คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ผู้ชายใจดี
1.
ผู้ายใี
สายแล้ว” พราวนภาเอ่ยอย่าระหืระหอบ ยามเมื่อ้มลมอูนาฬิา
รอเท้าส้นเี้ย้าวเินับ ๆ เพื่อให้ทันนัหมายในเ้าโม
ร่าระหส์สวมุเรสยาวเลยเ่าสีโอรส วาู่นั้นสอส่ายหาไปยับุลที่ะ่วยเหลือเธอไ้
วันนี้เป็นวันที่สาวให่อย่าพราวนภาเินทามายัานอบรม “สานฝัน สืบานเียน” หาแ่เวลานี้เธอลับำลัหลทาไปห้ออบรมไม่ถู
ะที่ำลัหลทาอยู่นั้นรอเท้าส้นเี้ยอม่ายสาว็พลันเหยียบเศษเปลือล้วย
“รี๊” พราวนภาหวีร้อสุเสียยามเมื่อเรือนร่าอรรำลัเสียหลั พราวนภาหลับาล้วยวามหวาลัว
“ุรับ...เป็นอะไรไหมรับ” เสียอายหนุ่มนหนึ่เอ่ยึ้น
เวลานี้พราวนภาำลัอยู่ในอ้อมแนอเา ธนพรั้เอวอรรมาใล้ัว
พราวนภาลืมาโพล แม่ม่ายสาวให่สัเเห็นหนุ่มน้อยนหนึ่ วาู่นั้นเปล่ประายระยับ ิ้วเ้มนเน้นให้ใบหน้าหล่อูมาย
วหน้ามายอยู่ใล้ใบหน้านวลผ่อแ่ืบ พราวนภาสัมผัสไ้ถึหัวใอนเอที่เ้นระรัว
“ันไม่เป็นไร่ะ” พราวนภาเอ่ยึ้นะยืนัวร ม่ายสาวัเสื้อผ้าให้เรียบร้อยว่าเิม
“อบุนะะที่่วยันไว้” พราวนภาเอ่ยะสบสายาวนหวามใอายหนุ่มรหน้า
“ไม่เป็นไรรับ” ธนพเอ่ยึ้นะลอบมอใบหน้าอสรีรหน้าที่เว้นระยะห่าออมา
“ันสายแล้วยัไ็อบุุมา่ะ” พราวนภาเอ่ยะ้มเหลือบมอูนาฬิาที่้อมืออนเอ
“ไม่เป็นไรรับ” ธนพเอ่ยึ้น ายหนุ่มส่ยิ้มให้หิสาวอย่าสุภาพ
หิสาวเินึ้นบันไเลื่อนไปแล้ว หาแ่ธนพยัยืนอยู่ที่เิม
เหุาร์เมื่อรู่อทำให้ใอเาสั่นระรัวไม่ไ้ วหน้านวลผ่อหมไร้ไฝฝ้าทำให้เาาะเนไม่ถูว่า สรีนนั้นมีอายุเท่าใันแน่
ธนพยมือลูบาอย่าใ้วามิ หาแ่ะำลัใ้วามิเสียหนึ่็ถูัึ้น
“ุธนพรับ รถที่เรียมไว้ไ้แล้วรับ” เสียหนึ่ัึ้นัวามิที่ำลัเลิอธนพ
“รับ” ธนพเอ่ยึ้นะสาวเท้าออาโรแรมอพี่าย ธนู ิเรสิหะ
ลิฟ์ไ่ระับึ้นสู พราวนภาที่ลอบมอา้านบนอใสะท้านึ้นมาไม่ไ้ วหน้ามายหาแ่อ่อนเยาว์ว่าล้ายับธนู ิเรสิหะ สามีเ่าที่หย่าาอเธอ
พราวนภาห่อไหล่้วยวามหวาหวั่นเล็น้อย
แม่ม่ายสาวลัวารเผิหน้าับสามีเ่าอเธอเป็นที่สุ
ว่าันว่าสิ่ที่สามารถทำให้พราวนภารู้สึ
หวาหวั่นในใที่สุเห็นะเป็นธนู ิเรสิหะ นนี้นี่แหละ
ธนู ิเรสิหะ สามีเ่าอเธอ เบื้อ
หน้ามีอาีพสวยหรูเป็นเ้าออสัหาริมทรัพย์นาให่
ระนั้นพราวนภาลับไม่เยเห็นสิ่นั้นเลยสัรั้
ธนูเป็นหนุ่มหล่อ เามีวหน้ามสัน มูโ่ ริมฝีปาเรียวบาสีมพูระเรื่อ รับับผิวาวผ่อละเอียอเา
ธนูเป็นผู้ายนแรอพราวนภา
หาแ่พราวนภาลับทำให้เาเหมือนนรทั้เป็น
ราว่อนที่ธนูไปื่มสัสรร์ับเพื่อน
ที่บริษัทอเา็เ่นัน เวลานั้นพราวนภาลับ้อทำับ้าวอยู่บ้าน รีผ้า ัผ้าให้เาอย่าเอาใใส่ อินอใ้ไม่าบพร่อ
ระนั้นหรือเา็ยันอใเธอไ้..ธนู
แอบบับเ็เียร์เบียร์ หล่อนื่อ ทีน่า เ็สาววัยยี่สิบ้นๆ
พราวนภายัำหน้าวหน้าอทีน่าไ้
ี มันเ่นัในวามทรำอเธอ
ทีน่ามีวาลมโ ใบหน้าาวผ่อ ิ้วเ้มมูนูนเป็นสัน เ็สาวนนั้นมีใบหน้าออฝรั่นทำให้สามีอพราวนภาิใอย่าที่ธนูอบบอับพราวนภาให้แ่หน้าแ่าหน่อย
“พราว แ่หน้าหน่อยเถอะผมไม่อยา
ิน้าวอยาินพราวเหมือนเิม” เสียอธนูัึ้น ายหนุ่ม ธนูลอบมอวหน้าหวานสวยอพราวนภา้วยสายาเ้าเล่ห์
“ธนู่ะ พราวไม่อบแ่หน้า่ะ” พราวนภาเอ่ยอย่าไม่ใส่ใอะไรมานั
หิสาวไม่แม้แ่ะสนใวามรู้สึเา้วย้ำ ในอนนั้นพราวนภาิแ่ว่า ทะเบียนสมรสะมัใธนูไว้ไ้แ่เปล่าเลย
รถสปอร์ันหรูแล่นเ้ามาอเทียบฤหาสน์หลัโรโหานที่พราวนภาย้ายเ้ามาอยู่ไ้สัประมาเือนว่าในานะภรรยาให่อระูลอมปลอมอย่าิเรสิหะ
“ุพราวแย่แล้ว่ะ” เสียอป้าื่นเอ่ยึ้นอย่าระหืระหอบ
“มีอะไระป้าื่น” พราวนภา ภรรยาให่อระูล เอ่ยถามะเยหน้าออาอหนัสือที่อพะเนินสูท่วมหัว
“็ุ....” ยัไม่ทันที่ป้าื่นะพูบ พราวนภา็สะุ้สุัวับเสียอี๋อ๋อที่ัลั่น
“หน็อย ุธนู” พราวนภาเอ่ยะลุึ้นาเ้าอี้บุนวม
พราวนภาเินไปามเินเพื่อไปยัห้อนอนอธนูับเธอทันที
ปลายเท้าเรียวาวสะอาสืบไปอย่าพร้อมมีเรื่อับบรราเมียน้อยอธนู
“ุธนู!” พราวนภาวาาให่แล้วถีบประูเ้ามาอย่าไม่ลัวเร
ธนูระเ้ัวพรวออาหิสาวเปลือยอท่อนบนทันที
“พี่ธนูมีเมียแล้วเหรอะ” ทีน่าที่ำลัิพันเอ่ยอย่าอารม์เสีย
“แล้วหล่อนเห็นไหมล่ะว่าันเป็นใร” พราวนภาเอ่ยถามอย่าไม่ลัวเร
“อ๋ออนแรทีน่านึว่าุพราวนภาเป็นแม่อพี่ธนู่ะ” ทีน่าเอ่ยอย่านึสนุ
เวลานี้ทีน่าผมเผ้ายุ่เหยิ วาลมโเปล่ประายระยับอย่าไม่ลัวเร
“ันเป็นภรรยาเอ และเป็นภรรยานเียวอุธนู ันือพราวนภา ิเรสิหะ” พราวนภาเอ่ยทีละำอย่าสุะทน
“พราวใเย็น่อน ผมอโทษ” ธนูเอ่ยแล้วถอยผะออเมื่อเห็นพราวนภาเหวี่ยฝ่ามือเ้าไปเ็มแรบนใบหน้าอทีน่า
“โอ๊ย” เ็สาวแรรุ่นเอ่ยะุมแ้มอนเอ
“เ็บเป็น้วยเหรอ...นึว่าะ้านว่านี้ะอี” พราวนภาเอ่ยะิผมอทีน่าทั้สภาพเปลือยท่อนบน
“พราวหยุ ผมบอให้หยุ” ธนูเอ่ยอย่าเหลืออที่ผ่านมาเาทนมามาแล้ว ทั้ามล้าามผลาีวิเา
พราวนภาเป็นผู้หิที่เห็น่าอทะเบียนสมรสมาว่าเา เธอามรัวานผู้หิทุนที่ใล้เาไม่เว้นแม้แ่ทีน่า ลูสาวอเพื่อนสนิทเา
หาเาไม่เมาเหล้าทีน่าับเา็ไม่เือบะมีเพศสัมพันธ์อย่านี้หรอ
“นีุ่ล้าวาันเหรอุธนู ุเห็นนันี่ีว่าันใ่ไหม” พราวนภาเอ่ยอย่าสุะลั้นน้ำาไ้อี่อไป
“ใ่ผมวาุ านี้ไปผมะหย่าับุ แล้วำไว้้วยนะ ุนะมันเป็นผู้หิน่ารำาที่สุในโลนี้เท่าที่ผมเยเอมา” ธนูเอ่ยะผลัร่าพราวนภาให้ล้มลแล้วปิประูห้อนอนลลอนโยไม่สนใอาารที่ปวร้าวลาใอเธอ
“ั้นที่สิบสี่” เสียลิฟ์ัึ้น พราวนภาแหนหน้าึ้นมอแล้ว้าวับับออาลิฟ์ไป
‘ให้มันรู้ไปว่านอย่าพราวนภาะแพ้ผู้ายอย่าุ...ธนู’ พราวนภาิในใแล้วสาวเท้าเ้าไปในาน สืบฝันสานานเียนอเพื่อนสนิทอธนู ธนล ิเวสระ
ที่เป็นวิทยารร่วมับธนู ิเรสิหะ นนี้้วย
++++
ความคิดเห็น