สลับวิญญาณ พาลให้รัก

ลำดับตอนที่ #5 : SouL II,,Different

“โว้ย...ย หายไปไหนวะเนี่ย แม่ง...” เสียงโวยวายของตามดังลั่นมาจากชั้น2ของบ้านเอกไพบูลย์ ทำเอาผู้เป็นพ่อที่กำลังจะออกไปทำงานต้องเดินขึ้นมาดู

“ก๊อกๆ...ๆ”เสียงประตูดังขึ้น ตามสบถขึ้นมาดังลั่น ดังพอที่จะให้คนข้างนอกได้ยินไปด้วย ”อะรัยนักหนาวะเนี่ย ก้อบอกว่าเดี๋ยวลงไปกิน...เอง” แต่พอเปิดประตูมาเจอหน้าพ่อยืนอยู่เลยต้องเงียบไป

“แกจะทำอะรัยก้อให้มันเบาๆหน่อยได้มั้ย นี่มันยังเช้าอยู่ คนอื่นเค้ายังนอนกันอยู่ แกหัดเกรงใจคนอื่นเค้าซะมั่ง” ท่านรัฐมนตรี นฤบดินทร์ ดุลูกชายคนเล็กที่ไม่เคยทำอะรัยได้อย่างใจซักอย่าง

“โอ๊ยป๊า ก้อกุญแจรถตามมันหายไปไหนไม่รู้เนี่ย หาเท่าไหร่ก้อหาไม่เจอ” ตามบ่นอย่างหงุดหงิดแล้วเดินไปนั่งที่เตียง

นฤบดินทร์ชะโงกหัวเข้าไปมองในห้อง ก้อเจอกับสภาพเละเทะ โดนรื้อกระจุยกระจาย ข้าวของตกเกลื่อนกลาด จึงเดินตามเข้าไป

“ก้อเมื่อคืนแกเมาเละเทะกลับมา ถ้าไม่ได้ยัยปุ่นกับยัยนา แกไม่ได้ขึ้นมานอนบนห้องหรอก” รัฐมนตรีว่าพลางส่ายหัวกับพฤติกรรมเละเทะของลูกชาย

“โอ๊ยป๊า ถ้าจะขึ้นมาบ่นนะ ป๊าไปทำงานเหอะ เดี๋ยวตามต้องไปหาเพื่อนอีก รีบๆหากุญแจให้เจอ จะได้รีบๆไป สายเดี๋ยวโดนด่า” ตามพูดแล้วหันหลังไปควานหากุญแจบนเตียงต่อ

นฤบดินทร์หันหลังกลับไปที่ประตู เปิดประตูแล้วพูดขึ้นมา “...แกลองดูในกระเป๋ากางเกงตัวที่แกใส่เมื่อคืนรึยัง...” แล้วก้อเดินออกไปเลย ตามที่กำลังรื้น ค้น โยน เหวี่ยงของทุกอย่างในห้องชะงักแล้วก้อเริ่มหากางเกงตัวเมื่อคืน จนเจออยู่ในกองซากของที่ตามโยนลงมาจากเตียงและก้อมีกุญแจรถที่มีม้าลำพองสีเงินอยู่บนกุญแจ อยู่ในกระเป๋ากางเกง ตามจึงวิ่งออกไปที่ระเบียงห้องแล้วตะโกนลงไปที่ตรงลานจอดรถ

“ขอบคุณครับป๊า” แล้วโบกมือโชว์กุญแจในมือให้นฤบดินทร์ดู ท่ารัฐมนตรีหันมายิ้มให้ลูกชาย ทั้งๆที่เพิ่งจะโมโหเจ้าลูกชายตัวแสบนี่มาเมื่อกี๊ แต่พอเห็นรอยยิ้มมันก้อทำให้ท่านยิ้มได้เหมือนกัน

ตามเดินยิ้มร่ามาตามทางเดินในบ้าน เจอกับ ต้นที่ปิดประตูออกมาพอดี สองพี่น้องมองหน้ากัน...แต่ไม่มีเสียงใดๆถูกเอ่ยออกมาจากปากของทั้งคู่ แล้วทั้งคู่ก้อเริ่มเดินไปตามทางของตนเอง ด้วยสีหน้าเรีบยเฉย

“ป้านาคร๊าบ...บ ผมขออาหารเช้าเต็มแม็ก1ที่ครับ ไม่ไหวแล้ว หิวมากๆ” เสียงต้น ที่เดินมาถึงห้องอาหารร้องบอกกับหัวหน้าแม่บ้าน

ป้านาเดินยิ้มออกมาจากในครัว”ค่า คุณหนู ซักครู่นะคะ” ว่าแล้วป้านาก้อเดินกลับเข้าไปในครัวเริ่มทำอาหารเช้าให้ต้นอย่างคล่องแคล่ว 5 นาทีกว่าๆ ป้านาก้อดินออกมาพร้อมกับจานใบใหญ่ มีไข่ดาว 3 ฟองทั้ง ไม่สุกมาก เหลืองพอดี และแบบเกรียมๆอีก1ฟองตรงกลางมีไส้กรอกทอด ชีสเยิ้มออกมาดูน่ากินมาก มีขนมปังปิ้งอีก2แผ่นพร้อมเนยและนมข้นหวาน

“ขอบคุณครับป้า แหม...เมื่อวานนี้ทั้งวันผมทำงานไม่รู้เรื่องเลยเนี่ย มัวแต่คิดถึงกับข้าวฝีมือป้านาอยู่เนี่ย” ว่าพลางก้อยิ้มแล้วตัดไข่ดาวใส่ปากคำใหญ่ ตามด้วยไส้กรอกอีก1อัน

ป้านายิ้มแล้วบอกว่า “ค่า คุณหนูนี่ปากหวานจิงๆเลยนะคะเนี่ย อุ้ย จิงสิ ลืม” ป้านาทำท่านึกอะรัยออกแล้วก้อเดินไปทางตู้เย็นหยิบขวดใบหนึ่งออกมาเทใส่แก้วใสใบเขื่องแล้ววางลงบนโต๊ะอาหารข้างๆต้น

“นมวัวสดๆจากฟาร์มโชคกมลค่ะคุณหนู” ป้านายิ้มให้เมื่อเห็นต้นเงยหน้าขึ้นมาผงกหัวให้เพราะไข่ดาวและไส้กรอกเต็มปาก ไม่สามารถพูดได้

3นาทีผ่านไป

ต้นรวบส้อมกับมีดแล้วร้องบอกป้านาที่อยู่ในครัว “ป้าครับ...ขอกาแฟอีกแก้วครับ เอาขนมปัง3แผ่นทาเนยมาเลย นมข้นแยก1ถ้วย ช็อคโกแลต1ถ้วย แล้วก้อนมร้อนด้วยแก้วนึง บนห้องนะครับ”  ต้นว่าแล้วก้อลุกเดินกลับขึ้นไปบนห้อง

เสียงป้านาดังขึ้นมาขัด “เดี๋ยวค่ะคุณหนูต้น จะขึ้นห้องเลยหรือคะไม่ไปนั่งทำในสวนล่ะคะ เย็นๆ สบายๆนี่เพิ่ง 10 โมงเองนะคะ แดดยังไม่แรงหรอกค่ะ” ต้นนิ่งคิดแล้วก้อตอบตกลง

“โอเคครับ งั้นที่สั่งเมื่อกี๊ ที่สวนริมน้ำนะครับ เดี๋ยวต้นขึ้นไปเอางานมาก่อน” แล้วต้นก้อเดินออกไปแล้วยิ้มอย่างมีความสุข

“ค่ะคุณหนู” ป้านาเดินกลับเข้าไปในครัวแล้วเริ่มเตรียมของว่างให้ต้นพลางเรียกปุ่นกับอ้อมให้ช่วยกันเตรียมและนำไปวางไว้รอต้น

ทางด้านตามที่ขับรถคันเก่งของตนออกมาแล้วก้อตรงไปยังมหาวิทยาลัย

“โหล...เออ กูออกมาแล้ว เจอกันที่ ม. เคป่ะ เออ ไม่เกิน 15 นาทีกูถึง หารัยให้กูแดกด้วย หิวจะตายห่าแล้วเนี่ย เออ...แค่นี้นะ” ตามว่าแล้วก้อโยนมือถือลงไปยังที่นั่งข้างๆแล้วเหยียบมิดไปยังที่หมาย

ไม่ถึง 10 นาที ตามก้อมาโผล่ที่หน้าคณะ วันนี้รถน้อยเพราะเป็นวันปีใหม่ที่มหาลัยหยุด แต่ว่าพวกตามกับเพื่อนต้องมาทำงานส่งกันเพราะเป็นรายงานชิ้นใหญ่ จึงต้องนัดวันหยุดที่แน่นอนทั้ง7คนมาช่วยกันทำ

“เฮ้ยมึง...มาพอดีเลย มึงรู้จักน้อง เกสต์ ป่ะวะ เด็กปี 1 BBAอ่ะ” เอส เพื่อนคนนึงของตามถาม

ตามทำหน้า งง ไปพักนึงก่อนจะตอบว่า”ไม่รู้ว่ะ คัยวะ??” คำตอบของตามทำเอาเพื่อนๆหน้าตาเหรอหรา

“เฮ้ย เป็นไปได้งัยวะ มึงไม่รู้จักอ่อ?? โห...คาสโนว่าตาบอดละว่ะพวกเรา 5555555” เป๊กว่าแล้วก้อหันมาขำกันกลิ้งกับเพื่อนๆ

แต่ป้องก้อแย้งขึ้นมา “ก้อน้องเค้าไม่ได้ทำตัวเด่นเหมือนยัยพวกปลาร้าหน้าผี ที่พยามทำตัวสวยนี่หว่า เค้าสวยของเค้าเงียบๆ เนอะ” ป้องขำแล้วก้อหันมายักคิ้วให้ตาม

“เอ่อ...มึงมีรูปป่ะวะ??” ตามถามพลางนั่งลงบนโต๊ะแล้วยืดขาออกไปพาดโต๊ะขางๆ

เพื่อนๆเปิดมือถือขึ้นมาแล้วยื่นใส่หน้าตามทุกคน

ตามเหวอไปพักนึงก่อนจะพูดออกมา “ 7 รูป 7 คน 7 สไตล์ ว๊าว...ว พวกมึงชอบน้องนี่มากขนาดนี้เลยอ่อวะ??”

“เออดิ เพื่อนสนิทเค้าก้อน่ารักนะเว่ย แต่ดูเงียบๆ ไม่ค่อยจะชอบมองผุ้ชายเท่าไหร่” กอล์ฟ เพื่อนอีกคนว่าขึ้น

“อ๋อเร๊อ...อ...อ พวกมึงอ่ะ เห็นผู้หญิงที่ไหนก้อน่ารักไปหมดอ่ะแหละ เบื่อพวกมึงจิงๆ” ตามว่าแล้วส่ายหัวทำเอาเพื่อนๆโห่ก่อนที่ป้องจะพูดออกมา ”เหรอ คัยจะไปเหมือนมึง...ง พ่อหล่อเลือกได้ เทอมนี้เปิดเทอมมา2เดือนนิดๆเนี่ย มึงเปลี่ยนคนควงมากี่คนแล้ว น้ำ แก้ว ออม ลีน่า แล้วยังมีพวกเด็กนอก ม. อีก มึงอ่ะ มองคัยก้อไม่น่ารักเลยเนอะ” ป้องว่าพลางทำท่าเดินควงกอล์ฟแล้วก้อเดินไป2ก้าวแล้วก้อสลัดแขนทิ้งแล้วก้อหันไปควงเอสต่อ ทำเอาเพื่อนๆขำกันยกใหญ่ แต่ไม่มีใครทันเห็นขายาวเรียวของตามที่ยื่นมาสะกิดก้นป้องอย่างแรงจนหน้าคะมำ

“ชาติหมาจิงๆเลยพวกมึงนี่พอละมึง เลิกเล่นๆ งานมีให้ทำเว่ย นี่11 โมงกว่าแล้ว เดี๋ยวเที่ยงได้ไปหารัยกิน” ตามว่าพลางหันไปคว้างานก่อนเพื่อนแล้วเริ่มลงมือทำในส่วนของตนเองทำให้เพื่อนๆต้องหันกลับไปทำงานตนเองกันบ้าง


Continue "Soul III,,Accident"