~o THE LOVE MISSION ภารกิจลับ แบบฉบับ ยัยจอมป่วน o~

ลำดับตอนที่ #4 : Specialz :: Silver + Marine 1

Specialz :: Silver + Marine 1

ภาคพิเศษ :: ซิลเวอร์ & มารีน 1

สวัสดี ฉันชื่อมารีน แต่ตอนนี้ใครๆก็เรียกฉันว่า H₂O ฉายานี้ฉันเป็นคนคิดเองหล่ะ เมื่อเข้าแก๊ง Miss เราบางคนจะต้องใช้ฉายาเพื่อไม่ให้โรงเรียนอื่นเช็คประวัติเราได้

มีหลายๆคนที่สงสัยว่าฉายานี้มันมาได้อย่างไร มันไม่ได้ตกลงมาจากสวรรค์หรอกย่ะ

- - ชื่อของฉัน marine แปลว่าใต้น้ำหรือโลกใต้น้ำหรืออะไรประมาณนั้น แต่ยังไงมันก็เกี่ยวกัยน้ำอยู่ดีนั่นแหละ แล้ว H₂O มันเป็น chemical formula ของ water ไงล่ะ =O=

"นี่รีน วันนี้มีเด็กใหม่ละ จะหน้าตาเป็นยังไงน๊อ " ยัยมัฟฟิ่นพูดขึ้น มัฟฟิ่นอยู่แก๊ง Miss และมีฉายาว่า "มิ้น"

"แกอย่าหวังให้มากนักเลยว่ะ ปีที่แล้วฉันก็หวัง แล้วดูไอที่เข้ามาดิ หน้านี่แม่งไม่มีความคล้ายคลึงมนุษย์เลย แล้วเสือกมาทำหน้าหื่นใส่ตลอดเวลาอีก" ฉันพูดพลางก้มลงหยิบกระเป๋าที่กองอยู่ที่พื้นขึ้นมา

"อืม ฉันเห็นด้วยกับแกว่ะ รีน" ต้นข้าว เพื่อนอีกคนของฉันพูด ยัยนี่ก็อยู่แก๊งมิส และมีฉายาว่า Rice (ไรซ์)

แล้วใครจะไม่เห็นด้วยว่ะ ดูพวกผู้ชายห้องฉันแต่ละตัวซิ ไม่หื่นก็ถึก ไม่ถึกก็ลาว ไม่ลาวก็โหดเหี้ยม ไม่โหดก็ไม่มีเหมือนคน -*- โอ้วจอร์จ น่าภูมิใจมั๊ยล่ะ อาจารย์นี่ลำเอียงจริงๆเลย ทำไมไม่สงผู้ชายหล่อๆหรือพวกหนุ่มฮอตประจำเกรดมาอยู่ห้องฉันบ้างล่ะ T-T….

ฉันมีเพื่อนอยู่แค่สองคนในห้อง ไม่มีใครกล้าคบกับพวกเรานักหรอก พวกเค้ากลัวพวกแก๊งทั้งสี่จะตายไป (แต่ก็มีบางคนนะ ที่เคารพพวกเราราวับว่าเป็นเทพเจ้าอย่างนั้นแหละ) แถมพวกนั้นยังคิดว่าฉันเป็นทอมโหดๆอีกต่างหาก น่ารักจนอยากจะจับหักคอซะไม่มีอ่ะ

-----________-----''''

"แกวันนี้ฉันไม่กลับหอกะแกนะ จะไปเที่ยวกับเยนน่ะ" Yen หรือเยน (ที่เป็นสกุลเงินของญี่ปุ่น ตอนแรกฉันก็อ่านว่าเย็นแหล่ะ ไปๆมาๆมันชื่อเยนนี่หว่า) หนุ่มฮอตอีกคนของ year 11แฟนของไอมิ้นมันแหละ อยู่แก๊ง มิสเตอร์ (Mr.) มีฉายาว่า Pepper (เป๊ปเปอร์)

ฉันเคยคิดว่ามันคงอยากเป็นพริกไทยละมั้ง … ผิดๆๆ มันบอกว่า pepper กับ mint พอรวมกันก็เป็น peppermint รักหอมสดชื่น - - ตอนนั้นฉันเกือบจะพ่นอาหารที่กำลังจะย่อยไปกลายเป็นขี้ออกมาจากท้องให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย =O=

"รีน เย็นนี้ฉันก็ต้องไปอ่ะ ฉันมีนัดกับพี่มาร์คไว้" เวร พวกแกช่างเป็นเพื่อนที่ประเสริฐจริงๆ แกกะจะทิ้งฉันให้อยู่คนเดียวหรือไง

"อิจฉาๆ โว๊ย ทำไมพวกแกมีแต่แฟนกันฟ่ะ"

"แกก็ตกลงคบกันพวกรุ่นน้องที่มาจีบแกดิ ฮะๆ"

"ไอข้าวต้ม แกอยากตายก่อนแต่งหรือไงวะ" ยัยเพื่อนเลว รู้มั๊ยละ ว่ารุ่นน้องที่มาจีบฉันมันใช่ผู้ชายซะที่ไหน... ผู้หญิง O_O

แล้วฉันก็หยิบหมอนออกมาจากใต้โต๊ะ ลายหัวกะโหลกไขว้สีดำ ยัยเพื่อนทั้งสองบอกว่าสยอง แต่ฉันว่าน่ารักดีออก หรือว่าฉันโรคจิตว่ะ??

กรี๊ดดดดดดดด อ๊ายยยยย

OoO <= ตอนนี้เราสามคนทำหน้าแบบนี้ เสียงใครวะ แกกล้ามากรี๊ดตอนฉันกำลังจะหลับ เดี๋ยวจับโยนทะลุหน้าต่างลงไปจะเอ๋กับพื้นดินเลยนี่ ฉันหันไปมองรอบๆตัว ..... ขอโทดๆ ความจริงมีฉันคนเดียวที่ทำหน้าแบบนี้ =>OoO

ส่วนไอเพื่อนเลวทั้งสองทำหน้าแบบนี้ => ^O^

ไม่ใช่ทั้งสองด้วยสิ ผู้หญิงทั้งห้องเลย - -

"สวัสดีคร้าบบ ^^ ผมชื่อซิลเวอร์ ซิลภัตย์ สิริโชคภาณิช อ่านว่า ซิ-ละ-ภัติ นะครับ ^_______^" พูดจบ ตานั่นก็ส่งยิ้มโปรยปรายไปให้ทุกคน อ๊ากกกก หละ....หล่อ หล่อมาก หล่อโคตรๆ เท่ห์โคตร น่ารักด้วย อ๊ากกก

"ปะ...ไปหาที่นั่ง...เอ่อ...นะจ๊ะ" เอาเข้าไป แม้แต่อาจารย์ยังพูดไม่ออก แต่ว่าไอไปหาที่นั่งนี่ อย่าบอกนะว่า....

"ขอนั่งด้วยคนนะครับ คนสวย ^---^" ว่าแล้ว แม่งต้องมานั่งข้างๆฉัน เพราะโต๊ะที่นี่จะแบ่งเป็นโต๊ะละสองคนเป็นแถวนึงมีสองโต๊ะติดๆกัน เพราะฉันไม่มีเพื่อนคนอื่นๆ ก็เลยไม่มีใครนั่งข้างซ้ายของฉัน ส่วนด้านขวาก็เป็นไอมิ้น ด้านขวาของไอมิ้นก็เป็นไอต้นข้าว

'นั่งเลยๆ ' <= ทั้งๆที่ในใจคิดแบบนี้

"อยากนั่งก็นั่งสิ นายไม่ได้เป็นริดสีดวงทวารสักหน่อย ถึงนั่งไม่ได้น่ะ"<= แต่ฉันกลับพูดออกไปแบบนี้

"ขอบใจ ^^" แหน่ะ ยังมีหน้ามายิ้มอีก ...ละลาย

"นี่ ฉันเอาของๆเธอลงจากโต๊ะแล้วก็เก้าอี้ได้รึเปล่า"

"ไม่มีใครเค้ามัดมือมัดเท้านายไว้นี่ จะทำอะไรก็เชิญ"

"งั้นผมกอดคุณได้ใช่มั๊ย ดาร์ลิ้ง ^ ^" แกกวนฉันหรอ บังอาจเรียกฉันว่าดาร์ลิ้ง ฉันจะไปฟ้อง เฮียบอล เอ๊ย เฮียบอลออกไปเข้ามหาลัยแล้วนี่หว่า ฮือๆ คิดถึง เฮียบอลเป็นหัวหน้าแก๊ง Mr. คนล่าสุดอ่ะ แต่ออกไปแล้ว TT_TT

"ใครเป็นดาร์ลิ้งของนาย ไอโรคจิต อยากกอดก็ไปกอดเสาธงนู่นไป" ฉันเริ่มไม่ชอบนายแล้วนะ

"ยอมรับด้วยหรอดาร์ลิ้ง ว่าดาร์ลิ้งของผมมีหุ่นเหมือนเสา แบนราบ ตรงแน่ว ไร้สรวดทรง"

"ฉันถามว่าใครเป็นดาร์ลิ้งของนาย อยากตายหรือไงห๊ะ นี่แหน่ะๆ" ฉันไม่ชอบนายเอามากซะแล้วหล่ะ - - ฉันปล่อยหมัดออกไป แต่นายนี่ก็รับหมัดฉันได้ทุกหมัด พอฉันจะตี ก็ปัดออกได้ทุกครั้ง นายไม่ธรรมดาแล้วนะ ขนาดฉันขึ้นชื่อว่าเป็นผู้หญิงที่ต่อสู้เก่งนะ แล้วก็ยังได้ชื่อว่าเป็นผู้หญิง(???)ที่โหดที่สุดใน year 11 ด้วย

"แหมๆ ที่รักนี่ชอบอะไรรุนแรงก็ไม่บอก * o * "

"อย่ามาทำหน้าหื่นนะ ฉันรู้ว่านายคิดอะไรอยู่นะยะ"

"ผมรู้น่าว่าที่รักรู้ใจผม"

"ปิดปากซะ"

"ฉันปิดก็ได้ แต่ต้องเอาปากของเธอมาช่วยนะ"

"ไอหื่นนนน ไปตายซะ" ฉันตีเค้าไปอีกหลายที่ ครั้งนี้เค้าไม่ปัดออก แต่เอากระเป๋ามาบังแทน ฉันเจ็บนะเฟ้ย กระเป๋านายมันนิ่มซะที่ไหน เช๊อะ...หลอกให้ฉันตีกระเป๋า T^T

หลังจากนั้นเราก็เงียบลง เพราะมิสหันมาด่าฉัน ย้ำ...ด่าฉัน ด่าฉันคนเดียว เพราะอีตาบ้านี่แท้ๆ ฉันเริ่มเกลียดนายแล้วซิ - -...

- + - CaNteEn - + -

ตอนนี้ฉันกำลังอยู่ที่ Canteen กับเพื่อนทั้งสองและนายตัวแสบ

"นี่ ดาร์ลิ้ง ฉันขอไปกินข้าวด้วยซิ นะๆ" หนอย...มาทำหน้าตาน่ารักอ้อนฉัน อยากให้ฉันหัวใจวายตายก่อนจะมีแฟนรึไง

"อืม...เอางี้ ฉันมีกฎอยู่หลายข้อนะ"

"กี่ข้อก็ได้ ดาร์ลิ้ง ไม่ว่าจะเป็น ถ้านายนั่งโต๊ะอาหารเดียวกับฉัน ต้องคบกับฉันนะ เพราะฉันรักนาย หรือ เราแต่งงานกันนะ เพราะนายหล่อ ฉันก็ไม่เกี่ยงนะ ที่รัก" อ๊ายยย อีตาบ้า แกดัดจริตดัดเสียงให้เหมือนฉันเร๊อะ เดี๋ยวนะ...เสียงฉันไม่ได้อุบาตจิตขนาดนั้นซักหน่อย

"หุปปาก กฎข้อหนึ่ง ...นายต้องเลิกเรียกฉันว่า ดาร์ลิ้งหรือที่รัก หรืออะไรที่มันทำให้ฉันอยากจะขย้อนอาหารเช้าออกมา"

"งั้นเธอก็ขย้อนอาหารกลางวันแทนสิจ๊ะที่ ฮันนี่"

"อยากตายเร๊อะ... ฟังให้ดี ข้อสอง ... อย่ามาแอบเต๊ะอั๋งฉัน เข้าใจ๋"

"ถ้าแอบเต๊ะอั๋งไม่ได้ งั้นก็ไม่แอบก็ได้นะ เอาแบบเปิดเผยเลยไง ดีมั๊ยจ๊ะ ที่รัก"

"ฉันมีขายนะ ตั๋วรถไฟไปนรก nonstop เนี่ย - -"

"งั้นผมเอาสองที่นะ ให้ผมกับที่รัก เราไปด้วยกัน"

"อ๊ากกก แกไม่ต้องมากินข้าวโต๊ะฉันเลย ไอโรคจิต"

"ที่รักไม่ให้ แต่เพื่อนที่รักให้นะ" ตานี่ชี้ไปที่เพื่อนทั้งสองของฉัน ที่กำลังกินข้าวอยู่โดยที่ไม่สนใจว่าฉันกำลังยืนทะเลาะกับนายนี่อยู่ข้างโต๊ะ

"ไม่จริง นายไปไกลๆเลย แล้วไม่ต้องมานั่...."

"นั่งเลยจ๊ะ...ซิลเวอร์ เชิญนั่งเลยจ๊ะ" ไอมิ้น ไอเพื่อนเลว อ๊ากกก ... แล้วฉันจะทำไงได้ ก็ต้องนั่งลงข้างๆหมอนั่นนะสิ

"ที่รัก...ตกลงเธอชื่ออะไรนะ" เวร ...ที่แกเรียกฉันว่าที่รักๆ ดาร์ลิ้งๆนี่เพราะว่าไม่รู้จักชื่อฉันใช่ม๊ะ - -

"มารีน ฉันชื่อมารีน แต่จะเรียกฉันว่า H₂O ก็ได้"

"ว้าวที่รัก ต้องเป็นเพราะฟ้าลิขิตแน่ๆเลย ทำให้เรามีชื่อที่คล้องจองกัน ซิลเวอร์ มารีน ซิลเวอร์ มารีน" …เดี๋ยวนะ มันคล้องจองกันตรงไหนยะ อีตาบ้า

หลังจากนั้นฉันก็เรียนๆๆจนจบคาบสุดท้าย

"รีน เราไปกับเยนแล้วนะ เยนมารอหน้าห้องแล้ว"

"ย่ะ เชิญไปสวีตกันให้มดขึ้นเลยนะ - -"

"รีน แฟนคนใหม่หรอ" เยนทักทายฉันแล้วก็ชี้ไปที่อีตาบ้านั่น

"ไม่....."

"ใช่ ฉันชื่อซิลเวอร์ยินดีที่ได้รู้จัก ^---------^" อย่ายิ้มนะ ไอบ้า ถ้าเยนสุดหล่อติดใจยิ้มนายขึ้นมาแล้วกลายเป็นเกย์จะว่าไง

"ไม่ใช่สักหน่อย อย่ามาโมเมนะ ไอบ้า"

"เขินหรอไอรีน สวัสดีซิลเวอร์ ฉันชื่อเยน ยินดีที่ได้รู้จัก ^_____^" อ๊ากกก เยน นายกลายเป็นเกย์จริงๆหรอ ทำไมต้องจับมือกับมันแล้วยิ้มด้วยล่ะ มัฟฟิ่น ...เอาขวานเฉาะหัวไอบ้านี่เลย เอาเลยๆ ...

"รีน ฉันก็ต้องไปแล้วนะ พี่มาร์คมารับแล้ว"

"ไปเลยๆ ไอข้าวเชอะ ทิ้งเพื่อนได้ลงคอ..."

"งั้นเดี๋ยวจะซื้อขนมมาฝากนะ ^^"

"โอเค งั้นรีบไปเลย "

ตอนนี้ก็เหลือกันอยู่สองคน ฉันกับอีตาบ้านี่ =O= อ๊ากกก ...ฝนตกแล้ว ทำไงดี ฉันยังไม่อยากกลับเข้าหอนี่นา ฉันเดินไปที่สวนหลังโรงเรียน อีตาบ้านั่นหายไปไหนแล้วนะ ช่างhead มันเหอะ...

ฉันยืนริมสระไหว้น้ำ แล้วก็หยิบเลย์ที่เพิ่งซื้อมาขึ้นมา แล้วก็กินๆๆ อ้าม...อร่อย

เวลาผ่านไปซักพักนึง อ๊ายยย ฉันรู้สึกปวดหัวจัง เหมือนหัวจะระเบิดเลย ร่างกายฉันไม่มีแรงแล้ว จะเดินไปนั่งพักก็เดินไม่ไหวด้วยอ่ะ แล้วทำไมโลกถึงหมุนอย่างนี้นะ

ตูมมมม...

SiLveR TaLk

แฮกๆๆ -----________----

ยัยรีน ยัยนั่นเพี้ยนไปแล้วรึไง ผมตามหาเธอทั่วโรงเรียน แล้วเธอมาโดดน้ำเล่นหรอวะ ติงต๊องชะมัด เดี๋ยวนะ...เธอไม่ได้โดดน้ำนี่หว่า เธอตกลงไป OoO

ตูมมมม

ผมกระโดดลงไป แล้วก็อุ้มเธอขึ้นมา ทำไมเบาอย่างนี้ฟ่ะ เธอไม่ได้กินอะไรเลยหรือไงนะ แล้วผมจะทำยังไงดีฟ่ะ ก่อนอื่นผมถอดเสื้อของตัวเองแล้วเอามาห่อเธอ เสื้อสีขาวของเธอเปียกซะขนาดนั้น

ห้องพยาบาล ใช่ ต้องไปห้องพยาบาล แล้วมันอยู่ไหนหล่ะ ไอห้องยมบาลเนี่ย ผมอยู่ที่นี่ต้องสองปีที่แล้วนะ ผมจำไม่ได้หรอก ผมถามคนที่เดินผ่านไปเรื่อยๆ แต่ทำไมมีแต่คนกรี๊ดแล้วก็จ้องหน้าผม ฉันถามเธอนะเฟ้ย ไม่ได้ท้ามาเล่นเกมจ้องตา -----_________------ นั่นไง ผมเจอคนที่พอจะถามได้แล้ว พี่ชายผมเอง

"พี่ซีเนียร์ พี่รู้ป่ะว่าห้องพยาบาลอยู่ไหน"

"ทำไมว่ะ นั่นแฟนหรอ"

"ไม่ใช่ฮะ"

"อืม อยู่ตรงนั้นนะ เดินไปเลี้ยวซ้ายแล้วก็เลี้ยวขวา"

"ฮะ ขอบคุณ" ตอนนี้มีคนมามุงเราสองพี่น้องเต็มเลยอ่ะ ทำไมว่ะ ชักรำคาญแล้วนะ ดูเหมือนมาพี่ซีจะรำคาญเหมือนกัน พีก็เลยเดินออกไปพร้อมกับผู้หญิงฝูงใหญ่วิ่งตามไป อ๋าา แล้วทำไมมันยังมีอยู่ตรงนี้อีกหลายคนวะเนี่ย...เพราะว่าผมหล่อ ฮะๆ หรือว่าจะเป็นพวกแฟนคลับที่จำผมได้ต้องแต่สองปีที่แล้ว ไม่นะ....

"หลีกไปได้หน่อยซิ" ผมตะโกนแล้วก็วิ่งหนีไป เลี้ยวซ้ายแล้วก็เลี้ยวขวา อ๊ากกก...ยัยพวกบ้า วิ่งตามมาทำไมฟะ

กริ๊กๆ

ผมล๊อกประตูลงกลอนเรียบร้อย แล้วผมจะทำยังไงเนี่ย ในเนี้ยไม่มีใครอยู่ซะด้วย พยาบาลก็ไม่มี เฮงซวยชะมัด ผมคิดอะไรไม่ออกแล้ว ผมรีบเปิดประตูแล้วดึงผู้หญิงคนนึงเข้ามา ผมเกือบจะปิดประตูไม่ได้แหน่ะ ทำไมพวกเธอมันแรงคว-ย กันจังวะ

"ช่วยเปลี่ยนเสื้อให้ยัยนี่หน่อได้มั๊ย เธอรู้ใช่มั๊ยว่าเสื้ออยู่ตรงไหน" ผมถามยัยผู้หญิงโชคดี (หรือโชคร้ายกันแน่) คนนั้น

"ดะ...ได้จ๊ะๆ รู้จ๊ะ"

ผมเดินไปอีกห้องนึง มันไม่ใช่ห้องหรอก มันมีแค่ม่านกั้นไว้น่ะ ผมรออยู่ซัก 5 นาที ป่านนี้คงจะเปลี่ยนเสร็จแล้วนะ ผมเลยเดินกลับไป

"ขอบใจ" ผมพูดกับเธอแล้วเปิดประตูให้เธออกไป แล้วรีบปิดเข้ามาโดยเร็ว (เกือบไม่ทันอีกตามเคย)

อ๊าา ...เธอใส่ชุดคนไข้แล้วน่ารักชะมัด ผมเธอเปียกหมดเลยนะเนี่ย ยัยนี่มีผมยาวนะ ยาวเกินไหล่ และเป็นสีดำมีไฮไลท์น้ำตาลอ่อน ผมเธอตรงมากเลย ไปยืดมาละซิ - - แล้วทำไมใครๆถึงคิดว่าเธอเป็นทอมวะ ออกจะน่ารักซะขนาดนี้ คงจะเป็นเพราะนิสัยห้าวๆของเธอละมั้ง

"เอ่อ...อืม... ฉันอยู่ที่ไหนอ่ะ อ๊าย ปวดหัวจังเลย" สักพักนึง ยัยก็ตื่นแล้วพูดพลางเอามือจับหัวแล้วส่ายไปมา มันคงจะทำให้เธอหายหรอกนะ --- ---

"เธออยู่ที่ห้องพยาบาลอ่ะ"

"แล้วนั่นเสียงอะไร ชะนีเร๊อะ =O=" ยัยนั่นชี้ไปที่ประตู...

"ไม่ใช่"

"หรือเปรตร้องขอส่วนบุญ"

"ไม่ต้องมาทำเป็นเก่งเลย นอนซะ เธอไม่สบายนะ"

"แล้วเอ่อ...อ๊าก นายเปลี่ยนชุดให้ฉันหรอ ตายซะ...ไอคนฉวยโอกาส" รีนตีผมหลายที

"ฉันไม่ได้เปลี่ยน แล้วถ้าเทอตีฉันอีก ฉันจะจูบเธอ เอามั๊ยละ เธอตบ ฉันจูบ"

"ไอบ้า >////<"

"นอนซะ"

"...นายไม่มีสิทธ์มาสั่งฉัน"

"---__ --- ++  "

"ก็ได้ >_< "

MariNe TaLk

หลังจากที่ไอบ้าซิลสั่งใหฉันนอน แล้วฉันก็ต้องเชื่อมัน เพราะมันทำหน้าแบบ 'จะนอนก็นอน ไม่นอนก็ต้องนอน' ฉันเลยต้องนอน

........ – o -- z z Z

ฉันหลับไปนานเท่าไหร่แล้วนะ แล้วอีตาบ้าซิลเวอร์นี่มานั่งหลับอยู่บนเก้าอี้ข้างๆเตียง แล้วนายเอาหัวมาไว้ข้างๆหน้าฉันทำไม อ๊ากกกก....หล่อๆ >.<

SiLveR TaLk [Again]

"ตื่นแล้วหรอ" ผมถามรีนขณะที่เธอค่อยลุกขึ้น

"อืม แล้วนายไม่ได้หลับหรอ" รีนถามผมกลับ

"เพิ่งตื่นก่อนเธอแป๊ปนึง"

"ฉันหิวอ่ะ นายไปซื้อข้าวให้หน่อยดิ" ตะกละจังเลยนะ

"ฉัรมีชื่อ เรียกฉันว่า ซิลเวอร์ --- --- + "

"ฉันเรียกซิลเฉยๆได้ป่ะ"

"อืม"

"งั้นนายก็ต้องเรียกฉันว่ารีนด้วย เค???"

"อืม"

"นายนี่แปลกนะ เมื่อเช้ายังบ๊องๆอยู่เลย ตอนนี้มาอืมๆ เป็นอะไรมากป่ะเนี่ย"

"มันแล้วแต่อารมณ์น่ะ" ก็ตอนนั้นผมเห็นหน้าเธอแล้วอยากแกล้งอ่ะ เห็นเธอโกรธแล้วน่ารักดี

"เอ่อ"

"แล้วอยากกินอะไรนะ"

"เอาข้าวกะเพราไก่ละกัน เอาไข่ดาวด้วยนะ แล้วก็เอาเป็ปซี่นะ แล้วก็เอา" ตะกละจัง ยัยนี่ ผมเลยแกล้งถามเธอไปว่า...

"กินเยอะ ไม่กลัวอ้วนหรือไง ถ้าอ้วนแล้วเดี๋ยวจะไม่มีผู้ชายมาจีบนะ"

"ถ้ามีผู้ชายมาจีบก็ดีอ่ะดิ ดีกว่ามีผู้หญิงอ่ะ" รีนหน้าเศร้าลงทันที

"เธอออกจะน่ารั....เอ๊ยยย เอ่อ...ไม่มีผู้ชายมาจีบเธอหรอ" ผมเกือบจะหลุดพูดคำว่า น่ารัก ออกไปแล้วเชียว

"ตอนแรกๆนะมีเต็มเลย ฉันรำคาญ เลยประกาศไปว่า ถ้าผู้ชายคนไหนกล้ามาจีบมายุ่งวุ่นวายกับฉันอีกละก็ ฉันจะเอาหัวมันโขกกำแพง 3 ทีแล้วจะจับแก้ผ้าให้เหลือแต่กางเกงใน แล้วเอาไปมัดไว้ที่เสาธง จากนั้นก็จะเอาสเปรย์สีมาฉีดตัวให้เละเลยหล่ะ ให้ชาตินี้ไม่มีหน้ามายืนเคารพธงชาติหน้าเสาธงอีกเลย... หลังจากนั้นก็ไม่มีใครกล้าแม้แต่มาคุยกับฉันอีกเลยหง่ะ" เวง...นี่หรือ ผู้หญิงที่ผมว่าน่ารัก ผมรู้แล้วหล่ะ ว่าทำไมใครๆถึงคิดว่ายัยนี่เป็นทอมโหด(ผมรู้ฉายานี้มาจากเพื่อนๆของเธอตอนกินข้าวน่ะครับ) ดูนิสัยเธอสิ แล้วอย่างนี้ผมจะกล้ายุ่งมั๊ยละเนี่ย...

"แล้วเธอไม่คิดจะยกเว้นให้กับผู้ชายหล่อๆอย่างฉันบ้างหรอ"

"หมายความว่าไง นายจะจีบฉันหรือไงยะ"

"อืม ^^"

"ล้อเล่นม๊า -/////- "

"no ^^"

"....(อึ้ง) "

"ฮ่าๆๆ งี้นเดี๋ยวฉันไปซื้อข้าวมาให้นะ หวังว่ากลับมาเธอคงไม่เตรียงกระป๋องเสปรย์สีไว้เรียบร้อยแล้วหรอกนะ ฮะๆๆ ^^"

มารีน

อ๊ากกกก อีตาบ้ากำลังทำให้ฉันอึ้ง ...นายแค่ล้อเล่นใช่ม๊า ฮ่าๆๆ ตลกมาก =O= เฮ้ออออ ...หิวข้าวโว๊ยยย กระเพราไก่ของฉันอยู่หนายยยวะ

"มาแล้วคร้าบบบ"

"ทำไมไม่มีขนมหวานอ่ะ ไม่ซื้อให้หน่อยดิ..."

".....-*- อืม" แล้วซิลก็วิ่งไปและกลับมาพร้อมเลย์สองถุง

"ซิล...ฉันอยากกินน้ำแดง ไม่ใช่น้ำโค้ก"

"อ้าว...เออ...นั้นเดี๋ยวไปซื้อให้นะ" วิ่งไปอีกครั้งแล้วครับท่าน และกลับมาพร้อมกับน้ำแดงสองแก้ว ตอนแรกฉันกะจะแกล้งเล่นๆนะเนี่ย แต่เห็นสภาพนายตอนนี้แล้วสงสารจริงๆอ่ะ

"ขอบใจน้า...นี่...ฉันมีเรื่องจะบอกนายอ่ะ"

"หือ"

"ฉันจะบอกว่า....ฉันแกล้งนายเล่นเฉยๆ ซื้อมาทำไมอ่ะ น้ำแดงตั้งสองแก้ว โค้กอีกหนึ่ง ฮ่าๆๆ...."

"แกล้งหรอ เธอมันผู้หญิงแย่ชะมัด เชอะ อุตส่าห์เป็นห่วง ทำให้ทุกอย่าง...ผู้หญิงจอมหลอกลวง ..." อ๊ายยย แหน่ะๆ ทำงอน หันหลังให้ฉัน...เชอะ คิดว่าทำตัวน่ารักแล้วฉันจะไปง้อหรอ

"งอนหรอ งอนก็งอนไปดิ ฉันไม่เห็นต้องสนใจนายเลยนี่ แฟนก็ไม่ใช่ เพื่อนก็ไม่เชิง ไม่เกี่ยวกับฉันสักหน่อยนี่..." เขาอึ้ง...ฉันก็อึ้ง อ๊ากกก พูดแบบนั้นออกปได้ยังไงอ่ะ หน้าเขาเศร้าชะมัดเลย แต่ที่ฉันพูดไปก็ความจริงนี่หนา แล้วฉันจะเศร้าทำไมหล่ะ ช่างมัน จะงอนก็ช่างมัน ไม่ได้เป็นณาติฝ่ายไหนของฉันซะหน่อย

ซิลเวอร์หันหลังแล้วเดินออกจากห้องพยาบาลทันที เขาอุตส่าห์วิ่งผ่านฝูงชะนี เอ๊ยยย แฟนคลับ เพื่อไปซื้ออาหารให้เธอ แถมยังหลงทางอีกต่างหาก ทางจากที่นี่ก็ใกล้ที่ไหนหล่ะ ...มารีนไม่มีหัวใจเลยรึไงนะ บอกเขาได้ว่าล้อเล่นนิดหน่อย ...เฮ้อออ

หลังจากที่ฉันออกจากห้องพยาบาล อาจารย์ฝ่ายปกครองก็เรียกฉันมาคุย. ..อาจารย์ยิ่งเกลียดฉันอยู่ด้วย จะอะไรกันอีกหล่ะเนี่ย

"เล่นน้ำในสระว่ายน้ำโดยไม่ได้รับอณุญาติ... โดดเรียนห้าวิชารวด เธอโดนทำโทษโดยการ...นู่น ขึ้นไปถูห้องศิลปะชั้น3 ถ้าพรุ่งนี้ฉันมาแล้วฉันถูไม่เสร็จสะอาดเอี่ยมอ่อง ก็เอาเพิ่งอีกหนึ่งห้อง โอเคมั๊ย...ถือว่าตกลง" ว่าแล้วมิสก็สะบัดตูดมหึมาออกจากห้องไปทันที ท่าทางจะเป็นเอามาก ตกน้ำบอกเล่นน้ำ นอนห้องพยาบาลบอกโดดเรียน เวงเอ๊ยยย...

................................................................................................................

dreamz_4ever::

อัพอีกแล้ว หลังจากตอนนี้คงไม่อัพถี่ขนาดนี้แล้วนะ (อย่างที่บอกไป) ดรีมขอโทษด้วยนะ แต่จะพยายามมาอัพให้เร็วที่สุด เท่าที่ทำได้ (ถ้ายังมีคนอยากอ่ายอยู่นะ)

นิ

ยาย - -