เพื่อนคือคนๆนึงที่มีความสำคัญมากในชีวิตของเรา เป็นคนที่นั่งเรียนอยู่กับเราในเวลาทำการ เป็นคนที่นั่งกินข้าวกับเราเวลาพักกลางวัน เป็นคนที่ต้องตื่นขึ้นมากลางดึก เพื่อมานั่งรับฟังปัญหาของเราเวลาที่เราโทรมา เป็นคนที่มอบความเราที่จริงใจให้กับเราโดยที่ไม่สิ่งตอบแทนใดๆจากเราเลย
............แต่ในวันนึง วันที่หัวใจเราอ่อนแอ เหนื่อยล้าและสับสน วันที่เราต้องการใครสักคนเข้ามาดูแลชิดใกล้ เพื่อน(คนนี้)อีกนั่นแหละที่ก้าวเข้ามาคอยดูแลห่วงใยและให้กำลังใจ ปลอบโยนเราจนเราหายจากอาการเศร้า ความคิดของเพื่อนก็คงเพียงแค่อยากให้เราหายจากความเศร้า อยากให้เราสนุก....หัวใจของเพื่อนยังเหมือนเดิม แต่สิ่งที่มันเปลี่ยนไปก็คือหัวใจของเรา ที่เริ่มจะไม่ยอมรับความจริงว่าเค้ายังเป็นเพื่อน หัวใจของเราเริ่มรู้สึกว่า เพื่อนคนนี้แหละที่จะทำให้เรามีความสุขได้ในทุกๆเวลา ตอนนี้ใจของเราคิดไปเองต่างๆนานาว่าเราชอบเขา และก็หวังเป็นอย่างยิ่งว่าเขาจะชอบเรา การกระทำต่างๆ ความสนิทสนมของเราเริ่มชัดเจนขึ้นจนเพื่อนคนอื่นสงสัย แต่เราก็ยังปฏิเสธต่อไป ว่าเราสองคนเป็นแค่"เพื่อนสนิทกัน"
ตอนนี้ถ้าทำได้ เราก็อยากที่จะหยุดหัวใจ เพื่อไม่ให้รักเธอ(เพื่อนรัก) แต่ปากดันสารภาพออกไปว่าชอบเขา เขาอาจจะตกใจกับคำพูดของเรา แต่เราก็แค่อยากให้เขารู้ว่า เราไม่ได้ต้องการให้เขาตอบ แค่เขารับฟังเราบ้างแค่นี้ก็ดีเหลือเกิน เคยได้ยินไหม เราก็แค่สุขใจที่ได้บอกเธอ
------ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย ว่าเพื่อนคนหนึ่ง มันแอบมันคิดอะไรไปไกล กว่าเป็นเพื่อนกัน--------
(นี่เป็นเรื่องจริงของเรากับเพื่อนสนิทคนนั้น ปัจจุบันนี้เรายังเป็นแค่เพื่อนกัน ยังนั่งเรียนอยู่ห้องเดียวกัน แต่เราไม่เคยพูดกันเลยสักคำ ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ เราจะเก็บความรู้สึกดีๆเหล่านั้นเอาไว้ในใจ เพื่อที่เราสองคนจะได้เป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม)
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น