แผนลับกิ๊กกั๊กของนายหน้าใส

บทนำ

“นี่แหละๆน้องนมปั่น ควีสตอร์ม น่ารักมั้ยว่ะ!>_<”

“แกทำหน้าเหมือนเด็กสาวแรกรุ่นที่กำลังอินเลิฟเลยว่ะ ดูดิๆ หน้าแดงแจ่เลย ฮ่าฮ่าๆ”เด็กผู้ชายเกรด10สองคนกำลังนั่งคุยกันในห้องคอมของโรงเรียน หน้าจอคอมโชว์รูปเด็กสาวตัวเล็กๆน่ารักคนนึง ชุดนักเรียนที่เธอใส่อยู่บ่งบอกว่าเธอเรียนอยู่ที่            ควีนสตอร์ม โรงเรียนหญิงล้วน ที่รวบรวมนักเรียนหญิงที่น่ารักทั้งหลายไว้มากที่สุดพวกเขาหลงละลายไปกับรอยยิ้มที่แสนน่ารักนั้นของเธออย่างจัง

แป้ก!!

“เฮ้ย!ไรวะ”เด็กหนุ่มอีกคนร้องทันที เมื่ออยู่ๆหน้าจอคอมก็ดับวูบลงเหลือเพียงหน้าจอดำๆเอาไว้แทน

“ดับได้ไงวะเนี่ย! ไอฟายเดย์ แกเผลอไปทำปลั๊กหลุดเหรอฟร่ะ!” หันไปโวยคนข้างๆทันที

“เฮ้ย เปล่านะเว้ย เท้าฉันเป็นเด็กดีเฟ้ย เท้าแกอยู่ไม่สุขไปเหยียบปลั๊กรึเปล่าวะ” ทั้งสองเริ่มด่ากันไปมา เด็กหนุ่มคนนึงจึงก้มลงไปดูปลั๊กปรากฏว่ามันยังอยู่ที่เดิม

“อ้าวเวร!=_= แล้วใครมาดึงปลั๊กออกวะเนี่ย วอนอยากตายซะแหละ!!!!”เด็กพูดแล้วกำมือแน่น

“ฉันทำเองว่ะ! แกจะฆ่าฉันเหรอไอเดย์!!!”เสียงหนึ่งดังขึ้นข้างหลังทั้งสองคน

“ระ รุ่นพี่...” รุ่นพี่ของพวกเขานั้นเอง ไม่บอกก็รู้ว่าเขาเป็นคนทำให้หน้าจอดับ เพราในมือนั้นมีปลั๊กที่เพิ่งดึงออกมาคาอยู่ที่มือเลย

“ทีหลังห้ามพวกแกลงรูปพวกนี้อีก แล้วก็ตามไปลบรูปพวกนี้ให้หมดด้วย” ผู้มาใหม่สั่ง คงไม่มีใครทำตามคำสั่งเอาแต่ใจอย่างนี้แน่ถ้าคนที่ไม่ใช่เขา ‘อ๊อกซิน’ ประธานชมรมฟุตบอลของโรงเรียน และยังเป็นกัปตันชมรมบาสอีก

“บ้าไปแล้ว...”

“โคตรบ้าเลยว่ะ...” ทั้งสองคนกระซิบพอให้ฟังกันได้แค่สองคน

“=_= ได้ยินโว้ย!!!! แล้วก็ออกไปได้แล้ว”แต่อ๊อกซินได้ยิน

รุ่นน้องทั้งสองคนเบ้หน้าให้กันก่อนจะออกไปจากห้องอย่างไม่เต็มใจเท่าไหร่(แต่ก็ต้องทำตาม) สักพักหลังจากที่รุ่นน้องทั้งสองคนออกไปก็มีผู้มาใหม่ทั้งสองเข้ามาในห้อง

“เกิดอะไรขึ้นวะ เมื่อกี้ฉันเห็นไอสองตัวบ่นงึมงำหน้าห้อง” ‘กรุงโรม’ล็อกคอเพื่อนเอาแต่ใจเล่นๆ

“ฉันก็แค่ไล่ไอพวกนั้นออกไปเท่านั้นเอง แล้วพวกแกมาทำอะไรที่ห้องนี้” อ๊อกซินถามแล้วมองเพื่อนทั้งสองของเขา

“-_-” อ๊อกซินได้คำตอบคือสีหน้าว่างเปล่าจาก ‘นิวยอร์ก’

“อ่ะห้า! ฉันรู้แล้วว่าอะไร>_< แหม แกเริ่มน่ารักขึ้นทุกวี่ทุกวันแล้วนะไออ๊อกซิน” กรุงโรมไม่ตอบคำถามแต่กลับทำหน้าล้อเพื่อนของเขาแทน

“=_=”

“ไม่ต้องมาแกล้งทำหน้าหงิกเลย ฉันรู้ทันแกทุกๆอย่าง เพื่อนของพวกเรากำลังมีความรักว่ะไอนิว” กรุงโรมกอดคอพี่น้องของเขา นิวยอร์ก กับ กรุงโรมเป็นพี่น้องฝาแฝดกันนั้นเอง ไม่ต้องสงสัยว่าทำไมพวกเค้าหน้าตาถึงหน้าตาไม่คล้ายกันเลยนั้นเพราะว่าพวกเขาเป็นแฝดไข่คนละใบกันนั้นเอง แน่นอนว่าไข่ก็ไม่เหมือนกันด้วย(อ๊ะ! อย่าคิดลึก)

“...” แฝดคนน้องทำหน้านิ่งๆแทน

“น้องนมปั่น แหม ช่างน่ารักจริงๆ ไอนิวแกว่าถ้าฉันจะจีบน้องเค้า...”

“หยุดความคิดของแกเลย! ” อ๊อกซินขัดกรุงโรมด้วยการปาหมอนใส่หน้าไป

“ฮ่าฮ่าๆ แกหึงเหรอว่ะ รักข้างเดียวมันก็อย่างนี้แหละไอซิน ทำใจนะ... ฉันว่าน้องเค้าคงมีคนมาจีบมากมาย บางทีน้องเค้าอาจจะมีเผลอหวั่นไหวบ้างแล้ว หรือบางที อาจจะตกลงคบไปด้วยแล้วก็ได้” กรุงโรมตั้งใจพูดยั่วเพื่อนของเขา ไม่ต้องมองว่าเขาไม่ดีหรอกนะ ที่เขาพูดอย่างนี้เพราะอยากให้เพื่อนที่แสนจะขี้ขลาดของเขากล้าไปหาไปพยายามบ้าง ไม่ใช่วันๆเอาแต่จัดการเบื้องหลังคนที่มาจีบน้องเค้าลับหลังแบบนี้ พูดตรงๆนะ เขา ‘สมเพช’ มันมากทุกวันนี้

อ๊อกซินทำหน้งเหมือนครุ่นคิดแปปนึง ย้ำ! ว่าแปปนึงเท่านั้นที่เขาคิด

กรุงโรมเห็นอย่างนั้นจึงพูดว่า “เหอะ ขี้ขลาดชิบ...”

“แล้วพวกแกไม่รีบไปประชุมเรื่องงานโรงเรียนรึไงวะ ระวังซีแลนด์จะสังหารหมู่นะโว้ย”

ซวยชิบ! พวกเขาลืมนึกถึงเรื่องนั้นไปเลย ต้องขอบคุณอ๊อกซินจริงๆ  วันนี้ซีแลนด์น้องสาวของพวกเขานัดประชุมเรื่องงานโรงเรียนไว้ พวกเขาไม่น่ารับปากเป็นประธานนักเรียนให้โรงเรียนเลย ถึงแม้โรงเรียนนี้จะเป็นโรงเรียนของพ่อแม่เขาก็ตามเถอะ

“เอ่อ ไปแหละ ฝากปิดห้องด้วย” กรุงโรมตะโกนก่อนจะออกจากห้องตามนิวยอร์กไป เหลือเพียงแค่อ๊อกซินที่กำลังใช้ความคิดอย่างเอาเป็นเอาตายอยู่ แล้วจู่ๆก็มีความคิดนึงแวบเข้ามาในหัวสมองอันชาญฉลาดของเขา
"หึ! แล้วเจอกันนมปั่น" เขาพูดกับอากาศแล้วเดินออกจากห้องไปโดยไม่ลืมที่จะลงกลอนไว้ตามที่เพื่อนบอก