คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : 4. เชอรีน
.
.
.
“เชอรีน !! ”
หญิงสาวมองหน้าชายหนุ่มอย่างตกใจ ก่อนจะวิ่งหนีไป แต่ก็ไม่ทัน อ้นคว้าแขนเชอรีนไว้ เพื่อให้อีกคนหันมาเผชิญหน้ากับตน ดวงตาจ้องมองเหมือนต้องการความจริงอะไรบางอย่าง
“เป็นยังไงบ้าง ตั้งแต่..ทิ้งพี่ไป..” ชายหนุ่มมองอีกคนด้วยรอยยิ้ม ยิ้มแบบไม่รู้ว่าในใจนั้นยิ้มจริงๆรึป่าว
“ระ..เรื่อยๆค่ะ แล้วพี่อ้นเป็นยังไงบ้าง” หญิงสาวตอบกลับ ความรู้สึกของเธอคงจะรู้สึกผิดไปไม่น้อย
“ก็ดีมั้ง..” ความเศร้าปรากฏขึ้นในแววตาที่เคยยิ้ม
“ขอโทษนะพี่อ้น รีนไม่ได้ตั้งใจจะทิ้งพี่อ้นไป” หญิงสาวโผเข้ากอดชายหนุ่ม ใบหน้าเปื้อนน้ำสะอื้นอยู่ในอ้อมกอด
“ไม่เป็นไรหรอก ไปอยู่ที่นู้นดูแลตัวเองดีๆล่ะ” มือหนาลูบหัวคนที่สะอื้นอยู่ในอ้อมกอดอย่างปลอบโยน
“รีนรักพี่อ้นนะ ตลอดเวลาที่รีนอยู่กับคริส รีนคิดถึงแต่พี่อ้นนะ ” หญิงสาวร้องไห้หนักขึ้น
“เชอรีน...” ชายหนุ่มได้แต่อ้ำอึ้ง เพราะความรู้สึกของเขาไม่เหมือนเดิมแล้ว
.
.
ในอีกมุมนึงมีชายคนนึงกำลังมองเหตุการณ์ตรงหน้าด้วยแววตาแสนเศร้า เหมือนโลกทั้งโลกหยุดหมุน เหตุการณ์ตรงหน้าเขามันทำให้เขาจุก จนอยากจะร้องไห้ เป็นคนแอบรักมันก็ต้องเศร้าแบบนี้แหล่ะนะ
.
.
[AON’S]
ผมเจอเชอรีน เชอรีนแฟนเก่าที่ทิ้งผมไปเมื่อครึ่งปีก่อน ด้วยเหตุผล พ่อแม่เชอรีนไม่ชอบผม และ พ่อแม่เชอรีน จะให้เชอรีนหมั้นกับคริส ตอนนั้นผมเศร้าไปเป็นเดือน ได้แต่ร้องไห้ โทษตัวเองที่ดีไม่พอ แต่แล้ววันนี้ เชอรีนกลับมา แต่ผมกลับไม่รึ้กกับเธอเหมือนก่อน อาจเป็นเพราะผมกลัว กลัวจะเสียใจอีก ตอนเชอรีนเข้ามากอด อยู่ดีๆ ภาพดิวก็ซ้อนขึ้นมาในหัวผม ทำไมกันนะ ผมไม่เข้าใจเลยจริงๆ
ครืด ครืด ~
อะไรมันสั่นตรงอกวะ สงสัยข้อความเข้า
‘พี่อ้น ผมกลับก่อนนะ - ดิว ’ อ่าวเห้ย !! จะหนีกลับก่อนได้ไง
‘เห้ย แกอยู่ไหน ? ’
‘พี่อยู่กับคนของพี่ไปเถอะครับ’ อย่าบอกนะว่า... มันเห็นบอกกอดเชอรีน –[]-
‘มันไม่ใช่อย่างที่แกคิดนะเว่ย’
“เชอรีน พี่กลับก่อนนะ” ผมหันไปบอกเชอรีน
“ไม่เอา อยู่กัยเชอรีนก่อนสิคะ นะคะพี่อ้น อยู่เป็นเพื่อนรีนก่อนนะ รีนกลัว เดี๋ยวเพื่อนรีนก็มาแล้ว แปบเดียวนะคะพี่อ้น ”
เชอรีนแกะแขนผม อ้อนผมสุดฤทธิ์ ให้ตายเถอะ ห่วงก็ห่วงเชอรีน แต่ก็กลัวดิวเข้าใจผิด โอ้ยยยย อ้นไม่ไหวแล้วนะ อ้นจะวีน ต้องโทรบอกตั้ม ใช่ๆ โทรบอกตั้ม
‘เลขหมายที่ท่านเลขไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ค่ะ’
โอ้ยยยยยยยยยย ไอ่บ้าตั้มมมมมมมมม อย่าให้เจอนะ แม่จะตบกะโหลกร้าวเลย ไอ่บ้า
“พี่อ้นเป็นอะไรรึป่าวคะ?” เชอรีนหันมาถามผม
“ป่าวจ่ะป่าว” ผมได้แต่ยิ้มแห้งๆให้เชอรีน เชอรีนยิ้มให้แล้วก้มลงกดโทรศัพท์ต่อ
ผมเห็นเชอรีนกดโทรศัพท์มาซักพักและ สงสัยจะคุยกับเพื่อนมั้ง ช่างเถอะ
ตั้มอยู่กับพี่บูรณ์ โทรหาพี่บูรณ์ดีกว่า
‘เลขหมายที่ท่านเลขไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ค่ะ’
ไอ่พวกบ้า - - ถ้าเจอจจับมัดรวมกัน แล้วตบกระโหลกทีละคน
ครืด ครืด ~
‘พี่อ้น พี่ไม่ต้องอธิบายหรอกครับผมเข้าใจ รีบกลับบ้านนะครับ ผมเป็นห่วง – ดิว ’ ชิบหาย สงสัยจะเข้าใจผิดจริงๆ โทรไปเคลียร์แม่ง
‘เลขหมายที่ท่านเลขไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ค่ะ’
โอยยยย ปิดเครื่องอะไรกันนักหนา กูจะเป็นเพื่อนกับพนักงานโทรศัพท์แล้วเนี่ย โว้ยยยย อ้นจะวีน
“พี่อ้นคะ ไปกินนมปั่นกัน ” แล้วเชอรีนก็ลากผมไปร้านนมปั่น อยากจะบอกว่าไม่มีอารมณ์กินอะไรทั้งนั้น - -
หลังจากที่เราเข้ามา ร้านนมปั่นเล็กๆ ตกแต่งด้วยของกุ๊กกิ๊กน่ารัก เหมาะสำหรับพาแฟนมานั่งสวีทแบบชิวๆ ผมนั่งดูเชอรีนกินนมปั่น แล้วเธอก็ก้มลงไปกดโทรศัพท์อย่างใจจดใจจ่ออีกครั้ง
.
.
.
‘ฉันแยกพี่อ้นออกจากพี่ดิวแล้ว ที่เหลือแกก็จัดการแล้วกัน ’
.
.
.
TBC.
อิอิ จะเป็นใครน้อ ♥ เม้นจ้าเม้นจุ้บๆ
ความคิดเห็น