยอะไรไว้บนร่าายอผมาม้อลที่เราเยมีร่วมัน .. ไม่สิ ้อห้ามที่ผมีเอาไว้ เพียแ่รั้นี้เี้ยวแหลมอเาำลับัไหล่ลมอผมไม่หยุ แฮยอนไม่ไ้ัลเ็มแรแ่ลำพัเี้ยวอเาลับทิ้วามรู้สึเ็บแปล๊บเอาไว้ทำเอาสิสัมปัะที่มีอยู่น้อยนิอผมเริ่มริบหรี่ลเรื่อยๆ
สัมผัสอแฮยอนทำเอาผมลั้นหายใไปแบบไม่รู้ัว สันรามบแน่นพยายามสะวามรู้สึวาบหวามล ผู้ายใร้ายที่ื่ออยอโฮอาำลันั่้มหน้ารู้สึผิอยู่ในห้อ้าๆ ในะที่ผมลับ ...
"อาหหห์ ... หยุ ... หยุ่ ... แ ..." ผมเผลอัวราหวิวเสียแผ่วเมื่อริมฝีปาอุ่นอแฮยอนเริ่มประอบลูเม้มยออูันอผมอย่าแร
"ทำไมรับ เป็นห่วไอ้พี่อห์นมันหรือไ" ประายามปราบสบเ้าับผมอย่าั ผิาที่า แฮยอนลับเผยรอยยิ้มบาๆอย่าใีพลาลุึ้นอย่าไม่มีปี่มีลุ่ยทำเอาผมที่นั่หันหนาอยู่บนัอเาถึับระหวัาเี่ยวับสะโพอเาันหล่นเือบไม่ทัน ารเลื่อนไหวนี้เป็นอีหนึ่แผนเล็ๆ ที่ไว้ใ้ล่อหลอให้ร่าายเราแนบิันอแฮยอน หน้าท้อแบนราบอเราแนบิัน ผมสามารถรับรู้ถึวามึันแ็ืนภายใ้าเอเาไ้้วย้ำ
"ผมะให้โอาสพี่เลือ"
แฮยอนไม่ไ้หยุเพียเท่านั้นเา้าวายาวนั้นอย่าเื่อ้าเ้าสู่ผนัที่ิับห้ออผมนแผ่นหลัเปลือยเปล่าท่อนบนอผมสัมผัสับีเมน์เย็นเียบนั่นอีรั้
"ว่าพี่ะอยู่ับผมืนนี้แล้วทำอะไรที่มัน้าานี่ให้เสร็"
สอมือหนาอแฮยอนลูบเอวอผมอย่าหลใหลเรื่อยลไปถึบั้นท้ายเปลือยเปล่าที่เยถูเสื้อัวโร่บบัเอาไว้
"แ่ผมะไม่ทำาม้อห้ามที่พี่เยบออะไรนั่น ห้อผม พี่้อเอาใผม แล้วพี่ะมีที่หลบหน้าไอ้อห์น"
รอยยิ้มใีพลันเปลี่ยนเป็นวาปวร้าวทีุ่เอาใผมิ่ลสู่ผืนิน
"หรือเราะหยุอะไร็ามที่เยเริ่มันมา พี่ลับห้อไปปรับวามเ้าใับแฟนอพี่ แล้วเราะไม่เอันอี"
TALK
วนุย่ะ อบุสำหรับอมเม้น์และนิาม่ะ ื่นเ้นแบบแปลๆ /////
บทนี้นี่มันวรทำเป็นัทีนมั้ยนะ รู้สึว่า็วรแ่็ไม่นานั้น
เอาเป็นว่าิ ๑๘+ ไว้ันเนอะ เน้นีนอารม์ ไม่ไ้ทำอะไรันเยอะเลยแ ผลัันไปผลัันมา อ้าว บอน55555555
ความคิดเห็น