คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1 :: พันธสัญญา
บทที่ 1
19 : 50 น.
“กาเมสุวิฉาจำไว้หนาเวรของเรา.......แต่ถ้าเขาเผลอเรา......จงรีบเอาเข้าโรงแรม แกไม่เคยได้ยินศีลข้อนี้รึไงฮะ!เบียคุรันสงสัยว่าแกไม่ชอบเข้าวัดสมองเลยไม่ทันความรู้ของชาวบ้านเค้า - -!”
“หรอออออ เชื่อตายแหละไอ้ครูพิเศษจอมหื่น!!! - -+”
“เหอะ!! แกนั่นแหละไอ้หัวหงอกจอมเจ้าชู้!”
“เอ่อ.......หยุดทะเลาะกันเถอะครับ ^_^;;”
“เงียบไปเลย เจ้าห่วย/ทูน่าคุง!!!”
“=[]=;;”
หมับ....
แขนยาวสองข้างของสาวกอมยิ้ม = =; อย่างสปาน่าก็อุ้มบอสทูน่าอัดกระป๋อง(?)ไว้ในอก
“ขอยืมตัววองโกเล่คุงซักแป๊ปนะ เบียคุรัน...”
“สปาน่า >O<!! นายจะเอาทูน่าคุงไปไหนน่ะ!!”
“พาไปผ่อนคลายยังไงล่ะ หึหึ ใช่มั้ยวองโกเล่คุง”
“อื้ม ^^!!”
“เฮ้ย!!>_<!!”
หมับ!
“แกยังไปไม่ได้เบียคุรัน หึหึหึ”
รีบอร์นสะแหยะยิ้มใส่เบียคุรันเพราะตอนนี้บอสของมิลฟีโอเลผู้ยิ่งใหญ่แต่ตอนนี้เหมือนลูกไก่ในกำมือของเค้ามากกว่า
ฝั่งสปาน่า
“นี่สปาน่าชั้นคิดว่าชั้นจะทำปลอกคอให้พวกนายน่ะ ^O^!!”
“คิดว่าพวกผมเป็นหมารึไงครับ ^^”
“ป่าวซักหน่อย....นี่พวกนายน่ะรักชั้นมั้ยล่ะ”
“รักสิครับ ^^”
“ถ้างั้นการที่ชั้นจะทำปลอกคอให้พวกนายเนี่ย ถือเป็นการผูกมัดรึเปล่า?”
“ไม่นี่ครับ.....”
“งั้นก็ดีการที่ชั้นให้ปลอกคอพวกนาย....นั่นก็หมายความว่า.....”
“ว่าอะไรครับ?”
“ป่าว ^O^!! เดี๋ยวค่อยบอกพร้อมกับทุกคนดีกว่า ชั้นขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะรีบอร์นทำตัวชั้นตัวเหนียวหมดเลย =3=!!”
“55+ ครับๆ^_^ เดินกลับดีๆนะครับละวังโดนฉุดกลางทาง หึหึ”
“=[]=!! อะ......เอ่อ......สปาน่าช่วยไปส่งชั้นทีสิ T^T”
“ขอรับคุณภรรยา~” < เฮ้ย!!
ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก
ทางเดินอันสวยหรูที่ปูด้วยพรมสีแดงเป็นทางยาวเชื่อมต่อกัน....หากผู้ใดมีพยายามไม่มากพอก็อย่าหวังว่าจะเดินอยู่ในคฤหาสน์หลังนี้ได้
กริ๊ง~
“เอ้า! ถึงแล้วล่ะสปาน่าขอบคุณนะ ^O^!”
“ผมไม่อยากได้คำขอบคุณครับ”
“แล้วนายอยากได้อะไรล่ะ”
“ก็......”
ร่างสูงเอามือจับท้ายทอยของร่างบางไว้แล้วโน้มหน้าลงมาใกล้ริมฝีปากสีชมพูอ่อน....ของบุคคลที่ทำให้เค้าหลงใหลได้ถึงขนาดนี้มากกว่าคิงมอสก้าเสียอีก
“สปาน่า?”
“จูบราตรีสวัสดิ์ครับ^^”
วันรุ่งขึ้น
ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก
“เอ.....สัญญาณกันไฟไหม้อยู่ตรงไหนน้า~”
ร่างของบอสวองโกเล่รุ่นที่10เดินหาสัญญาณกันไฟไหม้พร้อมกับขวดโหลที่ด้านในมีสิ่งของที่จะทำพันธะสัญญา
“อ๊ะ! เจอแล้ว...หึหึ จงตื่นขึ้นมาซะผู้พิทักษ์ของชั้น”
คลิ๊ก
กริ๊งงงงงงงงง!!!!!!!!!
ปัง!!!
ปัง!!!
ปัง!!!
ปัง!!!
ปัง!!!
ปัง!!!
ปัง!!!
ปัง!!!
ประตูห้องทั้งคฤหาสน์เปิดพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย......เจ้าของห้องทั้ง 8 ที่ถูกหมายหัวเอาไว้โดยบอสแฟมิลี่ได้วิ่งมาดูตรงสัญญาณกันไฟไหม้......เพื่อมาดูว่าเป็นฝีมือของบุคคลที่เค้าคิดไว้รึเปล่า....
ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก
“ทะ.....เธอ......=0=!!!”
“ไง!!^O^!!! ทุกคน”
“แกปลุกพวกชั้นตื่นทำไมน่ะ..”
“คือว่า......ชั้นมีของจะให้พวกนายน่ะ^___^”
บุคคลทั้ง 8 ยืนมองขวดโหลที่มีผ้าคลุมสีดำปิดเอาไว้
“งั้นพวกผมไปอาบน้ำก่อนแล้วกันนะครับวองโกเล่”
“อื้ม!! เดี๋ยวชั้นรออยู่ที่ห้องนั่งเล่น ^^”
ผ่านไป 1 ชั่วโมงเหล่าผู้พิทักษ์ก็พากันลงมาที่ห้องนั่งเล่น
“พวกนายตกส้วมไปแล้วรึไงฮะ =3=!!!”
“หึ! ชั้นพยายามอาบน้ำให้เร็วที่สุดแล้วนะเจ้าห่วย”
“1 ชั่วโมงเนี่ยนะ! เฮ้อ…เอาเถอะตอนนี้ชั้นคงต้องขอให้พวกนายไปนั่งในที่ที่ชั้นเตรียมไว้ให้ด้วย”
“ทำไมครับ?”
“หรือนายไม่อยากได้ แรมโบ้”
“อะ....อยากสิครับ >O<!!!!”
แล้วแรมโบ้กับบุคคลทั้ง 7 ก็รีบพากันหาที่นั่งของตัวเอง
“สิ่งที่ชั้นอยากให้พวกนาย.......”
พูดจบเพียงเท่านั้นบอสตัวน้อยก็เอาผ้าคลุมสีดำออกแล้วเปิดฝาขวดโหลจากนั้นก็หยิบของที่อยู่ในขวดโหลออกมาเดินไปวางไว้ที่โต๊ะของผู้พิทักษ์
“คือ.....สร้อยที่ชั้นทำให้พวกนายเพราะสร้อยชิ้นนี้คือสร้อยที่จะทำพันธะสัญญาระหว่างชั้นกับพวกนายไงล่ะ”
“และอีกอย่างพวกนายจะไม่สามารถถอดสร้อยออกได้เพราะมีเพียงแค่กุญแจดอกนี้เท่านั้นถึงพวกนายจะถอดสร้อยออกได้.......พวกนายจะยินดีทำพันธะสัญญากับชั้นมั้ย^^”
คำพูดของบอสจบไปผู้พิทักษ์ก็หยิบสร้อยที่เป็นรูปแม่กุญแจที่สลักตัวอักษรภาษาอังกฤษที่ขึ้นต้นด้วยตัวอักษรตัวแรกของชื่อพวกเค้าขึ้นมาใส่
“พวกชั้นจะทำพันธะสัญญากับเธอแล้วขอสาบานว่า พวกชั้นจะรักเธอคนเดียวตลอดไป…”
“ทำเป็นพูดดีนะไอ้หงอก - - แล้วพวกสาวๆที่นายนอนด้วยล่ะหือ?”
ฮิบาริพูดไปแล้วแสยะยิ้มก็ทำให้ผู้พิทักษ์ทุกคนรวมถึงสปาน่าก็แสยะยิ้มกับคำพูดของฮิบาริ
“นั่นมันก็แค่ของเล่นน่า~”
“นี่...เบียคุรันชั้นหวังว่าชั้นคงไม่ได้เป็นหนึ่งในของเล่นนายนะ ^-^”
“อะ....อื้อ!! นายที่ 1 อยู่แล้วล่ะทูน่าคุง ^O^!!!”
“อื้ม!!!! เอ้า!!ทุกคนแยกย้ายกันไปทำงานได้จ้า~*0* ชั้นมีงานใหม่มาให้พวกนายทำเยอะเลย คิคิคิคิ”
“เฮ้ย!! เล่นงี้เลยหรอ =0=!!!”
“งั้นวันนี้ใครที่เป็นเวรของชั้นจะไม่ได้อยู่ด้วยกันกับชั้น 2 อาทิตย์ >O<!!!”
“เฮ้ย!!!! >O<!! ไม่เอานะครับรุ่นที่ 10!!”
โกคุเทระรีบพูดขึ้นก่อนที่ทุกอย่างจะพังทลายลงไป T^T
“ก็เพื่อนของนายเค้าจะไม่ยอมทำงานนี่ ^__^”
“เอ่อ.......พวกแก๊ไปรับงานกับรุ่นที่ 10 เดี๋ยวนี้ >O<!!!!”
“ทำไมชั้นต้องเชื่อฟังคำสั่งแกหะ? เจ้าหัวปลาหมึก - -” < ฮิบาริ
“ใช่ครับ ผมเป็นลูกน้องคุณรึไง?” < มุคุโร่
“เอ~ ชั้นเปลี่ยนใจแล้วล่ะ ^O^! ทุกคนที่มีเวรอยู่กับชั้นหลังจากวันนี้ 5 เดือนห้ามเข้ามานอนอยู่กับชั้น ^_^”
เงียบ........
เงียบ........
“งานอยู่ไหนล่ะชั้นรู้สึกว่าอยากทำงานแล้วล่ะ - -;;” < ฮิบาริ
“งานอยู่ไหนหรอครับวองโกเล่ ผมรู้สึกว่าอยากทำงานจัง >O<!!!” < มุคุโร่
‘พวกนี้.....แหลจริงๆ =_=’ << คำพูดในใจของทุกคนยกเว้น ฮิบาริกับมุคุโร่
“งานอยู่ในซองเอกสารสีน้ำตาลที่วางไว้บนโซฟานะ ^O^!! งานนี้ต้องทำเป็นกลุ่มล่ะ ไม่อย่างนั้นงานไม่สำเร็จหรอก ^W^~ อ้อ!! รีบอร์นวันนี้พาชั้นไปซื้อของหน่อยนะ *0*”
“เฮ้อ~ - - ก็ได้ๆที่พาไปเพราะเมื่อวางแกน่ะ........น่ารักมากเลยรู้มั้ย หึ”
“บะ.....บ้าน่ะ!! รีบอร์น >O<!!!”
รีบอร์นยังคงแหย่บอสทูน่าต่อไปอย่างไม่สนใจสายตาจิกกัดของผู้พิทักษ์ทั้ง 6 (ไม่รวมสปาน่ากับเบียคุรันเน้อ~)
“งั้น~อมยิ้มคุงพวกเราไปจีบสาวกันเถอะ~*0*”
“ผมไม่เหมือนคุณนะครับ เบียคุรัน = = ขอตัวไปต่อคิงมอสก้าต่อละกันนะครับ แล้วเจอกันนะครับวองโกเล่คุง ^_^”
“อื้ม^^”
“โถ่ T^T…”
“นี่คุณเบียคุรันครับ ถ้าไม่มีอะไรทำก็ไปซื้อของกับผมและรีบอร์นนะครับ^O^”
“ตามบัญชาครับทูน่าคุง^^”
___________
โอ้วววว >O<!! จบไปแล้วบทที่ 1 ซึ่งยังคงไม่มั่นใจว่าจะถูกใจทุกท่านรึเปล่า ยังไงก็ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่ะ >O<!!!!!
ความคิดเห็น