DOCTOR OF ME คุณหมอคนนั้นเป็นของผมคนเดียว

keyword

ติณณ์ณภัทร : พี่ไม่ชอบถูกบังคับ หรือจะแปลอีกความหมายหนึ่งก็คือ พี่ไม่ชอบให้ใครมาบงการชีวิตพี่ ถ้าการใช้ชีวิตอยู่บนความกดดันและความยุ่งยากเมื่อไร พี่จะออกไปจากจุดนั้นทันที ต่อให้เป็นสิ่งที่พี่รักมากแค่ไหน ถ้ามันถึงขั้นต้องทำร้ายจิตใจกันพี่ก็จะไม่ฝืนทน พี่ยอมเจ็บเพื่อให้ทุกอย่างจบ

อินทัช : พี่แน่ใจนะ เรื่องนี้ผมจะไม่บังคับ ถ้าพี่ไม่โอเค เราก็แค่กลับไปเป็นเหมือนเดิม ก็ให้คิดเสียว่าเราไม่เคยพูดคุยถึงเรื่องนี้กันมาก่อน ผมแค่ไม่อยากเอาเปรียบพี่ คนดีๆ แบบพี่ควรจะได้เจอคนที่ดีกว่าผม

​

ตัวละครหลัก

ติณณ์ณภัทร [28 ปี]

​

อินทัช [24 ปี]

​

ที่มาของภาพ : https://www.pinterest.com

ผมอินทัช คนที่ใครๆ ต่างมองว่าเป็นผู้ชายที่สมบูรณ์แบบ แต่คงไม่มีใครรู้ดีเท่ากับตัวผมเอง

สามปีก่อน ผมเผลอไปทำผิดกับคนคนหนึ่งเอาไว้ และกว่าที่ผมจะรู้ตัว เขาคนนั้นก็หายออกไปจากชีวิตผมแล้ว

โดยที่ผมเองก็ไม่รู้ว่า ‘เขาอยู่ไหน’ แต่ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ ผมจะไม่ทำแบบนั้น

ผมจะรักษาและทะนุถนอมเขาไว้ให้สมกับที่เขา...รักผม

ด้วยหัวใจที่บริสุทธิ์

_________________________________________________________

“นั่นพี่ใช่ไหม พี่ติณ เป็นพี่ใช่ไหม” 

                ประโยคนั้นทำให้ติณณ์ณภัทรสตั๊นไปนิด เขาไม่คิดว่าอินทัชจะจำได้ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกัน ภายใต้หน้ากากอนามัยสีฟ้าอ่อนที่คิดว่าจะพออำพรางใบหน้าของตัวเองไว้ได้บ้าง บวกกับระยะเวลาที่ไม่ได้เจอกันเลยก็อาจทำให้อินทัชลืมเขาไปแล้ว ทว่ามันไม่ได้เป็นแบบนั้น ในทางกลับกันอินทัชก็ยังเป็นอินทัชคนที่เขาเห็นก็สั่นไหวได้ตั้งแต่วินาทีแรก เป็นคนที่ดึงดูดหัวใจได้ไม่เคยเปลี่ยน

   “พี่ติณ เป็นพี่จริงๆ ใช่ไหม”

“ขอบอกอีกครั้งนะครับ ว่าหมอไม่ได้ชื่อติณ หมอชื่อนภัทร”

.

.

.

.

“พี่ให้อภัยผมเถอะนะ ลืมเรื่องในอดีตไปให้หมดแล้วเรามาเริ่มต้นกันใหม่ ผมสัญญาว่าผมจะเป็นเด็กดี พี่จะให้ผมทำอะไร ผมทำให้ได้หมด ขอแค่พี่ให้อภัยและรักผมอีกครั้ง”

                 “อิน อย่าทำแบบนี้” ติณณ์ณภัทรรู้สึกถึงหัวใจที่กำลังสับสนอย่างที่สุด เขาพยายามที่จะพาตัวเองออกไปจากอ้อมกอดนั้น จากผู้ชายที่เคยทำให้เจ็บปวดอย่างแสนสาหัส นอกจากคำพูดที่พยายามต่อต้านแล้วร่างกายก็เหมือนจะไม่ได้เป็นอย่างนั้นเลยสักนิดเพราะหากทำตามอย่างที่พูดออกไปได้จริงๆ คงไม่ปล่อยให้อินทัชได้กอดเขาอยู่แบบนี้แน่

                 “สามปีที่ผมรอพี่มาตลอด สามปีที่ผมเอาแต่สำนึกผิดกับความผิดพลาดของตัวเอง สามปีแล้ว พี่จะไม่ให้โอกาสผมหน่อยเหรอ” อินทัชแววตาเศร้าซึม เขาไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไง ไม่รู้ด้วยว่าหากพ้นจากคืนนี้ไปแล้ว เขาจะยังได้รับโอกาสจากติณณ์ณภัทรอยู่อีกไหม หนึ่งเดือนที่ตั้งเงื่อนไขกันไว้ก็อาจเป็นแค่หนึ่งวันที่เขาจะมีโอกาสได้ทำตามหัวใจตัวเอง “ผมรักพี่จริงๆ นะ รักจนยอมแลกทุกอย่าง ผมเสียอะไรไปก็ได้ แต่ผมเสียพี่ไปไม่ได้จริงๆ และถ้าเขาคนนั้นที่พี่ว่าคือรักแรกของผมก็ให้พี่รู้ไว้เลยนะว่าผมไม่เคยทุ่มเทให้กับใครได้มากเท่ากับที่ผมทุ่มเทให้กับพี่ ฉะนั้น มั่นใจได้แล้วนะครับว่าพี่คือคนที่สำคัญที่สุดสำหรับผม ขอร้องนะครับ ผมขอร้อง ให้โอกาสผมเถอะนะ ผมแค่อยากขอโอกาสให้เราได้กลับมารักกันอีกครั้ง นะครับ ผมขอร้อง และในชีวิตนี้ผมก็ไม่เคยขอร้องใครได้มากเท่ากับที่ผมขอร้องพี่ เพราะงั้นพี่ให้โอกาสผมเถอะนะ ผมขอร้อง” คำพูดเหล่านั้นที่ออกมาจากปากของอินทัชมันชัดเจนในทุกประโยค เขาแค่อยากได้รับโอกาสที่เคยทำหลุดมือไป แค่อยากเป็นคนได้รับอ้อมกอดที่แสนอบอุ่นนั้นอีกครั้ง แค่อยากเป็นแฟนที่ดีและไม่ทำให้เสียใจเหมือนที่เคยทำมา แม้ไม่ใช่ทุกคนที่จะได้รับโอกาสในครั้งที่สอง แต่ขอเป็นเขาได้ไหมที่จะถูกเลือกให้ได้รับโอกาสนั้น

X https://x.com/printerbrother2?s=21&t=XsDneAh79oasLPdScQYlIA

แฮชแท็กที่ใช้ #DORTOROFME

 ฝากเป็นกำลังใจด้วยการ

- กดติดตาม

- กดหัวใจ

- กดเข้าชั้น

และคอมเม้นท์กันมาเยอะๆ น้าาาาา นักเขียนจะได้มีแรงใจในการปั่นงานต่อไป ไม่ขี้เกียจและดองงานอีก TT