คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ch.3 เจ้าชายนักฆ่าปรากฏตัวในห้างสรรพสินค้า
บทที่ 3
“ไม่ไป TOT!!!”
“แกอย่ามาดื้อ - -!”
“แต่ชั้นไม่อยากไปอ่ะ T^T!!!”
“แต่ชั้นจะให้แกไป - -!!”
กริ๊ก......
กระบอกปืนของรีบอร์นได้จ่ออยู่ที่ท้ายทอยของสึนะอย่างรวดเร็ว.....
“T_T!! ก็ได้ๆ ว่าแต่ประเทศอะไรอ่ะ?”
“ประเทศไทย”
“เอ๋?!! ประเทศไทยหรอ....น่าสนใจนะจะให้ชั้นไปคนเดียวยังได้เลย >_<!!”
“ไม่!!!!!!!”
เสียงของทุกคนในห้องประชุมตะโกนเสียงดังจนบอสวองโกเล่สะดุ้ง....
“T T”
“เอาอย่างนี้ ชั้นจะให้แกไปประเทศไทยพร้อมกับยามาโมโตะละกันเดี๋ยวให้เจ้าพวกนี้เคลียงานเสร็จก่อนแล้วค่อยตามพวกแกไป.....”
กึก!!!
เหมือนยามาโมโตะจะกลายเป็นน้ำแข็งเพราะตอนนี้สายตาของคนในห้องประชุมหันมาส่งรังสีอาฆาตรใส่ยามาโมโตะอีกต่างหาก.......
“นี่~ มือบอนซัง….”
“รีบอร์นเฟ้ย!!! ไอ้รุ่น 1 - -+”
“อ่าหะ ^O^ ชั้นไปกับสึนะจังได้มั้ย>_<!!”
“ไม่!! ชั้นไม่ให้แกไปกับเจ้านี่แน่นอน - -!! ตอนนี้หน้าแกฉายความหื่นออกมารู้มั้ย!?”
“ไม่รู้~”
“หน้าด้าน!!!!!”
คนทั้งห้องประชุมประสานเสียงตะโกนออกมาจนทำให้ คนที่ถูกกล่าวหาว่าหน้าด้าน........ยังยิ้มได้อีก = =
ประเทศไทย
“สึนะ......เฮ้! สึนะ”
“อืม....แม่ผมขอนอนต่ออีกนิดเดียวน้า~”
“ไม่ตื่นชั้นจับกดแน่สึนะ ^^”
ตึง!!!
“อันยองอาเซโย~ =O=!!!!”
โป๊ก~
“ทีย่างนี้ตื่นเร็วจังนะสึนะ”
“ง่ะ =3=!!!”
“ป่ะ ลงเครื่องกันเถอะ”
“อื้ม~”
ในโรงแรม
“ผมมาเอากุญแจห้อง VIP ครับ”
“เป็นคนจากทางวองโกเล่ใช่มั้ยครับ?”
“ครับ ผมยามาโมโตะ ทาเคชิ ผู้พิทักษ์แห่งพิรุณ มากับ บอสวองโกเล่รุ่นที่10”
“อ๊ะ! ขออภัยครับ!!คุณยามาโมโตะ ที่ผมไม่รู้ว่าคุณคือ.....”
“ไม่เป็นไร”
“นี่ครับกุญแจห้อง”
พนักงานโรงแรมยื่นกุญแจให้ผู้พิทักษ์พิรุณ
“อยู่ที่ชั้น 7 นะครับ”
“ขอใจครับ ^^ ป่ะสึนะ”
“อื้อ~^O^!!!”
ในห้อง VIP
ฝุบ~
“อ๊า~ เดินทางมาไทยนี่เหนื่อยจังนะ~*-*”
“ก็แน่ล่ะ อิตาลี่มาไทยนี่เนอะ ^^”
“อืม.......”
“นี่สึนะ.....”
“หือ?”
“ชั้นรักนายนะ”
“^^”
“และชั้นสัญญาไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นที่นี่ ตอนนี้ ชั้นก็จะปกป้องนายจนกว่าชั้นจะตายนะ^^”
“ยามาโมโตะ.......ฮึก”
ร่างบางของบอสวองโกเล่รุ่นที่ 10 เดินเข้าไปกอดร่างของผู้พิทักษ์แห่งพิรุณ....
“อะไรกัน ^^;; ร้องไห้เลยหรอสึนะ ชั้นขอโทษนะ”
“ฮึก......นายอย่าพูดอะไรเศร้าๆได้มั้ย......มันทำให้ชั้นรู้สึกว่าจะสูญเสียอะไรไป.....”
หมับ......
ร่างสูงกระชับกอดร่างบางให้แน่นขึ้นเพื่อเป็นการให้กำลังใจ......บอสมาเฟียตัวเล็กที่แบกรับภาระอันยิ่งใหญ่ไว้.......แต่บอสผู้นี้ก็ไม่เคยบ่นซักอย่าง ว่าเหนื่อย
“ไม่ต้องห่วงสึนะ.....พวกชั้นจะปกป้องนายไปจนถึงวาระสุดท้ายเลยล่ะ ^^”
“อื้อ.....ขอบใจนะยามาโมโตะ”
หน้าเซ็นทรัน
“นี่ยามาโมโตะ พาชั้นมาที่นี่ทำไมหรอ?”
“พามากินข้าวไง ^^”
“อ๋อ.....ที่นี่เป็นห้างสินะ”
“อื้อ สึนะอยากกินอะไรหรอ”
“พิซซ่า~*0*”
“= = ตะกละไม่หายจริงๆนะสึนะ”
“=3=!!!”
“55+ ล้อเล่น ^O^!! นายเข้าไปก่อนเถอะเดี๋ยวชั้นโทรไปหาเจ้าหนูก่อน”
“โอ~”
ติ๊ด.........
‘นี่มันเพลงอะไร ทำไมฟังแล้วมันไม่เข้าจายยย ไม่รู้มันมาจากไหนไม่รู้ว่าใครเอามันเข้ามา~ บางคนก็เรียกเร้กเก้~ บางคนก็เรียนสกา กระโดดฉีกแข้งฉีกขา เค้าเรียกสกาหรือว่าเร้กเก้~!!’
เสียงรอสายพี่แกช่าง...= = สกาจริงๆ
‘ฮัลโหล - -’
“โย่ว ^^ หวัดดีเจ้าหนู”
‘เจ้าทูน่าเป็นไงบ้าง?’
“ก็ดี ตอนนี้กำลังพามากินข้าวเย็นน่ะ.....อ้อ”
‘อะไร’
“ชั้นรู้สึกว่าเหมือนมีคนสะกดรอยตามชั้นกับสึนะมา...”
‘งั้นหรอ......เดี๋ยวชั้นโทรกลับมีเรื่องอยากสืบซักหน่อยน่ะ’
“โอ๊ส^^”
ติ๊ด...
ในร้านพิซซ่า....
“สึนะ.......=[]=;”
ควับ!
“สวัสดี~ชิชิชิชิ”
“อ้าว~! ยามาโมโตะ ^O^ กลับมาแล้วหรอ”
“=[]=”
“O_O? มีอะไรหรอ”
ว่าแล้วเจ้ามือพาซวยของยามาโมโตะก็ชี้ไปที่ เบล
“อ๋อ ^_^!! เบลเค้าบอกว่ามาพักร้อนน่ะ~”
‘มองโรคในแง่ดีเกิดไปแล้ว =O=!!!’
“ชิชิชิชิ ตามนั้นแหละเจ้าหนู~”
‘โตป่านกระบือขนาดนี้ยังเรียกตรูว่าเจ้าหนูอีก = =!! หมอนี้เจ้าชายจริงๆหรอ ?’
“นั่งลงสิยามาโมโตะ ^^”
“อะ....อื้ม”
……
“สึนะจะกินอะไรหรอ?”
“เจ้าชายจะกินสปาเก๊ตตี้”
‘มากินพิซซ่าจะกินสปาเก๊ตตี้ไปทำด๋อยอะไร - -+’
“ครับ = =;; สึนะนายจะกินอะไรหรอ?”
“พิซซ่าฮาวายเอี้ยน ^^”
“อื้อ!~”
ในระหว่างที่กิน
“ว่าแต่เบล....นายมาพักร้อนเป็นด้วยหรอ?”
“พูดอย่างนี้อยากโดนกดรึไง - -?”
“=O=! ไม่ครับ!”
“งั้นก็เลิกถาม ชิชิชิชิ”
‘เฮอะ - -!’
“ซู๊ดดดด~ ว่าแต่พวกนายน่ะมาทำอะไรที่นี่ - -?”
“ถามอย่างนี้อยากโดนรุมตีใช่มั้ยฮะ?”
ยามาโมโตะกับบอสทูน่าพูดพร้อมกัน จนทำให้เจ้าชายนักฆ่าแห่งวาเรียหน้าแตก ดัง โพละ!!
“อ่า....อืม = =;; ชิชิชิชิ”
_____________
ค้างไว้ -w- อาเมน...(โดนรุมกระทืบ)
ความคิดเห็น