สลับวิญญาณ พาลให้รัก

ลำดับตอนที่ #4 : SouL I ,, Plan

“เฮ้ย!ซันๆ มานี่ดิ๊ มาฟังนี่หน่อยดิ” แซนเรียกพี่ชายด้วยน้ำเสียงร่าเริงเพื่อให้มาฟังเพลงที่ตนเองแต่งขึ้น

ซันเดินเข้าไปหาน้องชายที่นั่งอยู่หน้าแกรนด์เปียโนตัวเขื่องกลางห้องรับแขกของบ้านแล้วถาม “หือ...เพลงใหม่อ่อ??”

“เออดิ เพิ่งเขียนเนื้อเส็ดถึงท่อนฮุคเอง ว่าจะลองเล่นดู ละแกก้อเดินมาพอดี” แซนพูดยิ้มๆแล้วก้อเริ่มบรรเลงเปียโนขึ้นอย่างนุ่มนวล

“จากวันนั้น วันที่ชั้นพบ กับสิ่งที่ทำให้ชั้นเกิดหัวใจหวั่นไหว ทำให้ชั้นได้รู้ว่าที่เค้าเรียกว่ารัก มันเป็นอย่างไร...............” แซนเริ่มร้องเพลงไปเรื่อยๆ

“อื้อ...ใช้ได้นี่หว่า” ซันพูดเบาแล้วตั้งใจฟังน้องชายร้องต่อตรงท่อนฮุค

“อยาก...จะ...ขอได้มั๊ย ให้เทอหันมามองกัน...ซักนิดนึง แล้วฟังฉันพูดหน่อย แค่อยากให้เทอได้รู้ ว่าคนขี้อายอย่างชั้น ไม่เคยคิดจะชอบคัย ไม่เคยกล้าจะบอกรักคัย แต่ตอนนี้ชั้น...ชอบเทอมากเลย เทอรู้มั๊ย...ย” แซนร้องจนจบท่อนฮุคแล้วก้อหันมามองซัน

“ว่างัยวะ แกว่าไหวป่ะ??” แซนถามพี่ชายด้วยสีหน้าลุ้นว่าพี่ชายจะพูดว่างัย

ซันถามน้องชายกลับ “อืม...ดนตรีโอเคอะ ฟังแล้วลื่นดี แต่เนื้อมันขัดๆนิดนึงว่ะ ไม่รู้ดิ แล้วแกว่ามันขัดป่ะล่ะ”

“อืม ก้อนิดนึงว่ะ คิดแล้วว่ามันขัดๆ แต่มันคิดรัยไม่ออกว่ะ เลยใส่ๆไปก่อนแล้วเดี๋ยวค่อยมาแก้” แซนว่าพร้อมกับทำท่าคิด

ซันคว้าสมุดจดเนื้อเพลงของแซนไปแล้วทำท่าคิดอยู่พักนึงก่อนพูดออกมา “แกเล่นใหม่ดิ๊ เอาตรงท่อนฮุคอ่ะ” 

“อยาก...จะ ขอเทอได้มั๊ย ให้เทอหันมามองชั้นแค่แปปนึง ขอให้ฟังชั้นพูดหน่อย แค่อยากให้เทอได้รู้ ว่าคนขี้อายอย่างชั้น ไม่เคยกล้าจะบอกรักคัย ไม่กล้าจะสบตาผู้หญิงคนไหน แต่ตอนนี้ชั้น...ชอบเทอมากเลย...เทอรู้ม๊าย...ย” ซันร้องจนจบท่อนและพยามจะร้องท่อนสุดท้ายให้เหมือนกับพี่คิวร้องเพลงปล่อยไปตามหัวใจตอนขึ้นคอนเสิร์ตแต่ก้อทำให้แซนส่ายหน้า

“ไอ้บ้าซัน เนื้อเพลงก้อโอเคนะ แต่ไม่เอาเสียงแกได้ม๊ะ เป็นพี่คิวร้องยังพอไหวนะเว่ย แต่แกร้อง...ไปตายเหอะ!!”แซนว่าพลางส่ายหัวพร้อมกับแก้เนื้อเพลงที่ฟังจากพี่ชายมาเมื่อกี๊

“เออ แม่ง แค่นี้ต้องด่าด้วยนะเว่ย งั้นวันนี้แกจะไปไหนก้อเรื่องของแกเลย ไม่ต้องมาเกาะชั้นไปด้วยเลย” ซันทำท่างอนน้องชายและกำลังจะเดินหนีไป

แซนรีบวางสมุดแล้วหันมาทำตาซึ้งปิ๊งๆให้ซัน... “เฮ้ยๆๆ โอเค เสียงเพราะโคด...เพราะแบบไม่ไหวแล้ว พี่คิวอาย พี่คิวสู้ไม่ได้ เคป่ะ?? แหะๆ...ไปด้วยน๊า...คืนนี้ไปเมาไม่อยากเอารถไปเอง ขี้เกียดส่งเพื่อน ไปด้วย นะนะ”  

ซันทำท่าคิดอยู่พักนึงแล้วก้อพูดออกมา”แต่เอ๊...ไม่แน่ใจว่าคืนนี้จะมีตังพอมั๊ยน๊า...รู้สึกเหมือนว่าเพิ่งเอารถไปทำ...ก้อเลยไม่มีตังค่าเหล้าคืนนี้เลยแฮะ”

“โห...เฮ้ย เอางี้เลยอ่อ ชั้นเป็นเด็ก ม.ปลายนะเว่ย จะให้มาจ่ายค่าเหล้าแทนเด็กมหาลัยก้อยังงัยอยู่นา” แซนทำหน้ากวนๆ

“งั้นเอางี้...คืนนี้ ชั้นชวนเกสต์ออกมาได้ แกต้อง.................................” 2 พี่น้องซุบซิบกันอย่างมีเลศนัย

“อ่าฮ่า...คืนนี้มีฮาแน่ เชื่อดิ” แซนยิ้มเจ้าเล่ห์ใส่พี่ชายที่ทำหน้าเจ้าเล่ห์ไม่แพ้กัน

หกโมงเย็น ณ หน้าคฤหาสน์ สัตยเกียรติกุล

“อย่าพาน้องไปเที่ยวไหนนะลูก นี่เพิงอายุ18กัน เหล้ายาอย่าไปยุ่งนะ นี่เห็นว่าเป็นซันหรอกนะ ถึงยอมปล่อยให้ยัยเกสต์ไปด้วยเนี่ย ฝากสวัสดีคุณพ่อด้วยนะลูก บอกว่าตอนนี้พ่อเค้ายุ่งๆอยู่ เดี๋ยวพอพ่อว่างเมื่อไหร่จะไปเยี่ยมที่บ้านนะ” คุณหญิงเพ็ญพิสุทธิ์ ในชุดสบายๆ เดินคู่กับซันออกมาหน้าบ้านที่รถที่มีสัญลักษ์เป็นงูเขี้ยวโง้ง สีดำเงาวับจอดอยู่

“ครับคุณน้า ผมพาไปทานข้าวเฉยๆ แค่เห็นว่าวันนี้วันปีใหม่ เลยอยากจะชวนออกไปเท่านั้นเองแหละครับ” ซันพูดอย่างนอบน้อม

พอซันพูดจบคุณหญิงรีบแย้งขึ้นมา “โอ๊ย...คุณน้าอะรั๊ย...คุณแม่ซิลูก เรียกแม่ก้อได้ แม่ไม่ถือ” ทำเอาซันยิ้มหน้าบานไม่หุบ(หุบไม่ลงแล้ว)

“แม่คะ...มีลูกสาวคนเดียวไม่พอใช่มั้ยคะ” เกสต์ที่เดินตามออกมาทำเสียงงอนๆใส่ผู้เป็นมารดา

“อุ๊ยลูก...ลงมาแล้วเหรอ นี่ให้ซันเค้ารอนานเลยนะลูก เนี่ย เราเป็นลูกผู้หญิงนะ...........................................” คุณหญิงดุลูกสาวคนสวยของเทอยกใหญ่ที่ปล่อยให้ซันมานั่งรอตั้งแต่4โมง

ซันยกมือดูนาฬิกาแล้ว รีบเบรกคุณหญิงก่อนที่จะยาวไปมากกว่านี้ “เอ่อ แม่ครับ ไม่เป็นรัยครับ ผมรอได้ นี่ก้อ หกโมงกว่าแล้ว...งั้น ผมขอตัวนะครับ”

แล้วซันก้อรีบวิ่งไปที่รถคันงามของตัวเองแล้วเปิดประตูฝั่งคนนั่งให้เกสต์

เกสต์เข้าไปนั่งแล้วเงยหน้าขึ้นมาพูดกับซันที่ยิ้มร่าอยู่ข้างรถ“นายอย่ามาทำเป็นเริงร่า แม่ชั้นชอบนาย ไม่ได้หมายความว่าชั้นจะต้องชอบนายด้วย รู้ไว้ซะ”

ซันหน้าจ๋อยลงแล้ววิ่งไปทางฝั่งคนขับแต่โดนคุณหญิงเรียกตัวไว้ซะก่อน

“ซันลูก...มานี่ซิ...นี่คืนนี้คุณพ่อเค้ากลับดึก พาน้องไปเที่ยวไหนก้อได้ แต่ห้ามกลับเกินตี1นะลูก” คุณหญิงว่ายิ้มๆ

“อ้าว...ไหนเมื่อกี๊คุณแม่...” ซันทำหน้า งงๆ

คุณหญิงยิ้มขำกว่าเดิมแล้วเฉลยว่า”แม่ได้ยินเสียงยัยเกสต์เค้าปิดประตูลงมา เลยพูดไปให้ดูดี เดี๋ยวเค้าจะหาว่าแม่ยุยงส่งเสริมซัน แต่ไม่เป็นรัย แม่ไม่ถือ” คุณหญิงยิ้มกว้างกว่าเดิมทำให้ซันยิ้มเจ้าเล่ห์

“แม่ครับ คือวันนี้ผม......................................................” ซันกระซิบแผนการวันนี้ให้คุณหญิงฟังคุณหญิงพยักหน้าแล้วก้อแย้งขึ้นมา

“อันตรายไปมั้ยเนี่ยลูก ไม่เอา อย่าเลย” แต่ซันรู้ว่าคุณหญิงต้องว่าแบบนี้เลยรีบตอบและกระซิบอีกหนว่า”ไม่ต้องห่วงครับแม่ ซันเตรียมการไว้เรียบร้อยแล้ว............................” สุดท้ายคุณหญิงก้ออมยิ้มกับแผนการเจ้าเล่ห์ของว่าที่ลูกเขย

“เอาเลยลูก...แต่อย่าให้น้องจับได้ล่ะ เดี๋ยวจะแย่ไปกันใหญ่” คุณหญิงอนุญาต แต่ไม่วายจะแสดงความเป็นห่วงซันขึ้นมา

“ครับ งั้นผมไปละนะครับแม่ หวัดดีครับ” ซันยิ้มร่าเริ่งไปขึ้นรถทำให้เกสต์ยิ่งเขม่นซันมากขึ้น

“นายไปคุยอะรัยกับแม่ชั้นตั้งนานสองนาน” เกสต์ถามพลางหันมาจับผิด

ซันอมยิ้มหน้าระรื่นหันไปตอบเกสต์แบบยียวน ”เรื่องอาราย...คัยจะบอก มันเป็นความลับระหว่างชั้นกับแม่นะ”

“นี่นาย นั่นแม่ชั้นนะ” เกสต์ขึ้นเสียงใส่ซัน แต่ซันไม่สนใจเหยียบคลัตช์ เข้าเกียร์แล้วกระชากรถออกไปอย่างเร็วจนล้อบดถนนดังเอี๊ยดอ๊าด




Continue  "Soul II,,Different"