คลังหนังสือ

ลำดับตอนที่ #1 : ความเป็นมาของนคร

บันทึกของเนบิวล่าหน้าที่หนึ่ง....
...เราเป็นมนุษย์ธรรมดา ใช่มนุษย์ธรรมดาที่อยู่ๆก็ต้องแบกรับหน้าที่อันใหญ่หลวง มันก็ไม่มีอะไรนักหรอก ทั้งที่เราเฝ้าย้ำเตือนตัวเองมาตลอดว่าเราเป็นมนุษย์ แม้ในความจริงมันไม่ใช่ก็ตาม อย่าพูดถึงความจริงเลยเราไม่บอกหรอก ไม่ว่าใครถามเราก็บอกได้แค่ว่าเราเป็นมนุษย์เหมือนทุกคนนั่นแหละ เราใช่มนุษย์ที่ฉลาดอะไรนัก แต่อยู่ๆก็มีจอมเทพโผล่ออกมาระหว่างที่เข้าดูหนังผี เฮือก!!�
"ข้าคือจอมเทพ นามว่าซีอุส เอาเป็นว่าข้าเลือกเจ้า"จอมเทพพูด
"เฮ้ย!! ข้าเนี่ยนะ ข้าทำอะไรผิด ทำไมถึงเป็นข้า"เราชี้ที่หน้าตัวเอง
"เจ้าไม่ได้ทำไรผิดหรอก..."จอมเทพพูดแล้วชะงักไว้เหมือนจะพูออะไรต่อ "...พอดีข้าสุ่มจับฉลากได้ชื่อเจ้าจากชื่อ1,000,000,000,000,000,000,000ทั่วโลกน่ะ"
"หา!! แล้วจะจับไปทำไมกันท่านจอมเทพ"เราถาม
"ข้าไม่มีอะไรทำเลยอยากจะสร้างนครลึกลับขึ้นมาซักนครหนึ่ง เพียงแต่ไม่รู้ว่าจะสร้างยังไงดีก็เลยสุ่มจับฉลากขึ้นมา"จอมเทพว่า
"ท่านก็เลยจะมาขอความคิดเห็นข้า เพราะจับได้ชื่อข้า"เราพยายามทำความเข้าใจ
"เปล่า ข้าจะให้เจ้าสร้างให้ข้าเลย แล้วเจ้าก็เป็นผู้ครองนครไปเลยละกัน"จอมเทพพูดหน้าตาย
"ท่านคิดได้ไงให้ข้าสร้างมนุษย์ตัวคนเดียวนี่นะ จะให้สร้างนคร หากท่านเป็นจอมเทพทำไมถึงไม่เนรมิตขึ้นมาเองล่ะ ข้าว่ามันไวกว่านะ"เราบอก
"ไม่ล่ะข้าอยากสร้างแต่ขี้เกรียจทำเอง เจ้าช่วยหน่อยละกัน เพราะข้าอยากได้นครที่ไม่เหมือนนครไหนๆและไม่มีนครไหนมาเหมือนด้วย อีกเดี๋ยวข้าต้องพามายสวีตไปฮันนีมูนรอบจักรวาลด้วยไม่รู้จะได้กลับมาเมื่อไร ส่วนที่ตั้งนครตามแผนที่นี้เลย "โยนแผนที่ให้เรา"แล้วก็รับเจ้าลูกหมานี่ไว้ละกัน มันจะคอยรับใช้เจ้า ถือซะว่าเจ้านี่คือค่าเนี่ยจากข้า"โยนลูกหมาสีขาวขนฟูมาให้"เข้าใจแล้วนะ ข้าไปก่อนล่ะ ไว้ฮันนีมูนเสร็จเมื่อไรจะมาดูนครละ"พูดเองเอ่อเองเสร็จสรรพก็จากไป
ตามแผนที่งั้นเหรอ บ้าจริง นี่มันอีกซีกโลกเลยนะนั่น ข้าต้องถ่อสังขารไปที่นั่นเพื่อสร้างนครให้จอมเทพที่กำลังจะไปฮันนีมูนกับมายสวีตของเขาเหรอ แล้วค่าเหนื่อยอะไรกัน ให้มาเป็นลูกหมานี่นะ บ้านไหนเขาสอนท่านให้เอาภาระมาเป็นค่าเหนื่อย
"ถึงข้าจะเป็นลูกหมาแต่ข้าก็เป็นสุนักสวรรค์นะนายท่าน ถึงตอนนี้จะเป็นลูกหมาอยู่ก็เถอะถ้าข้าโตเมื่อไรข้าสามารถแปลงเป็นมนุษย์ได้ด้วย"ลูกหมาที่จอมเทพให้มาพูดขึ้นเหมือนรู้ความคิดเรา โอ้ววววแม่เจ้าบอกเราเถอะว่านี่มันเป็นแค่ฝัน หมาพูดได้ แล้วมันก็พูดกับเราอยู่
"ขอบคุณที่บอก แล้วเจ้าชื่ออะไรล่ะ"หลังจากที่ทำใจอยู่นานเราถึงถามชื่อมัน
"ชื่อเหรอ ชื่อของข้า ท่านต้องเป็นคนตั้งนะนายท่าน"ลูกหมาสีขาวขนปุยมองเราตาแป๋วพลางกระดิกหางใส่อย่างตื่นเต้น น่ารักตายล่ะ
"งั้นเจ้าชื่อโยมิละกัน ถ้าจะอยู่กับข้าก็ห้ามขัดคำสั่งของข้า เข้าใจ๋"เราออกกฏเหล็กทันที เพื่อดักทางไว้ก่อนที่ลูกหมาตัวนี้จะหาเรื่องวุ่นวายมาให้เรา
"รับทราบนายท่าน"โยมิรับปากแล้วเข้ามาคลอเคลียเรา
หลังจากวันนั้น เราใช้เวลาสองวันในการเตรียมตัวเก็บข้าวของเพื่อที่จะเดินทาง แล้วมุ่งหน้าไปยังจุดหมายตามที่อยู่ในแผนที่...
...(กำลังทำการแปลหน้าต่อไป)...